ด้วยรักและลงมือทำ พื้นที่ก่อนปลูกต้นไม้ (ภาพข้างบนนี้ถ่ายราวช่วงเดือนกุมภาพันธุ์ -มีนาคม2553) สถานที่ที่ปลูกต้นไม้ : ที่บ้านชีวาโดม หมู่บ้านวาวี หมวด 2 หมู่ 1 ตำบลวาวี อ.แม่สรวย .เชียงราย e-mail -dome_wutthichai@yahoo.com ด้วยรักและลงมือทำ “ลุงโดมปลูกต้นไม้เก่งจัง” เสียงเด็กหญิงชาวอาข่าวัย 7 ขวบที่นั่งดูผมปลูกต้นไม้อยู่ใกล้ ๆพูดขึ้นขณะผมกำลังกลบดิน น้ำเสียงเธอใสบริสุทธิ์และจริงใจแฝงความรู้สึกตื่นเต้น ราวกับว่าการปลูกต้นไม้ธรรมดา ๆ ของผมเป็นสิ่งมหัศจรรย์ “หนูเคยปลูกต้นไม้บ้างหรือเปล่า” ผมถามเป็นเชิงชวนสนทนา รู้สึกยินดีที่ได้สัมผัสความจริงใจจากเด็กน้อย ซึ่งเป็นคำพูดที่ออกมาจากใจมากกว่าผู้ใหญ่บางคนที่แสร้งชม “ไม่เคยค่ะ” “แล้วเคยเห็นพ่อแม่หนูปลูกบ้างหรือเปล่า” “ไม่เคยค่ะ เห็นแต่พ่อตัดต้นไม้มาทำเสาบ้าน” เธอตอบประสาซื่อ ผมนึกถึงคนที่ผมจ้างมาขุดบ่อน้ำริมลำธาร แค่เพียงเขาต้องการไม้สักท่อนเพื่อค้ำยันอะไรสักอย่าง เขาก็ใช้มีดในมือตัดต้นไม้ที่อยู่ใกล้มือของเขา ใจผมสะดุ้งวูบด้วยความรู้สึกเสียดายต้นไม้ต้นนั้น เพราะกว่ามันจะยืนต้นเติบโตอยู่ริมลำธารถึงวันนี้ได้ต้องใช้เวลานานพอสมควร หากมันเติบโตต่อไปมันต้องมีประโยชน์กว่าการเป็นไม้ค้ำยันอันหนึ่งเท่านั้น พ.ศ. นี้เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องการตัดไม้ทำลายป่า เพราะแทบจะไม่มีมีป่าและต้นไม้ให้ทำลายอีกต่อไปแล้ว บนดอยแห่งนี้มีต้นไม้เหลือเป็นพุ่มสีเขียวขจีอยู่ไม่กี่จุด นอกจากนั้นก็เป็นที่เตียนโล่งสีน้ำตาลผืนกว้าง ส่วนสีเขียว ๆ นั้นก็เป็นสวนผลไม้หรือไม่ก็ไร่ชา ต้นไม้ป่าจริง ๆ นั้นมีไม่มากนัก เป็นวิถีชีวิตปกติธรรมดาของคนบนดอยที่จะไม่ค่อยปลูกต้นไม้หรือปลูกป่า เพราะเมื่อเกิดมาก็เห็นต้นไม้ที่เติบโตพร้อมที่จะนำไปใช้ได้แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วคนต้นไม้จึงเหลือน้อยลง ถึงวันนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการนำไม้มาสร้างบ้านหรือสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ เลย แค่เป็นร่มเงาให้แผ่นดินก็ยังเหลือน้อยเต็มทีแล้ว เมื่อแรกที่ผมมาซื้อพื้นที่เพื่อปลูกบ้านที่ดอยแห่งนี้ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการมีที่พักในภูมิประเทศและบรรยากาศที่สวยงาม ความตั้งใจตั้งแต่แรกบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นแค่บ้านพักของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ผมยินดีให้เพื่อนฝูงและคนรู้จักที่ชอบบรรยากาศเหมือนกันมาพักได้ ผมคิดว่าบ้านหลังเล็ก ๆ หลังนี้สามารถเติมชีวิตชีวาให้กับคนเมืองใหญ่ได้ ผมมีความเชื่ออย่างจริงใจว่าการแบ่งปันความสุขคือการเพิ่มพูนความสุขอย่างแท้จริง เมื่อผมได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ผมจึงลงมือปลูกต้นไม้ ต้นไม้ที่นำมาปลูกนั้น ต้องไปซื้อหามาจากร้านขายต้นไม้ในที่อื่น บนดอยแห่งนี้ไม่มีร้านขายต้นไม้ทั่ว ๆ ไป เพราะคนส่วนใหญ่จะปลูกพืชทางการเกษตรเท่านั้น แรก ๆ ผมปลูกต้นไม้เพียงเพื่อประดับบ้านหรือไว้ดูเองตามประสาคนรักต้นไม้ ส่วนใหญ่ผมใช้เวลาในตอนเย็นขุดหลุมและปลูกต้นไม้วันละสามสี่ต้น แล้วแต่ความสนุกสนานและเพลิดเพลิน การเลือกตำแหน่งปลูกต้นไม้บางต้นอาจจะใช้เวลานานกว่าการลงมือปลูกเสียอีก เพราะผมมีพื้นที่อยู่เพียงประมาณ 1 งานเท่านั้น เมื่อปลูกต้นไม้จึงต้องจินตนาการถึงตอนที่มันโตด้วย ในที่สุดผมก็ปลูกต้นไม้ไว้ตามจุดต่าง ๆ อย่างที่ผมต้องการ ซึ่งได้เว้นจังหวะและที่ว่างไว้เพื่อความปลอดโปร่ง ตอนเย็นวันหนึ่งขณะที่ผมขุดหลุมปลูกต้นไม้ ผมนึกถึงภาพปฏิทินที่เป็นภาพในหลวงพระเสโทหยดจากพระนาสิกขณะทรงงาน ภาพนี้เพียงภาพเดียวอธิบายอะไรได้แทนคำนับพัน และในจังหวะเดียวกันสายตาของผมเหลือบมองเห็นไฟป่าที่กำลังลุกโพลงบนภูเขาต้อนรับต้นฤดูร้อน ผมกวาดสายตามองไปตามยอดดอยต่าง ๆ ซึ่งถูกปกคลุมด้วยสีน้ำตาลจนดูแห้งแล้ง วาบความคิดของผมในขณะนั้น ผมอยากจะปลูกต้นไม้บนพื้นที่เล็ก ๆให้แน่นขนัดเหมือนกับป่าที่ถูกย่อส่วนลงมา ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่าการได้มองเห็นพื้นที่สีเขียวสักกระจุกหนึ่งตรงบริเวณนี้หากยืนมองจากจุดอื่น ๆ มายังบ้านพักของผม ทุก ๆ เย็นจากวันจันทร์ถึงวันศุกร์จะมีเด็กนักเรียนที่อยู่ในละแวกนี้ชอบเดินทางลัดกลับบ้านผ่านมาทางบ้านพักของผม เธอเริ่มขอมาช่วยรดน้ำต้นไม้โดยที่ผมไม่ได้เอ่ยปากใช้ เมื่อพวกเธอช่วยทำงานผมก็มีขนมหรือของกินเล็กๆ น้อย ๆแบ่งปันให้พวกเธอบ้าง วันหนึ่งผมแอบได้ยินเด็กสองสามคนซุบซิบกันและเก็บกรวดสีซึ่งติดกระถางต้นไม้มาพร้อมเสียงอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นว่าช่างสวยเหลือเกิน ผมเห็นความละเอียดอ่อนในหัวใจของพวกเธอ ต่อ ๆมาเด็กผู้หญิงเริ่มอาสาช่วยปลูกต้นไม้ ผมให้เธอปลูกต้นไม้ชนิดที่ปลูกง่ายและเป็นง่าย ผมชำต้นพุซซี่วิลโลว์ไว้จำนวนหนึ่ง มันกำลังแตกผลิใบเขียวอ่อน เริ่มมีเด็กบางคนสนใจอยากได้บ้าง จากนั้นเพื่อน ๆ ก็ขอตามกัน ผมแจกต้นไม้ให้เด็ก ๆ โดยไม่สนใจว่าถ้าไปอยู่กับพวกเธอแล้วมันจะรอดชีวิตหรือไม่ แค่พวกเธอนึกอยากได้ผมก็รู้สึกดีใจแล้ว หวังเพียงว่าหากต้นไม้ต้นแรกที่ให้พวกเธอตายไป ขอให้ความรักต้นไม้ไม่ตายไปจากหัวใจของพวกเธอก็แล้วกัน แรกเมื่อได้ปลูกต้นไม้เพื่อตัวเองนั้นก็มีความสุขแบบหนึ่ง แต่เมื่อความคิดแตกกอต่อยอดขึ้นมาก็รู้สึกว่ามีความสุขเพิ่มขึ้น ผมเห็นใคร ๆ พากันทำความดีถวายในหลวงในหลากหลายรูปแบบ ผมจึงมีกุศโลบายให้ตัวเองว่า นับจากนี้ผมจะปลูกต้นไม้ถวายในหลวง จากปลายเดือนธันวาคมจนถึงปลายเดือนกุมภาพันธ์ จากพื้นที่ว่างเปล่าที่ไม่มีต้นไม้บนผืนดินสักต้น เริ่มมีสีเขียวระบัดระบายตรงจุดโน้นจุดนี้เพิ่มขึ้น แน่นอนว่ามันไม่อาจช่วยลดภาวะโลกร้อนหรือช่วยฟื้นฟูสภาพแวดล้อมอะไรได้มากมาย แค่เพียงพื้นดินชุ่มชื่นขึ้น นกกาได้อาศัยและผู้คนได้ร่มเงา ก็นับว่าประสบความสำเร็จแล้ว เพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งหนึ่งซึ่งผมพอจะทำได้ด้วยตัวเองผมถือว่าเราเพียงแต่ทำในสิ่งที่เราทำได้ก็พอแล้ว เย็นวันหนึ่งขณะที่แสงอาทิตย์ยามเย็นเริ่มสาดแสงจะลับยอดดอย ผมกำลังขุดหลุมปลูกต้นลีลาวดีต้นหนึ่ง เด็ก ๆ ที่มาเล่นบริเวณบ้านของผมยังไม่ยอมกลับ พวกเธอนั่งล้อมวงจ้องมองดูผมปลูกต้นไม้อย่างใกล้ชิด ทันทีที่ผมวางต้นลีลาวดีลงไปในหลุมที่ขุดไว้เรียบร้อยแล้ว กำลังมองว่าจะจัดวางอย่างไรให้สวยงามก่อนกลบดิน โดยที่ผมไม่ได้เอ่ยปากเด็ก ๆ เหล่านั้นต่างก็ช่วยกันกอบดินใส่ในหลุมโดยไม่ได้นัดหมาย มือน้อย ๆ เหล่านั้นที่กอบโกยดินใส่หลุมไม่ได้เป็นการกระทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เลย เพียงแต่พวกเธอช่วยผมปลูกต้นไม้ ความรู้สึกขณะหนึ่งขณะนั้นผมมีความสุขและอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก คล้ายกับว่าความรักต้นไม้ที่ผมมีอยู่ได้ถูกแบ่งปันไปยังหัวใจน้อย ๆ เหล่านั้นแล้ว ขณะที่ต้นไม้ที่ผมปลูกกำลังเริ่มเจริญเติบโตบนผืนแผ่นดินแห่งนี้ ผมแอบหวังเล็ก ๆ ว่าเมล็ดพันธุ์แห่งความรักต้นไม้ที่หล่นลงไปในหัวใจเด็ก ๆ อาจจะเติบโตขึ้นบ้าง ไม่ต้องทุกคนหรอก แค่เพียงสักคนหรือสองคนผมก็พอใจแล้ว --------------------------- (เรื่องนี้เคยตีพิมพ์ในนิตยสาร ขวัญเรือน) ครูบุญทม วันสูง ถ่ายรูปส่งมาให้ดู หลังจากที่ผมกลับมานนทบุรีแล้ว (ภาพข้างล่างนี้ถ่ายเมื่อเดือนมิถุนายน 2553)   Create Date : 16 เมษายน 2553 32 comments Last Update : 22 มิถุนายน 2553 16:25:00 น. Counter : 2762 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม อ่านเรื่องราวในบล็อกพี่โดม แล้วก็มีความสุขตามไปด้วย เด็กกับต้นไม้และการเติบโต สำหรับผม...สามสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวกันเลยครับ พูดถึงเด็กก็นึกถึงความเติบโต พูดถึงความเติบโตก็นึกถึงต้นไม้ ปล.การเมืองคงยากจะจบนะครับพี่ มันคงเติบโตเหมือนกาฝาก ที่เติบโตเร็วเหลือเกินในใจคนและนักการเมือง   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2553 6:17:40 น.

เรื่องราวที่เกิดขึ้นของหมื่นตากับผมมีมากจนผมบอกเล่าไม่หมดครับ หมื่นตาพาผมลงกรุงเทพฯหลายรอบแล้วครับพี่ 5555 ไปทั้งๆที่ผมไม่ค่อยชอบกรุงเทพฯสักเท่าไหร่ครับ เดินอยู่ในกรุงทีไร นึกว่าตัวเองเป็นสิ่งแปลกปลอมทุกทีเลยครับ 5555 นาฬิกาชีวิตของผมเดินช้ามากเสียจน เวลาที่กรุงเทพมันเร็วเหมือนเข็มวินาทีเลยครับ 5555 ผมคงหยุดอ่าน หยุดเขียนไม่ไ่ด้แล้วล่ะครับพี่โดม ทั้งสองสิ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีืวิตไปแล้วล่ะครับ ขอบคุณพี่โดมด้วยครับสำหรับกำลังใจและคำอวยพรครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2553 7:39:53 น.

สวัสดีครับผม ตอนนี้อยู่ตะกั่วป่า อากาศคงดีมากเลยใช่ใหมครับ เป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะครับ ที่สอนให้เด็กๆทำด้วยตัวเอง ผมอยู่กทมแทบไม่มีโอกาสเห็นต้นไม้ใหญ่ๆ ยกเว้นจะไปสวนสาธารณะ นั่นทำให้ผมอยากปลูกต้นไม้ และเห็นคุณค่า พึ่งทราบเลยครับว่าคนบนดอยไม่ค่อยปลูกป่ากัน อาจเพราะเห็นตั้งแต่เกิดอย่างที่พี่โดมบอก ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันครับพี่   โดย: กลิ่นดอย 16 เมษายน 2553 8:00:35 น.

กลิตเตอร์ ทำมือ - ทำด้วยมือ แทนด้วยใจ   โดย: ถุงก๊อปแก๊ป 16 เมษายน 2553 9:30:31 น.

เด็กๆบนดอยน่ารักจังเลยค่ะอาโดม ไม่เหมือนเด็กแถวบ้านเลย อย่าว่าแต่รักต้นไม้ไปขอมาปลูก แค่ใช้ให้รดน้ำก็ยังเกี่ยงกัน ...อ่านบล็อกอาโดมวันนี้แล้วมีความสุขจังเลยค่ะ   โดย: มัยดีนาห์ 16 เมษายน 2553 10:34:26 น.

เป็นเรื่องราวที่อบอุ่นมากค่ะ เด็กๆโตขึ้นมาจะมีความรักป่า รักน้ำ รักต้นไม้ อ่านเรื่องที่อุ่นหัวใจมันก็ดีค่ะพี่โดม เพราะที่ กทม. มันไม่เหมือนที่อาศัย พักพิงเลย โหดเหี้ยมกันขึ้นทุกวัน จนสงสัยว่าหัวใจคนเหล่านั้นทำด้วยอะไร ร้อนไหมคะตะกั่วป่า ร้อนแค่ไหน แต่เป็นที่ที่เราพอใจ มันก็ดีกว่าที่ที่มีแต่ความอาฆาตนะคะพี่   โดย: ขมเตย 16 เมษายน 2553 12:23:41 น.

แวะมาชื่นชมลุงโดมปลูกแผ่นดินค่ะ   โดย: อุ้มสี 16 เมษายน 2553 14:35:54 น.

เข้าบล๊อกนี้ทีไรได้รอยยิ้ม+ความสุขทุกครั้ง โดยเฉพาะเวลาที่คุณโดมพูดถึงความรักที่มีต่อต้นไม้ ตอนอยู่บ้าน อุทัยฯ ชอบปลูกต้นไม้เช่นกัน จนใครๆแถวบ้านบอกว่า"บ้าต้นไม้"พูดไปนั่น แต่ถ้าคนนอกพื้นที่จะชมว่าร่มรื่นดี ก็ยิ้มสิ มีความสุขมาก แต่อย่างที่คุณโดมบอกบางทีกว่าจะเลือกตำแหน่งปลูกใช้เวลามากกว่าปลูกเสียอีก การให้ต้นไม้เด็กๆ คุณไม่สนใจว่าต้นไม้จะตายหรือไม่ แต่กลับรู้สึกดีใจที่เด็กอยากได้ไปปลูก นี่สินะที่เค้าเรียกว่า พลังแห่งการให้ เพียงแค่คิดจะให้ใจก็เป็นสุข เมื่อให้แล้วจิตใจก็เบิกบาน เวลาผ่านไปหวนระลึกถึงใบหน้าอันเปี่ยมสุขของผู้รับ ความปีติสุขก็ย้อนกลับมาทำให้หัวใจอิ่มเอม สอดคล้องกับที่คุณโดมบอกว่า การแบ่งปันความสุข คือ การเพิ่มพูน ความสุขอย่างแท้จริง เห็นด้วยค่ะ ปล.ภาพเด็กน้อยปลูกต้นไม้น่ารักมากๆ เลยอ่ะชอบๆๆๆๆ   โดย: nop IP: 114.128.240.43 16 เมษายน 2553 21:30:36 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน ช่วงนี้ผมติดตามข่าวสารบ้านเมืองอย่างใกล้ชิด อย่างใกล้ชิดของผมก็คือเฝ้าอยู่หน้าจอทีวีและจอคอมพิวเตอร์และหนังสือพิมพ์ เพื่อติดตามข่าวที่กำลังเกิดขึ้น อีกทางหนึ่งก็คือโทรศัพท์หาเพื่อนฝูง ผมจำไม่ได้ว่าใครเคยพูดไว้ทำนองว่า... "ไม่มีใครหรอกที่จะนั่งอยู่บนรั้ว อย่างน้อยก็ต้องอยู่ฝั่งใดฝั่งหนึ่ง" เหตุการณ์บ้านเมืองที่เป็นอยู่ขณะนี้ ผมหลีกเลี่ยงที่จะสนทนาแสดงความคิดเห็นทางการเมืองกับเพื่อนฝูงที่คิดต่างกันอย่างรุนแรง เพราะเมื่อสนทนากันแล้วเกรงว่าจะนำไปสู่การแตกคอมากกว่าที่จะได้ประโยชน์ ผมพยายามมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยใจที่เป็นกลาง เพราะต้องการรู้ความจริงที่เกิดขึ้นว่าอะไรเป็นอะไร ถึงกระนั้นผมก็ไม่ได้รู้ความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ผมก็พอจะตัดสินใจให้ตัวเองได้ว่าผมเลือกที่จะยืนอยู่ตรงไหนในเวลานี้...แต่ก็ขอภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อย่าให้ได้ฝ่ายใดเสียหายแก่ชีวิตอีกเลย ผมอยากบอกว่าผมชอบบทความในนิตยสารขวัญเรือน (ฉบับปักษ์หลังเมษายนนี้ )เรื่อง เรารักในหลวง จากคอลัมน์ คนอยู่ในวงกลม ของวิรัตน์ โตอารีย์มิตร ใครมีขวัญเรือนอยู่ในมือแล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านลองพลิกไปอ่านดูนะครับ พรุ่งนี้ก็จะออกเดินทางไปผจญภัยในเมืองใหญ่แล้ว กลับไปเน็ตแรงๆคล่องๆแล้วค่อยคุยกันใหม่ คิดถึงเสมอ   โดย: พ่อพเยีย 16 เมษายน 2553 23:18:43 น.

วันนี้ฝนตกค่ะพี่โดม นั่งอยู่บนรถไฟฟ้าช่วงผ่านสี่แยก เห็นคนบางตา อาจจะยังเช้าอยู่ สักพักฝนเทลงมาคงหลบกันวุ่นวาย ไม่รู้พรุ่งนี้ฝนจะยังโปรยปรายมาอีกหรือเปล่า   โดย: ตาลจุง IP: 125.24.159.135 18 เมษายน 2553 0:04:46 น.

มารายงานว่า ฝนตกที่ดอยวาวีครับ ฝนตกแรงเหมือนกัน เห็นดาบคมบอกว่ามีลูกเห็บตกด้วย ผมไม่ทันเห็น เมาซะก่อน ตื่นมาอีกที นอนที่บ้านพี่นา เย็นย่ำ สามคน ครูสงกรานต์ และดาบคม... ตื่นแล้ว กินข้าวต้ม กลับมาที่โรงเรียน อากาศเย็นสบายดีจัง ตอนตีสามผมลุจากเตียงมานอนที่พื้น ดื่มเหล้าเพียวๆสองขวด--สามคน เมื่อตอนหัวค่ำ มันร้อนครับ พอตื่นแล้วก็นอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาเปิดคอมฯ ดูโน่นดูนี่ ผมเข้าไปเขียนอะไรในบล็อกผมเสร็จแล้ว เข้ามาดูบล็อกนี้ มีเรื่องอับแล้ว เด็ก ๆ คิดถึงพี่โดมกัน ถามผมว่าเมื่อไหร่พี่โดมจะมาอีก... ฝนตก ต้นไม้ที่บ้านพี่ชุ่มฉ่ำ ชวนมอง หญ้าที่ไร่ของผม งอกงาม..เกะกะตา   โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 18 เมษายน 2553 4:04:51 น.

สวัสดีครับพี่โดม สองวันมานี้ ผมไม่ดูทีวีหรืออ่านหนังสือพิมพ์เลยครับ แต่ไปอ่านบทความวิเคราะห์วิจารณ์การเมืองแทน ชิ้นที่ผมสนใจมากที่สุด คือ บทความ "ต้องรักษาสถาบัน" ที่เขียนโดย ส.ศิวรักษ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2553 6:01:02 น.

ยินดีต้อนรับกลับสู่เมืองใหญ่อีกครั้ง ค่อยแวะมาคุยใหม่ค่ะ   โดย: หนอนฯ IP: 58.9.169.42 18 เมษายน 2553 6:39:19 น.

สวัสดีครับคุณตาลจุง เมื่อเช้ากลับมาก็หยิบหนังสือที่คุณส่งให้อยู่เป็นประจำ พลิกๆดูยังนึกถึงคุณอยู่เลย ช่างดีกับผมเสียนี่กระไร ส่งหนังสือรูปเล่มสวยงามมาให้อ่านเป็นประจำ ชอบบทความของท่านว.วชิระเมธี ท้ายเล่ม สวัสดีแก้มหอม ขอบคุณที่ส่งข่าวเรื่องฝนตก สังหรณ์อยู่เหมือนกันเกรงว่าจะตกลงมาเป็นลูกเห็บ แต่คิดว่าคงไม่หนักหนานัก ขอให้สุขภาพดีในการดื่ม ยังหนุ่มยังแน่น ถนอมชีวิตไว้บ้าง...อย่าใช้มากเกินไป เพราะการดื่มเพียวๆทำให้ร่างกายเรามีแอลกอฮอล์เพิ่มขึ้นโดยไม่เจือจางด้วยน้ำหรือโซดา ร่างกายมีแอลกอฮอล์มากขึ้น เท่าไร สติเราย่อมเหลือน้อยลง ด้วยรักและปรารถนาดี สวัสดีครับกะว่าก๋า ก็พยายามหาข้อมูลข่าวสาจากทุกๆที่เท่าที่จะหาได้ เพราะอยากรู้รอบด้าน จะได้พิจารณาให้ชัดเจน บทความของส.ศิวรักษ์ชิ้นนี้หาอ่านได้ที่ไหนครับ ? สวัสดีจ้ะหนอน กลับมาเมืองใหญ่ครั้งนี้ คงมีโอกาสได้พบกันบ้างนะ อยากเห็นตะเบบูญ่าว่า ไม่ได้พบนานๆ เธอสวยขึ้นกว่าทีเป้นอยู่หรือเปล่านะ วันหลัง ค่อยนัดกันนะ   โดย: พ่อพเยีย 18 เมษายน 2553 7:30:57 น.

สวัสดีครับพี่โดม ใช่แล้วครับพี่ ผมอ่านบทความชิ้นนี้จากไทยโพสต์ครับ เช้านี้ก็นั่งอ่านสองบทความนี้อย่างเงียบๆ และใช้ความคิดที่เป็นกลางที่สุดครับ . . https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=skit&month=04-2010&date=11&group=10&gblog=8 และอีกบล้อกครับพี่ https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=shadowofmind&date=16-04-2010&group=18&gblog=3   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2553 8:01:06 น.

โดย: ชมจันทร์ 19 เมษายน 2553 10:11:47 น.

เข้ามาอ่านแต่ไม่ได้ฝากข้อความ คิดถึงเพื่อนเสมอ   โดย: แดง IP: 125.24.11.190 19 เมษายน 2553 10:59:03 น.

สวัสดีครับ โดม ผมชอบเรื่องนี้ของคุณ ระยะหลังนี่ คุณเขียนถึงเด็กๆได้ดีเหลือเกิน "ริมรั้วหัวใจ" ตอนล่าสุด เรื่อง"ชีวิตเล็ก ๆ ริมลำธาร" ที่เล่าถึงน้ำกับเจ้าหัวโจก ก็ชอบมากเหมือนกัน เขียนได้ดีมากครับ จะเดินทางไปไหนต่ออีกไหมครับ?   โดย: ปะการัง IP: 68.7.167.75 19 เมษายน 2553 11:29:56 น.

พี่โดมครับ เมื่อวานนี้ ฝนตกอีกแล้ว ผมไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากอ่านหนังสือ จบไปหลายเล่มแล้ว อย่างพี่กับน้องของหยูหัว แปดร้อยกว่าหน้า อิ่มไปหลายวัน... มีรีสอร์ท ชื่อหอมหมื่นลี้รีสอร์ท อยู่โคราชมั้งครับ ลองเข้าไปดู ถ้าพี่ยังไม่เคยเห็นนะ... เห็นชื่อรีสอร์ทแล้วนึกถึงพี่ขึ้นมาทันที //www.hommuenleehill.com/index.html   โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 19 เมษายน 2553 12:04:29 น.

ปลูกต้นไม้ก็เหมือนการดูแลเด็ก ค่อยดู ค่อยเห็นเขาเติบโต เด็กบนดอยน่ารักนะคะ อยู่ไกลขนาดนั้น ยังทำท่าชูสองนิ้วเป็นด้วย อินเทรนด์ชะมัด   โดย: Love At First Click 19 เมษายน 2553 16:05:53 น.

โดย: พ่อพเยีย 19 เมษายน 2553 20:24:15 น.

ลุงโดมสวัสดีค่ะ หนูเจอFacebookลุงแล้วนะค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะ บายค่ะ :)   โดย: แป้ง IP: 58.11.31.87 19 เมษายน 2553 21:04:34 น.

สวัสดีครับคุณชมจันทร์ สวัสดีจ้ะแดง คิดถึงเพื่อนทุกวันแหละจ้ะ ตั้งแต่มีการชุมนุมประท้วง ทั้งที่ไม่เกี่ยวกันซักหน่อย สวัสดีครับปะการัง ขอบคุณสำหรับคำชม ผมว่าเรื่องราวของเด็กๆมีเรื่องน่ารักมากมาย ผมเพียงนำมาถ่ายทอดและเล่าต่อเท่านั้นเอง อยู่เมืองใหญ่ผมอาจไม่ค่อยมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเด็กๆ พอไปอยู่อย่างนั้น ต้องพบเจอเด็กทุกวัน บางวันก็ต้องหนึเหมือนกัน เพราะจะทำงาน แต่พวกเขาจะชวนเล่นด้วยอย่างเดียว แต่บอกพวกเขาดีๆว่า "ตอนนี้ลุงไม่ว่าง" เขาก็รู้เรื่อง สวัสดีแก้มหอม ขอบคุณที่เอาเว็บรีสอร์ท หอมหมื่นลี้ มาฝาก แต่ที่ใกล้ๆดอยวาวีคือที่ดอยแม่สลองมีที่พักชื่อ "บ้านหอมหมื่นลี้" เขาปลุกต้นหอมหมื่นลี้ล้วนๆจนส่งกลิ่นหอมในฤดูหนาว - เคยไปพักมาแล้วหละ ช่วงนี้อยู่ที่บ้านนนทบุรีกำลังอยู่ในโครงการทำบ้านให้น่าอยู่ อะไรที่ทรุดโทรมก็ต้องซ่อมแซม อะไรรกรุงรังก็ต้องเอาทิ้งไป คิดว่าเดือนนี้ทั้งเดือนคงมีงานให้ทำไม่หยุด สวัสดีครับรักแรกคลิก ช่างเปรียบเทียบจริงๆ ว่าต้นไม้ก็เหมือนกับเด็ก เด็กกับต้นไม้แตกต่างก้นนิดก็ตรงที่ ต้นไม้นั้นคอยดูแลให้ความรักอย่างเดียว แต่ไม่ต้องอบรมสั่งสอน สวัสดีจ้ะหนูแป้ง ที่เฟซบุ๊คลุงไปสมัครไว้ติดตามข่าวคราวงั้นแหละ บางทีก็คุยกับเพื่อนบ้าง   โดย: พ่อพเยีย 20 เมษายน 2553 7:04:00 น.

พ่อพเยียขวัญใจเด็กๆและชาวประชา มาแจ้งเรื่องเสื้อ ว่าคนทำเสื้อ ได้สั่งเสื้อ และคาดว่าคงจะทำเสร็จในไม่ช้าค่ะ ว่างๆ แวะไปชมยิ้มละไมในตะกั่วป่านะคะ   โดย: วีดวาด 20 เมษายน 2553 12:17:47 น.

สวัสดีครับ..พี่โดม ตามคนข้างบนมาจร้า จะบอกว่าแวะเข้าไปชมยิ้มละไมในตะกั่วป่าแล้วอย่าลืม แวะไปที่ปลายทางตะกั่วป่า ด้วยนะครับ   โดย: กาแฟ..ชา..ย 20 เมษายน 2553 14:12:23 น.

พึ่งได้หนังสือพี่มา เป็นเล่มที่สองแล้วกำลังหาเวลาอ่านอยู่ ขอให้ชีวิตมีความสุขทุกวันครับ   โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน 20 เมษายน 2553 16:33:28 น.

เล่ม 12 ออกแล้วค่ะ ถ้าพรุ่งนี้ที่ทำงานไม่ประกาศปิด จะส่งไปให้เหมือนเดิมนะคะพี่โดม ตอนนี้ทั้งทหารและตำรวจเต็มถ.สีลม และถ.ศาลาแดงเลยหล่ะค่ะ พอ 5 โมงปุ๊ป กลับบ้านกันปั๊ป ประมาณว่ามีสปริงติดอยู่ที่เก้าอี้ อดไปวิ่งในสวนลุมฯ อย่างเคย พรุ่งนี้นะพี่นะ   โดย: ตาลจุง IP: 125.24.129.67 20 เมษายน 2553 20:47:18 น.

สวัสดีค่ะ ตอนนี้อยู่เชียงราย ครึ้มฟ้า ครี้มฝน ฝนที่ทำท่าจะตกก็ไม่ตกซะที จะได้นอนหลับสบาย และต้นไม้จะได้มีน้ำกิน แล้วต้นไม้ที่วาวี จะมีใครรดน้ำให้มั้ยเนี่ย   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 117.47.220.167 21 เมษายน 2553 0:29:45 น.

สวัสดีครับพี่โดม ที่กรุงเทพคงวุ่นวายกันน่าดู ผมก็เข้าไปอ่านเม้นท์ในบล็อกพี่ปะการังนะครับ แต่ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอะไรมาก เพราะผมไม่ไ่ด้ตามข่าวสารอะไรทางการเมืองเลย แต่ชอบไปอ่านเม้นท์ในบล็อก ถึงจะรุนแรงทางอารมณ์กันไปบ้าง แต่ก็มีแง่มุมที่น่าสนใจทั้งฝั่งที่ชอบแดงและเหลืองเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 เมษายน 2553 5:55:28 น.

สวัสดีค่าลุงโดม ... แวะมาทักทาย สวัสดีสงกรานต์ย้อนหลังด้วยค่า   โดย: แค่เพียงสายลม 21 เมษายน 2553 10:19:26 น.

เป็นอันว่ายังเข้าไปทำงานได้อีก 1 วัน ส่งไปให้แล้วนะคะพี่ เดี๋ยวนี้ทุกเย็นพอก่อน 5 โมงก็ประมาณว่ามีเมล์แจ้งให้รีบกลับบ้านกัน เมื่อเย็นเลยเดินเข้าแวะดูสวนลุมฯ ซะหน่อย คิดถึง ก็ยังมีคนมาวิ่งออกกำลังกาย แต่ว่าบางตา เลยลองเดินกับเพื่อนจากสวนลุมผ่านกลุ่มผู้ชุมนุมเพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานีราชดำริ ตอนนี้เสียงปลุกเร้าก็ยังมีเป็นระยะๆ พรุ่งนี้ก็ต้องลุ้นกันต่อไป แบบวันต่อวัน ว่าจะไปทำงานหรือประกาศหยุด..   โดย: ตาลจุง IP: 118.173.98.208 21 เมษายน 2553 19:23:07 น.

ธรรมดาอยู่เมืองไทยอ่านขวัญเรือนทุกเืืดือน ตอนทำงานใหม่ ๆ จะเป็นคนซื้อเข้าบ้านทุกเืดือน พอย้ายไปอยู่เอง คุณแม่เลยเป็นคนซื้อแทน พอคุณแม่ไปอยู่กับน้องสาวพี่สาวเลยสั่งเป็นรายเดือน ขวัญเรือนเต็มบ้านไปหมดแล้วค่ะ อยู่มิชิแกนนี่ก้อยังห่วงบ้านเมืองเรานะคะ ไม่ทราบจะเป็นอย่างไร   โดย: ฝิ่น IP: 71.13.221.169 21 เมษายน 2553 23:07:02 น.