ย้อนนึกทบทวนตั้งแต่รู้จักเสกสุธาปัณณิกาพบด้วยความประหลาดใจว่าแท้จริงจะเรียกว่าเธอไม่รู้จักเขาเลยก็ว่าได้เพื่อนรักในวัยเยาว์ที่ชื่อเสกสุธาตายจากไปแล้วฝังอยู่ในดินแดนของอดีตอย่างไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้อีกเสกสุธาคนที่เธอแต่งงานด้วยเป็นชายแปลกหน้าผู้มีดวงหน้าเหมือนเพื่อนรักของเธอเท่านั้นแต่ตัวจริงของเขาไม่ใช่...

เขาเป็นภาพลวงตาซึ่งถูกเหตุการณ์หลายเรื่องหลายวาระค่อยๆลอกตัวจริงออกทีละชั้นทีละชั้นจนประจักษ์...

เสกสุธาเป็นตัวของเขามาแต่ไหนแต่ไรเขาคือดวงตะวันสว่างงามจนไม่มีใครเห็นจุดดับมืดในรัศมีอร่ามเรืองเธอเองก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร...นานจนมีลูกกับเขานั่นแหละถึงได้เห็นความจริงข้อนี้...

-----------------------------------------------------------------------------

"จุดดับในดวงตะวัน" เป็นนิยายที่เล่าเรื่องราวผ่านตัวละครในวัยชราสองคน คือ"ปัณณิกา" และ "เสกสุธา" ทั้งคู่นึกย้อนไปถึงอดีตของตัวเองตั้งแต่วัยเยาว์  จนเป็นวัยรุ่น เรียนจบ และแต่งงาน  

"ปัณณิกา" เป็นแบบฉบับของผู้หญิงที่ใฝ่ดี ฉลาด เอาการเอางาน รักความถูกต้อง มีความเด็ดเดี่ยวและเด็ดขาด จึงเป็นที่ถูกใจของสมฤกษ์ คุณลุงผู้ชุบชีวิตใหม่ให้กับเสกสุธา เมื่อสมฤกษ์ประสงค์จะให้เสกสุธาแต่งงานกับปัณณิกา เสกสุธาแม้จะไม่ได้รักปัณณิกา แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ จึงตกลงแต่งงานกับเธอ เพื่อเอาใจลุงของเขา

"เสกสุธา" เด็กน้อยที่อาศัยอยู่ในสวนส้มกับพ่อที่จังหวัดสุโขทัย  เขาไม่ได้เข้าโรงเรียนเพราะเรียนแบบ Home Shool เสกสุธาในวัยเด็กอยากอยู่ในเมืองและอยากไปโรงเรียน สมฤกษ์ผู้เป็นลุงจึงหาทางให้เสกสุธาได้เรียนและใช้ชีวิตอยู่กับตน เมื่อเสกสุธาโตขึ้นจึงได้ส่งหลานรักไปเรียนที่ประเทศอังกฤษ เสกสุธาเป็นชายหนุ่มรูปงาม ฐานะดี พูดจาอ่อนหวาน เอาอกเอาใจเก่ง คุณลุงก็มีหน้ามีตา มีอันจะกิน เสกสุธารู้จักกับปัณณิกาตั้งแต่เด็กๆ เนื่องจากพ่อของปัณณิกาเป็นทนายประจำตระกูลของเขา  ในสายตาขอปัณณิกา เสกสุธาโดดเด่นกว่าใคร เมื่อเติบโตเขาจึงคว้าหัวใจของเธอไปครองได้อย่างไม่ยากเย็น แม้ปัณณิกาจะเป็นผู้หญิงฉลาด แต่คงไม่ต่างกับทุกๆคน ที่เมื่อความรักบังตา ปัณณิกาก็พร้อมที่จะหาเหตุผลเพื่อรองรับการกระทำที่ไม่ถูกต้องของเสกสุธา จนกระทั่งเธอได้ตัดสินใจทำสิ่งผิดพลาดที่สุดในชีวิต คือการตัดสินใจแต่งงานกับเสกสุธา

"สรุจ" ลูกของลูกพี่ลูกน้องของพ่อเสกสุธา เมื่อพ่อของสรุจเสียชีวิต สมฤกษ์ผู้เป็นลุงของเสกสุธาจึงได้อุปการะสรุจไว้ แม้จะไม่ได้ส่งสรุจไปเรียนเมืองนอกเช่นเสกสุธา แต่สมฤกษ์ก็เลี้ยงดูส่งเสียสรุจให้เล่าเรียนจนจบ และให้สรุจทำงานที่บริษัทของตนเอง สรุจเป็นชายหนุ่มผู้จริงจังกับชีวิต พูดจาตรงไปตรงมา ไม่อ่อนหวาน ไม่มีลูกล่อลูกชน มีความหนักแน่นและเสมอต้นเสมอปลาย สรุจรักปัณณิกาด้วยความจริงใจ และขอปัณณิกาแต่งงาน แต่ปัณณิกาในตอนนั้นไม่ได้คิดกับสรุจเกินกว่าคำว่าพี่ชาย

"ลลิสา" เด็กหญิงตัวน้อยที่เป็นเพื่อนบ้านกับปัณณิกามาตั้งแต่เด็ก ลลิสาเป็นคนที่สวยมากๆๆๆ และมีฐานะดี เนื่องจากมีคนตามใจมากทำให้ลลิสาเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้  ลลิสาเจอกับเสกสุธาที่อังกฤษก่อนที่เสกสุธาจะแต่งงานกับปัณณิกา เสกสุธาชอบลลิสาเพราะเธอสวยยิ่งกว่่าใคร แต่เสกสุธาไม่สามารถแต่งงานกับลลิสาได้ เพราะเธอมีข่าวคาวที่ไม่ดี และลุงสมฤกษ์ก็ไม่ชอบเธอ

 ความรู้สึกหลังอ่าน....

โดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนชอบอ่านนิยายแนวดราม่าครอบครัวอยู่แล้ว ยิ่งเนื้อหายาวๆๆและเล่าเรื่องชีวิตตั้งแต่วัยเด็กนี่ยิ่งชอบมากๆ เรื่องนี้เนื้อเรื่องเหมือนธรรมดา แต่ด้วยเทคนิคในการเล่าเรื่องราว มันทำให้จขบ.ไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด อย่างเช่นตอนที่อ่านถึงชีวิตพ่อของเสกสุธา "เสกพร"  ว่าหนีกรุงมาทำสวนส้ม เพราะอยากพัฒนาชนบทให้มีความเจริญ เอ้อ! อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าชื่นชมแฮะ แต่ปรากฎว่าตอนที่อ่านนั้นเป็นความคิดและคำพูดของเสกพรคนเดียวค่ะ แต่ในความคิดของลุงสมฤกษ์ พี่ชายของเสกพร เรื่องทำส่วนส้มนี่กลับกลายเป็นเรื่องโอละพ่อไปเลย หรือแม้แต่บทสนทนาเล็กๆของปัณณิกากับคู่ครองในวัยชรา ก็หลอกเราให้ลังเลถึงตอนจบของเรื่องได้อยู่เหมือนกัน    

แม้หนังสือจะมีความยาว แต่เมื่ออ่านบทหนึ่งจบก็มีความอยากจะรู้อยากอ่านเรื่องราวชีวิตตอนต่อๆไปของตัวละคร ซึ่งเรื่องนี้มีแง่คิดให้เยอะมากๆๆๆๆๆค่ะ  ทั้งแง่คิดที่เห็นเด่นชัด และแง่คิดเล็กๆน้อยๆที่ซ่อนเอาไว้

ยกตัวอย่างนิดๆหน่อยๆ (จริงๆแล้วแง่คิดมีเยอะมากค่ะ อ่านแล้วชอบจัง) แง่คิดที่เห็นเด่นชัดมากๆคือทัศนะคติและลักษณะวิธีการทำงานของเสกพรและเสกสุธาค่ะ ซึ่งสองพ่อลูกนี้มีความล้มเหลวในการทำงานที่คล้ายคลึงกันอย่างมากค่ะ (จริงๆอยากเล่ารายละเอียดนะคะ แต่อ่านในหนังสือน่าจะสนุกและอินกว่า เล่ามาก เดี๊ยวจะกลายเป็นสปอยล์เยอะไป อยากให้อ่านเองมากกว่าค่ะ ^^  )

ส่วนแง่คิดเล็กๆน้อยๆที่ซ่อนเอาไว้    เช่น ตอนที่แม่ของนางเอกพานางเอกไปบางลำพูค่ะ นางเอกตอนนั้นก็ยังเด็กเห็นเสื้อสวยก็อยากได้ พอคนขายบอกราคา ปัณณิกาในวัยเยาว์ก็ส่ายหัวไม่เอาทันที เพราะรู้ว่าแพงเกินไป ซึ่งจากการใช้ชีวิตในเรื่องจะเห็นว่าแม่ของปัณณิกาเป็นคนประหยัด ทำให้คิดได้ว่าพ่อแม่เป็นแบบอย่างของลูกๆจริงๆ เพราะปัณณิกาเธอก็ได้รับนิสัยนี้ไปด้วย ต่างกับลลิสา ซึ่งได้เสื้อสวยราคาแพงตัวนั้นไป พ่อของเธอเป็นคนมีฐานะ จึงสามารถจับจ่ายใช้สอยโดยไม่ต้องคิดมาก จึงทำให้เมื่อโตขึ้น ลลิสาซึ่งเป็นคนชอบความสวยงามอยู่แล้วจึงมีนิสัยที่ฟุ้งเฟ้อ  (อ่านแล้วเครียดกับตัวเองเหมือนกันค่ะ 55555 เพราะเราซื้อนิยายเยอะมาก แถมยังซื้อหนังสือการ์ตูนความรู้ เช่นติ๋งหนืดให้ลูกอีกเยอะ การ์ตูนความรู้นี่แพงมากๆนะคะ เล่มบางๆราคา 150 - 180 บาท )

เรื่องราวหลักเป็นของตัวละครสี่คนที่กล่าวไว้  แต่ก็ยังมีชีวิตของบุคคลรอบข้างซึ่งแฝงสาระและข้อคิดไว้ไม่แพ้กัน ส่วนจุดบอดดำมืดของเสกสุธาคืออะไร และปัณณิกาจะแก้ปัญหาชีวิตอย่างไร ต้องลองอ่านดูนะคะ ถ้าเล่าเรื่องหมดมันจะไม่สนุกอ่ะสิ

"ด้านเสียหรือจุดบอดในตัวตน นั้นทั้งยากและท้าทายบุคคลทุกผู้ ผู้ประเสริฐนั้นพึงยอมรับ และพร้อมแก้ไขให้ข้อบกพร่องหมดไป หรือดีขึ้นได้ แต่มนุษย์ผู้ไม่รู้ตื่น มัวใช้ชีวิตอยู่กับเปลือก ปล่อยให้ข้อเสียกัดกินตัวเองโดยไม่เปลี่ยนแปลงใด นานวันเข้า จุดเสียเล็กๆนี้รังแต่จะขยายใหญ่ แผ่ลามเป็นความดำมืด ทาบทับลงบนชีวิตที่สวยงาม...ไม่มีความรุ่งโรจน์ใดๆให้เห็นอีกเลย" (ข้อคิดดีๆ คัดลอกบางส่วนมาจากคำนำของเรื่องนะคะ)

สรุปแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักที่มีฉากหวานๆ หรือมีฉากหักมุมอะไรให้รู้สึกแปลกใจ แต่เป็นนิยายแนวครอบครัวที่ผู้แต่งสามารถเล่าเรื่องราวชีวิตได้อย่างสนุกสนาน ซึ่งตัวละครแต่ละคนก็เลือกทางเดินชีวิตของตนไว้แล้ว บทสรุปของชีวิตก็เป็นไปตามผลของกระทำ ซึ่งจขบ.เองก็คิดว่าเหมาะสมดี อ่านเรื่องนี้จบแล้วชอบมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ^^