|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
นางพระยานาคกัญญา
นางแก้วคู่บารมี เรียบเรียง โดย อังคาร
ตอนที่ 18 นางพระยานาคกัญญา
ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เกิดเป็นชายยากจนในนครอังครัฐ
วันหนึ่งได้ไปดูพิธีพลีกรรมของพระเจ้าอังคติราชที่ริมน้ำจัมปานที ได้เห็นพระยาจัมเปยยนาคราช นำบริวารจากนาคพิภพใต้แม่น้ำขึ้นมารับพลีกรรม ชายยากจนหลงใหลและปรารถนาอำนาจและทิพย์สมบัติของพระยานาค จึงได้เร่งทำบุญและรักษาศีลตั้งจิตอธิษฐานขอเสวยทิพย์สมบัตินั้น
เมื่อพระยานาคราชทำกาลกิริยาไปได้ ๗ วัน ชายยากจนก็ตาย และไปบังเกิดเป็นพระยาจัมเปยยนาคราชสมความปรารถนา ซึ่งในครั้งนั้น พระนางพิมพาก็มาอุบัติเป็นอัครมเหสีนามว่า สุมนาเทวี
พระนางสุมนาเทวี เป็นผู้บำเรอความสุขให้พระยานาคราช โดยนำหมู่นางนาคมาณวิกาแสนโสภามากล่อมบำเรอ จนวิมานนาคเต็มไปด้วยความเพลิดเพลินดุจทิพย์วิมานของท้าวสักกะในดาวดึงส์สวรรค์
ต่อมา พระยาจัมเปยยนาคราชเกิดความเบื่อหน่ายในเพศพระยานาค ทรงอยากไปเกิดเป็นมนุษย์เพื่อค้นหาสัจจธรรม จึงได้รักษาอุโบสถศีลอยู่ในปราสาท
แต่เมื่อนางนาคมาณวิกาที่ตกแต่งกายงดงามยั่วยวนพากันไปเข้าเฝ้า ศีลของพระยานาคก็ขาดลงอยู่เนืองๆ พระองค์จึงออกจากปราสาทไปรักษาศีลในพระราชอุทยาน แต่นางนาคมาณวิกาก็ติดตามไปทำให้ศีลขาดอีก
พระยานาคราชจึงดำริว่าการจะรักษาศีลได้นั้นต้องไปยังแดนมนุษย์
ครั้งถึงวันอุโบสถ พระองค์จึงขึ้นมารักษาศีลบนโลกมนุษย์ และตั้งสัจจะว่าแม้ต้องเสียชีวิตพระองค์ก็จะรักษาศีลไว้มิให้ขาด ตั้งสัจจะแล้วก็ขนดกายรักษาอุโบสถอยู่ที่ยอดจอมปลวกใกล้ทางเดิน
เมื่อประชาชนทั้งหลายเดินผ่านไปมาเห็นพระยานาคขนดจอมปลวกอยู่ รู้ว่าเป็นพระยานาคผู้มีฤทธิ์ จึงช่วยกันจัดทำมณฑปให้ เกลี่ยพื้นโดยรอบให้ราบเรียบ และหาเครื่องหอมมาบูชา พระยานาคราชจึงขึ้นมารักษาอุโบสถศีล ณ ที่นั้นเป็นประจำ
อยู่มาวันหนึ่ง พระนางสุมนาเทวีทูลถามพระสวามีว่า พระองค์เสด็จไปรักษาศีลในเมืองมนุษย์บ่อยๆ เมืองมนุษย์นั้นอันตราย หม่อมฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าพระองค์มีภัย
พระยาจัมเปยยนาคราชจึงพาพระนางสุมนาเทวีมาที่สระโบกขรณี ตรัสว่า หากพระองค์ได้รับอันตราย น้ำในสระนี้จะขุ่นมัว ถ้าพญาครุฑจับเอาไป น้ำจะเดือดพลุ่งขึ้นมา และถ้าหมองูจับเอาไป น้ำจะกลายเป็นสีแดงเหมือนโลหิต แล้วพระยานาคราชก็ขึ้นมารักษาอุโบสถศีลตามปกติ
ครั้งนั้น มีพราหมณ์คนหนึ่งชื่อลุททกพราหมณ์ ไปเรียนเวทมนต์เป็นหมองูที่เมืองตักกศิลา เมื่อเรียนจบเดินทางกลับบ้านผ่านมาทางนั้น ได้เห็นพระยานาคนอนขนดจอมปลวกอยู่ หมองูจึงคิดว่าถ้าจับงูใหญ่นี้ไปแสดงในเมืองก็จะได้ทรัพย์มากมาย
คิดดังนั้นแล้วหมองูก็ร่ายมนต์ ทำให้พระยานาคเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย เมื่อเปิดตาดูเห็นหมองูร่ายมนต์อยู่จึงดำริว่า หากเราโกรธแล้วพ่นลมจมูกออกไป หมองูนี้จะมอดไหม้เหมือนกองเถ้า เราก็จะพ้นจากความเจ็บปวด แต่ศีลของเราก็จะพลอยด่างพร้อย ดำริแล้ว พระยานาคก็หลับตาข่มความเจ็บปวดไว้
หมองูร่ายมนต์แล้วเคี้ยวโอสถพ่นไปที่กายของพระยานาคราช ด้วยอานุภาพของมนต์และแห่งโอสถ ร่างของพระยานาคก็พองบวมขึ้น แล้วหมองูก็ฉุดหางพระยานาคลากลงจากจอมปลวก บีบลำตัวด้วยไม้ให้ทุพพลภาพ จับศีรษะบีบเค้นให้ปากอ้า แล้วพ่นโอสถเข้าไปในปาก ทำให้พระทนต์ของพระยานาคหลุดถอน ปากเป็นสีแดงเต็มไปด้วยโลหิต
พระยานาคราชทรงอดกลั้นทุกขเวทนา ทรงหลับพระเนตรอยู่ด้วยเกรงว่าศีลของพระองค์จะขาด
หมองูนั้นยังไม่หยุด ขึ้นเหยียบย่ำร่างกายของพระยานาคตั้งแต่หางขึ้นไป คล้ายกับจะทำให้กระดูกแหลกละเอียด จับหางทุบแล้วจับม้วนพับไปมาอย่างผืนผ้า ทำให้พระยานาคเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
เมื่อมั่นใจว่าพระยานาคหมดกำลังแล้ว หมองูจึงเอาเถาวัลย์มาถักเป็นกระโปรง ลากพระยานาคเข้าไปในเมือง และเปิดการแสดงโดยจับร่างพระยานาคบิดเป็นรูปต่างๆ ทั้งทรงกลมและทรงเหลี่ยม อีกทั้งบังคับให้ฟ้อนรำทำพังพานร้อยอย่างพันอย่าง
มหาชนดูแล้วชอบใจก็ให้ทรัพย์แก่หมองูเป็นอันมาก เมื่อได้ทรัพย์แล้วหมองูก็หากบมาให้เป็นอาหาร แต่พระยานาคไม่ยอมเสวยเพราะรักษาศีล หมองูเอาข้าวตอกเคล้าน้ำผึ้งให้พระยานาคก็ไม่เสวย
หมองูได้นำพระยานาคตระเวณเปิดการแสดงไปทั่วตลอดเดือนหนึ่ง ในที่สุดก็มาถึงกรุงพาราณสี และเปิดการแสดงที่หน้าประตูเมือง
ครั้งนั้น พระเจ้าอุคคเสน ครองกรุงพาราณสี ทรงรับสั่งให้หมองูนำพระยานาคมาเปิดการแสดงที่พระลานหลวงในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันอุโบสถ แล้วก็ให้ป่าวประกาศการแสดงไปทั่วพระนคร
เมื่อพระราชาเสด็จออกมาทอดพระเนตร หมองูก็เปิดการแสดง ให้พระยานาคแสดงและฟ้อนรำหลายอย่าง ประชาชนชอบใจพากันปรบมือโบกผ้าด้วยความรื่นรมย์
ฝ่ายพระนางสุมนาเทวีนาคกัญญา ทรงระลึกว่าพระสวามีที่รักของเราเสด็จไปนานครบหนึ่งเดือนแล้ว พระองค์ทรงมีเหตุเภทภัยอะไรหรือเปล่าหนอจึงไม่กลับมา พระนางจึงเสด็จไปตรวจดูสระโบกขรณี เห็นน้ำกลายเป็นสีแดงดังโลหิตก็ทรงทราบว่าพระสวามีของตนถูกหมองูจับเอาไป พระนางจึงออกจากนาคพิภพไปตรวจดูใกล้จอมปลวก เห็นร่องรอยที่พระสวามีถูกหมองูจับลากไป พระนางก็ทรงกรรแสงร่ำไห้คร่ำครวญ เสด็จดำเนินติดตามรอยนั้นไปจนถึงนครพาราณสี เห็นหมองูกำลังเปิดการแสดงอยู่
พระนางสุมนาเทวีเสด็จไปยืนอยู่ในนภากาศ ทอดพระเนตรลงมาเห็นพระสวามีกำลังฟ้อนรำถวายพระราชาและถูกทรมานก็สงสารจนน้ำพระเนตรไหล เมื่อพระยานาคเงยหน้าดูเห็นพระมเหสีก็เกิดความละอายพระทัยเลื้อยเข้าไปนอนขดหลบอยู่ในกระโปรง ฝ่ายพระราชาเห็นอาการของพระยานาคราช ก็ทรงสงสัย ครั้นมองไปในอากาศเห็นพระนางสุมนาเทวี จึงตรัสถามว่า
"ท่านผู้มีความงามผ่องใส เราไม่รู้จักท่านว่าเป็นเทพธิดา หรือคนธรรพ์ หรือเป็นหญิงมนุษย์ เหตุใดท่านจึงเศร้าหมองและนองด้วยหยาดน้ำตา ท่านมาที่นี้เพื่อประสงค์สิ่งใด"
พระนางสุมนาเทวีจึงตอบว่า
"ข้าแต่พระราชา หม่อมฉันมิใช่เทพธิดา หญิงคนธรรพ์ หรือหญิงมนุษย์ แต่หม่อมฉันเป็นนาคกัญญาแห่งนาคนคร พระยานาคที่หมองูแสดงอยู่นั้นคือสวามีของหม่อมฉัน ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดปล่อยนาคนั้นเสียเถิด"
พระราชาตรัสถามว่า
"ดูก่อนนางนาคกัญญา นาคราชนั้นมีกำลังอันแรงกล้า ไฉนจึงถูกหมองูจับได้เล่า"
พระนางสุมนาเทวีจึงกราบทูลให้พระราชาทรงทราบว่า อิทธิฤทธิ์ของพระยานาคนั้น เพียงพ่นลมหายใจ หมองูก็จะมอดไหม้เป็นกองเถ้า แต่พระยานาคราชนี้เป็นผู้รักษาศีลจึงสู้อุตส่าห์อดกลั้นรับความทุกข์ ด้วยเกรงว่าศีลนั้นจะขาด
พระราชาได้ฟังแล้วจึงขอไถ่ตัวพระยานาคราชด้วยทอง ๑๐๐ แท่ง ภรรยารูปงาม ๒ คน โคอุสุภะ ๑๐๐ ตัว และแก้วมณีเป็นอันมาก แล้วให้ปล่อยตัวพระยานาค
พระยานาคจึงได้กลายร่างเป็นมาณพน้อย ตบแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับอันงดงาม ส่วนพระนางสุมนาเทวีก็ลอยมาจากอากาศมายืนเคียงข้างพระภัสดา
พระยานาคราชได้ยืนประคองอัญชลี ขอบพระทัยพระราชา แล้วทูลเชิญเสด็จพระราชาไปชมทิพย์สมบัติอันโอฬารในนาคพิภพตลอด ๗ วัน เมื่อพระราชาเสด็จกลับ พระยานาคยังได้มอบทรัพย์สมบัติให้อีกหลายร้อยเล่มเกวียน
พระเจ้าอุคคเสนราช มาเกิดเป็น พระสารีบุตร หมองู มาเกิดเป็น พระเทวทัต พระยาจัมเปยยนาคราช มาเกิดเป็น พระพุทธเจ้า พระนางสุมนาเทวี มาเกิดเป็น พระนางพิมพา
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ...
ที่มา : //bannpeeploy.exteen.com/20080130/entry เพลง ลาวม่านแก้ว
Create Date : 31 สิงหาคม 2552 |
|
111 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2552 21:56:31 น. |
Counter : 2985 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 31 สิงหาคม 2552 22:27:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 117.47.125.115 31 สิงหาคม 2552 22:49:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 31 สิงหาคม 2552 23:02:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 192.168.50.138, 222.123.17.169 31 สิงหาคม 2552 23:14:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 192.168.50.138, 222.123.17.169 31 สิงหาคม 2552 23:18:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินทิวา 1 กันยายน 2552 9:12:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกิดมามั่วๆ..ตัวดำฟันหลอ.. (อสัญแดหวา ) 1 กันยายน 2552 11:34:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: busabap 1 กันยายน 2552 12:34:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 1 กันยายน 2552 12:40:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: Budratsa 1 กันยายน 2552 13:42:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: Budratsa 1 กันยายน 2552 13:42:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กันยายน 2552 13:53:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 1 กันยายน 2552 15:10:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: be-oct4 1 กันยายน 2552 15:21:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: yoja 1 กันยายน 2552 17:59:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 222.123.248.5 1 กันยายน 2552 18:46:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 1 กันยายน 2552 20:17:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 1 กันยายน 2552 20:59:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 222.123.248.5 1 กันยายน 2552 21:31:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: JohnV 1 กันยายน 2552 21:46:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: yoja 1 กันยายน 2552 22:03:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 1 กันยายน 2552 22:09:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: tukta IP: 125.25.218.129 1 กันยายน 2552 22:11:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 222.123.248.5 1 กันยายน 2552 22:34:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 1 กันยายน 2552 22:46:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 222.123.248.5 1 กันยายน 2552 23:03:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 1 กันยายน 2552 23:11:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 222.123.248.5 1 กันยายน 2552 23:25:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: golo_me 2 กันยายน 2552 1:10:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: JohnV 2 กันยายน 2552 8:33:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: yoja 2 กันยายน 2552 8:54:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: กชมนวรรณ 2 กันยายน 2552 10:27:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 2 กันยายน 2552 11:46:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 2 กันยายน 2552 14:48:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 2 กันยายน 2552 15:08:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: tanjira 2 กันยายน 2552 18:16:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 2 กันยายน 2552 19:16:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: อาลีอา 2 กันยายน 2552 20:51:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.136.202 2 กันยายน 2552 21:11:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.136.202 2 กันยายน 2552 21:21:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 2 กันยายน 2552 21:56:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.136.202 2 กันยายน 2552 21:57:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 2 กันยายน 2552 22:56:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 2 กันยายน 2552 23:22:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: tukta IP: 125.24.189.30 2 กันยายน 2552 23:53:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: กัดหมอน IP: 112.142.55.183 3 กันยายน 2552 7:05:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: JohnV IP: 125.26.113.222 3 กันยายน 2552 10:13:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: พธู 3 กันยายน 2552 10:40:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 3 กันยายน 2552 10:55:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 3 กันยายน 2552 15:44:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 3 กันยายน 2552 16:36:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 3 กันยายน 2552 17:09:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 3 กันยายน 2552 18:00:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: JohnV IP: 113.53.103.187 3 กันยายน 2552 18:21:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 3 กันยายน 2552 18:52:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 3 กันยายน 2552 19:04:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต๊ายตาย..นี่มัน..!!! (อสัญแดหวา ) 3 กันยายน 2552 20:49:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 3 กันยายน 2552 21:15:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: JohnV 3 กันยายน 2552 21:25:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 3 กันยายน 2552 21:35:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.138.150 3 กันยายน 2552 21:38:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 3 กันยายน 2552 21:39:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.138.150 3 กันยายน 2552 21:47:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.138.150 3 กันยายน 2552 21:53:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 3 กันยายน 2552 22:18:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.138.150 3 กันยายน 2552 22:32:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อระนาด 3 กันยายน 2552 22:57:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนforest IP: 61.7.138.150 3 กันยายน 2552 23:21:21 น. |
|
|
|
|
|
|
เพียรฝึกตนใฝ่รู้ หลักธรรม
จิตเพ่งคิดจดจำ บ่มไว้
หมายเพียรมุ่งตัดกรรม วัฏฏะ
หวังสละจิตสุดท้าย ดิ่งเข้านิพพาน..
|
|
|
|
|
|
|
ขอโมทนาด้วยนะครับ
การบำเพ็ญศีล นั้นยากจริงๆ เลยนะครับ
ต้องเอาชีวิตเข้าแลก
ศีลความบริสุทธิ์ อยู่ที่ใจ ตัวตายดีกว่าศีลขาด
มาส่งพ่อระนาดแววไว เข้านอนด้วยนะครับ
หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ