หินก้อนแรกบนไหล่ดอย สวัสดีครับทุกๆท่าน ฤกษ์งามอยู่ที่ความพร้อม ในที่สุดวันแห่งการรอคอยของผมก็มาถึง วันที่ 1 ธันวาคม 2552 ช่างที่รับงานไว้ก็เริ่มลงมือสร้างกระต๊อบตามที่ตกลงกัน ช่วงนี้ผมจึงไม่ค่อยมีเวลาว่างมาอัพบล็อกและตอบคอมเม้นท์ จึงขอเอารูปที่เพิ่งเริ่มต้นก่อสร้างมาให้ชมกัน ด้วยความคิดถึง (ภาพข้างบนนี้ถ่ายเมื่อวันที่ 1- 3 ธันวาคม) (ถ่ายเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2552) นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน (โดม วุฒิชัย - ปะการัง) พบกับ นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน วางแผงแล้ววันนี้ ! เมื่อแรกที่ผมกับ ปะการัง เริ่มเขียนจดหมายถึงกันที่บล็อกชบาฉายนั้นอาจดูเหมือนเป็นเรื่องส่วนตัวของเราที่เขียนถามไถ่สารทุกข์สุขดิบระหว่างกันในฐานะเพื่อนซึ่งไม่ได้พบหน้ากันมานานมาก แต่หากจะว่าไปแล้วเมื่อก่อนนั้นเราก็เป็นเพียงเพื่อนนักเขียนรุ่นราวคราวเดียวกันที่รู้จักกันแบบห่าง ๆ ซึ่งต่างฝ่ายต่างก็มีใจรักการเขียนหนังสือเหมือนกันเท่านั้น เมื่อเอ่ยถึงชื่อ “ปะการัง” ชื่อของนักเขียนรุ่นราวคราวเดียวกันก็ปรากฏขึ้นมาเป็นทิวแถว เช่น แก้ว ลายทอง ปัจจุบันนอกจากเขาจะเขียนบทกวีบ้างแล้วก็ยังสนใจใฝ่ธรรมะที่ไม่ธรรมดา, รักษ์ มนัญญา ก็เช่นเดียวกันเขาหันไปทางธรรมถึงขั้นเข้าวัดอยู่เป็นประจำ, สมพงษ์ ทวี’ ทุกวันนี้เป็นเซียนพระเครื่องอยู่ที่ห้างพันธุ์ทิพย์พลาซา สาขางามวงศ์วาน, มายา หรือ แดนอรัญ แสงทอง เป็นนักเขียนมหัศจรรย์เกริกไกรกว่าใคร ๆในรุ่นราวคราวเดียวกัน เพราะมีผลงานนิยายแปลเป็นภาษาต่างประเทศมากมาย, วิสรรชนีย์ นาคร หรือจิราภรณ์ เจริญเดช ตอนนี้เธอนอนป่วยเดินเหินไม่ได้มานานนับปีแล้ว, กานท์ นิรนาม (เจน สงสมพันธ์) ถึงจะหยุดเขียนบทกวีมานานแต่ก็เกี่ยวข้องกับงานเขียนโดยเป็นหัวเรือใหญ่ของสำนักพิมพ์นาครตลอดมา, นิรันศักดิ์ บุญจันทร์ บรรณาธิการจุดประกายวรรณกรรม ซึ่งทำหน้าที่บรรณาธิการไปด้วยและเขียนหนังสือไปด้วย, วิมล ไทรนิ่มนวล ที่ดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่แต่ก็ถือว่าได้เห็นผลงานตีพิมพ์ไล่เรียงกันมา เขาเคยได้รับรางวัลซีไรต์จากนิยายเรื่อง อมตะ ทุกวันนี้เขาก็ยังเขียนหนังสืออยู่, เตือนจิต นวตรังค์ ออกจากเมืองหลวงไปอยู่ที่ราชบุรีหลังจากหยุดเขียนบทกวีไปนานแต่เมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งได้รับรางวัลบทกวีนิพนธ์ยอดเยี่ยม รางวัลนายอินทร์อะวอร์ด, สำรวม ศุกร์ หรือ มูฮัมหมัด ส่าเหล็ม ตอนนี้ไม่ค่อยได้เห็นผลงานของเขา แต่คนที่เป็นกวีแล้วไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ยังคงเป็นกวี ส่วนรุ่นน้องที่ไล่หลังมาติด ๆ ในตอนนั้นก็มี ขจรฤทธิ์ รักษา ปัจจุบันเป็นนักเขียนนิยายฝีมือดีและเจ้าของสำนักพิมพ์ “บ้านหนังสือ” ซึ่งพิมพ์ผลงานคุณภาพออกมาอย่างสม่ำเสมอ, ชีวี ชีวา ซึ่งเป็นทั้งกวีและนักเขียน ปัจจุบันคือจตุพล บุญพรัด อาจจะห่างหายจากการเขียนบทกวีและเรื่องสั้นไปบ้างเพราะผันตัวเองไปทำหน้าที่บรรณาธิการสำนักพิมพ์แพรวในเครืออมรินทร์ ยังมีใครต่อใครอีกมากมายที่เริ่มต้นเขียนหนังสือมาใน พ.ศ.ใกล้เคียงกัน แต่ในช่วงอายุยี่สิบต้น ๆ ที่ป๊อปปูลาร์ที่สุดในกลุ่ม “วัยหวาน” ก็เห็นจะเป็น ปะการัง คนนี้ เขามีชื่อเสียงโด่งดังในบรรดาเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งในฐานะกวี นักเขียน และในฐานะนักแต่งเพลง เพลงที่เขาแต่งหลายเพลงเป็นเพลงฮิตติดอันดับได้รับความนิยมเป็นอย่างสูง วันที่ผมเห็นชื่อของเขาเข้ามาทักทายในบล็อกพ่อพเยียของผมนั้น ผมรู้สึกดีใจมากเมื่อรู้ว่าเขายังมี “ใจ” จะเขียนหนังสืออยู่ เพียงแต่เขาหยุดเขียนไปหลายปีแล้ว ถึงแม้เหตุผลของการหยุดเขียนหนังสือระหว่าง ปะการัง กับผมจะแตกต่างกันมากก็ตาม แต่ผมคิดว่าผมเข้าใจความรู้สึก “ปรารถนาที่จะเขียน” นั้นได้ดี เพราะเหตุนี้ผมจึงชวนเขามาเขียนจดหมายถึงกัน มาทำความรู้จักกันอีกครั้ง มีอะไรก็แลกเปลี่ยนเล่าสู่กันฟัง ผมอยู่ประเทศไทยขณะที่เขาอยู่สหรัฐอเมริกา เรื่องเล่าของผมอาจจะออกแนวลูกทุ่งซื่อ ๆ ตรงไปตรงมา ส่วนเรื่องเล่าของเขาค่อนข้างศิวิไลซ์ทันสมัย ภาษาสวยงาม แต่นั่นไม่สำคัญเท่าความจริงใจที่เรามีให้กัน จากวันแรกจนถึงวันนี้ที่เราเขียนจดหมายถึงกันนั้น ผมสัมผัสได้ว่ามิตรภาพของเราเติบโตขึ้นตามเรื่องราวที่ได้พูดคุยกันทางตัวหนังสือ เมื่อถึงตอนนี้ที่จดหมายซึ่งเราเขียนถึงกันได้กลายมาเป็นหนังสือชื่อ “นกทุกตัว มีฟ้าให้บิน” สำหรับผมแล้วรู้สึกว่ามันเป็นมากกว่าหนังสือเล่มหนึ่ง เพราะข้างในนั้นบรรจุด้วยความรักและมิตรภาพที่ค่อย ๆ ก่อเกิดจากตัวหนังสือที่เราเขียนถึงกัน เขามักจะเขียนขอบคุณผมเสมอว่าทำให้เขามีกำลังใจกลับมาเขียนหนังสืออีกครั้ง ผมตอบเขาด้วยความจริงใจไปว่า ไม่ใช่เป็นเพราะผมหรอก หากแต่เป็นเพราะ “ข้างใน” ของเขานั้นยังปรารถนาที่จะเขียน หรือจะเรียกว่าเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าก็ตาม ผมเองก็เชื่อว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้เกิดขึ้นโดยบังเอิญเช่นกัน ด้วยความสัตย์จริงผมรู้สึกขอบคุณเขาเช่นกันที่ทำให้เกิดหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา เพราะแน่นอนว่าถ้าไม่มีเขาเขียนโต้ตอบกับผม ผมก็คงไม่สามารถเขียนจดหมายถึงเขาข้างเดียวได้ ขอบคุณที่เขาเปิดใจและเปิดเผยตัวเองให้ผมได้รู้จัก ความคิด ชีวิตและตัวตนของเขาผ่านตัวหนังสือทางจดหมาย ด้วยเพราะว่ามันส่งผลสะท้อนกลับทำให้ผมได้รู้จักตัวเองเพิ่มขึ้น อีกทั้งทำให้ผมยิ่งเชื่อมั่นว่าในโลกนี้ยังมีความรักและมิตรภาพรออยู่เพื่อให้ใครต่อใครได้ค้นพบ ไม่ใช่เพียงแค่เขียนสะกดเป็นถ้อยคำลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้น จริงใจ โดม วุฒิชัย (จากคำนำในส่วนของผมในหนังสือเล่มนี้) ร่วมสร้างศาลาเอนกประสงค์ วัดวาวีหลวง วัดวาวีหลวง ตำบลวาวี อ.แม่สรวย จ.เชียงราย ผมมีโอกาสได้ไปร่วมทำบุญสร้างศาลาเอนกประสงค์ที่วัดวาวีหลวง เท่าที่ได้พูดคุยกับพี่อินสอนซึ่งเป็นผู้นำในงานนี้ พอจะทราบว่าทางวัดยังขาดทุนทรัพย์สำหรับก่อสร้างอีก (คือขณะสร้างไปก็รับบริจาคไปด้วย ) ซึ่งตอนนี้เพิ่งเริ่มต้น ที่สามารถเริ่มต้นได้ก็เพราะมีคณะกฐินจากกรุงเทพฯมาทอดเมื่อเร็วๆนี้ ได้เงินมาจำนวนหนึ่ง สำหรับเรื่องค่าแรงช่างก็มีทั้งที่ว่าจ้างเป็นรายวัน และชาวบ้านที่เป็นช่างมาช่วยกันทำ ใครทำอะไรเป็นก็ทำงานนั้น บางคนก็ทำโดยไม่เอาค่าแรง บางคนก็รับค่าจ้างบางส่วนและทำบุญบางส่วน เมื่อได้เห็นและรับรู้เรื่องแบบนี้ก็รู้สึกดีครับ ผมชอบใจคำว่าศาลาเอนกประสงค์ เพราะตามความหมายคือใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง ไม่เฉพาะเจาะจงที่จะใช้เฉพาะกิจของสงฆ์หรือเฉพาะคนที่นี่เท่านั้น ที่ดอยวาวีไม่มีที่พักให้คนต่างถิ่นได้เลือกเหมือนที่อื่นๆ นั่นหมายความว่าเวลาคนที่ต่างบ้านต่างเมืองเดินทางมาแล้วไม่มีที่พัก ศาลาเอนกประสงค์ยังเป็นที่พักที่นอนได้ พื้นที่กำลังเตรียมก่อสร้างศาลาเอนกประสงค์ ขอเชิญท่านผู้มีจิตศรัทธาร่วมสร้างศาลาเอนกประสงค์วัดวาวีหลวง ตำบลวาวี อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย กรุณาโอนเงินเข้า ชื่อบัญชี เพื่อ วัดวาวีหลวง บัญชีเลขที่ 501 - 2 - 49389 – 2 ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร สาขาวาวี ------------------------------------   Create Date : 03 ธันวาคม 2552 17 comments Last Update : 5 ธันวาคม 2552 7:59:12 น. Counter : 2180 Pageviews. Share Tweet

วันก่อนไปหาดใหญ่เดินดูหนังสือแต่หาไม่เจอค่ะ แต่พรุ่งนี้ไปอีกทีจะลองแวะเข้าไปหาอีกรอบ ...ดูภาพแล้วอาจไม่ใช่แค่กระต๊อบธรรมดานะคะ ชอบหินที่เค้าเอามาสร้างจังเลยค่ะ หินแบบนี้ทำให้อากาศภายในบ้านไม่ร้อนนะคะ   โดย: มัยดีนาห์ 3 ธันวาคม 2552 21:58:49 น.

สวัสดีครับ โดม แค่ขึ้นฐาน ก็รู้ว่าต้องงามน่าอยู่แน่ๆ เดาว่า ด้านหลังทำเป็นระเบียงไว้จิบกาแฟมองวิวภูเขาใช่ไหมครับ :)   โดย: ปะการัง IP: 72.197.60.18 4 ธันวาคม 2552 6:06:52 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน อากาศที่นี่ยังหนาวทุกวัน มีแต่หนาวมากหนาวน้อยเท่านั้น เหมือนกับอยู่ในห้องแอร์ขนาดใหญ่ แต่ทว่าไม่สามารถปรับอุณหภูมิได้ ทุกๆเช้า บ่าย เย็น ผมเดินไปดูช่างที่กำลังลงมือก่อสร้าง ความฝันกำลังก่อรูปก่อร่างเป็นความจริงทีละเล็กทีละน้อย กล่องความสุขขนาดเล็กของผมเกือบเต็มทั้งที่ยังสร้างไม่เสร็จ สวัสดีจ้ะหลานมัยดีนาห์ ถ้าอยากได้หนังสือจริงๆหนูอย่าเดินหาอย่างเดียวนะจ๊ะ เพราะบางทีอาจไม่เจอได้ แต่ถ้าหนูถามคนขายหน้าเคาน์เตอร์ อาว่าดีที่สุด นี่อาไม่ได้อยากขายหนังสือหรอกนะ แต่อาอยากให้หนูได้ในสิ่งที่หนูอยากได้ สวัสดีครับปะการัง ผมจ้างช่างชาวบ้านที่นี่ทำ ช่วยกันคิดแบบทั้งผมทั้งช่าง เอาแบบง่ายๆ ตอนแรก "ลมบก" สถาปนิกนักเขียนที่เขียนเรื่อง "เจ แปน สเปค ตีบ" (เข้ารอบรางวัลนายอินทร์ อะวอร์ด พิมพ์พร้อมกับควันไฟและสายรุ้ง) เขาอาสาเขียนแบบให้ ฟรี ผมไม่กล้ารับ เพราะเกรงว่าจะไม่สมดุลกับงบประมาณผมที่มีอยู่ เลยเลือกจะใช้หาแบบตามวิธีของผม มาประกอบๆกัน แต่เท่าที่ดูก็พอใจในการทำงานของช่างชุดนี้ ส่วนที่คุณมองเห็นว่าเป็นระเบียงด้านหลังบ้านนั้น ผมเลือกให้เป็นระเบียงหน้าบ้าน เพราะจะได้หันหน้าไปทางภูเขาและสวนชาอู่หลงตลอดเวลา เพราะวิวทางนั้นเงียบสงบดี ขอคุยแค่นี้ก่อนนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 4 ธันวาคม 2552 6:50:40 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม แวะมาชม "บ้าน" ที่กำลังเริ่มเป็นรูปเป็นร่างของพี่ค่ะ เห็นแล้วนึกถึงกระท่อมหินตามชนบทในต่างประเทศเลยนะคะ (ไม่เคยไปเห็นจริงหรอกค่ะ ดูในรูปเอา แหะๆ) อิจฉาๆๆๆ อยากหนาววววววววววววว บ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อ่ะค่ะ เฮ่อ ที่นี่ร้อนๆๆๆ แถมฝนตกอีกต่างหาก   โดย: BUATALAY IP: 203.156.38.150 4 ธันวาคม 2552 13:13:22 น.

ตามมาดูบ้านงามในความฝันค่ะ เห็นแล้ว อยากอ่านงานประเภท "กระต๊อบน้อยบนดอยหนาว" แข่งกับ "บ้านเล็กในป่าใหญ่" จัง ช่วงนี้แวะเวียนมาบ้าง แต่ไม่บ่อยค่ะ มีงานในฝันเหมือนกัน พรุ่งนี้จะตามลูกชายไปร่วมเดินธรรมยาตราที่ป่าชัยภูมิค่ะ ตอนนี้ถึงครึ่งทางแล้ว ยังเหลือเวลาอีกสี่วัน ... ใครสนใจอยากเข้าร่วมกิจกรรมสามารถดูรายละเอียดได้ที่ //www.thaihealth.or.th/node/11650 นะคะ (แน่ะ ขอพื้นที่ประชาสัมพันธ์โดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของที่ )   โดย: kangsadal 4 ธันวาคม 2552 15:25:38 น.

ใช่ๆๆแค่ฐานก่อหินก็ท่าจะงามจริงๆอย่างพี่ปะการังว่า ขอระเบียงกว้างๆนะ ((แหะๆมั่วด้วยเลย)) ขอให้การเหนื่อยครั้งนี้ มีความสุขรออยู่ข้างหน้านะพี่โดม กล่องใหญ่ด้วยสิเนี่ย ปีใหม่จะได้นอนบ้านใหม่ไหมจ้ะเนี้ย   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 124.122.248.188 4 ธันวาคม 2552 18:56:39 น.

ความสุขที่สัมผัสได้ ฝันที่เป็นจริง เพียงแต่รอหน่อย ก็เป็นอย่างที่คิด เออ ยิ่งเขียนยิ่ง งง ลุ้นอยู่เน้อ ถ้าจะงามหนะ   โดย: p tim IP: 112.142.117.65 4 ธันวาคม 2552 20:11:35 น.

เพียงแค่เห็นหินพวกนั้น ดูท่ากระต๊อบคนยากของพี่โดม จะสวยไฮโซเป็นรีสอร์ตแถวชายทะเลซะแระ ...คิดถึงค่ะ...   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.63.126 4 ธันวาคม 2552 21:04:35 น.

สวัสดีวันพ่อครับทุกๆท่าน เดี๋ยวผมจะไปร่วกิจกรรมวันพ่อกับชาวบ้านที่นี่ด้วย เอารูปที่กำลังก่อสร้างมาไว้ใหดูเล่น วันนี้ช่างหยุดทำงาน (ถ่ายเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2552)   โดย: พ่อพเยีย 5 ธันวาคม 2552 8:02:41 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม เวลาสร้าง ทำอะไรที่เป็นความฝันของเรา เห็นความก้าวหน้าก็มีความสุขแล้ว ขอให้บ้านเสร็จเร็ว ๆ นะคะ มีความสุขค่ะ   โดย: นกฟ้า IP: 192.168.2.210, 118.175.12.67 5 ธันวาคม 2552 8:44:36 น.

งานสร้างบ้านของคุณโดมรุดหน้าไปได้ไวมากนะคะ มองเห็นได้ว่ากว่าจะมาเป็นบ้านที่เสร็จสมบูรณ์ หากเราทุกคนได้มีโอกาสพินิจดูรายละเอียดการก่อสร้าง ด้วยก้อนหินแต่ละก้อน อิฐ หิน ดิน ทราย แต่ละส่วน เราก็คงรู้สึกรักบ้านของเราขึ้นอีกมากทีเดียวค่ะ   โดย: บินหลาแสนสวย IP: 10.12.5.2, 210.246.86.132 5 ธันวาคม 2552 15:58:09 น.

โดมสวัสดี ดูแค่เสาสี่ต้น ก็รู้ว่าวิวดี เอาใจช่วยให้ลุล่วงเร็วพลันนะ   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.162.231 5 ธันวาคม 2552 21:19:40 น.

ติดตามความคืบหน้าอยู่เสมอค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 203.209.101.178 6 ธันวาคม 2552 11:56:06 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน ด้วยความขอบคุณที่เข้ามาคุยกัน แต่ที่ผมไม่ได้ตอบใครต่อใครในช่วงนี้เป็นรายบุคคลไป เพราะยังไม่ค่อยว่างนั่นแหละครับ (เนื้อที่ประชาสัมพันธ์) ถ้าใครอยากอ่านเรื่องสั้นผมเป็นภาษาอังกฤษ กรุณาซื้อหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ ฉบับวันจันทร์ที่ 7 นี้ (วันพรุ่งนี้) เพราะจะมีเรื่องสั้น(เรื่องสั้นชวนสวาท)ของผมแปลเป็นภาษาอังกฤษโดย คุณมาแซล บารังส์ พร้อมบทสัมภาษณ์ โดม วุฒิชัย เป็นภาษาอังกฤษ ใครสนใจหาซื้ออ่านได้ ถ้าถึงอย่างไรท่านก็ไม่ซื้อบางกอกโพสต์อ่านอยู่แล้ว ก็รอนิดนึงผมจะนำมาให้อ่านที่บล็อกแห่งนี้ หรือไม่ก็เข้าไปอ่านที่เว็บไซต์บางกอกโพสต์ได้เลยครับ   โดย: พ่อพเยีย 6 ธันวาคม 2552 19:03:23 น.

เอาลิงค์มาให้อ่านถึงที่เลยครับ คลิกอ่านเรื่องสั้นชวนสวาท ของโดม วุฒิชัย ในบางกอกโพสต์ บทสัมภาษณ์ในบางกอกโพสต์   โดย: พ่อพเยีย 7 ธันวาคม 2552 7:15:36 น.

ม่านหมอกแห่งคืนวัน ... พรากความฝันไปจากความจริง ณ ปลายขอบฟ้าคือพรมแดนแห่งการจากลา ระหว่างความมืดและความสว่างนั้น ... จะมาบรรจบกันที่ใด " ฉันจะคิดถึงคุณได้รึไม่ ... ที่ปลายขอบฟ้า "   โดย: " ...... " IP: 192.168.0.107, 110.164.245.236 7 ธันวาคม 2552 15:54:41 น.

ปรับพื้นเตรียมสร้างบ้านบนเชิงเขา กลิ้งไม้แก่นเลื่อยทอนนอนขวางเนิน ขุดดินถมเทินหลังร่องไม้ กระแทกทุบเหยียบย่ำซ้ำซ้ำไป จนพื้นเรียบได้โล่งเป็นลาน   โดย: เตือนจิจ IP: 118.174.39.27 7 ธันวาคม 2552 23:34:18 น.