Group Blog All Blog
|
หัวใจให้รัก วาเลนน์ เขียน ลองค่ะ  หัวใจให้รัก วาเลนน์ เขียน สนพ.อินเลิฟ แนว PASSION หลังปก “ยังไม่ได้อาบ... แต่ขอจูบคนอาบน้ำก่อนได้ไหม” “มะ...ไม่ได้ค่ะ” คนถูกขอจูบส่ายหน้าเร็วๆ รีบถอยหนีอย่างน่าขัน “คุณชัชมีเหงื่อเต็มไปหมด” “ถ้าอาบแล้วจะอนุญาตใช่ไหม” “ฮื้อ...” เธอส่ายหน้าแล้วถอยหนีไปอีก “ไม่ได้ค่ะ” สรชัชหัวเราะกับท่าทางของอีกฝ่าย “ก็จูบออกบ่อย ทำไมยังไม่ชินอีก” ‘สรชัช กัณทวีฤกษ์’ นักธุรกิจหนุ่มมหาเศรษฐีรูปหล่อ ทายาทคนโตเจ้าของกิจการส่งออกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ระดับโลก คือเจ้านายชั่วคราวของ ‘ปานกมล’ ที่บังเอิญได้ร่วมงานกันในช่วงระยะเวลาหนึ่ง เขารู้จักแบ่งแยกเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกจากกัน โดยเฉพาะความสัมพันธ์ชั่วคืนกับผู้หญิงที่เขาจะไม่มีทางเอามาปะปนจนทําให้งานเสียหาย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเพลย์บอยที่ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยอย่างเขา จึงเอาแต่วางท่าดุดันอย่างไม่มีการผ่อนปรน และเอาจริงเอาจังกับเธอเสียยิ่งกว่าใคร! ก่อนหน้านั้นปานกมลอาจจะเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่เงียบๆ เก็บเนื้อเก็บตัว และมุ่งมั่นอยู่กับการทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงหลานตัวน้อยกับช่วยเหลือครอบครัวที่กำลังวิกฤต ทว่าการได้ใกล้ชิดเจ้านายหนุ่มรูปหล่อผู้เคร่งขรึม หากมากล้นไปด้วยเสน่ห์แห่งบุรุษเพศ ก็ทำให้เธอหวั่นไหวไปกับแววตาคมกริบคู่นั้น และรับรู้ถึงอารมณ์หวามแห่งชายหญิงมากขึ้นทีละน้อย แต่เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเธอมีสมองและมีความสามารถมากกว่าที่เขาดูถูก ปานกมลเองก็จะต้องฝืนต้านทานแรงปรารถนาอันเร่าร้อนที่แสนจะเชิญชวนและเย้ายวนเอาไว้ให้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเจ้านายรูปหล่อของเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่า เขาตั้งใจจะ ‘รุก’ เพื่อทำความรู้จักกับ ‘หญิงสาวผู้อ่อนต่อโลกของเขา’ ให้มากกว่านี้... แต่ผู้หญิงที่เจียมเนื้อเจียมตัวและหยิ่งในเกียรติอย่างปานกมลจะยอมได้หรือ ในเมื่อเธอรู้ดีว่าเขาคือใคร... และเธอเป็นใคร! “เป็นอีกเรื่องที่กระแสแรงมากในอินเทอร์เน็ต ด้วยจํานวนนักอ่านที่มากกว่า 6,700 คน ซึ่งหลงใหลพระเอกในเรื่องนี้ และยอดเข้าชม Overall ที่มากถึง 1,028,734... สถิตินี้ไม่ธรรมดา และเป็นอีกเรื่องที่บรรณาธิการต้องหลุดปากออกมาว่า ‘สนุกเวอร์!’ ลังเลทําไมคะ หยิบค่ะ เดี๋ยวหมด” รองสนิท ณ สงขลา บรรณาธิการที่ปรึกษา เรื่องย่อเอง โลกกลมหรือพรหมลิขิต สรชัชบังเอิญได้เจอปานกมล ผู้หญิงธรรมดาที่อ่อนกว่าเขาเกือบรอบในสถานการณ์ต่างๆ กัน บางอย่างในตัวเธอ รวมถึงความอ่อนน้อม นุ่มนวลที่เขาสัมผัสได้ ความใส่ใจในหลานสาวตัวน้อย ทำให้สรชัชตัดสินใจว่า ถ้าเป็นพรหมลิขิตบันดาลชักพาให้เจอจริง เขาก็อยากจะลองลุ้นหัวใจตัวเองดูสักครั้ง คุยกันหลังอ่าน เป็นอีกครั้งที่รู้สึกว่าปกหลังไม่ได้เป็นอย่างที่เนื้อเรื่องบอก อย่าง "เพลย์บอย" ก็ไม่ใช่ค่ะ พระเอกเป็นแค่คนง่ายๆ ที่ยังไม่สนใจเรื่องคู่ครอง เหมือนสำนักพิมพ์จะพยายามสื่อให้เห็นความแรงและความเย้ายวน ซึ่งโออยากบอกว่าคิดผิดมากค่ะ เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่สื่อถึงความแตกต่าง รวมถึงเอกลักษณ์และตัวตนของหนังสือเรื่องนั้น อ่านเล่มไหนๆ ก็แนวนี้หมด แล้วจะมีโปรยปกหลังไว้ทำไมกัน? ไหนๆ ก็พูดถึงสำนักพิมพ์แล้ว ขอบ่นอีกนิด จะใส่ตัวอย่างเล่มอื่นตั้ง 21 หน้า มาไว้ในเล่มทำไม? โอเค เข้าใจว่าเกี่ยวกับแผนการขาย แต่พอเอามารวมไว้ในเล่มมันเหมือนยัดเยียดในสิ่งที่เราไม่อยากได้ พาลให้รู้สึกว่า เอ หรือค่าหนังสือที่เราจ่ายจะรวมถึงแผนการโฆษณาเพิ่มที่ว่านี้ด้วย ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วสำนักพิมพ์อาจจะบอกว่าใส่มาให้อ่านฟรีก็เถอะ ถ้าอยากขายของจริง เอาแค่ปก ชื่อเรื่อง ชื่อคนเขียน และเรื่องย่อพอค่ะ อยากอ่านหรือไม่คนอ่านจะตัดสินใจเอง ส่วนตัวอย่างก็ลงให้อ่านช่วงต้นๆ ในเว็บไซต์ก็ได้ เข้าถึงเนื้อหาในเล่มบ้าง เนื้อหาก็จะเป็นตามที่เกริ่นไว้เลย ผู้ชายที่บังเอิญเจอผู้หญิงคนหนึ่งบ่อยครั้งเข้า และรู้สึกสนใจ แต่จะพิเศษเล็กน้อยตรงที่มีหลานชายหญิงตัวน้อยของทั้งคู่เข้ามาเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ เรื่องที่มีเด็กๆ มักจะมีความสดใส น่ารักของเด็กเหล่านั้นมาเป็นตัวชูโรงอยู่แล้ว เล่มนี้ก็เช่นกันค่ะ เด็กๆ ในเรื่องน่ารักนะคะ แต่พอค่อนเรื่องแล้ว เด็กๆ ก็ถูกตัดออก ทำให้รู้สึกว่าความสดใสที่เคยมีในเรื่องหายไป ถ้าใส่เชื่อมมาเป็นระยะน่าจะดีกว่านี้ เพราะช่วงต้นเด็กๆ มีความสำคัญมากในฐานะสื่อรัก พูดถึงเนื้อเรื่องบ้าง เรื่องนี้เนื้อเรื่องจะเหมือนนิยายไทยส่วนใหญ่ที่ 99% เดาเนื้อหาได้ เพราะฉะนั้นความรู้สึกแปลกใหม่หรือลุ้นในเนื้อหาก็จะไม่มี ความน่าติดตามของหนังสือจะขึ้นอยู่กับ 1. เนื้อหา 2. อรรถรส (การเล่าเรื่อง, บทสนทนา, ความมีชีวิตชีวาของตัวละคร, เสน่ห์ในตัวหนังสือ ฯลฯ) 3. ความพอใจส่วนบุคคล ถ้าข้อ 1 ไม่แตกต่างหรือแปลกใหม่ ข้อ 2 ก็ควรมีมาก ส่วนข้อ 3 เป็นเรื่องความชอบส่วนตัวละค่ะ แต่เรื่องนี้ ข้อ 2 ก็ยังน้อยอยู่อีก โอยังรู้สึกว่าขาดการดึงดูด ความน่าสนใจก็ลดลง อ่านได้ไม่ถึงกลางเรื่องโอก็เริ่มหลับแล้ว เป็นเหตุให้เรื่องนี้โออ่านได้ช้ามาก อ่านแล้วหลับ อ่านแล้วพัก ทั้งๆ ที่ถ้าถามโอว่าคนแต่งแต่งได้แย่มั้ย ก็ไม่นะคะ ภาษาที่ใช้อยู่ในเกณฑ์ดี การเล่าเรื่องไม่ค่อยวกวนนัก สาเหตุอีกประการที่โอว่าเรื่องนี้น่าเบื่อสำหรับโอคือเล่าเรื่องช้าค่ะ ถ้าเปรียบหนังสือเล่มนี้เป็นหนังเรื่องหนึ่ง ภาพจะฉายนิ่งอยู่ในแต่ละฉากนานมาก และมีหลายฉากที่ไม่มีความสำคัญต่อเนื้อหา ทำให้เรื่องที่ช้าอยู่แล้ว ยิ่งช้าเข้าไปอีก ช้าอย่างไร? ในแต่ละประเด็น หรือแต่ละบทสนทนา บ่อยครั้งที่รู้สึกว่าควรจะจบแล้ว แต่คนเขียนยังไม่ให้จบ ก็จะให้แต่ละตัวละครถามซ้ำ ตอบซ้ำกันไปมา และพยายามขยายความในทุกการกระทำ ตัวละครในเรื่องนี้ก็ยังมีการกระทำที่รู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะสมกับบทบาทของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระเอก ในเรื่อง พระเอกเป็นคนมีอายุพอสมควร มีตำแหน่งงานที่มั่นคงและน่านับถือ เป็นผู้นำของครอบครัวและลูกน้อง ไม่ได้อยู่ในวัยหนุ่มเลือดร้อนแล้ว แต่หลายๆ ครั้ง โดยเฉพาะช่วงแรกที่เจอนางเอก ทั้งคำพูดและการกระทำไม่ค่อยเหมาะสมกับอายุและบทบาทที่ควรมี แก้ต่างให้ว่า โอเค พระเอกอาจจะรู้สึกกลับไปเหมือนหนุ่มวัยละอ่อนที่ริเริ่มหัดรัก ก็พยายามข้ามๆ ไป แต่ความเลือดร้อน ไม่ค่อยสนใจคนอื่นของเขาบ่อยครั้งที่ทำให้โอรู้สึกว่าขัดใจกับบทบาทของตัวละครนี้ นางเอกถึงแม้จะอายุน้อยกว่าพระเอกมาก โอยังรู้สึกเลยว่าเธอ "โต" กว่าพระเอกค่ะ เพราะเธอคิดรอบคอบ ใส่ใจรายละเอียด รู้สึกผ่อนหนักผ่อนเบา ในขณะที่พระเอกแทบตรงกันข้าม ยกตัวอย่างฉากที่พระเอกให้นางเอกเก็บไปคิดความรู้สึก ปากบอกว่าให้เก็บไปคิด แต่การกระทำของพระเอกกลับเอาแต่ใจ นึกถึงแต่ตัวเอง เข้าข้างตัวเองเป็นฝ่ายมาก ถ้าไม่ใช่นางเอกคนนี้คงเซย์โน กู๊ดบายพ่อพระเอกคนนี้แล้วล่ะค่ะ แต่ถึงจะบ่นๆ ไป เขาก็ยังพอเป็นพระเอกที่อบอุ่นและพึ่งพาได้ (นิดหนึ่ง) อยู่นะคะ ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง แต่อยากเล่า ในส่วนของคำนำของนักเขียน คนเขียนบอกว่าตั้งใจให้เรื่องนี้เป็นเรื่อง Feel Good แต่สำหรับโอเรื่องนี้ยังไม่ถือว่าใช่แนว Feel Good ค่ะ แค่เป็นเรื่องแนวอ่านง่ายๆ ไม่ซับซ้อนเรื่องหนึ่งเท่านั้น คำว่า Feel Good ของโอนะคะ คือเป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุข มีรอยยิ้ม และ ต่อไปนี้สำคัญมาก มีแง่คิด มีมุมมองใหม่ๆ วิถีใหม่ๆ ในการมองโลกให้เป็นสุข และอยู่ในโลกอย่างมีความสุข ไม่มีตัวร้าย (หรือถึงมีก็จะไม่เป็นตัวร้ายถาวร) ไม่มีความร้ายกาจ ความคิดมาดร้ายต่อกัน ไม่มีพิษมีภัย มีแต่สิ่งดีๆ ที่อยากแบ่งปันแก่กัน หรืออาจเรียกได้ว่าจรรโลงใจ ไม่จำเป็นต้องมีคำสอน ต้องมีศาสนาเข้ามาเกี่ยวนะคะ (จริงๆ คือไม่มีเลยโอจะยิ่งรู้สึกว่าทำไมเรื่องธรรมดาถึงพิเศษได้ขนาดนี้ มัน "ว้าว" กว่ากันเนอะ) เป็นแนวของนิยายที่ไม่ค่อยมีในนิยายไทยค่ะ (หรือโอไม่ค่อยได้อ่านเจอก็ไม่ทราบ) โอคิดออกอยู่สองเรื่องที่เพิ่งอ่านจบไปไม่นาน เรื่องในแดนแห่งดาวของภัสรสา กับ Dragon Delivery ของพัณณิดา ภูมิวัฒน์ แต่ถ้าเป็นฝั่งการ์ตูนญี่ปุ่นมีหลายเรื่องเลยค่ะ ที่ชอบมากและขึ้นหิ้งอันดับหนึ่งในใจคือ Aria (สาวน้อยพายเรือ) นอกนั้นก็มี Barakamon, Silver Spoon (อันนี้เกือบๆ) , Kimi Ni Todoke และอื่นๆ อีกมาก จริงๆ ฝั่งญี่ปุ่นนี่มีเยอะเลยค่ะ อาจเป็นเพราะคนไทยเราใส่ใจในตัวละคร "ร้าย" มากเกินไป ยังถูกผูกติดไว้ด้วยความคิดเก่าๆ มุมมองเก่าๆ เราเลยหลงลืมที่จะมองในมุมต่าง มุมกลับบ้าง มุมที่ผู้อื่นยังไม่มอง แต่ เรา (คนเขียน) เห็น และอยากให้คนอื่นๆ (ผู้อ่าน) เห็น พูดก็พูดเถอะ อยากเห็นเรื่องแนวนี้ของคนไทยเพิ่มขึ้นมากๆ เลยค่ะ สำหรับเรื่องนี้ยังรู้สึกว่าน่าจะมีหลายๆ อย่างที่น่าสนใจหรือดึงดูดได้เพิ่มขึ้นมากกว่านี้ค่ะ
มี e-book ด้วยค่ะ
เราเองไม่ใช่ target ของ สนพ. นี้เหมือนกันค่ะ แต่ว่าก็มีบ้าง ที่บางที
เรื่องดังๆ เค้าแนะนำก็อยากอ่าน บางเรื่องก็โอเค บางเรื่องก็เฉยๆ อาจจะเป็นเพราะ ด้วยการมุ่งใส่ประเด็น เน้นๆ อะไรบางอย่างจนน่าเบื่อ แต่ว่าบางเรื่อง ก็ยอมรับเลยว่าเขาทำได้ดีนะคะ แต่ที่น่าปรับปรุงเลยคือ ทำไมจะต้องโปรยปกให้มันหวือหวา หลายครั้งที่หยิบมาอ่านแล้ว ก็ยังดันทุรังอยากลอง พอลองอ่าน แหม่มันดีนะ แต่ว่าทำไมหลังปกมันโปรดระดับ 8 ดีกรี ทั้งๆ ที่ มันก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นก็ไม่รู้แถมบางทียังคนละเรืองอีกแน่ะ .. เอ แปลกดีนะคะ หรือว่านี่มันคือเอกลักษณ์ ของ สนพ. เราก็ไม่เข้าใจนะ โดย: JewNid
 วันที่: 20 มีนาคม 2558 เวลา:10:41:06 น.คุณเอ้ เรื่องโอไม่ได้อ่านการ์ตูนค่ะ ดูแต่อนิเมะ ชอบภาคแรกมากกว่าภาคสองมากๆ การ์ตูนน่าจะยังไม่จบมั้งคะ คิดอยู่ว่าจะซื้อดีไหมน้า สยามอินเตอร์บางเล่มแปลดี บางเล่มก็แปลแล้วต้องตะแคงอ่าน
คุณ JewNid เห็นด้วยเลยค่ะ โปรยปกหวือหวาทุกเรื่อง พอเข้าใจแนวของสนพ.นะคะ แต่ว่าถ้ามันไม่ใช่ตัวหนังสือแล้ว 1. คนที่เข้าไปอ่านแล้ว "หวัง" จะได้อ่านตามโปรยปก ผิดหวังแน่นอน 2. คนที่มองหาแนวใหม่ๆ อ่านจะผ่านไป ไม่หยิบเรื่องนั้นๆ อะไรที่ไม่ใช่ตัวของหนังสือจริงแล้วเอามาโปรยนี่โอไม่เห็นด้วยเลยค่ะ หลายๆ เรื่องเหมือนไม่ใช่เรื่องเดียวกันจริงๆ ค่ะ  โดย: ออโอ
วันที่: 20 มีนาคม 2558 เวลา:18:59:11 น.แวะมาทักทายยามดึกครับผม แนวนี้ไม่ได้อ่านจริงๆ ถือว่ามาอ่านรีวิวแทนละกันนะครับ
 โดย: ปีศาจความฝัน
 วันที่: 20 มีนาคม 2558 เวลา:23:52:31 น.มาอ่านรีวิว ชอบจัง รีวิวละเอียดดีค่ะ
วันนี้โหวตเต็มแล้วหละ พรุ่งนี้มาโหวตให้นะคะคุณโอ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 23 มีนาคม 2558 เวลา:9:52:23 น.คุณ ปีศาจความฝัน ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า
คุณ สาวไกด์ใจซื่อ ขอบคุณที่ชอบและโหวตในค่ะ คุณอ้อม ขอบคุณที่แวะมาค่า โดย: ออโอ
วันที่: 24 มีนาคม 2558 เวลา:13:27:55 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
แต่อยากบอกว่า ชอบการ์ตูนเรื่อง "ฝากใจไปถึงเธอ"เหมือนกันเลยค่ะ น่ารักมากกกกก .....เมื่อไรเล่มต่อไปจะออกเสียทีนะ