Group Blog All Blog
|
เกมกาเหว่า / ภัสรสา
เกมกาเหว่า / ภัสรสา จำนวน 459 หน้า ราคา 315 บาท พิมพ์ครั้งที่1 : ตุลาคม 2558 สนพ.รักษ์วลี โปรยปกหลัง... ฟุ้งฟ้า กาฝากที่ถูกเลี้ยงมาเพื่อส่งต่อมรดกให้ลูกที่แท้จริง ตลอดมาเธอเอาตัวรอดด้วยการแกล้งโง่และรอยยิ้มเสแสร้ง แสงฉาน คือผู้กระชากมันออก ก่อกวนจนเธอไม่อยากเสวนา แต่เมื่อเธอถูกปองร้าย คอกม้าของเขากลับกลายเป็นที่พึ่งพิง ทรัพย์สมบัติ... จุดเริ่มต้นของแผนร้ายหมายชีวิต เกมที่ถูกวางหมากด้วยกิเลสในใจคน แต่เกมนี้แท้จริงเป็นของใคร มรดก ความรัก ความตาย...ท้าทายให้ตามลุ้นใน เกมกาเหว่า ความเห็น... แอบเห็นเฟสบุ๊คคุณภัสรสาแว้บๆว่าเธอกำลังอินอยู่กับม้า ยังว่าเลยว่าสงสัยต้องมีนิยายเกี่ยวกับม้าแน่ๆ ที่แท้มันคือเรื่องนี้นี่เอง! (หรือมีเรื่องก่อนหน้าก็ไม่แน่ใจนะคะ) นี่เป็นนิยายเล่มแรกในบ้านใหม่ของนักเขียนที่เราอ่าน เป็นนิยายรักแนวฟีลกู้ดที่มีกลิ่นสืบสวนนิดๆ โดยมีพล็อตหลักตามชื่อเรื่องเลยค่ะ 'เกมกาเหว่า' ถ้าใครไม่รู้จักเพลงกล่อมเด็กเพลงนกกาเหว่า เพลงนี้ก็ร้องแบบนี้ (เขียนไม่จบนะคะ ใครอยากฟังจนจบลองเสริชหากันดูนะคะ) เจ้านกกาเหว่าเอย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก คิดว่าลูกในอุทร คาบเอาข้าวมาเผื่อ ไปคาบเอาเหยื่อมาป้อน ถนอมไว้ในรังนอน ซ่อนเอาเหยื่อมาให้กิน.....
เพลงกล่อมเด็กนี้ ก็เอามาจากนิสัยของนกกาเหว่านี่แหละค่ะ เนื่องจากนกกาเหว่าเวลามันจะจะออกไข่ มันจะไม่สร้างรังเอง แต่มันจะลอบเอาไข่ตัวเองไปวางไว้ในรังนกตัวอื่นให้ช่วยกกไข่และเลี้ยงลูกให้มัน (ซึงรังอีกานี่เหมาะมาก เพราะสีขนกาเหว่าก็สีดำๆแบบอีกานี่แหละ) แถมไข่ของนกกาเหว่าจะฟักเร็วกว่าไข่ของนกกา พอเจ้ากาเหว่ามันฟักออกมา มันก็พยายามผลักไข่ทำให้ไข่ของนกกาตกจากรัง ประมาณว่าชั้นจะเป็นลูกรักคนเดียววว บางทีถ้าผลักไม่ได้ มันก็อยู่กับลูกนกกาได้ แต่มันจะแย่งอาหารได้เร็วกว่าเพราะแข็งแรงกว่า แถมยังพาลจิกลูกกาให้อ่อนแอและตายไป (เลวจริงๆนะแก) แต่พอลูกนกกาเหว่าโต แม่กาจะจำได้ว่านี่ไม่ใช่ลูกตัวเองเพราะเสียงร้องไม่เหมือนกัน และเจ้าลูกนกกาเหว่าที่ยังไม่โตเต็มที่ก็จะถูกขับไล่ไปทั้งๆที่ยังไม่แข็งแกร่งพอนี่แหละ ก็ต้องไปเผชิญโชคชะตาเองแบบไม่มีรัง ไม่มีใครคุ้มครอง ส่วนแม่กาเหว่าก็สบายไป ไม่ต้องฟักไม่ต้องเลี้ยงลูกเอง (อันนี้อ่านมาจากเว็บอีกทีนะคะ ไปๆมาๆเล่าเรื่องนกเฉยเลย 555 ) 'ฟุ้งฟ้า' ต้องส่งต่อมรดกให้กับลูกที่แท้จริง เนื่องจากเธอเป็นลูกติดท้องแม่ที่ไม่มีใครรู้มาก่อน แม่เกลียดที่เธอเกิดมา พ่อที่มอบความรักและเลี้ยงดูก็ไม่ใช่พ่อที่แท้จริง ฟุ้งฟ้าจึงตั้งใจที่จะทำความฝันของพ่อให้เป็นจริง และ 'แสงฉาน' ก็คือจุดหมายนั้น! เกริ่นเรื่องย่อๆเท่านี้ เพราะอ่านเองจะสนุกกว่าค่ะ เรืองนี้อ่านแล้วชอบตรงลักษณะบุคลิกของตัวละคร เนื่องจากฟุ้งฟ้ารู้ว่าตัวเองไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของ 'ปริยากุล' เพื่อความอยู่รอดจึงทำให้เธอมีบุคลิกแบบเสแสร้งนิดๆ และแสงฉาน (ซัน) ก็เห็นในสิ่งนั้น......ทำให้พระเอกในช่วงแรกๆ ไม่ชอบนางเอก คือมันมีเหตุให้ฟุ้งฟ้าได้ไปอยู่กับครอบครัวพระเอกชั่วคราวค่ะ แต่แสงฉานไม่ไว้ใจจึงต้องการไล่ฟุ้งฟ้าออกไปจากบ้าน เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของป้านภา ผู้หญิงที่เก็บเขามาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แสงฉานนี่จะมีมีบุคลิกแบบตรงๆ โหดๆหน่อย ไม่ค่อยสนิทกับใครง่ายๆ ขี้ระแวงและพูดน้อย เขาเป็นเจ้าของคอกม้า ซันแอนด์สกาย (ไม่แปลกใจแล้วที่เห็นคุณอ้น ภัสรสาไปมุ้งมิ้งกับม้ามา 5555) เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ก็จะมีเรื่องราวที่เกี่ยวกับม้าแน่นอน โดยนางเอกก็ได้ไปเป็นผู้ช่วยจำเป็นช่วยพระเอกเลี้ยงมาด้วย การอยู่ท่ามกลางครอบครัวของแสงฉาน แม้ไม่สมบูรณ์แต่กลับอบอุ่น ความตรงไปตรงมาของเขา การเลี้ยงม้าที่ต้องอาศัยความจริงใจเพราะม้าเป็นสัตว์ที่รับรู้ความรู้สึกของคนเลี้ยงได้ง่าย ทำให้ฟุ้งฟ้าเป็นได้เป็นตัวของตัวเองและรู้สึกอิสระ เธอเริ่มทลายเปลือกที่ห่อหุ้มมาตั้งแต่เล็ก และนั่น..ทำให้แสงฉานได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ..... เรื่องนี้ดีงามตรงที่นักเขียนไม่ยัดเยียดความรู้ในการเลี้ยงม้าเข้ามาในหนังสือ หากแต่แต่งเรื่องราวความรักโดยมีม้าเป็นสื่อได้อย่างสนุกค่ะ ทั้งยังลุ้นเรื่องราวของพ่อนางเอกว่าจะสามารถพบกับคนรักเก่าได้หรือไม่ พระเอกจะเกลียดนางเอกไม๊ ถ้ารู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอ เหล่านี้ทำให้เราอ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว เรียกว่าเป็นนิยายรักที่ไม่มีตัวอิจฉา แต่รู้สึกอิ่มใจไปกับความรักที่ค่อยเป็นค่อยไปของพระนาง นางเอกจะเซี้ยวๆ พระเอกจะกวนๆโหดๆหน่อย น่ารักด้วยกันทั้งคู่ >///> 'ทายาหรือยัง' (นางเอกถามเพราะพระเอกฟกช้ำจากการกระแทกรั้ว) 'ทาถึงที่ไหนล่ะ' (นี่อาจจะเป็นแผนการของผู้ชายที่ร้ายกาจบางคน ) แต่พอฟุ้งฟาทาเสร็จพระเอกก็รีบบอก 'เสร็จแล้วหรอ...กำลังเพลิน' 'งั้นทาต่อหันหน้ามา' 'ข้างหน้าไม่มีรอยช้ำ' (แสงฉานงงเล็กน้อย) ' มี ช้ำจนดำแล้ว' ' ตรงไหน ' ??? ' ใจ' (ก่อนหน้าพระเอกใจดำกับนางเอกมากเลยค่ะ โดนเอาคืนซะ 55555555+++) จุดที่ชอบคือบทสนทนาของพระนาง มันให้อารมณ์ไม่เหมือนอ่านนิยายดีค่ะ แต่จุดนี้ก็เป็นจุดสะดุดของเราเหมือนกัน เพราะเนื่องจากนักเขียนใช้ภาษาที่เป็นตัวของตัวเอง มีเสน่ห์ แต่หลายๆประโยคเราก็อ่านไม่เก็ทว่ากำลังพูดกับใคร หรือพูดถึงใคร หรือใครพูด ทำให้อ่านๆไปก็สะดุดเป็นระยะๆค่ะ กับตอนจบที่ไม่อาจคาดหวังได้ในนิยายรักปนสืบสวน คือการจบแบบเฉลยทุกอย่างในตอนสุดท้าย ไม่มีการทิ้งปมไว้เป็นระยะๆ เราชอบจุดหักมุมที่เกี่ยวกับเกมกาเหว่า แต่การหักมุมในเรื่องของตัวละครบางตัวก็ไม่ได้ชอบเท่าไร เพราะแทนที่จะทำให้ซาบซึ้ง กลับรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย คิดว่าเรื่องนี้ทำได้ดีในมุมของนิยายรักมากกว่าค่ะ สรุปแล้ว การนำเสนอด้านความรักของเรื่องนี้น่าติดตามมาก แม้เราจะบ่นๆบ้าง แต่บอกได้เลยว่าเรื่องนี้ดีกว่านิยายรักปนสืบสวนอีกหลายเล่มที่เคยอ่านมามากๆ (มีหลายเล่มเราอ่านแล้วไม่ได้รีวิวนะคะ คือแบบไม่สามารถรีวิวได้เลย ) เล่มนี้อ่านรวดเดียวจนจบโดยไม่รู้สึกเบื่อเลย เรื่องราวของเจ้าม้าแต่ละตัวก็น่ารัก เล่มนี้ออกมาตั้งแต่ตุลาปีที่แล้วค่ะ (2558) ไม่ใหม่กิ๊ก แต่ไม่เก่ามาก ยังไงใครที่ชอบแนวนี้ ลองอ่านกันดูนะคะ บทสนทนาน่ารักจังค่ะ น่าอ่านมาก ขอบคุณที่รีวิวนะคะ
โดย: ชลบุรีมามี่คลับ วันที่: 12 มีนาคม 2559 เวลา:21:27:21 น.
เรื่องนี้พระนางน่ารักมากครับ 5555
แล้วก็ชอบเวลาพี่ซันกับพี๋โรมแบทเทิลกันนนน โดย: อุ้มสม วันที่: 14 มีนาคม 2559 เวลา:15:55:04 น.
บอกเกี่ยวกับม้าเลยเพิ่งสังเกตม้าบนปก ยังไม่เคยอ่านผลงานของคนเขียนตั้งแต่ย้ายมาเปิดรักษ์วลีเลยค่ะ
แอบอยากให้ปกมีมิติกว่านี้จัง โดย: ออโอ วันที่: 14 มีนาคม 2559 เวลา:17:24:07 น.
|
Sab Zab'
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [?] Link |