Group Blog All Blog
|
ฝากรักไว้ข้างบ้าน เบญจามินทร์ เขียน เห็นปกกับอ่านปกหลังแล้วคิดว่าน่าจะเป็นแนวน่ารักอบอุ่นเลยหยิบมาลองอ่านซะหน่อย ส่วนผสมระหว่าง สุนัขแสนรัก สัตวแพทย์ และเด็ก  ฝากรักไว้ข้างบ้าน เบญจามินทร์ เขียน สนพ.อรุณ หลังปก "ไหนๆ ก็รักนายผมละ รักผมสักตัวก็แล้วกันนะคร้าบ บ็อกๆๆ" มายามักถูกคนรอบข้างค่อนขอดเรื่องทำตัวไม่สมกับเป็นผู้หญิง ด้วยพฤติกรรมเสี่ยงขึ้นคาน ทำให้พี่ชายต้องรีบวางแผนเปลี่ยนแปลงน้องสาวสุดห้าวเสียที โดยหาหมากระเป๋ามาให้เลี้ยง ประจวบกับพี่สาวของรเมศ สัตวแพทย์หนุ่มก็ต้องการหาคู่ให้น้องชายตัวดี เพราะเขากำลังจะไปคว้าผู้หญิงที่คนในบ้านไม่เห็นดีด้วยมาเป็นน้องสะใภ้ ด้วยเหตุนี้บรรดาพี่ๆ ทั้งสองฝั่งที่มีเป้าหมายเดียวกันจึงร่วมมือวางแผนจับคู่ แต่ดูเหมือนจะช้าไปนิด เมื่อสองหนุ่มสาวดันมีเรื่องกันตั้งแต่แรกเจอ แล้วจบลงที่ฝ่ายชายเห็นสาวเจ้าเป็นยายตัวแสบขี้โวยวาย ในขณะที่ฝ่ายสาวก็เรียกเขาว่าตาหมอหมาขี้เก๊ก แต่หน่วยจับคู่ถอยไม่ได้แล้ว จึงจัดแจงให้สัตวแพทย์หนุ่มอย่างรเมศย้ายมาอยู่บ้านใกล้สาวออฟฟิศมือใหม่ในการเลี้ยงน้องหมาอย่างมายา เรื่องราววุ่นวายสุดๆ จึงเริ่มขึ้น ถ้าอย่างนั้น เราตามไปละลายพฤติกรรมของสองหนุ่มสาวกันเถอะ เล่าเรื่องเอง เหล่าพี่สาวของสัตวแพทย์หนุ่มไม่ถูกชะตากับแฟนสาวของน้องชายเอาเสียเหลือ พี่สาวคนโตที่แสนจะช่างจัดแจงจึงวางแผนให้น้องชายไปอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกับสาวที่หมายปองในใจ โดยหวังว่าจะใช้สื่อนำเช่นน้องหมาแสนน่ารักเป็นกามเทพ แต่การพบเจอกันครั้งแรกของหนุ่มสาวก็ไม่น่าประทับใจเอาเสียแล้ว ได้แต่หวังว่าจะมีสื่อชักพาความรักมาให้ทั้งคู่ได้สมหวังกันในไม่ช้า ความรู้สึกหลังอ่าน จริงๆ เรื่องนี้หมิ่นเหม่อยู่ตรงที่พระเอกมีแฟนสาวอยู่แล้ว แต่เหล่าพี่สาวดันไม่พอใจแฟนของน้อง เพราะคิดว่านิสัยไปกันไม่ได้เลยเกิดการจับคู่โดยอ้อมๆ ให้ แฟนสาวของพระเอกก็จะกลายเป็นผู้รับเคราะห์อย่างสมบูรณ์แบบ แนวทางที่ง่ายที่สุดที่จะไม่เสี่ยงต่อข้อครหาคือจับแฟนสาวของพระเอกเป็นตัวร้ายซะ ต้นเรื่องพระเอกก็ใส่ใจกับแฟนสาว ให้ความสำคัญกับเธอดี แต่ผู้เขียนก็จะใส่เหตุการณ์ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเข้ามาเปลี่ยนความคิดของพระเอกและคนอ่าน โอชอบที่คนเขียนเขียนให้พระเอกพยายามที่จะรักษาความสัมพันธ์กับแฟนสาวตลอด รักษาน้ำใจไม่พูดจาไม่ดี พยายามจนถึงที่สุด แต่เพราะความไม่ลงรอยในหลายเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องหลักที่พระเอกทิ้งไปไม่ได้คือลูกชายบุญธรรมและสัตว์เลี้ยงที่เขาดูแล ความสัมพันธ์เลยดำเนินต่อไม่ได้ โอชอบที่พระเอกไม่ได้เข้ามาจีบ แซว หรือเกิดความรักกับนางเอกในทันที เห็นได้ว่าใจตอนแรกเขาไม่ได้มองนางเอกในฐานะผู้หญิงอื่น เพราะเขามีแฟนอยู่แล้ว แต่หลังจากจุดเปลี่ยน พระเอกเริ่มสนใจและเห็นสิ่งดีๆ รวมถึงความเข้ากันได้ดีของนางเอกกับลูกชาย เลยก่อให้เกิดเป็นความสัมพันธ์ทางใจต่อไป เพราะฉะนั้นโอเลยไม่เห็นพระเอกเป็นผู้ชายหลายใจ หรือใจง่าย เพราะความสัมพันธ์ที่ทับซ้อนกัน ส่วนนางเอก เป็นผู้หญิงห้าวๆ ลุยๆ ตอนแรกก็ไม่ชอบพระเอก แต่ต่อมาก็เห็นถึงความอ่อนโยนความทุ่มเทเลยเกิดความรู้สึกดีๆ ให้โดยไม่รู้ตัว แต่เธอไม่แสดงออก เลยกันตัวเองออกจากจุดอันตรายที่จะกลายเป็นมือที่สาม ซึ่งช่วงเวลาที่รู้ตัวนี้ก็เกิดไล่เลี่ยกับจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิตพระเอกพอดี ช่วงแรกของเรื่องโอชอบเลยค่ะ น่ารัก อมยิ้มบ้าง แต่พออ่านๆ ไป ความชอบก็ลดลงเรื่อยๆ จนถึงจุดเบื่อในท้ายสุด ซึ่งก็มาจากหลายสาเหตุที่โอคิด ตัวนางเอกเอง เปิดตัวน่ารักค่ะ แต่หลังจากนั้นโอไม่ชอบเธอเลย เธอโวยวาย อวดเก่งทั้งๆ ที่ไม่รู้จริง ขาดสติและความรอบคอบเวลาเผชิญสถานการณ์คับขัน ถือทิฐิมาก ไม่รู้จักแก้ไขข้อบกพร่องของตัวเอง ซึ่งช่วงที่นางเอกทำให้เกิดปัญหาเรื่อยๆ เป็นช่วงที่โอไม่ชอบนางเอกที่สุด อาจเพราะโอเกิดสงสารน้องหมาปอมปอมในเรื่อง หรือเพราะโอคิดว่าเธอไม่มีความรับผิดชอบก็แล้วแต่ ซึ่งจุดนี้โอพอเข้าใจได้ว่าคนเขียนต้องการให้นางเอกเกิดปัญหา ให้พระเอกได้เข้ามามีบทบาท ให้นางเอกเกิดการเรียนรู้ แต่ที่โอยิ่งไม่ชอบก็คือปฏิกิริยาหลังจากเกิดปัญหาของนางเอกนี่แหละ บางครั้งก็เฉยเมยเกินไป บางครั้งก็สุดโต่งเกินไป พร้อมกับไม่ค่อยยอมรับความจริงนัก และหลังจากนั้นไม่นาน นางเอกก็เปลี่ยนไป เธอมีการขอบคุณ ขอโทษ มีการเรียนรู้ ซึ่งจริงๆ จุดนี้ดีนะคะ แต่ความที่มันเปลี่ยนแบบรวดเร็ว โอไม่เห็นช่วงพัฒนา แต่กลับเห็นแต่ช่วงที่เปลี่ยนแปลงแล้ว เลยเกิดความรู้สึกว่าบุคลิกนางเอกยังไม่นิ่ง ความสมจริงของตัวละครในบทบาทนั้นๆ เลยลดลง อีกเรื่องที่โอคิดว่าทำให้เรื่องนี้โอไม่ประทับใจเท่าที่ควร ทั้งๆ ที่แนวเรื่องเป็นแนวอบอุ่นคือ โอไม่รู้สึกผูกพันกับตัวละคร เรื่องนี้ตัวละครจัดว่าเยอะพอสมควรเลยค่ะ แต่ละคนมีบทบาทของตัวเอง แต่โอกลับรู้สึกว่าตัดใครออกไปก็ไม่มีปัญหา แต่ละคนสามารถเข้ามามีบทบาทแทนที่ในจุดที่ขาดหายไปได้ การจดจำตัวละครในเรื่องนี้ของโอน้อยมาก ถ้าเรารู้แค่ชื่อคนคนหนึ่ง เราแทบจะไม่ผูกพันกับคนคนนั้นเลย แต่ถ้าเรารู้ชื่อและเคยเห็นหน้า เราจะมีความคุ้นเคยเพิ่มขึ้น ยิ่งถ้าเรารู้ลักษณะเด่นรวมถึงบุคลิกของคนที่รู้ชื่อและเห็นหน้าคนนั้น เราจะจดจำได้จนเกิดความเป็นผูกพันไม่รู้ตัว เช่น ชื่อเต้ย ผู้ชายคนที่คล้ำๆ ตัวสูง ใส่แว่น ชอบเดินหลังค่อม มาสายบ่อยๆ พอนึกภาพออกไหมคะ ตัวลักษณะเด่นนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายให้ละเอียดเห็นภาพทุกอย่าง ทุกหัวข้อ แต่ควรต้องมีเพื่อเป็นเอกลักษณ์ในแต่ละบุคคล ทำให้เกิดการจดจำ บางคนชอบเล่นตลกในหมู่เพื่อนๆ บางคนพูดกัดเจ็บปากยิ่งกว่ากรรไกร หรือบางคนเป็นเบ๊ในทุกสถานการณ์ ในเรื่อง เช่น พี่สาวสามคนของพระเอก ชื่อ กุม ภา และพันธ์ ชื่อเก๋ค่ะ โอชอบ แต่โอกลับจดจำได้แค่พี่กุม เพราะเธอเป็นพี่ใหญ่ที่เจ้ากี้เจ้าการ ในขณะที่ภาและพันธ์โอกลับสับสนบ่อยๆ ว่าใครเรียบร้อยกว่าใคร สองคนหลังแทบจะจางหายไปกับฉาก เพื่อนของพี่ชายนางเอกอย่างวายุ บทบาทเขาเยอะนะคะ แต่โอกลับไม่รู้ความความเกี่ยวพันของเขากับนางเอกเลย ทั้งๆ ที่เป็นคนใกล้ชิดในครอบครัวนางเอก เป็นพ่ออีกคนของเด็กชายหม่อง เป็นคนพาน้องหมามาให้นางเอก ผลุบๆ โผล่ๆ แล้วขาดหายไป ตัวความสัมพันธ์นี่ก็สำคัญค่ะ เพราะจะทำให้เรามองความเกี่ยวพันของแต่ละตัวละครชัดเจนขึ้น พูดถึงความสัมพันธ์แล้วนึกได้ เรื่องนี้ค่อนข้างมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครนะคะ เห็นได้ไม่ชัด สายใยยังมีช่วงสะดุด ยังเห็นช่องว่าง ทำให้เกิดความเคลือบแคลงใจ รเมศ-น้องหม่อง พ่อและลูกเลี้ยง จริงๆ จุดนี้ถ้าเล่นจะน่าสนใจมาก แต่ช่วงต้น นอกจากฉากเปิดตัวที่รเมศพาเด็กชายหม่องมาบ้านแล้ว แทบไม่เห็นความเกี่ยวพันเลย โอว่าถ้าใส่จุดเล็กๆ เช่น พาไปเที่ยว การพูดจา การทำให้เห็นความใส่ใจมากกว่านี้ พอถึงช่วงสำคัญจะทำให้โอเข้าถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาได้มากขึ้น รเมศ-ลุงหนวด บทของคู่นี้ส่วนใหญ่คือคนถือคำสั่งและคนรับคำสั่ง ถ้ามีช่วงแสดงความผูกพันให้เห็นว่าลุงหนวดเป็นเพื่อนที่สำคัญน่าจะส่งบทบาทตัวพระเอกขึ้น และเหมือนจะมีที่แคลีนพูดไว้ว่าลุงหนวดคือหมาของเธอ และช่วงหลังบอกว่าลุงหนวดเคยถูกทำร้ายเพราะเจ้านายเก่าเลิกกับแฟน เลยไม่รู้บทสรุปว่าแท้จริงใครเป็นคนทำร้ายลุงหนวดกันแน่ ใช่แคลีนหรือไม่ ถ้าสรุปประเด็นนี้ได้ก็จะดี หรือโอจะเข้าใจผิดกันนะ? รเมศ-พี่สาว พี่สาววุ่นวายก็เพราะรักและเป็นห่วงน้องชาย แต่นอกจากบทของพี่สาวเล็กๆ น้อยๆ ที่โผล่มาคั่นระหว่างเรื่องและช่วยเชื่อมพระนางเข้าด้วยกัน รเมศแทบไม่มีบทเกี่ยวกับพี่สาวเลย รเมศ-พ่อ แทบไม่เล่าเลยค่ะ รู้แค่ว่าพวกเขามีปัญหากัน แต่มาลงรอยกันตอนไหน ได้อย่างไร หรือการพัฒนาและปรับความเข้าใจเกิดขึ้นได้ตอนไหนไม่ทราบ ถ้าสรุปก็จะทำให้เก็บประเด็นได้ครบสมบูรณ์ยิ่งขึ้น รเมศ-มายา ช่วงต้นเห็นการทำความรู้จักและพัฒนาความสัมพันธ์อยู่ค่ะ แต่อยู่ๆ ช่วงกลางเรื่อง มายาก็จืดจางลงไปกับฉาก แล้วแทบไม่มีบทสำคัญใดๆ เลย มาโผล่อีกทีช่วงท้าย รเมศ-แคลีน ช่วงต้นๆ ดีค่ะ กลางๆ แคลีนอาจผลุบๆ โผล่ๆ เป็นที่เข้าใจได้เพราะแคลีนไม่ใช่นางเอก แต่ในบทสรุปเธอหายไปค่ะ เขาทั้งสองไปตกลงตอนไหน พระเอกคิดเห็นเกี่ยวกับแคลีนอย่างไรไม่ทราบเลย สองคนนี้เป็นอีกคู่สำคัญที่น่าจะเคลียร์ได้มากกว่านี้ แต่บทสรุปเหมือนพระเอกแทบไม่เห็นแคลีนเป็นคนรักที่ผูกพันกันมาหลายปี หรือเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย หรืออาจเปลี่ยนเป็นโกรธแค้นก็ได้ ในเรื่องเหมือนพระเอกมึนๆ งงๆ แล้วเดินจากเธอมาเฉยๆ มายา-พี่ชาย ช่วงต้นพี่ชายมายามีบทมาก กลางๆ มีบ้าง แต่ท้ายสุดเขาหายไปเลย จางหายไปกับสายลม ถ้าใส่เขามาในช่วงสรุปจะทำให้เห็นภาพสายใยระหว่างพี่น้อง หรือความคิดของพี่ที่มีต่อน้องมากขึ้น มายา-น้องหม่อง สองคนนี้ผูกพันกันแบบงงๆ คือมายาเข้าไปในเวลาที่เด็กชายหม่องมีปัญหา แต่หลังจากนั้น ความผูกพันของทั้งสองเห็นแค่ในบทบรรยายว่ามายาให้ความสำคัญถึงขนาดไปรับส่งด้วย แต่บทส่ง หรือบทแสดงความชิดใกล้ยังไม่เห็น มายา-ปอมปอม จริงๆ คู่นี้โอชอบนะคะ เปิดมาดีมากๆ ปอมปอมเป็นตัวชูโรงอีกตัวในเรื่องที่ทำได้ดีมาก แต่หลังจากมายาเปิดใจให้ปอมปอม ปอมปอมไว้ใจมายาแล้ว ความสัมพันธ์ที่พยายามพัฒนาไม่ค่อยเห็นอีก ตรงนี้อาจเป็นเพราะบุคลิกมายาในความเห็นของโอเธอยังไม่นิ่งอย่างที่บอกไป มายา-เพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมงานในเรื่องมีบทบาทมาก แต่จำได้คนเดียวคือพีร์ นอกนั้น โผล่มาทำไม โผล่มาเพราะอะไร ผูกพันกับมายาขนาดไหน ลำดับความสำคัญอย่างไรไม่ทราบ กระเตงกันมาและยกพวกกันกลับ มายา-ธิดา ธิดาเป็นอีกคนที่โอเหวอ เหมือนอยู่ๆ เธอก็โดนวางตัวเป็นผู้ร้าย ทั้งๆ เธอไม่ได้ถูกปูพื้นความสัมพันธ์ในที่ทำงานมาเลย แค่เล่าว่าเป็นคนที่มีปัญหากับมายาคนหนึ่งเพราะรุ่นน้อง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้โอเกิดความรู้สึกว่ายังคลางแคลงใจที่จะเชื่อถือว่ามีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น เหตุไม่เพียงพอ ผลเลยไม่น่าเชื่อถือ การเปิดตัวละครและการเปิดประเด็นสถานการณ์อาจจะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้โอจดจำได้น้อย เพราะไม่มีการเท้าความหรือเกริ่นนำเหตุการณ์ หรือเล่าสถานการณ์นั้นๆ เป็นตัวช่วยชูโรง หรือกระทั่งบางครั้งปฏิกิริยาของตัวละครในแต่ละสถานการณ์ไม่ว่ามากไปหรือน้อยไปก็มีผลต่อความน่าเชื่อถือด้วย การเล่าเรื่อง บางครั้งบทสนทนาช่วยทำให้เห็นความรุนแรงและความจริงจังมากขึ้น บางครั้งบทบรรยายทำให้เห็นภาพชัดกว่าบทสนทนา ในเรื่องยังมีช่วงที่โอรู้สึกว่าช่วงนี้ถ้าใช้การบรรยายน่าจะดีกว่าใช้บทสนทนาเล่าเรื่อง หรือบางช่วงก็สลับกัน เล่าถึงสิ่งที่โอชอบบ้าง บนๆ บอกไปแล้วว่าโอชอบปอมปอม หมาน้อยพันธุ์ปอมเมอเรเนียนในเรื่อง คนเขียนใช้สำนวนน่ารักในการเล่าปฏิกิริยาตอบรับของเจ้าหมาน้อย รวมถึงนำเสนอในมุมของน้องหมาที่มองคนด้วยความเข้าใจในแบบหมาๆ ซึ่งไม่เหมือนที่คนมอง ช่วงแรกยิ่งชอบมาก ปอมจำกลิ่นนายได้แล้ว และชอบผ้านุ่มๆ ที่นายเอามาให้กอด ตอนแรกนายดุ แต่เมื่อเห็นปอมเอียงคอมอง นายก็หัวเราะ . . ปอมขยับตาม แต่ถูกดุ "ไม่! ที่ของแกคือข้างล่าง" ความจริงปอมไม่ได้อยากตามขึ้นไปหรอก แค่อยากบอกนายว่า ปอมไม่ชอบที่ตรงนี้ มันสว่างเกินไป นายเป็นคนเข้าใจอะไรยากนะ เห่าบอกตั้งนานก็ไม่ยอมเข้าใจ . . "ยังกินไม่ได้ ต้องไหว้ก่อน ขอมือ...ไม่ได้ ขอมือก่อน ต้องทำนะ ไม่งั้นไม่ให้กิน ไหว้ ขอมือ" เจ้าหมาขนฟูไม่เข้าใจคำสั่ง นึกว่านายแกล้ง จึงกระโดดดึ๋งๆ เข้าหาชามข้าวหอมฉุย ในขณะที่นายเอามือผลักออก เจ้าตัวขาวหูอื้อ หน้ามืดไปแล้ว และกำลังโมโหนายที่ไม่ยอมให้กินเสียที ที่สำคัญเวลานี้นายมายุ่งกับขาของมัน จับขาปอมปอมยกขึ้นประกบกัน ไม่รู้หรือไงว่าหิว ปอมจะกินข้าว ขอบคุณภาพประกอบจาก https://www.dogilike.com ปอมปอม  ลุงหนวดหรือหมาเน่า หมาพันธุ์มิเนเจอร์ชเนาเซอร์ สัตว์เลี้ยงแสนรักของรเมศและเด็กชายหม่อง  โอชอบช่วงต้นของเรื่องค่ะ หลังจากนั้นอ่านได้เรื่อยๆ มีช่วงง่วงบ้างเบื่อบ้าง มี e-book ด้วยค่ะ
หลังๆมีปัญหากับการจำประวัติตัวละครมากๆครับ อ่านๆไปนี่ก็ลืมว่าคนนี้เป็นใคร ทำอะไร เปิดกลับไปกลับมาก็เปิดหัว ตัดสินใจไม่เปิดละ ทู่ซี้อ่านๆไปให้มันจบนี่แหละครับ
สงสัยคราวหลังต้องจดใส่สมุดไว้ว่าตัวละครนี่คือใคร 555 โดย: PZOBRIAN
 วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:0:23:14 น.พอดีเพื่อนส่งมาบอกว่ามีคนรีวิวฝากรักฯ
ก่อนอื่นก็ขอขอบคุณนะคะ ที่หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่าน เรื่องนี้เรียกว่าเป็นแนวรักเล่มแรกๆ ที่เขียนเลยค่ะ เหมือนลองผิดลองถูก พยายามเขียนโดยใช้ประสบการณ์ที่ทำงาน กับเรื่องที่เลี้ยงน้องหมาค่ะ คนอ่านมีทั้งชอบและไม่ชอบ แต่ยังไงคนเขียนก็ขอบคุณค่ะ จะเก็บคำแนะนำรีวิวไว้ ขอแก้ตัวในเรื่องหน้าค่ะ ^^ โดย: เบญจามินทร์ IP: 94.23.252.21 วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:20:00:17 น.
คุณ อาคุงกล่อง เปล่าเลยค่ะ โออ่านแบบธรรมดานี่แหละค่ะ แต่เวลาอ่านมักคิดตามเนื้อเรื่อง มีจินตภาพอยู่ในหัว แล้วจริงๆ แนวที่ชอบคือแฟนตาซีค่ะ เพราะเป็นคนชอบเพ้อ ฮ่าๆ
  หนังสือที่ทำออกมาจากความตั้งใจโอเชื่อว่ามีคุณค่าทุกเล่มค่ะ เพียงแต่อาจจะตรงกับความชอบหรือความคิดของคนอ่านแต่ละคนหรือไม่เท่านั้น ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ   คุณ PZOBRIAN โอเป็นประจำค่ะเรื่องชื่อตัวละคร ในชีวิตจริงเป็นคนจำชื่อกับหน้าคนยากมากกก ส่วนเวลาอ่านนิยาย ก็มีช่วงที่เหมือนสมองว่างเปล่า อยู่ดีๆ ก็เกิดสงสัยว่า คนนี้หรือใครกันหนอ? บ่อยๆ เหมือนกัน ฮ่าๆ โอความจำสั้นค่ะ คุณ เบญจามินทร์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมและทักทายนะคะ น้องหมาในเรื่องน่ารักค่ะ โอชอบเรื่องนี้ตรงที่ถ่ายทอดความน่ารักของเหล่าน้องๆ ผ่านบทบรรยายซื่อๆ แต่กินใจอย่างที่คุณอาคุงกล่องบอก หรือที่โอเคยบอกไปในบล็อกก่อนๆ แล้ว โอไม่ได้ถูกต้องทุกอย่าง เรื่องที่ 1 คนไม่ชอบ ไม่ได้หมายความว่าอีกหลายๆ คนจะไม่ชอบตาม ทุกเรื่องมีความหมายในตัวเอง ยิ่งถ้าเป็นสิ่งที่คนเขียนและคนทำหนังสือทุ่มเทออกมาแล้ว คนอ่านสัมผัสได้ค่ะ อยากให้คนเขียนอย่าเสียความมั่นใจและความภาคภูมิใจไปนะคะ โดย: ออโอ
วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:20:36:53 น.ขอบคุณค่ะ คนเขียนไม่เสียความมั่นใจหรือความภาคภูมิใจกับการถูกรีวิวแน่นอนค่ะ เพราะคนอ่านอุตส่าห์อ่าน อุตส่าห์มาเขียนให้เรา ดีซะอีกค่ะ เราจะได้รู้ว่าคนอ่านรับสิ่งที่เราจะนำเสนอได้แค่ไหน เราขาดอะไรไป ควรระวังตรงไหน ><
 โดย: เบญจามินทร์ (adel_ew
) วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:21:26:50 น.แวะมาอ่านรีวิวค่า ไม่ได้อ่านค่ะเล่มนี้ จากรีวิวรู้สึกเห็นใจผู้หญิงที่มาก่อนจัง คล้ายๆกับละครไทยหลายๆเรื่อง จับให้เธอเป็นตัวร้ายไปซะ ฮือออ
โดย: kunaom
วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:23:29:33 น.ไม่เคยอ่านของคนนี้เลยค่ะ
แต่คุณโอ เขียนละเอียดดีจัง โดย: หัวใจสีชมพู
วันที่: 25 พฤษภาคม 2558 เวลา:12:43:47 น.คุณ เบญจามินทร์ (adel_ew)
คุณอ้อม ฮ่าๆ ถ้าไม่ทำให้เธอเป็นตัวร้าย ก็ต้องหาวิธีทำให้พระเอกกับนางเอกไม่เป็นตัวร้ายแทนค่ะ คุณ Prophet_Doll ช่ายค่ะ เรื่องนี้น้องหมาเป็นตัวละครเอก ที่โอปลื้ม ฮ่าๆ คุณ หัวใจสีชมพู ขอบคุณค่า โดย: ออโอ
วันที่: 25 พฤษภาคม 2558 เวลา:14:56:59 น.ชอบหมา แต่ไม่ชอบ ปอม ปอม ...มันแพง! (เกี่ยวไหมเนี่ย )
มาช้าเลยได้อ่านคอมเม้นท์คนเขียนด้วย น่ารักดีนะคะ ปล.เรื่องนี้คงขอผ่านน้า โดย: Serverlus
วันที่: 1 มิถุนายน 2558 เวลา:14:47:22 น.คุณเอ้ ใช่แล้ว น่ารักเนอะคะ
ส่วนน้องหมา โอชอบพันธุ์กลางถึงใหญ่ค่ะ กอดเต็มไม้เต็มมือดี แต่น้องปอมเรื่องนี้ก็ทำให้อดหลงรักไม่ได้ โดย: ออโอ
วันที่: 2 มิถุนายน 2558 เวลา:13:47:59 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
คุณออโอเขียนรีวิวได้ละเอียดยิบแบบนี้แสดงว่าอ่านแบบเอาจริงเอาจังมาก ๆ เลยครับ เห็นวิเคราะห์ตัวละครได้หมดทุกตัวด้วย ทำให้คิดว่าน่าจะเป็นคนที่ชอบอ่านนวนิยายแนวนี้มาก ๆ ครับ
ชื่อเรื่องและชื่อคนแต่งผมไม่คุ่นหูเลยครับ แต่เห็นว่าเป็ฯของสำนักพมิพ์อรุณก็มั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่าคงเขียนดีแน่ ๆ เพราะว่าบรรณาธิการของสำนักพิมพ์อรุณมีประสบการณ์สูง และเลือกคัดเรื่องเป็นอย่างดี เชื่อว่าถ้าเรื่องไม่ดีจริงทางสำนักอรุณฯ คงไม่จัดพิมพ์แน่ครับ
เดี๋ยวนี้นวนิยายแนวรักโรแมนติคทั้งหลายพยายามที่จะหาพล็อตเรื่องที่ใหม่ ๆ ออกไป แต่เมื่อพล็อตเรื่องไม่แปลกกว่าเดิมมากก็จะทำให้ตัวละครทั้งพระเอกและนางเอกดูแปลกออกไป เช่นมีอาชีพแปลก ๆ กว่าทั่วไปสักนิด อย่างอาชีพสัตวแพทย์นี้ก็เป็นอาชีพเฉพาะทางเหมือนกันครับ
ช่วงนี้ผมไม่ได้อ่านแนวรักโรแมนติคแบบนี้เลยครับ อาจะเป็นเพราะเลยวัยไปแล้วก็ได้ครับ ผมโหวตบล็อกนี้ให้นะครับ เพื่อเป็นกำลังใจให้ครับ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
อิอิ