ปรารถนาแห่งหัวใจ / บัวสุพรรณ  จำนวน 443 หน้า

หนังสือทำมือ  ราคา 299 บาท

ปรารถนาแห่งหัวใจ เป็นนิยายทำมือที่นำเรื่องอาจารย์หนุ่มและปรารถนาแห่งหัวใจของคุณบัวสุพรรณที่เคยตีพิมพ์ไว้มาจัดรวมเป็นเล่มเดียว เพราะเป็นเรื่องต่อกันค่ะ โดยอาจารย์หนุ่มเป็นภาคแรก และมีปรารถนาแห่งหัวใจเป็นภาค 2  พอคุณบัวสุพรรณเปิดจอง เราก็รีบสั่งซื้อไว้เลยค่ะ

 เล่าเรื่องย่อๆเอง  ภาค 1  อาจารย์หนุ่ม  (88 หน้า)  มีสปอยล์นะคะ

"รัชกร หรือ ตุ่ม" (ชื่อนี้น่าจะฮิตในช่วงนั้น อิอิ) เป็นนักศึกษาปริญญาโทในประเทศสหรัฐอเมริกา เธอเจออดีตหนุ่มซอยเดียวกัน คนที่พี่สาวเธอแอบชอบ และตอนนี้เขาเป็นอาจารย์สอนวิชาคอมพิวเตอร์ในสาขาที่เธอเรียน "พัฒนพงษ์" อาจารย์หนุ่มสุดหล่อที่สาวๆนักศึกษาต้องช่วงชิงกันนั่งแถวหน้าในวิชาเรียนของเขา แต่สิ่งที่รับรู้มาจากเพื่อนๆคนไทยทำให้รัชกรงุนงงนั้นคือ เขาไม่คบหาสมาคมกับคนไทยเลย แม้ว่ารุ่นพี่ของเธอจะพยายามเชิญเขามาร่วมมีทติ้งแต่ก็โดนปฏิเสธทุกครั้ง รัชกรจึงถูกกึ่งๆบังคับให้ไปเชิญอาจารย์พัฒนพงษ์มางานสังสรรค์ปาร์ตี้นักเรียนไทย เมื่อรัชกรไปเชิญก็เกิดมีปากเสียงทะเลาะกัน (เรียกว่าแรงกันทั้งพระเอกนางเอก) รัชกรไม่กล้าสู้หน้าอาจารย์เลยโดดเรียนสองหน แต่โดนพระเอกขู่ผ่านเพื่อนนางเอกว่าระวังจะไม่มีสิทธิ์สอบ นางเอกเลยเข้าเรียนแตก็ไม่มีสมาธิฟังพระเอกสอนอยู่ดี

จบคาบ พัฒนพงษ์จึงมาดักรอรัชกรและเทศนาเธอเรื่องหยุดเรียน  ซึ่งสำหรับเรา พระเอกพูดแรงม๊ากกกก บอกนางเอกว่าวิชาที่เขาสอนต้องเข้าเรียนไม่งั้นจะต่อไม่ติด (อืมมม มีเหตุผล) และเขาก็มีทางเลือกให้นางเอกสามทางคือ หนึ่ง...ให้นางเอกเข้าฟังคำบรรยายทุกครั้งและเรียนให้หนักขึ้นสำหรับเนื้อหาที่ขาดไป  สอง...ให้ดร็อปวิชานี้ไว้ ไม่งั้นอาจติดเอฟ แล้วย้ายสาขาไปเรียนอย่างอื่นเพราะพระเอกยังสอนนางเอกอีกหลายวิชา    และสาม..ถ้านางเอกยังอยากเรียนสาขานี้ต่อแต่ทนเห็นหน้าพระเอกไม่ได้ให้ย้ายมหาวิทยาลัย!!!  จากนั้นพัฒนพงษ์ก็เอาโน๊ตบรรยายที่ทำพิเศษโดยเฉพาะออกมาให้ รัชกรหน้าชาและร้องไห้ เพราะใจจริงแล้วเธอไม่ได้เกลียดอาจารย์พัฒนพงษ์แต่อย่างใด

อ่านถึงตรงนี้แล้วชอบค่ะ ชอบที่นางเอกขอโทษพระเอก รู้สึกว่า แม้พระเอกจะพูดแรง แต่ความเป็นจริงเขาเป็นคนพูดตรงและพยายามแนะนำนางเอก แถมยังอุตสาห์ทำโน๊ตย่อมาให้ นางเอกก็ไม่ใช่คิดจะเอาแต่ชนะจนกลายเป็นคนก้าวร้าว (เหมือนนิยายสมัยนี้หลายเรื่อง นางเอกเก่งฝีปากกล้าจนดูก้าวร้าวเกินไป)  หลังจากนั้นกลายเป็นรัชกรไม่สบายจริงๆค่ะ แต่ก็แบกสังขารมาเรียน กลัวอาจารย์โกรธ 555 พระเอกเลยพาไปหาหมอ และเนียนมาไปส่งเธอที่อพาร์ทเม้นท์ทุกวันที่มีคาบเรียนกับเขา จนเพื่อนที่มหาวิทยาลัยล้อเลียนเธอเวลาเรียกอาจารย์พัฒนพงษ์ว่า "อาจารย์ของตุ่ม"

สุดท้ายรัชกรรู้ความจริงจากพี่สาวว่าเหตุใดอาจารย์หนุ่มคนนี้จึงไม่คบคนไทยด้วยกัน เล่าเลยละกัน อิอิ เนื่องจากเขาเคยโดนผู้หญิงไทยที่เขารักมากจนถึงขั้นจะหมั้นหมายทอดทิ้งเพียงเพราะมารู้ที่หลังว่าครอบครัวเขาล้มละลาย ในตอนนั้นข่าวแพร่สะพัด พระเอกเสียใจมากจากนั้นพระเอกจึงมุ่งมั่นตั้งใจเรียนหนังสือ กลายเป็นคนพูดน้อย บ้างาน และไม่สมาคมกับคนไทยอีก  และเมื่อรัชกรรู้ความจริง เธอก็ไม่เคยคิดตั้งข้อรังเกียจเขาในข้อนั้น

"ความรักทำให้โลกของคุณเป็นสีชมพู "

ภาคสอง ปรารถนาแห่งหัวใจ (ภาคจบอาจารย์หนุ่ม 355 หน้า) มีสปอยล์ค่ะ

ถ้าภาคหนึ่ง โลกของนางเอกเป็นสีชมพู ภาคสองนี่จากชมพูก็กลายเป็นม่วง คราม จนเกือบคล้ำค่ะ เพราะภาคสองนี่ดราม่ามากกว่าภาคแรกเยอะค่ะ (ก็ภาคแรกไม่ดราม่าเลยนี่ )

เคยไหม ที่เรามักจะทำดีกับคนอื่นมากกว่าคนที่เรารัก

เคยไหม ที่เรามักจะกังวลไปก่อน ปิดบังเรื่องที่เราคิดว่าไม่เป็นเรื่อง จนเป็นเรื่อง

เคยไหม ที่เป็นคนแสนเก่ง แก้ปัญหาการงานเก่งเป็นเลิศ แต่เรื่องของตัวเอง กลับไม่เคยคิดจะแก้ไข

ภาคนี้ก็เป็นตามที่เล่าข้างบนเลยค่ะ เรื่องมันเริ่มที่ว่าแฟนเก่าพัฒนพงษ์ "เอื้อมเดือน" ที่เคยทิ้งเขาไป ถูกส่งมาทำงานในแผนกเดียวกัน (พระเอกมีอาชีพหลักทำงานเป็นหัวหน้าในบริษัทคอมพิวเตอร์ชั้นนำ)  เมื่อกลับมาเจอกัน เอื้อมเดือนก็สุดแสนจะดีใจและคิดจะรีเทิร์นกลับมาในหัวใจของเขาอีกครั้ง เพราะตอนนี้ พัฒนพงษ์ ไม่ใช่ชายหนุ่มที่แสนจะธรรมดาอีกต่อไป  (แต่อีตาพระเอกนี่พอรู้ว่าแฟนเก่ากลับมาทำงานในแผนกเดียวกัน ก็เกิดอารมณ์กลัวแบบผู้ชายๆ คือกลัวว่านางเอกจะระแวง ก็เลยไม่เล่าอะไรให้นางเอกฟัง)  โดยเอื้อมเดือนพาน้องสาวมาเรียนที่ต่างประเทศด้วย เธอจึงขอร้องให้พัฒนพงษ์ช่วยเหลือน้องสาวเธอเรื่องการเรียน และหาทางชิดใกล้กับพัฒนพงษ์  เมื่องานที่บริษัทฯมีมากขึ้น ทำให้พัฒนพงษ์ต้องลดเวลาเป็นอาจารย์พิเศษลง และเจอรัชกรเพียงแค่สัปดาห์ละหนึ่งวัน แต่รัชกรก็โดนพระเอกแบ่งเวลาไปให้แฟนเก่าอย่างไม่รู้ตัว 

เพื่อนๆรัชกรรู้เห็นในเรื่องดังกล่าว แม้จะคันปากยิบๆแต่ก็ไม่กล้าเล่าให้เธอฟัง แต่สุดท้ายรัชกรก็จับผิดเพื่อนได้และคาดคั้นจนได้ความว่า พัฒนพงษ์พาเอื้อมเดือนไปซื้อของและไปทานข้าว ในขณะที่เวลาจะพาเธอไปทานข้าวกลับไม่มี  รุ่นพี่ที่เป็นรูมเมทพยายามพูดให้รัชกรมองโลกในแง่ดี สุดท้ายรัชกรเลยหนีพระเอกไปเที่ยวเพื่อลืมความทุกข์ แต่เพื่อนของเธอดันหย่อนระเบิดลงไปในจดหมายที่ส่่งถึงพระเอก โดยที่รัชกรห้ามไม่ทัน

กลับมาจากไปเที่ยวยิ่งโศกหนัก เพราะรัชกรบังเอิญมาเจอเอื้อมเดือนขับรถของพระเอกและฝากฝังน้องของตนกับกลุ่มนักเรียนไทย   ส่วนพระเอกเมื่อเจอรัชกรก็โกรธที่หนีไปเที่ยวโดยไม่บอกและโกรธเรื่องจดหมายที่เพื่อนเธอหย่อนระเบิดทิ้งไว้  พัฒนพงษ์อธิบายเกี่ยวกับเอื้อมเดือนสั้นๆ ไม่ยอมบอกว่าเคยเป็นแฟนเก่า (ทั้งที่นางเอกเดาได้แล้ว) รัชกรแม้จะนิ่งเงียบไม่โต้ตอบ แต่ก็เสียใจที่พระเอกดีกับเอื้อมเดือนมากกว่าเธอที่เป็นแฟนเขาเสียอีก  ทิฐิมานะทำให้พระเอกไม่ง้อนางเอก ทั้งที่เคยง้อ จนทำให้รัชกรเสียใจมาก และคิดว่าตัวเองกำลังเป็นตัวเลือกให้พระเอกหรือเปล่า ด้านน้องสาวเอื้อมเดือนก็เอาเรื่องที่รัชกรเป็นแฟนกับพัฒนพงษ์ไปบอกพี่สาว (ประมาณว่าชีเพิ่งรู้ แปลว่าอีตาพระเอกก็ไม่เคยบอกอะไรใครเลย แต่นิสัยพระเอกก็แบบนี้ล่ะค่ะ เป็นพวกพูดน้อย ไม่ชอบโพทนาเรื่องตัวเอง ฮึ่มมม )

จากเหตุการณ์ ทำให้เพื่อนนางเอกคิดจัดงานต้อนรับน้องสาวของเอื้อมเดือนโดยจุดประสงค์หลักเพื่อดูใจพระเอกว่าจะเลือกใครกันแน่ ระหว่างนางเอกกับเอื้อมเดือน  เหตุการณ์ระหองระแหงเริ่มบานปลายมากขึ้น เมื่อเอื้อมเดือนจัดหนักเปิดเพลงที่มีความหมายประมาณว่า ผู้ชายคนหนึ่งอยากบอกเลิกกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ไม่รู้จะบอกยังไงเพราะผู้หญิงคนนั้นก็แสนดี แต่เขาก็มีคนอื่นที่รักอยู่แล้ว (เป็นเนื้อหาเพลงนะคะ)  ตอนนี้อ่านแล้วเศร้าอ่ะ   นางเอกยังเป็นนางซินทำครัวอยู่เลย ได้ยินเพลงแล้วเข้าใจผิดเลยร้องไห้  เพื่อนนางเอกที่อยู่ด้านนอกทนไม่ไหว เลยสบถด่าและตั้งใจหันหน้ามาทางพระเอก 5555  (แบบว่าเพื่อนนางเอกโมโหแทนนางเอกค่ะ) พอพระเอกมาเห็นนางเอกร้องไห้แทนที่จะเข้ามาปลอบ กับโกรธธธธ เพราะรู้ว่าที่เพื่อนนางเอกด่าคือตัวเขา ที่เปรียบเปรยเหมือนผู้ชายเลวๆในเพลงนั้น (คืออีตาพัฒนพงษ์นี่ช่างไม่รู้ตัวเองเล้ย ว่าใครๆเขาก็รู้เรื่องราวที่เฮียไปทำดีกับแฟนเก่าตัวเองแบบไม่เห็นหัวนางเอก เลยไม่รู้ว่าทำไมนางเอกต้องงอน โกรธ หรือเสียใจ มันน่าตื้บจริงๆ )  พอพระเอกโมโหก็พาเอื้อมเดือนกับน้องกลับบ้านไป นางเอกนี่จ๋อยสนิท แบบว่าเตรียมตัวโดนทิ้งเรียบร้อยแล้ว

จริงๆคือ พระเอกนี่ไม่ได้คิดอะไรกับแฟนเก่านะคะ แต่ไม่เคยเคลียร์ตัวเอง บ้างาน ไม่ค่อยให้เวลานางเอก ซึ่งนางเอกก็ดีนะคะ ให้เวลาแค่นี้ก็เอาแค่นี้ แต่พอมีคนอื่นได้มากกว่า มันก็ทำให้นางเอกเริ่มคิดมาก (เป็นใครๆก็คิดนะ    )  อ่านแล้ว รัชกรเธอไม่ใช่คุณหนูผู้อ่อนหวานนะคะ เธอก็มีอารมณ์เฮี้ยวเหมือนกัน แต่เธอไม่บ้าพอที่จะทิ้งศักดิ์ศรีไปแย่งผู้ชาย แถมยังคิดว่าพระเอกยังรักแฟนเก่า แล้วเธอเป็นแค่คนคั่นเวลา ก็คือมั่นใจว่าตัวเองโดนทิ้งแล้วจริงๆ ข้อเสียของนางเอกคือชอบหนีปัญหาค่ะ ไม่กล้าเผชิญความจริง ไม่ถามด้วย (นางเอกแบบหนีปัญหามากๆ ชอบหลบไปบ้านเพื่อน หรือไม่ก็ดึงสายโทรศัพท์ออกเพื่อจะได้ไม่ต้องคุยกับพระเอก )  ส่วนพระเอกก็ไม่คิดจะเคลียร์ตัวเองหรือเริ่มที่จะแก้ปัญหา  อืมมมม สองคนนี้มันน่าจะเลิกกันไปจริงๆนะเนี่ย (อ่านแล้วคิดแบบนั้น 55555)  แถมโชคไม่เข้าข้างพอพระเอกเริ่มจะเคลียร์นางร้ายก็โผล่มาถูกที่ถูกเวลาซะจริงๆ  

พอโดนฤทธิ์ความรักมากๆ รัชกรถึงกับเซ เรียนก็ไม่รู้เรื่องสักวิชา จนสุดท้ายเธอตัดสินใจยุติปัญหาทั้งหมดด้วยตัวเอง ซึ่งนับว่าเป็นความคิดที่ไม่ฉลาด และทำให้เห็นว่านางเอกยังอ่อนต่อโลก จิตใจยังไม่เข้มแข็งเอาเรื่องเรียนกับเรื่องความรักมาเกี่ยวเนื่องกัน (แต่ของแบบนี้ใครไม่โดนเองจะรู้)  แอบซึ้งที่พี่สาวนางเอกก็ยังคอยช่วยเหลือนางเอกค่ะ ไม่ได้ด่าว่าหรือค่อนขอด แม่นางเอกก็บ่นนะคะ แต่ก็ไม่ถึงกับทำร้ายจิตใจลูกตัวเอง ครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆ ^^

เล่าซะยาววววเชียว 555 แต่รายละเอียดจริงๆมีมากกว่านี้อีกนะคะ อ่านๆแล้วอินค่ะ เรื่องนี้ชอบพี่สาวนางเอกกับเพื่อนนางเอกและก็โมโหพระเอกค่ะ อาจเป็นเพราะนิยายสะท้อนมุมของนางเอกให้เห็นมากกว่า หรือว่าเราเห็นใจผู้หญิงมากกว่าก็ไม่รู้นะ 555 (ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนี่นา ) แต่ถ้าลองมองมุมพระเอก เขาก็มีเหตุผลของเขาค่ะ ทั้งที่เขาไม่ได้นอกใจนางเอกนะคะ ไม่ได้คิดว่าตัวเองเลิกกับนางเอกแล้วด้วย สุดท้ายเราว่าผิดทั้งคู่ค่ะ

สรุป ชอบอ่านนิยายประมาณนี้ค่ะ ให้พระนางมีมุมดีบ้างไม่ดีบ้าง จะไม่ชอบแนวเลิศเลอเพอร์เฟ็กซ์มากเกิน  อ่านเรื่องนี้แล้วเจ็บจี๊ดๆ ถูกใจดีค่ะ ชอบแนวนี้อยู่แล้ว ^^ ส่วนตอนจบไม่ได้สปอยล์ไว้ว่าเรื่องราวเป็นไงต่อนะคะ แต่แอบแง้มนิดๆว่า พอพระเอกรู้เรื่องที่นางเอกยุติปัญหา  ก็หน้าซีดไปเลยค่ะ 555 เล่มนี้เป็นหนังสือทำมือ ดูหนาหลายหน้าแต่จริงๆไม่หนามากค่ะ เพราะหนังสือตัวค่อนข้างใหญ่ค่ะ ทำให้หน้านึงมีบรรทัดน้อยกว่าหนังสือนิยายปกติค่ะ  ใครชอบแนวสะเทือนซาง ดราม่าเล็กๆ ไม่จัดหนักมาก มีหวานๆอยู่ให้ไม่ซึนเกินไป (ตอนภาคแรกก็หวาน ภาคสองนี่หวานช่วงแรกๆกับตอนจบค่ะ) ลองหามาอ่านกันดูค่ะ ^^

ปล.เรื่องนี้นางเอกชื่อรัชกร แต่เราชอบคิดว่าชื่อรัชนกเรื่อยเลย ฮา ก็เลยมีพิมพ์ผิดต้องมาแก้ไขทีหลังด้วยค่ะ