อาวรณ์วาวี ผมจำง่าย ๆ ว่าขึ้นมาถึงดอยวาวีวันลอยกระทง คือวันที่ 2 พฤศจิกายน 2552 จนกระทั่งถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบ 5 เดือนเต็มแล้ว ผมจะลงจากดอยวาวีวันที่ 28 นี้ นับว่าเป็นเวลานานกว่าทุกๆครั้งที่ผมเดินทางออกจากบ้านมาพักข้างนอก แต่การเดินทางครั้งนี้แตกต่างจากการเดินทางครั้งอื่นๆ ตรงที่ผมมาสร้างบ้านเล็กๆอีกหลังหนึ่งที่ดอยแห่งนี้ เดือนแรกที่มาถึงระหว่างการติดต่อช่างสร้างบ้าน ก็ขุดบ่อน้ำและต่อไฟไว้รอช่างมาสร้างบ้าน วันที่ 1ธันวาคมเริ่มสร้างบ้าน และเสร็จในวันที่ 24 ธันวาคม เข้ามาอยู่วันที่ 25 ธันวาคม จาก 25 ธันวาคม ถึงวันนี้ก็นับเป็นเวลา 3 เดือนแล้ว ผมเริ่มปลูกต้นไม้ช่วงหลังปีใหม่ไปแล้ว จนกระทั่งถึงวันนี้ ผมปลูกต้นไม้ได้มากพอสมควรแล้ว พูดได้ว่าแทบไม่มีที่จะเดินแล้ว (แต่ถ้าต้นไม้โตขึ้นมาก็จะได้เดินใต้ร่มไม้) บอกกับตัวเองว่ามาพักอยู่ดอยวาวีคราวนี้ไม่สูญเปล่า นอกจากจะมีบ้านพักใหม่แล้วยังได้ปลูกต้นไม้อีก ถึงเวลาแล้วที่ต้องเดินทางกลับบ้าน ยังบอกไม่ได้ว่าจะกลับมาดอยวาวีอีกเมื่อไร แต่ต้องมาแน่นอน มางวดนี้ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นกว่าเมื่อปีก่อน และคิดว่าได้รู้จักดอยวาวีมากขึ้น โดยเฉพาะพวกเด็กๆแถวนี้ ก่อนวันกลับ (23 มีนา )มีงานเลี้ยงสังสรรค์วันเกิดเด็กหญิงหญิง ไม่ได้มีอะไรเป็นเรื่องพิเศษ แค่จัดทำของกินง่ายๆนั่งล้อมวงคุยกันกับเด็ก จากเที่ยงถึงบ่ายเย็นถึงค่ำ ต้นขนุนต้นนี้อายุราว 20 ปีแล้ว ให้ร่มเงาไว้สำหรับให้คนนั่งไพคา (เย็บหญ้าคาไว้มุงหลังคาใบหญ้าคา) เป็นที่ผูกเปลญวนไว้นอนเล่น เป็นที่เล่นของเด็กๆ กำบังลมแรงๆให้บ้าน และยังให้ผลดก ผลดิบต้มจิ้มน้ำพริก ผลสุกไว้กินสุก เก็บไปกินได้ ต้นขนุนต้นนี้อยู่ในเขตที่ของกำนันป๋องซึ่งอยู่หลังบ้านผมเอง และตอนนี้ยังเป็นที่ว่างเปล่า จากการที่ได้นั่งอยู่ใต้ร่มขนุนต้นนี้ตั้งแต่เที่ยงจนเย็น โดยไม่ต้องลุกหลบหนีแดด ผมเปรยออกมาดังๆกับเพื่อนร่วมวงว่า... ขนาดต้นเดียวยังสามารถให้ร่มเงาได้ขนาดนี้ ถ้ามีต้นไม้หลายๆต้นในบริเวณนี้ล่ะ แถวนี้จะร่มรื่นเพียงไหนหนอ ?   Create Date : 26 มีนาคม 2553 21 comments Last Update : 26 มีนาคม 2553 17:15:00 น. Counter : 2098 Pageviews. Share Tweet

มีมาก็ต้องมีไปค่ะ มีพบก็ต้องมีจาก อะไรๆในโลกล้วนไม่จีรังน่ะค่ะ   โดย: Chulapinan 26 มีนาคม 2553 17:13:21 น.

ชอบบรรยากาศจังค่ะ ทุกคนใบหน้าเปื้อนยิ้ม ดูมีความสุขมากๆ เดี๋ยวก็ได้มาใหม่แหล่ะค่ะ มาครั้งต่อไปก็คงได้อะไรใหม่เพิ่มขึ้นเช่นกัน   โดย: ขมเตย 26 มีนาคม 2553 18:16:17 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม   โดย: กะว่าก๋า 27 มีนาคม 2553 8:24:28 น.

กระถางกระดิ่ง สร้างสรรค์มากๆเลย กลับนนท์ถูกมั๊ยคะๆ พี่โดม ดูหอนาฬิกาสีเหลืองๆ เป็นหลักเอาเน้อ 555   โดย: ยิปซี IP: 124.121.45.72 27 มีนาคม 2553 14:40:42 น.

เห็นบรรยากาศเด็ก ๆ แล้ว น่ารื่นรมย์เป็นที่สุด เมื่อประกอบกับการได้อ่าน "ด้วยรักและลงมือทำ" ในริมรั้วหัวใจ จากขวัญเรือนฉบับล่าสุด ก็ยิ่งทำให้เห็นความผูกพันของเด็ก ๆ ในท้องถิ่น กับลุงนักเขียนใจดีจากเมืองกรุงฯ คนหนึ่ง ด้วยระยะเวลาที่ผูกพันนานเดือน ไฉนเลยจะไม่อาวรณ์วาวี และหนอนฯ ก็เชื่อว่าวาวีก็คงอาวรณ์เจ้าของบ้านชีวาโดมไม่มากก็น้อย ขอให้เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพค่ะ อ้อมกอดอันอบอุ่นของบ้านเพิงพเยียคงกำลังรอคอยการเดินทางกลับมาของพ่อพเยียค่ะ และเชื่อว่า เมื่อมาถึงบ้านเพิงพเยีย พี่คงต้องจัดการกับสวนข้างบ้านไม่มากก็น้อย ต้นไม้ในสวนคงดีใจที่เจ้าของบ้านกลับมาจัดการตัดแต่งกิ่งใบให้มันสวยเหมือนเดิมซะที คงคลายอิจฉาต้นไม้ที่วาวีไปได้บ้างอ่ะค่ะ :)   โดย: หนอนฯ IP: 58.9.178.130 27 มีนาคม 2553 17:34:25 น.

สวัสดีค่ะพี่โดมตอนนี้ปรายกำลัง ติดละครเรื่องบะบ๋า ย่าหยา ช่อง tpbs วันพุธ-พฤหัส 20.20 น. สนุกมาก เพิ่งดูไม่นาน อยากใส่ชุดแบบนั้นบ้างชุดสวยมากๆเลยค่ะ ดูแล้วนึกถึงบรรพบุรุษของตัวเอง ที่เป็นคนแขกและคนลาวอพยพมา อยู่ในประเทศไทย... บทสรุปคนที่จะมาเล่นบทพะโป้คือ คุณธีรพงษ์ เหลียวรักวงศ์ คนอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมแก่... หรืออาจจะเป็นอย่างที่ใครๆพูดกันว่า ผู้ชายยิ่งอายุมาก ยิ่งดูหนุ่ม...   โดย: ปราย IP: 118.172.179.101 27 มีนาคม 2553 20:13:23 น.

สวัสดียามเช้าตรู่ครับทุกๆท่าน ผมมาถึงดอยแม่สลองแล้วตั้งแต่ตอนเย็นเกือบค่ำ นั่งรถลงจากดอยวาวีมาตั้งแต่ก่อนเที่ยง ช่วงนี้มีการแข่งกีฬาประจำปี 329 ส่วนใหญ่ที่พักที่น่าพักจึงเต็มหมด ที่เหลือก็ไม่ค่อยถูกใจ (คือผมชอบที่พักราคาถูกและถูกใจด้วย) ผมลงรถที่หน้าบ้านหอมหมื่นลี้ก่อน เพราะอยากคุยกับเจ้าของ ทางบ้านหอมหมื่นลี้แนะนำมาที่ Little Home ซึ่งเหลือที่พักเป็นบังกาโลว์เป็นหลัง คืนละ 500 บาทก็ถือว่าราคาพอสมควรกับสถานที่ (คือไม่ถูกและไม่แพงเกินไป) แต่เจ้าของบริการประทับใจ มีแผนที่และแนะนำเที่ยวดอยแม่สลองด้วย เช้านี้ผมจะไปเดินดูตลาดสด และคิดว่าจะเที่ยวดอยแม่สลองด้วยวิธีเดิน ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ที่เข้ามาเขียน เพราะทำให้บล็อกผมไม่เงียบเหงา และต้องขอโทษที่ไม่ได้ตอบเป็นรายบุคคล เพราะไม่สะดวก เมื่อคืนที่ดอยแม่สลองฝนตกหนัก ไม่รู้ว่าที่ดอยวาวีฝนตกบ้างหรือเปล่า ? ไว้สะดวกแล้วค่อยคุยกันอีกนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 29 มีนาคม 2553 5:41:57 น.

เมื่อคืนที่วาวี ฝนทำท่าจะตกหนัก หัวค่ำเสียงฟ้าร้องเป็นระยะๆ แต่เอาเข้าจริง ฝนแค่ตกลงมาปรอยๆนิดหน่อย ทำเอาผิดหวังทั้งคนและต้นไม้ที่ตั้งตารอ แต่..วันนี้มืดครึ้มแต่เช้าเลย และตอนนี้ก้อยังมืดครึ้ม แถมด้วยเสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ (ถี่กว่าเมื่อคืน) นัยว่าวันนี้เอาแน่..ประกอบกับเสียงเด็กร้องแว่วมาไกลๆ เสียงกระจิบ กระจอก จิ๊บๆอยู่ที่ต้นขนุนหน้าบ้าน อากาศแบบนี้ชวนเหงา หดหู่ พิลึก คิดถึงคนไกล ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาเสียเลย แต่ถ้าฝนตกลงมาคงชุ่มฉ่ำ และหลังจากนั้นคงสดใส และอารมณ์คงจะเปลี่ยนไป พี่โดมคงสนุกกับการเดินทาง(คนเดียว)ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปส่ง(ขึ้นรถ) เพราะมีคนบอกว่าพี่โดมอยากมีเวลาส่วนตัว อย่าไปรบกวนเลย (วันนี้แก้มหอมไม่อยู่ ลงลุ่มไปกับครูสงกรานต์ค่ะ)   โดย: วาวีแว่ว IP: 203.172.208.153 29 มีนาคม 2553 13:48:00 น.

เพิ่งเดินทางมาถึงดอยครับ ลงไปทำธุระที่ข้างล่าง ฝนตกหนักที่เชียงราย ดีครับ ฟ้าจะได้โปร่ง หมอกควันลดลง หายใจโล่งขึ้น ต้นไม้ของพี่ก็จะได้น้ำชุ่มฉ่ำ เดินทางปลอดภัยนะครับ พี่เรืองรองโทรมาเมื่อวาน ผมรอรับอยู่.... แล้วเจอกันครับ   โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 29 มีนาคม 2553 21:41:36 น.

พี่โดมค่ะ ความเหงาไม่ได้เกิดจากสิ่งรอบตัว แต่เกิดจากใจของเรา บางครั้ง บางสิ่งเกิดเหมือนเดิมทุกวัน แต่ก็ไม่เหมือนเดิมเสียทีเดียวว ใจของคนเรานั่นแหละ ที่ทำให้เรารู้สึกไป ฝนตกค่ะ แต่ก็ดี เย็นขึ้น ต้นไม้ก็คงดีใจที่ไม่ได้รอให้ใครมา รดน้ำให้ เหมือนคนเรา ควรยืนอยู่บนขาของตนเอง ไม่ต้องรอให้คนอื่นมาช่วย ไม่ต้องร้องขอ ไม่ต้องรี รอ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเอง หวังว่าคงเดินทางโดยสวัสดิภาพ แล้วมาเที่ยววาวีใหม่นะคะ คงได้เจอกันอีก   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 203.172.208.153 29 มีนาคม 2553 23:16:26 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม ช่วงนี้ปรายชอบฟังเพลงของอ้อย กระท้อน มากที่สุดเลย พี่โดมชอบเพลงเพื่อชีวิตหรือเปล่าคะ ปรายอ่ะชอบมากๆ ฟังได้ไม่เบื่อ...นอนหลับฝันดีนะคะพี่โดม   โดย: ปราย IP: 113.53.114.204 30 มีนาคม 2553 20:24:04 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม หนูคิดว่าพี่ต้องเ็ก็บภาพบรรยากาศงาน 329 ที่แม่สลองมาลงบล็อกแน่นอนใช่ไ่หมค่ะ (หนูรอดูอยู่น่ะค่ะ อิอิ)   โดย: คนวาวี IP: 202.149.25.234 30 มีนาคม 2553 20:37:04 น.

โห.. มีการไปดอยแม่สลองส่งท้ายอีก เมื่อวานซืนและวานนี้ พายุน่ากลัวมาก โชคดีที่ทุ่งดาวไม่เป็นไร ต้นไม้ที่ปลูกบังลมช่วยได้มาก แต่ก็ลุ้นต่อไม่ไหว รับ(ในขวัญเรือน) เราไม่ได้วาดรูปลมแล้งนะ เลยลงวาดลมแล้งเจ้าเก่าที่ เมืองตากแทน ป่านนี้คงถึงนนท์แล้วสินะ อย่างไรคงได้เจอกันบ้างในงานหนังสือ คงได้ไปวันท้าย ๆ หลังจากเสร็จงานวาดรูปเพื่อสิ่งแวดล้อมที่พัทยา ๒-๔ สวัสดี   โดย: ปอน IP: 58.9.159.37 31 มีนาคม 2553 1:47:13 น.

สวัสดีครับลุงโดม ลงจากวาวีไปต่อแม่สลอง อิจฉาจังครับผมอยากเดินทางแบบนี้บ้างจัง ส่วนตัวก็ชอบเที่ยวอยู่แล้วคงติดมาจาก พ่อและแม่ แน่ๆเลย ร่ายมาซะยาวเลย สบายดีรึเปล่าครับ ช่วงนี้ก็คงนานๆเข้ามาอ่านสักทีนึงครับผมต้องเตรียมตัวสอบ กพ ต่ออีกในเดือนสองเดือนที่จะถึงนี้ ยังไงก็ขอให้เดินท่างท่องเที่ยวด้วยความสนุกและปลอดภัยนะครับ   โดย: อั้ม IP: 10.0.3.7, 124.120.162.133 31 มีนาคม 2553 9:05:03 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม วันนี้เป็นวันบล็อกแห่งชาติ(มั้ง)ค่ะ ปกติมักเสียมารยาทไม่ค่อยออกนอกบ้านไปเขียนอะไรฝากไว้ นอกจากแอบอ่านอยู่เงียบ ๆ วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจหรือเพราะครึ้มฟ้าครึ้มฝนและฝนก็เทลงมาอย่างใจก็ไม่ทราบ ทำให้อยากเขียนบอกเล่าความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านคอลัมน์ริมรั้วหัวใจวันนี้ ความจริงชอบทุกตอน ชอบมากชอบน้อยเท่านั้น ความรู้สึกต่างกันในรายละเอียด แอบซาบซึ้งตั้งแต่จดหมายที่เขียนถึงพี่ปะการัง เขียนถึงความงดงามเหนือคำว่ารักในวันแห่งความรักและความผูกพันของพ่อที่มีต่อลูกระหว่างการเดินทางในต่างที่ของพี่ ฉบับนี้บอกเล่าเรื่องราวของเด็ก ๆ ที่วาวี ภาพทุกภาพมีชีวิตชีวาไม่ว่าจะเป็นภาพเด็ก ๆ หรือต้นไม้ที่กำลังหยั่งรากลดิน 'เห็น'ต้นไม้ที่กำลังเติบโตและรอวันที่จะแตกสีสันเพื่อผลิบานในใจใครสักคนหรือมากกว่านั้นก็น่ายินดีทั้งสิ้น สะดุดภาพปฏิทินข้างฝานั่นค่ะที่เป็นภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งภูเพยียเคยปักครอสติชค้างไว้ กว่าสิบปีแล้วที่ไม่ได้หยิบภาพนี้ขึ้นมาสานต่อ แล้วภาพนี้ก็ยังเป็นภาพวาดที่โรงเรียนของลูกอีก ยังคิดเลยว่า จะเอามาทำต่อได้ไหม สายตาก็ไม่ค่อยอำนวยแล้ว พร้อมกับการจับเข็มร้อยไม่ได้นานเหมือนเดิม ปลายนิ้วชาอาการชรามาเยือน เสียดายค่ะที่ปักมาเยอะแล้วไม่ได้ปักต่อ ภาพที่เรารักกลับไม่ได้ลงมือทำต่อ เลยพูดไม่ได้เลยว่า เมื่อรักแล้วทำไมไม่ลงมือทำ.. อยากบอกว่าขอบคุณทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวเล็ก ๆ เหล่านี้ เล่าเรื่องได้อ่อนโยนเหมือนเคย มีอะไรให้คิดต่อ รื่นรมย์หัวใจน้อย ๆ สร้างรอยยิ้มในใจ ทำไมพี่มีพลังทำอะไรให้เห็น ใจดีกับเด็ก ๆ ดูท่าทางเด็ก ๆ จะติดลุงโดมกันนะคะ พักแรกเขาคงคิดถึงเรื่องราวที่พี่ชวนทำกิจกรรมดี ๆ ไม่เพียงแต่ปลูกต้นไม้ เชื่อว่าแบบนั้น อ่านแล้วรู้สึกสุขใจไปด้วย ขอบคุณเมล็ดพันธุ์อันงดงามจากดวงใจของพี่ที่ปลูกไว้ในทุกที่ที่พี่อยู่ ไม่ต้องถึงกับรอคอยผลของมัน แต่ก็มั่นใจเรื่องที่..เราปลูกสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้น ยังติดตามผลงานอยู่เหมือนเดิมค่ะ แม้จะไม่ค่อยส่งเสียงเท่าไรนัก :)   โดย: ภูเพยีย 31 มีนาคม 2553 11:49:12 น.

ชีวิตแบบนี้คือฝันของผมเลยครับ บ้านบนดอย มีต้นไม้ใหญ่ๆให้นั่งพักหลบหนีไอแดด   โดย: กลิ่นดอย 31 มีนาคม 2553 20:47:37 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม โดม +--------------------------------------------------+ อะว้าว! เข้าบรรยากาศเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยค่ะ ณ บ้านนอก(บล๊อกฯ) สาวฯ ตอนนี้มี "ดอกไม้โบราณ" มาโชว์ค่ะ ซึ่งเป็นต้นไม้ประจำตระกูลของสาวฯ อะคึ่ ๆ มิตรรักฯ พี่โดม โดม เชิญแวะไปชมได้นะคะ ไม่คิดตังค์ แต่... "คิดถึง" สม่ำเสมอค่ะ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 31 มีนาคม 2553 21:59:51 น.

เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วใช่ไหมครับ อันที่จริง ผมก็ติดตามอยู่เนืองๆครับ ตั้งแต่ก้าวขึ้นดอย ลงเสาเข็ม จนเป็นรูปเป็นร่าง สบายดีนะครับ   โดย: ตาพรานบุญ IP: 117.47.85.113 1 เมษายน 2553 0:21:58 น.

เพราะชีวิตคือการเดินทาง... ขอให้คุณเดินทางกลับถึงบ้านเมืองนนท์โดยสวัสดิภาพด้วยค่ะ   โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.182.225 1 เมษายน 2553 0:23:54 น.

สวัสดีคะคุณโดม ติดตามอ่านผลงานมานานแล้วคะ ทั้งในขวัญเรือน และในนี้ แต่ไม่ค่อยแสดงตัวเท่าไหร่ (แหะๆ) ชื่นชมในตัวตนของคุณโดมนะคะ   โดย: onedermore 1 เมษายน 2553 11:26:08 น.

ภาพสุดท้ายทำให้นึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งค่ะพี่โดม อินเดียใต้ต้นไม้... ป.ล. มาทักทายพี่โดมสามสี่ครั้งหลัง ไม่มีทักตอบ คนหัวล้านอย่างเรา เริ่มใจน้อยนิดๆแระ   โดย: นักล่าน้ำตก 1 เมษายน 2553 15:01:30 น.