Bloggang.com : ไร้นาม : Delhi

Delhi

ดินแดนแสนไกล
ให้ใฝ่ให้ฝัน
หวังยลสักวัน
ก็พลันได้ไป

เป็นความโชคดีโดยบังเอิญที่บริษัทของฉันเห็นว่าฉันมีวันลาพักร้อนเหลือค่อนข้างเยอะพอสมควรเลย มีการมาขอให้ฉันใช้วันลาพักร้อนบ้างก็เลยได้วางแผนเดินทางอีกครั้งไปเที่ยวประเทศอินเดียทั้งๆ ที่ปีนี้ไม่ได้มีแผนว่าจะเดินทางยาวอีก (เพราะคิดว่าปีนี้เดินทางบ่อยแล้ว)

ชนชั้นวรรณะ
เคล้าคละฤๅไฉน
สื่อภาพสะท้อนใจ
ห่วงไยยามยล

อินเดียเป็นประเทศที่ High-contrast คือมีความแตกต่างสูงระหว่างคนรวยกับคนจน ถึงแม้ระบบชนชั้นวรรณะจะถูกยกเลิกไปแล้ว แต่คนฮินดูก็ยังมีความรู้สึกแบ่งแยกอยู่จึงเป็นเรื่องปกติ ที่จะมีย่านคนรวยสวยงาม (เหมือนบางภาพด้านบนๆ) โดยมีท้องที่ยากจนกระจายอยู่รอบๆ ในบริเวณอื่นที่ได้เห็นภาพคนจัณฑาลอาศัยฟุตบาทเป็นที่อยู่อาศัยจนน่าสะท้อนใจ

เมืองเก่าบุราณ
กล่าวขานนานจน
ยิ่งใหญ่ดั่งมนต์
ให้ชนจดจาร

บรรยายภาพสักหน่อย ภาพบนสุดเป็นภาพ India Gate /ภาพด้านบนก็เป็นภาพ India Gate ประกอบวิวทหารที่คอยเฝ้าตามจุดสำคัญต่างๆ ภาพถัดมาเป็นภาพจากสนามบินอินธิรา คานธี ภาพตัวเมืองศูนย์ราชการ ภาพชีวิตคนจัณฑาล และก็ภาพสถานีรถไฟใต้ดินประกอบตุ๊กๆ

ยินเสียงกวี
วลีขับขาน
ส่งดลบันดาล
สราญเริงรมย์

เสียดายที่ประชาชนชาวอินเดียมีเยอะมากทำให้มีหลายคนต้องดิ้นรนหากินจนบางทีดูไม่ค่อยงามนัก ฉันเจอประสบการณ์ส่วนตัวที่ไม่ค่อยดีค่อนข้างมากกับผู้คนที่เข้ามาแปลกๆ ในหลากหลายรูปแบบจนบางคราวเหนื่อยใจว่าทำไมคนของเขาถึงกลายเป็นแบบนี้ทั้งๆ ที่ดินแดนนี้คือแหล่งกำเนิดพุทธศาสนาที่ๆ เป็นที่กำเนิดของคำสอนให้คนรู้จักให้มาก่อนแท้ๆ

ร่ายรำรื่นเริง
บันเทิงสุขสม
ตามความนิยม
ชื่นชมสมใจ

ภาพด้านบนและด้านล่างเป็นภาพการแสดงศิลปะวัฒนธรรมที่ได้ไปชมระหว่างรับประทานอาหาร ผู้หญิงอินเดียมีความสามารถพิเศษคือสามารถทรงตัววางของบนศรีษะได้อย่างน่ามหัศจรรย์ การร่ายรำหลายอย่างค่อนข้างเหมือนของไทยแต่ประกอบไปด้วยดนตรีที่มีเอกลักษณ์เป็นของอินเดีย