Group Blog All Blog
|
เมฆสีกุหลาบ ม.มธุการี เขียน  เมฆสีกุหลาบ ม.มธุการี เขียน สำนักพิมพ์เพื่อนดี 220 บาท 297 หน้า หลังปก เขากลับมาอีกครั้งเพื่อทบทวนความทรงจำเก่าๆ ผ่านบ้านพักหลังเล็กๆ ที่ไม่มีอะไรเลยแต่ก็อบอุ่นเหลือใจ จอดรถมองโต๊ะอาหารที่ยังอยู่ที่เดิมของมัน กองไฟยังมีขี้เถ้าค้างคาที่นั่น คืนที่ออกมานอนดูดาวจนรุ่งสางและเมฆกลายเป็นสีกุหลาบที่ปลายฟ้าจากแสงอาทิตย์แรก แน่ใจว่าเขาจะต้องกลับมาที่นี่พร้อมกับอาทิราในสักวันหนึ่ง...วันที่อุปสรรคทั้งมวลผันผ่านไปจากชีวิตและความรักแท้ในชีวิตที่เติบใหญ่ไปตามกาลเวลา... เกริ่นเอง เพราะไม่มีใครสามารถคุมอาทิราอยู่ เด็กสาวจึงถูกส่งมาดัดนิสัยไกลถึงแอฟริกา ห่างไกลจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่คุณหนูของบ้านอย่างหล่อนคุ้นเคย โดยมีพี่ชายต่างสายเลือดคอยดูแล ไม่รู้ว่าทำไมพ่อถึงไว้ใจเขานัก อาจเป็นเพราะแม่เลี้ยงหล่อนเป่าหูว่าลูกชายสุดที่รักคนนี้พึ่งพาได้ พ่อถึงได้ส่งหล่อนมาไกลถึงที่นี่ พ่อไม่รู้หรือไงว่าเขาเกลียดพ่อพอๆ กับที่หล่อนเกลียดแม่เขา แน่ละ ใครจะชอบคนที่มาพรากครอบครัวของตนกันเล่า คุยกันหลังอ่าน เรื่องของสาวน้อยกะโหลกกะลาที่ใครก็ไม่อยากรับดูแล กับพี่ชายต่างสายเลือด ในดินแดนทุรกันดารอย่างทานซาเนียและรวันด้า พีระ ช่างภาพนิตยสารที่รักการหาประสบการณ์ท่องเที่ยวใหม่ๆ มาทำข่าวกอริลลาที่แอฟริกา เขาได้รับการฝากฝังให้ดูแลน้องที่แทบไม่รู้จักนอกจากเห็นหน้าและได้ยินข่าวคราวผ่านมารดามานานๆ ครั้ง น้องที่เจอกันอีกครั้งก็เข้าสู่วัยสาวแล้ว แม้นิสัยจะยังรักเล่นสนุกไปวันๆ อาทิราเป็นภาระชิ้นโตที่เขาปฏิเสธไม่ได้ นอกจากรับหล่อนติดสอยห้อยตามเขาไปทำงานยังที่ต่างๆ กลางป่าและฝูงสัตว์น้อยใหญ่ อาทิราดูจะปรับตัวได้เร็วและอยู่ทนกว่าที่คิด แต่เขาคิดว่าความเป็นเด็กทำให้มองทุกอย่างเป็นเรื่องสนุก พีระกับอาทิราต้องย้ายมาพักที่รวันด้าเพราะเรื่องงาน ที่นี่เองที่พีระได้พบกับคนรักเก่า พวกเขาดูจะเข้ากันได้ดีแม้ห่างกันไปนานหลายปี แต่สถานการณ์ที่รวันด้าไม่ดีอย่างที่คิด ความขัดแย้งของเผ่าดูจะรุนแรงขึ้นทุกขณะ ไม่มีความปลอดภัยเหลืออยู่อีกต่อไป และสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นทำให้พีระฉุกคิดว่าเขาและอาทิรามีความผูกพันบางอย่างสานเข้าหากันแนบแน่น แม้จะไม่ต้องมีคำพูดมากมาย โดยรวมเป็นเรื่องที่น่าสนใจ โอชอบช่วงแรก อ่านไปลุ้นไปว่าอาทิราจะป่วนอะไร โอชอบบุคลิกตัวละครตัวนี้นะ ดื้อเงียบ รับคำแต่ไม่ทำตาม ฉากหน้าเด็กดีแต่ในใจแสบสุด แบบเออ ดูเป็นเด็กที่หลายคนคุมไม่อยู่จริงๆ นะ ส่วนพีระ พีระเป็นแบบฉบับของพระเอกนิยายสมัยเก่าที่จะมีความทระนงตน ถือดี และมีหลายส่วนชวนให้ขัดใจ (เช่น เรื่องหัวใจ หรือไม่ฉลาดในสถานการณ์บางอย่าง) แต่สุดท้ายก็จะพึ่งพาได้ตามฉบับพระเอกไทยแหละค่ะ ช่วงกลางถึงท้ายความน่าสนใจลดลง เหมือนเรื่องจะเปลี่ยนจะมุมสัตว์ไปสู่คน แล้วคราวนี้ประเด็นเลยไม่เทไม่ที่ไหนสักทาง จะเล่นกอริลลา ก็ไม่เล่นให้สุด จะมุ่งไปความขัดแย้งของคน ฉากสำคัญกลับตัดทอนไปอย่างน่าเสียดาย อารมณ์เรื่องเลยไม่มาไปพร้อมกับเนื้อเรื่อง โอเสียดายตัวละครตัวหนึ่งที่นางเอกสนิทด้วย แต่กลับไม่นำมาเป็นประเด็นที่น่าเล่นในช่วงท้าย มันเลยเกิดคำถามว่า อ้าว แล้วความสัมพันธ์ที่ปูมาแต่ต้นล่ะ ภาพที่โออยากเห็น เช่น ทิวทัศน์ ความเป็นอยู่ สภาพแวดล้อม ผู้คน ถ่ายทอดออกมาน้อยกว่าที่โอคาดหวัง โอเห็นภาพซ้ำๆ ในมุมเล็กๆ แต่ไม่เห็นภาพกว้างๆ ในหลากหลายมุม สำนวนภาษา โอค่อนข้างติดขัดกับการเล่าซ้ำในประเด็นเดิม เช่น ประเด็นกอริลล่าเป็นสัตว์ไม่กินเนื้อ (พระนางพูดเหมือนเดิมเป๊ะ จนโองงว่าพูดซ้ำทำไม เหมือนกดปุ่มรีเพลย์คนละฉาก) เรื่องแย่งน้ำอาบ เรื่องอยู่ทำงานหนึ่งเดือน ช่วงท้ายๆ ก็มีอีกแต่ไม่เห็นชัดเท่าช่วงแรก โอรู้สึกเหมือนผู้เขียนลืมว่าได้เล่าประเด็นนี้ไปแล้วในเนื้อเรื่องเลยหยิบมาเล่าใหม่ ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเกิดน้อยลงหรือหายไป ถ้ามีการอ่านทวนซ้ำ อีกเรื่องคือวรรคตอน โอรู้สึกว่าจังหวะหายใจของโอกับผู้เขียนเป็นคนละจังหวะ หลายครั้งโอจะรู้สึกว่าควรจะแบ่งวรรคจุดนี้ แต่บางจุดที่แบ่งไปโอกลับรู้สึกว่าถ้าไม่ตัดมันออกจากกัน อารมณ์จะส่งออกสู่ผู้อ่านได้ดีกว่าที่เป็นอยู่ ก็เป็นเรื่องของความรู้สึกและความเข้ากันได้ละมั้งคะ ส่วนประเด็นความสัมพันธ์ของครอบครัว โอว่าทำได้ดีทีเดียว โอชอบ โดยรวมก็เพลินค่ะ แต่อาจจะยังมีหลายเรื่องที่โอคิดว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ 3 ดาว . . . "ระวังแรดแถวนี้เอาไว้บ้าง" เขาแกล้งพูดและเดินต่อ "มีหรือคะแรด" หล่อนเดินเหลียวซ้ายแลขวา "นึกว่ามันอยู่แต่ในน้ำ" "ว่าได้ที่ไหน" พีระเดินเร็วๆ "มันจะไล่อาร์ทไหมคะนี่ถ้ามันเจอ" "สีเสื้อเรามันเย้ายวนหยอกเมื่อไหร่" "พี่พีน่าจะเตือนอาร์ตอนก่อนออกจากบ้าน" "เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเตือนอาร์ท เราต้องหัดใช้สามัญสำนึกของตัวเอง" "อาร์ทไม่ค่อยจะมี" "ถึงว่า" เงาดำปรากฏตัววูบวาบไม่ไกลนัก ทำให้พีระรีบดึงแขนหล่อนให้หยุดเดินและหลบเข้าหลังพุ่มไม้แถวนั้น กอริลลาฝูงนั้นนั่นเอง มันเกาะกลุ่มกันอยู่ไม่ห่างไกลนัก เขายกกล้องส่งทางไกลขึ้นส่องดูเพื่อนที่จะได้เห็นชัดๆ ลูกของมันบางตัวห้อยโหนบนต้นไม้ ตัวมันยังไม่หนักมาก และยามนี้คงเป็นวัยที่สนุกสนานมากที่สุด อาทิรายกกล้องขึ้นส่องดูตามเขา หล่อนกดถ่ายภาพไปด้วย พ่อกับแม่นั่งหาหมัดหาเหาให้กันโดยมีลูกๆ วิ่งไล่สนุกสนาน หล่อนเห็นความสุขที่นี่ท่ามกลางชีวิตง่ายๆ ที่ไม่สลับซับซ้อน สัตว์ช่างฉลาดในการหาความสุขสงบใส่ตัวไปวันๆ โดยไม่มีเรื่องปวดหัว มันช่างเป็นนาทีที่หล่อนพลอยมีความสุขไปกับมัน ความสุขช่างเป็นสิ่งที่ถ่ายทอดถึงกันได้ ไม่แปลกใจจนนิดเดียวว่าทำไมพี่ชายจึงมาเลือกใช้ชีวิตแบบนี้ . . . หน้า 86-67 บทที่ 5
ได้ลองงานของนามปากกานี้มาเล่มนึงค่ะ ยังไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ แม้จะมีบางประโยคที่ชอบกระแทกใจ แต่ก็มีบางส่วนที่เห็นตรงคล้ายๆคุณโอตรงที่บางเรื่องตัวละครจะเน้นดูกลายเป็นย้ำคิดย้ำทำ ทำให้เนื้อหาไม่ก้าวเท่าไหร่ กลัวเราไม่อินหรือไงเนี่ยแหละค่ะ ก็เลยวางไป คงต้องเก็บข้อมูลต่อไป แหะๆ ก็อยากลองได้สักเรื่องค่ะ
 โดย: kunaom
 วันที่: 30 กรกฎาคม 2559 เวลา:14:30:23 น.ชื่อเรื่องน่าอ่านจัง
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต หอมกร Movie Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog โดย: newyorknurse IP: 192.99.15.166 วันที่: 30 กรกฎาคม 2559 เวลา:20:49:58 น.
จากรีวิวเราก็ว่าน่าอ่านนะคะ
ให้ 3 ดาวเองอะ ม.มธุการี เรามีเรื่องอื่นในชั้นหนังสือยังไม่ได้อ่านสักที โหวตให้ Book Blog ค่ะ โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 30 กรกฎาคม 2559 เวลา:20:54:40 น.หือ ถ้าเอาที่อ่านรีวิว นิสัยนางเอกแบบนี้พี่กลับไม่ชอบนะ เอ..หรือต้องลองอ่านดูง่ะ
ชอบที่เปรียบว่าโอกับนักเขียนหายใจคนละจังหวะนะ เออ กับหนังสือบางเล่มพี่ก็รู้สึกอย่างนั้นแหละ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog zungzaa Parenting Blog ดู Blog mambymam Home & Garden Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 30 กรกฎาคม 2559 เวลา:21:32:10 น.คุณอ้อม โอคิดเหมือนกันค่ะ ด้วยจุดที่ซ้ำมันเห็นค่อนข้างชัด เนื้อเรื่องเลยดูวนอยู่กับที่ ส่วนเรื่องอื่นคงต้องค่อยๆ หาลองเนอะ
 คุณnewyorknurse ชื่อหวานมากค่ะ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับชื่อเรื่องแค่ย่อหน้าสุดท้าย (ที่ยกมาในปกหลัง) ค่ะ คุณเรียวรุ้ง ถ้ารู้สึกว่าน่าอ่านให้หามาอ่านเลยค่ะ อย่าให้คะแนนเป็นตัวตัดสินเลย ขอบคุณที่โหวตบล็อกให้ค่ะ พี่สาวไกด์ใจซื่อ โอชอบเพราะในนิยายส่วนใหญ่มักจะตีความอาการดื้อ หัวรั้น จนต้องดัดนิสัย มากับการเถียงหรือชนตรงๆ ทั้งที่แท้จริงแล้วการดื้อมีหลายรูปแบบ รวมทั้งการดื้อเงียบ ที่ตัวนางเอกเป็นอยู่นั้น จะพบเห็นได้มากกว่าการดื้อแล้วเถียงด้วยซ้ำค่ะ ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ คุณอุ้มสี ลองหามาอ่านนะคะ โดย: ออโอ
วันที่: 3 สิงหาคม 2559 เวลา:21:57:29 น.เรื่องน่าสนุกมากเลยค่ะ ดำเนินเรื่องที่แอฟริกา น่าจะมีอะไรที่ตื่นเต้นสนุกสนานและแปลกใหม่ได้มาก เพราะเป็นประเทศที่น่าค้นหา
แถมอินทิรายังต้องอกมาเพียงคนเดียวเพื่ออยู่กับพี่ต่างแม่อีกต่างหาก อาการรับคำแต่ไม่ทำตามนี่ น่าจะชวนปวดหัวและสนุกได้มากเลยนะคะ  บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog ก้นกะลา Music Blog ดู Blog Raizin Heart Movie Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: ตุ๊กจ้ะ
วันที่: 4 สิงหาคม 2559 เวลา:23:28:03 น.คุณ ตุ๊กจ้ะ ตอนแรกโอนึกว่านางเอกจะแสบกว่านี้ เอาเข้าจริงก็แสบ แต่แสบแบบลึกๆ ค่ะ
 ขอบคุณที่โหวตให้นะคะโดย: ออโอ
วันที่: 8 สิงหาคม 2559 เวลา:22:03:08 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [