Group Blog All Blog
|
ฝากรักเคียงใจ เรซิน เขียน ประทับใจกุสาวดี แผ่นดินนี้ยังมีรัก เลยหางานอื่นๆ ของผู้เขียนมาอ่านเพิ่มค่ะ  ฝากรักเคียงใจ เรซิน เขียน สนพ.ไฟน์บุ๊ค หลังปก ผมรักคุณ คนถูกสารภาพรักแบบไม่ทันตั้งตัวอึ้งไปนิด เพราะไม่คิดว่าจู่ๆ จะได้ยินถ้อยคำที่รอฟังมานาน ถึงบรรยากาศมันจะไม่สุดแสนโรแมนติกอย่างที่เคยคิดไว้เล่นๆ แต่เพียงแค่ได้ฟังคำรักตรงๆ ชัดๆ จากปากชายหนุ่ม แค่นี้เธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว โลกทั้งใบสว่างสดใส ที่เคยงอนที่น้อยใจเป็นอันหายหมด ดวงตาพร่าพรายมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากผู้ชายตรงหน้า ไม่ได้ยินเสียงใดนอกจากคำรักที่ดังกลับไปกลับมาอยู่ในหัว และพูดไม่ออก บอกไม่ถูก ทำได้เพียงยิ้มกว้างสุดชีวิตแล้วโผกอด ตอบรับคำรักด้วยสัมผัสแทน... เล่าเรื่องเอง กานต์วิสาประสบอุบัติเหตุ คุณพ่อของเธอเสียชีวิต ส่วนตัวเธอเองสูญเสียการมองเห็น แม้จะเป็นเพียงชั่วคราว แต่วินาทีที่โลกมืดมิด กานต์วิสาเหมือนเหลือตัวคนเดียวในโลก คนที่หวังพึ่งพิงเพียงหนึ่งเดียวคือยศวิน คนรักของเธอ ปณวัตรรู้จักกานต์วิสามาหลายปี แม้จะมีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวเพียงเป็นเด็กในบ้านที่บิดาของกานต์วิสาอุปถัมป์ และทุกครั้งที่เผชิญหน้ากัน เขาต้องมีเรื่องได้ปะทะฝีปากกับกานต์วิสาอยู่เสมอ แต่เมื่อเธอต้องเผชิญกับการสูญเสียครั้งสำคัญ เขาก็อดยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือไม่ได้ แม้จะเป็นในนามของยศวิน คนรักของเธอก็ตาม กานต์วิสาเข้าใจว่าเขาเป็นคนรัก และเขาก็ไม่คิดแก้ไข ด้วยกลัวจิตใจของเธอบอบช้ำหนักกว่าเก่า ได้แต่ช่วยพยุง เป็นหลักให้ยึดเหนี่ยว และผ่อนคลายจิตใจของเธอบ้าง คุยกันหลังอ่าน นิย้ายนิยายค่ะ อ่านไปได้หนึ่งขั้นก็ร้องคำนี้ออกมาหนึ่งครั้ง อ่านไปก็มีบางจุดที่ตงิดๆ แต่โดนคนเขียนเบรกตั้งแต่ช่วงคำนำนักเขียนแล้วว่าให้คิดว่าเรื่องนี้เป็นนิยาย เลยได้แต่ร้องว่า นิย้ายนิยาย! ต่อไป นิสัยโอที่ค่อนข้างชื่นชอบอะไรแปลกใหม่เลยเกือบไปไม่รอด ...แต่เมื่อผ่านสามบทแรกไป ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น นางเอกมองไม่เห็น พระเอกแสร้งทำเป็นคนรักนางเอก นางเอกเข้าใจผิดว่าพระเอกคือคนรัก ทั้งสองหวานชื่นด้วยกัน เมื่อเปิดตา พระเอกหนีหน้าหายไป คนรักที่หายไปของนางเอกเข้ามาเสียบแทนที่ พระเอกเป็นเด็กที่พ่อนางเอกช่วยเหลือ ถือว่าเป็นเด็กในบ้านนางเอก พ่อนางเอกมักชอบชมพระเอกและช่วยเหลือพระเอกทำให้นางเอกหมั่นไส้ อีกทั้งโดนญาติเป่าหูทำให้เชื่อว่าพระเอกจะมาหวังฮุบบริษัทและสมบัติของนางเอก ทำให้ยิ่งทวีความเกลียดพระเอกเข้าไปอีก... ขนบนิยายไทยขนานแท้ แต่เรื่องนี้ยังดีค่ะ ที่นางเอกก็ไม่ได้โง่ เธอรับรู้ว่ามีอะไรแปลกไป และรู้ว่าพระเอกเป็นคนที่ดูแลในช่วงที่ตัวเองป่วยได้อย่างรวดเร็ว (ไม่ยังงั้นโอคงทอดถอนใจครั้งที่ร้อย) นิสัยของกานต์วิสา นางเอกของเรื่องจะเป็นคุณหนู เจ้าอารมณ์ ขี้น้อยใจ ขี้วีน ช่างประชด ช่างเอาแต่ใจ พูดจาร้ายกาจ ไม่ไว้หน้าใคร เป็นนางเอกแบบที่โอไม่ชอบสักนิดเลยด้วย แต่อ่านๆ ไป แล้วพบว่าข้อดีของนิสัยแบบนี้ของนางเอกก็คือ เวลาเจอใครร้ายมาเธอร้ายตอบ ใครด่ามาเธอด่ากลับเจ็บยิ่งกว่า เธอจะคิดตลอดว่า อ๋อ เธอมาไม้นี้ งั้นฉันต้องตอบกลับอย่างนี้นะ ไม่มีมาโดนกลั่นแกล้งแล้วหลบมุมไปนั่งร้องไห้คนเดียว แต่เธอฟ้องพระเอกทันทีค่ะ ฮ่าๆ ตรงนี้สะใจ และชอบมาก ส่วนพระเอก ปณวัตร เป็นพระเอกแนวหลงรักเธอแต่ก่อนเก่า แล้วขออยู่หลังฉากเงียบๆ พอมีโอกาสจึงได้แสดงออก แต่ก็ยังมีอีโก้ของตัวเองพอสมควร อ่านช่วงแรกนี่คิดในใจตลอดเวลาว่าคู่นี้จะไปก็ได้เร้อ? แต่อ่านๆ ไปก็พบว่า ในการประชดประชัน การเข้าใจผิด การยึดถือตัวเองเป็นใหญ่ มันมีความรอมชอม ยอมรับผิด ยอมเชื่อฟัง ยอมขอโทษอยู่ เพราะฉะนั้นคู่นี้ถึงไปด้วยกันได้ ทั้งพระเอกและนางเอกมีทั้งส่วนที่โอชอบและไม่ชอบอยู่ในตัวทั้งคู่ แต่รวมๆ แล้ว มองออกมา เห็นความเอาใจใส่ที่ทั้งคู่มีให้กัน และความพยายามที่จะเป็นคนรักที่ดี ตัวร้ายในเรื่องมีมาสร้างความรำคาญอยู่พอควร แต่ด้วยนางเอกที่เป็นคนไม่ยอมคน โอเลยไม่รู้สึกรำคาญ จะรอลุ้นว่านางเอกจะจัดการยังไงกับตัวร้ายมากกว่า และด้วยการนำเสนอของผู้เขียนที่จะสลับมุมมอง ในเรื่องนี้เราเลยสามารถรู้ความนึกคิดของตัวร้ายด้วย จากปกติที่โอจะรู้สึกเกลียดตัวร้าย เรื่องนี้เลยเป็นทั้งขำทั้งเกลียดแทน เรื่องนี้โอยังรู้สึกว่ามีจุดไม่ค่อยลื่น อาจเป็นเพราะช่วงรอยต่อความสัมพันธ์ของตอนที่นางเอกมองไม่เห็นและนางเอกมองเห็นแล้วมันกระโดดข้ามเร็วเกินไป ทั้งคู่รักกันเร็ว และรู้ตัวกันเร็ว แม้จะไม่พูดออกมาก็ตาม แต่โอชอบความรู้สึกที่ทั้งสองคนรับรู้ระหว่างกันโดยไม่พูดออกมานะคะ น่าสนใจดีค่ะ คำผิดในเรื่องมีพอสมควร มีคำเกิน และคำหล่น แต่ที่มากจะเป็นเรื่องสะกดวรรณยุกต์ค่ะ บอกตรงๆ โอไม่เก่งเรื่องทฤษฎีนะคะ แต่อาศัยอ่านมามาก และสังเกตจดจำเอา เสียงตรี ไม่ได้ใช้ไม้ตรีสะกดทุกครั้งค่ะ เช่น สงสั๊ยสงสัย ถูก น่ากลั๊วน่ากลัว ถูก ไปไป๊ ถูก ในหนังสือโอเจอพอสมควรตอนอ่าน แต่พอกลับมาหาเจออยู่คำเดียว คือ หลักเกณฑ์จริงๆ เกี่ยวกับอักษรสูง กลาง ต่ำ และคำเป็นคำตายค่ะ โอไปหามาเจอนี่เลยเอามาฝาก  ขอบคุณภาพจาก slideplayer.in.th และ  ขอบคุณภาพจาก https://www.slideshare.net หรือศึกษาเพิ่มเติมได้ที่นี่ พูดง่ายๆ คือ อักษรสูง + กลาง จะใช้วรรณยุกต์รูปเดียวกับเสียง แต่ อักษรต่ำ รูปจะลดลงจากเสียงหนึ่งขั้น (ไม่มีรูปตรีและจัตวา) จึงเป็นที่มาว่าทำไมจึงเป็น น้านนาน, น้า, ม้า, ท้า ทั้งๆ ที่เสียงวรรณยุกต์ตรี เป็นต้น เห็นว่าใช้ผิดกันค่อนข้างมากทั้งในนี้หรือชีวิตประจำวัน เลยขอยกมาไว้ในที่นี้เพื่อเป็นประโยชน์ต่อบุคคลทั่วไปด้วยค่ะ กรณีคำผิด ถ้าคนเขียนคิดว่าสำนักพิมพ์ไม่มีทีมพิสูจน์อักษร หรือทีมพิสูจน์ไม่แข็งแรง ก็ต้องเตรียมตัวเองให้ดี ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุดค่ะ และงานพิสูจน์อักษรจะได้ไม่หนักไปสำหรับทีมพิสูจน์ด้วยค่ะ เพราะภาษาเป็นเรื่องสำคัญ และโอไม่อยากให้เราเห็นคำผิดเป็นเรื่องปรกติในหนังสือ เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆ แต่ถ้าเทียบกับเรื่องกุสาวดี แผ่นดินนี้ยังมีรัก หรือลิขิตรักบัลลังก์เลือด ถือว่าสำหรับโอแล้วผิดหวังค่ะ ถ้าไม่ได้อ่านคำนำผู้เขียน โอจะเข้าใจว่าเล่มนี้เขียนก่อนกุสาวดีฯ เลยค่ะ มี e-book ด้วยค่ะ
ของคุณเรซิน ยังไม่มีโอกาสได้อ่านเลยครับ แต่เห็นเรื่อง "กุสาวดี"อยู่ที่ห้องสมุดเหมือนกันครับ คงต้องหาโอกาสมาอ่านในเร็ววัน
โดย: สามปอยหลวง
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2558 เวลา:7:57:06 น.ชอบงานของคุณเรซินเหมือนกันคะ ชอบที่สุด คือ กุสาวดีเหมือนกันเลย เรื่องนี้ เคยลองหยิบมา แต่ว่า ก็อ่านได้ไม่เท่าไหร่ก็วาง เราชอบแนวเมืองสมมุติ ของเรซินมากกว่า คะ
โดย: อาคิ
วันที่: 21 พฤษภาคม 2558 เวลา:9:12:11 น.คุณโอเป๊ะมากๆเรื่องการใช้ภาษาไทย
ปกติเรานี่เจอคำผิดบางครั้งยังไม่ค่อยจะรู้ตัวเลย แล้วก็คิดว่าเป็นภาษาวัยรุ่นรึเปล่า แต่ในบทบรรยายไม่น่าจะมีคำเหล่านี้ ถ้าเป็นในบทพูดก็ว่าไปอย่างเพราะบางครั้งก็ต้องวิบัติเพื่อให้เสียงมันสื่ออารมณ์ออกมาชัดๆเนอะ แต่ที่รับไม่ได้คือ เว้นวรรคผิด ย่อหน้าผิด อ่านแล้วเสียอารมณ์มากครับ อ่านแล้วประโยคฉีกออกจากกัน บางครั้งความหมายก็เปลี่ยนไปเลย โหวตให้ครับ ออโอ Book Blog ดู Blog โดย: PZOBRIAN
วันที่: 21 พฤษภาคม 2558 เวลา:9:46:16 น.คุณ สามปอยหลวง ถ้ามีโอกาสลองหามาอ่านนะคะ แนะนำค่ะ
  คุณ อาคิ เมืองสมมติเคยอ่านแค่กุสาวดีฯ และลิขิตรักฯ เองค่ะ โออยากอ่านมนต์จันทรามายาลวงและลำนำแห่งแสงดาวมาก หาไม่ได้เลยค่ะ คุณ PZOBRIAN โอไม่เป๊ะหรอกค่ะคุณพี ยังผิดพลาดอยู่มาก แต่พอรู้ตัวว่าผิดก็ต้องรีบแก้ไข วิบัติเพื่ออารมณ์อันนี้เข้าใจนะคะ แต่ก็ต้องอยู่ในกฎของภาษาด้วยเหมือนกัน ส่วนเว้นวรรคผิดนี่บางทีทำให้เข้าใจผิดไปไกลเลยค่ะ ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ คุณ Prophet_Doll อย่าเรียกว่าเปิดคอร์สเลยค่ะ โอเองก็ยังผิดพลาดอยู่มาก กฎเกณฑ์ถ้าอยู่ๆ มาถามโอก็ตอบไม่ได้หรอกค่ะ อาศัยหาข้อมูลเอา และอยากแบ่งปันให้คนอื่นด้วย โอคิดว่าถ้าจุดเล็กๆ อย่างโอจุดเดียวถ้าสามารถช่วยให้คนที่สนใจเข้าใจได้บ้างเล็กน้อยก็ยังดีค่ะ โดย: ออโอ
วันที่: 21 พฤษภาคม 2558 เวลา:17:36:04 น.เป็นเรื่องที่สั้นที่สุดของคนเขียนเค้าแล้วค่ะ
ตอนอ่านเราก็ตะหงิดหน่อย ๆ แหม แยกเสียงคู่หมั้นกะ คู่อริ ไม่ออกเลยเหรอเกินไปมั๊ง แต่นะ คนเขียนเค้าเดินอ่านได้น่าอ่านอยู่ก็ ปล่อยผ่านค่ะ ( มีอคติเอนเอียงเข้าข้างคนเขียนหน่อย ๆ ด้วยแหละ...แอบเป็นติ่งอยู่ ) โดย: Serverlus
วันที่: 22 พฤษภาคม 2558 เวลา:22:12:15 น.คุณเอ้ ฮิๆ
  ตอนนี้มีเรื่องอื่นของผู้เขียนสะสมเพิ่มไว้แล้วค่ะ ลองดูว่าจะเป็นอย่างไร จะชอบไหมน้า โดย: ออโอ
วันที่: 23 พฤษภาคม 2558 เวลา:19:05:49 น.พล็อตน่าอ่านมากค่ะ ชอบแนวๆนี้ประมาณตัวละครสูญเสียประสาทสัมผัส เป็นใบ้บ้าง หูหนวกบ้าง ถ้าเจอจะชอบค่ะ (ดูจิตยังไงไม่รู้) อาจเพราะอ่านแล้วเราจะรู้สึกสงสารและอยากเอาใจช่วยมั้งคะ (ส่วนกุสาวดี ก็อย่างที่เคยบอก...สถานะดองค่ะ 555)
ส่วนเรื่องภาษาไม่ค่อยซีเรียสเรื่องคำผิด คำตก เว้นวรรคผิด อะไรแบบนี้เท่าไหร่ หรือบางทีเราเองก็ไม่รู้ว่าผิด (เช่นเรื่องวรรณยุกต์ที่คุณโอยกมา) เราก็มองผ่านไปเลยค่า 555 ซึ่งก็ถูกอย่างที่คุณโอว่าไม่ควรเป็นเรื่องที่ถูกมองผ่านจริงๆนะคะ ได้ความรู้มากค่ะ ขอบคุณนะคะ โดย: kunaom
วันที่: 25 พฤษภาคม 2558 เวลา:0:08:53 น.เวลาเจอคำผิดก็ทำให้อ่านสะดุดเช่นกันค่ะ
เรื่องนี้เราอ่านไปแบบเรื่อยๆ ไม่ติดใจ หรือไม่ประทับใจมากมายนัก เรียกว่า หยิบมาอ่านเพราะเป็น เรซิน นั่นแหละ โดย: นัทธ์
วันที่: 25 พฤษภาคม 2558 เวลา:15:08:39 น.มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ นิยายของนักเขียนท่านนี้ผมยังไม่เคยอ่านเลยครับ เดี๋ยวนี้มีนักเขียนที่เขียนเรื่องสไตล์แบบนี้เยอะมากเลย ส่วนใหญ่เป็นเรื่องรักโรแมนติคที่ผมมักจะไม่ได้อ่านเลยครับ มาบล็อกนี้นอกจากจะได้อ่านรีวิวนิยายแล้วยังได้เรียนรู้ภาษาไทยทบทวนความหลังอีกครับ ไอ้ที่ท่องว่า ... ฉันฝากขวดขี้ผึ้งใส่ถุงให้เศรษฐี ผมไม่เคยท่องแบบนี้เลยครับ ตอนผมเรียนท่องเรียงตามตัวตลอดครับ ส่วนที่ท่องว่า ... ไก่จกเด็กตายฯ นั้นเคยท่องครับ รู้สึกว่าตัวเองกำลังกลับไปเป็นนักเรียนอีกรอบครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง
วันที่: 26 พฤษภาคม 2558 เวลา:18:05:46 น.คุณอ้อม โอ้ แนวนั้นโอก็ชอบนะคะ เล่มนี้นางเอกสูญเสียการมองเห็นชั่วคราวค่ะ (แป๊บเดียว ฮ่าๆ) ขอบคุณค่า
คุณ นัทธ์ โอยังมีหนังสือของคุณเรซินค้างอ่าน จะเป็นยังไงน้อ  คณ อาคุงกล่อง โอก็ไม่เคยท่องแบบนี้ค่ะ รู้สึกจะเป็น "ผีฝากถุงข้าวสารให้ฉัน ..." อะไรประมาณนี้หรือเปล่า แต่จำยาก อันนี้ที่ไปเจอมารู้สึกว่าจำง่ายและครบถ้วนดีค่ะ ปรกติจำได้แต่ "ไก่จิกเด็กตาย เด็กตายบนปากโอ่ง" แถมไม่รู้ด้วยว่าที่ท่องไปนั่นคืออักษรสูง กลาง หรือต่ำกันแน่ ฮ่าๆ เรียนไปด้วยกันเนอะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า โดย: ออโอ
วันที่: 27 พฤษภาคม 2558 เวลา:13:51:09 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [