Group Blog All Blog
|
รักสุดหัวใจ มัลลิกา เขียน คั่นอีกเรื่องค่ะ  รักสุดหัวใจ มัลลิกา เขียน สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ ในเครือสถาพรบุ๊คส์ หลังปก สรัลจำใจต้องทำงานเป็นโฮสต์ในผับสำหรับคุณผู้หญิง เพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัย และเลี้ยงดูลูกน้อยที่เกิดจากความพลาดพลั้งในวัยเรียน ส่วนรสิตาต้องการค้นหาความจริงและปกป้องมารดาที่กำลังจะถูกผู้ชายขายตัวปอกลอก สองชีวิตต่างฐานะจึงต้องโคจรมาพบกัน จุดเริ่มต้นคือความเกลียดชัง แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ผูกมัดชายหนุ่มให้ต้องมาใช้ชีวิตร่วมกับหญิงสาวในฐานะผู้พิทักษ์ ความโลภชักนำอันตรายมาสู่สองชีวิต คนหนึ่งเป็นดั่งแก้วตา คนหนึ่งเป็นดั่งดวงใจ สรัลจะทำอย่างไรเมื่อต้องปกป้องแก้วตาดวงใจผู้เป็นที่รักสุดหัวใจของเขา เล่าเรื่องเอง รสิตาเชื่อบิดาที่บอกเธอว่ามารดาของหล่อนติดพันผู้ชายที่คลับเฉพาะผู้หญิงแห่งหนึ่ง เธอจึงเดินทางไปพิสูจน์ และเห็นกับตาว่ามารดาอยู่ที่นั่นจริงๆ หลังจากนั้นรสิตาสืบจนรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือสรัล เธอเข้าไปบอกให้สรัลเลิกยุ่งเกี่ยวกับมารดา แต่สรัลไม่ยอม รสิตาโกรธมาก ด่าว่าเขาเสียๆ หายๆ แต่เมื่อเธอได้ทำความรู้จักกับสรัลจริงๆ จึงเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่ได้คิด เขาสุภาพ อ่อนน้อม มีความจริงใจ รสิตาจึงเปิดใจยอมรับเขาทีละน้อย ที่น่าตกใจคือแม้สรัลจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ แต่เขามีลูกอายุถึงหกขวบแล้ว เด็กหญิงลูกแก้วน่ารัก ช่างออดอ้อนเอาใจ เธอลองถามเกี่ยวกับแม่ของเด็ก แต่สรัลไม่ยอมพูดถึง และก็ถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ เมื่อรสิตาต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่ยิ่งไป ในพินัยกรรมระบุให้เธอต้องแต่งงานกับสรัลเพื่อที่จะได้รับมรดก และแต่งตั้งให้สรัลเป็นกรรมการผู้บริหาร สรัลและเด็กหญิงลูกแก้วต้องย้ายมาอยู่กับเธอนับแต่นั้น รสิตาไม่รังเกียจ เพราะลึกๆ เธอหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว แต่เธอยังไม่แน่ใจความรู้สึกของเขา ระหว่างนั้น บิดาผู้เป็นผีพนันตามมาตอแยขอเงินกับรสิตาอยู่บ่อยครั้ง และภรรยาเก่าของสรัลก็เข้ามาวุ่นวายด้วย อุปสรรคเข้ามาปั่นป่วนชีวิตเหมือนต้องการจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจและความรักระหว่างรสิตาและสรัล คุยกันหลังอ่าน นางเอก เป็นลูกเศรษฐี ชินกับการถูกเอาใจ ก็จะมีนิสัยเอาแต่ใจ มองโลกในแง่ดีเกินไปจนขาดความระมัดระวัง แต่ข้อดีก็คือเป็นคนไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร แล้วก็รู้จักขอบคุณ ผิดก็ยอมขอโทษ ไม่ใช่คนใจร้าย พระเอก ในอดีตเคยพลาดทำแฟนสาวตั้งท้องตั้งแต่อายุสิบห้า แต่หลังจากนั้นก็ทำให้เขาต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น ขยันหาทางหาเงินมาเลี้ยงลูก เป็นคนอดทน มีเหตุมีผล แล้วก็ไม่โมโหง่ายยกเว้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับลูก เล่มนี้มีทั้งจุดที่ชอบและจุดที่ไม่ชอบค่ะ ชอบก่อน เล่าเรื่องกระชับไม่เยิ่นเย้อ ได้ใจความ พระเอกเป็นคนดีและจริงใจ ลูกสาวพระเอกน่ารักช่างอ้อน ไม่ชอบบ้าง ข้อเสียของการเล่าเรื่องที่กระชับไปทำให้ไม่รู้สึกถึงอารมณ์ความรู้สึกเท่าที่ควร เหตุผลที่มาที่ไปก็ดูจะหายไปกับการตัดฉับแบบนี้ด้วย เช่น จุดเปลี่ยนความรู้สึกของนางเอกที่มีให้พระเอกเร็วเกิน จากไม่ชอบ เที่ยวด้วยกันวันเดียว เชื่อละ ไว้ใจละ มันยังดูขัดแย้งอย่างบอกไม่ถูก โอเปลี่ยนอารมณ์ตามนางเอกเธอไม่ทันเลย ฉากที่แม่ของรสิตาเสียก็เหมือนกัน อุบัติเหตุ > รู้ว่าเป็นโรคร้าย > ตายทันที มันทำให้เกิดความรู้สึก ฮะ?! เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องแบบฉึบ ฉึบ ฉึบ รู้ว่าป่วยก็ตายเลยหรือ บุคลิกตัวละครและบทสนทนาบางครั้งยังไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ บุคลิกเป็นธรรมชาติวัดอย่างไร สำหรับโอนะ คืออ่านแล้วรู้สึกว่าเขาเป็นคนจริงๆ ไม่รู้สึกว่าโดนยัดบทให้พูด หรือทำตามแบบขนบนิยายจนขาดความเป็นตัวเอง อันนี้บางช่วงเหมือนสองตัวละครออกมาพูดบททื่อๆ แล้วเดินกลับ ทำให้ขาดอารมณ์ความรู้สึกร่วม แบะปาก อันนี้เป็นความรู้สึกแบบตลกๆ ของโอคือไม่ชอบกริยานี้ ในเรื่องมีคนทำกริยานี้ 4 คน และทำทั้งหมด 6 ครั้ง พอไม่ชอบก็จะเห็นมันเด่นชัดเลย กรณีตัวร้ายทำ มันดูออกชัดเกินไปว่าหน้าอย่างนี้ร้ายแน่ๆ แล้วมานึกในชีวิตจริง ใครจะมาทำหน้าอย่างนี้ให้เราเห็น ให้เรารู้สึกว่าเขามาไม่ดีกันล่ะ? ไม่ต้องชัดเจนขนาดประกาศกร้าวขนาดนั้นก็ได้ กรณีพระนางทำ เป็นกริยาที่ไม่น่ารักเลย โอไม่ชอบ (เห็นไหม ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ) อีกอย่าง โอเข้าใจมาตลอดว่าเขาใช้ "เบะปาก" เลยไปเปิดพจนานุกรมมาค่ะ เบะ ว. ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้; มักใช้ประกอบคำ เหลือเป็น เหลือเบะ คือ เหลือมาก เช่นในกรณีที่เตรียมของไว้มาก แต่คนมาน้อย. แบะ ก. แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทำให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. ว. อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัว แบะ; มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ. แบะแฉะ ว. อาการที่หนั่งเฉื่อยชาอยู่นานๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า. แบะท่า ก. ทำท่าเปิดโอกาสให้, ให้ท่า. แบะปาก ก. แสยะปากทำอาการรังเกียจเป็นต้น. แบะอก ก. เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ ว. เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุมว่าใส่เสื้อแบะอก. จากนี้ น่าจะเป็น เบะปากร้องไห้ แบะปากรังเกียจ ถูกแล้วค่ะ อืมมม เข้าใจผิดมาตลอด อ่านได้เรื่อยๆ โดยรวมไม่ค่อยขัดใจมาก แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดชอบมากเช่นกันค่ะ มี e-book ด้วยค่ะ
อ่านรีวิว ไว้เป็นข้อมูลค่า
โดย: Serverlus
 วันที่: 27 กรกฎาคม 2558 เวลา:8:53:45 น.เออ เข้าใจผิดมาตลอดเหมือนกัน คิดว่าเบะปากแฮะ
เรื่องลูกพระเอกนึกว่าจะมีพลิกตอนท้ายว่าไม่ใช่ลูกกลับเป็นลูกจริงๆ เหรอ เออดี แปลกดี ชอบ พี่ออกทริปเลยเพิ่งได้มาตอบกลับน้าา โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 27 กรกฎาคม 2558 เวลา:8:59:21 น.แวะมาอ่านรีวิวครับคุณโอ
ตอบที่ไปแซวไว้ครับ ... จำไม่ได้หรอกครับ ตอนแรกๆที่อ่าน เปิดพลิกไปพลิกมาตลอด จำทั้งหน้า ทั้งชื่อไม่ได้ (ขนาดการ์ตูนนะเนี่ย 555) จนถึงเล่มสองนี่จำได้แค่พระเอก 2 คน สารวัตรยังจำชื่อไม่ได้เลย ตอนเขียนรีวิวนี่้ต้องกางหนังสือไปเขียนไปครับ 555 โดย: PZOBRIAN
วันที่: 27 กรกฎาคม 2558 เวลา:11:26:00 น.คุณเอ้
 พี่สาวไกด์ฯ ใช่ค่า ลูกพระเอกจริงๆ เลย เที่ยวสนุกไหมคะ คุณพี ฮ่าๆ โอก็จำชื่อไม่เก่งเหมือนกันค่ะ เขียนบล็อกทีเวลาจะเรียกพระนางดั๊นจำชื่อไม่ได้ ต้องเปิดหนังสือกางบ้าง ไม่ก็เรียกพระ-นางแทนเลย คุณ Pd ฮ่าๆ พล็อตพิมพ์นิยมเนอะ โดย: ออโอ
วันที่: 28 กรกฎาคม 2558 เวลา:17:30:03 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [