เป็นครั้งแรกที่อ่านงานของผู้เขียนค่ะ

วันที่ฝนเพียงดิน

ณ พิชา เขียน

สนพ.ไฟน์บุ๊ค

หลังปก

เอธดา หญิงสาวเชื้อสายไทย-ปกานี ไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลังการเจรจาสันติภาพที่บิดาเธอเอาชีวิตเข้าแลก ข้อเสนอที่ถูกหยิบยื่นมาให้ คือการสมรสกับบุตรชายคนเล็กของผู้นำระดับสูงในรัฐบาลทหาร แต่เพื่ออนาคตของดินแดนที่เคยบอบช้ำจากสงครามชาติพันธุ์ เธอก็ยอมรับเงื่อนไขนี้โดยไม่ลังเล

"คุณได้ประโยชน์ในส่วนของคุณ ฉันได้โอกาสในส่วนของฉัน มันก็เท่านั้น"

ศิรัส ผู้ไม่เคยต้องการยุ่งเกี่ยวกับวังวนอำนาจ แต่เมื่อพบกับผู้หญิงใจแข็งอย่างเธอ เขาก็พร้อมก้าวเข้ามาสู่พันธะนี้โดยไม่มีข้อแม้

"ผมจะไม่เป็นฝ่ายขอหย่าคุณเป็นอันขาด และอย่าเอ่ยคำนั้นให้ผมได้ยินง่ายๆ ยกเว้นมันจะถึงวันที่คุณต้องการจากผมไปจริงๆ"

การโยงใยบุตรชายนอกสมรสของเสาหลักฝ่ายรัฐบาลกับธิดาคนเล็กของผู้นำสายพลเรือนฝ่ายชนกลุ่มน้อย ซ่อนเร้นเหตุผลใดที่เธอและเขาไม่เคยล่วงรู้?

พันธนาการที่ถูกกำหนดจากคำว่าผลประโยชน์...

จะยาวนานอย่างไรหากปราศจากคำว่ารัก?

เล่าเรื่องย่อๆ

ปกานีเป็นชนกลุ่มน้อยที่อยู่ติดชายแดนไทย ซึ่งมีปัญหาพิพาทเรื่องแบ่งแยกดินแดนกับประเทศพันธุรัฐ เป็นประเทศสมมติ และสถานการณ์จำลองของประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านในปัจจุบัน

พ่อของนางเอกเป็นผู้นำที่ต่อสู้เพื่อปกานีมาอย่างยาวนาน เขาเล็งเห็นว่าสงครามนำมาซึ่งความสูญเสีย ถ้าอยากจะให้ปกานีอยู่รอดและพึ่งพาตนเองได้ก็มีแต่ต้องพูดคุยร่างสัญญาเพื่อสันติภาพขึ้น แม้นางเอกจะมีเชื่อสายปกานีเพียงครึ่งเดียว แต่เธอก็ได้ซึมซับสิ่งที่พ่อทำมาทั้งชีวิต ยิ่งบ้านของเธออยู่ติดชายแดนไทย-ปกานีแล้วนั้นทำให้เธอรู้จักและคุ้นเคยเหมือนตัวเองเป็นชาวปกานีแท้ๆ แต่แล้ววันหนึ่งเอธดาก็ได้ทราบว่าพ่อของเธอทำข้อตกลงลับๆ กับหนึ่งในผู้นำของสินธุรัฐที่จะให้เธอแต่งงานกับบุตรชายคนหนึ่งของเขา เอธดาต้องใคร่ครวญอย่างรอบคอบเพราะแม้นี่คือหนึ่งในความหวังของบิดา แต่ก็เป็นชีวิตของเธอต่อไปเช่นเดียวกัน

คุยกันหลังอ่าน

เรื่องสงคราม การแบ่งแยกดินแดน ความไม่สงบระหว่างชนกลุ่มน้อยและประเทศแม่ ความพยายามที่จะรวมอำนาจการปกครอง การให้ความช่วยเหลือจากนานาชาติรวมถึงประเทศเพื่อนบ้านอย่างประเทศไทย องค์ประกอบเหล่านี้ดูเหมือนจะทำให้เรื่องนี้หนัก แต่จริงๆ อ่านไม่ยาก เพราะผู้เขียนนำเสนอแง่มุมแค่บางประการและไม่ลงลึกนัก การดำเนินเรื่องที่ไม่ซับซ้อนทำให้เรื่องเดาได้ไม่ยาก

ตัวนางเอก เอธดา เป็นคนแข็ง ไม่เกรงกลัวใคร แม้จะมีเหตุมีผลพอควร รู้จักพูดคุย ถามคำถาม ขอร้อง และขอโทษ แต่หลายครั้งเอธดาจะมุทะลุดุดัน ทำให้ภาพรวมของตัวเธอค่อนข้างกระด้าง

บทสนทนาหลายบทที่อ่านแล้วชะงักปนสะดุ้งในใจ เพราะความตรงๆ แข็งๆ ของเอธดาบางครั้งคาบเกี่ยวกับเรื่องความอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ ความเมตตาต่อลูกน้อง  ความน่ารักของคนรัก

ด้วยภาษาเป็นสิ่งที่ซับซ้อน นอกจากนำเสนอออกมาตามตัวอักษรแล้วยังมีนัยมาก สามารถพลิกแพลง ฟังตรงฟังตะแคงได้เสมอ โอไม่แน่ใจว่าพูดเขียนต้องการนำเสนอให้ตัวนางเอกเป็นคนแข็งในลักษณะนี้หรือเปล่านะคะ แต่ถ้าไม่ตั้งใจ โอขอเสนอแนะสักเล็กน้อย

หน้า 16 เอธดาพูดคุยกับทูโด

"อืม...ฉันไม่ทำอะไรเสี่ยงหรอกน่า เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ เซ้าซี้น่ารำคาญ"เธอปัดมือให้อีกฝ่ายรีบไปเสีย

เอธดาอาจจะรำคาญจริงๆ หรือเพราะทูโดเป็นทั้งลูกน้องและคนที่รู้จักกันมาอย่างยาวนาน เธอจึงพูดตรงๆ ประโยคนี้ก็อาจเป็นไปได้ แต่ถ้าเปลี่ยนเป็น

"อืม...ฉันไม่ทำอะไรเสี่ยงหรอกน่า เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ ไม่ต้องห่วง"

ดูน่ารักกว่ากันนะคะโอว่า

หน้า 33 เอธดาพูดคุยกับอาจารย์นิรมน

ย่อหน้าแรก

"ค่ะ ไปตั้งนานแล้วตอนนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน"

ประโยคนี้ห้วนเกินไปโดยเฉพาะพูดกับผู้ใหญ่นะคะและคำว่า "ไปตั้งนานแล้ว" รูปนี้ดูหนักแน่นและแข็งเกินไปใกล้เคียงกับรูปแบบคำประชด (นึกภาพ A: ไปมาเมื่อไร B: ตั้งนานแล้ว เพิ่งรู้เรอะ!) ถึงแม้เอธดาอาจพูดด้วยน้ำเสียงปกติไม่ได้เน้นคำ แต่ตัวหนังสือและคำบรรยายก็ไม่สามารถทราบถึงตรงนี้ได้

ลองเปลี่ยนเป็น

"ค่ะ คุณพ่อไปได้สักพักใหญ่แล้วตอนนี้ยังไม่กลับบ้านเลยค่ะ"

น่าจะสุภาพและนุ่มนวลกว่านะคะ

หรือ ถ้าเติมคำบรรยาย เช่น

"ค่ะ ไปตั้งนานแล้วตอนนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน"เอธดาทอดเสียงยาวโดยไม่รู้ตัว

ก็จะเห็นถึงความโหยหาพ่อ ความเว้าวอนอยู่ลึกๆ (ในกรณีที่คนเขียนต้องการแบบนี้นะคะ)

ย่อหน้าที่สาม

"หนูก็ได้ยินอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ เอาเป็นว่าหนูสนใจตำแหน่งที่อาจารย์แนะนำมาเพียงแต่ขอบอกแม่กับพี่ชายก่อนสักหน่อยว่าหนูจะไปรับจ๊อบกับอาจารย์ ถ้างานในฟาร์มไม่ยุ่งมากคิดว่าไม่มีปัญหาค่ะ"

การใช้ "เอาเป็นว่า" เหมือนตัดบทรวบกับสรุป ซึ่งประโยคนี้น่าจะเป็นผู้ที่สูงวัยกว่าพูดกับผู้น้อย หรือเพื่อนพูดกับเพื่อนมากกว่านะคะ และการพูดว่า "ถ้าไม่ยุ่ง" ตามจริงแล้วรูปประโยคธรรมดามากแต่มันแสดงออกเป็นนัยว่าเอธดาเป็นคนสำคัญกว่า และอาจารย์นิรมลเป็นรอง

ลองเปลี่ยนเป็น

"หนูก็ได้ยินมาอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ อาจารย์คะ เรื่องตำแหน่งที่อาจารย์แนะนำ หนูสนใจค่ะ แต่ขอบอกแม่กับพี่ชายก่อนสักหน่อยว่าหนูจะไปรับจ๊อบกับอาจารย์ ถ้างานในฟาร์มไม่มีปัญหาอะไร คิดว่าไม่มีปัญหาค่ะ"

ขอยกตัวอย่างให้พอเห็นภาพนะคะ ในเล่มยังมีอีกมากพอประมาณ

ตัดมาที่พระเอก ศิรัส เป็นคนแข็งอีกคนหนึ่งแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอ่อนให้เอธดาหลายต่อหลายครั้ง เขาแสดงออกค่อยข้างชัดว่าเห็นเอธดาเป็นคนสำคัญ โอแอบสงสารศิรัสไม่ได้เพราะตัวเอธดามักจะแสดงออกว่า "ฉันไม่แคร์เธอ" บ่อยๆ 

แต่แล้ว...ศิรัสก็มาตกมาตายตอนช่วงท้าย คะแนนให้พระเอกเลยหล่นวูบเลยค่ะ

...มีอะไรทำไมไม่คุยกันก่อนน้อ ความรุนแรงและการบังคับไม่ได้แก้ปัญหาได้ทุกอย่างเสมอไปเนอะ ...ทำให้น้ำหนักความน่าเชื่อถือ ความมีเหตุผล และการพยายามแสดงออกว่ารักของศิรัสตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอเอธดาตกลงไปฮวบใหญ่ จากที่กำลังจะชอบเรื่องราวของทั้งคู่ โอเลยได้มีอันไม่ปลื้ม

ทั้งพระนางก็มีปัญหา มีความไม่เข้าใจกัน มีการใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาหลายต่อหลายครั้ง แต่ข้อดีที่ทั้งคู่มีก็คือเป็นคนมีเหตุมีผลบ้างไม่ถึงกับไร้เหตุผลเลย ซึ่งเวลาที่ทั้งคู่ปรึกษาหาทางแก้ปัญหาเป็นช่วงเวลาที่โอชอบที่สุดของทั้งคู่

นอกจากปัญหาเรื่องบทสนทนาที่จะติดใจโอมากสักหน่อย ยังมีคำที่คนเขียนอาจจะเผลอใช้เพราะคุ้นชินหลายครั้ง เช่นคำว่า "แต่น่าแปลกที่...", "รอมชอม" บางครั้งรูปประโยคและอารมณ์ที่ได้ก็ไม่เอื้อให้ใช้คำนี้นะคะ ลองเลี่ยงไปใช้คำอื่นดูเพื่อแก้เรื่องความจำเจในบทความค่ะ

การบรรยายบางครั้งคนเขียนอาจจะตั้งใจบรรจงแต่งเกินไปเลยแทรกใช้คำที่ค่อนข้างอลังการเกินรูปประโยคทำให้คำนั้นโดดออกมาจากประโยคทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด

การนำเสนอความคิดตัวละครแยกออกมาหนึ่งบรรทัดในบางช่วงของเนื้อเรื่อง จริงๆ โอชอบรูปแบบนี้เหมือนกันนะคะ รู้สึกว่าเป็นการแทรกจังหวะและทำให้เกิดความรู้สึกร่วมได้ดี แต่หลายๆ ประโยคโอรู้สึกว่าแทนที่จะก่อให้เกิดความรู้สึกร่วม กลับทำให้ตัวละครดูไม่แยบยลนัก 

บางช่วงเล่าเรื่องช้า ทำให้รู้สึกว่าเยิ่นเย้อไปบ้าง

รูปประโยคสวยๆ เวลาใช้เปรียบเปรยยังไม่เด่น อธิบายยังเข้าใจยาก อ่านแล้วจะงงมากกว่าเห็นภาพ

จริงๆ โอชอบหัวข้อที่หยิบยกมาเล่นเลยแอบคาดหวังว่าจะมีเรื่องราวและประเด็นที่มากกว่านี้ พอมีน้อยเลยผิดหวังไปบ้าง อีกทั้งภาษาและบทสนทนาที่โอจะติดเลยทำให้สะดุดเป็นพักๆ

ทำไมเวลาพิมพ์ใน word ทิ้งไว้ พอเอามาลง พวกวรรคตอน ย่อหน้าต่างๆ ที่เคยจัดไว้ หายหมด! ควรทำยังไงดีคะ ไม่อยากมาแก้ใหม่ทุกครั้งเพราะมักจะตกหล่น