บันทึกคุณหญิงไอรีน 1-2 / โสรยา

สนพ.แจ่มใส  ราคาเล่มละ 219 บาท

คำโปรย

ทั้งภาพคุณหญิงในเรือนไม้ ทั้งภาพศาลาริมน้ำหลังน้อย
ยังคงฉายชัดอยู่ในความทรงจำของเขาอย่างชัดเจน
มิได้สูญสลายไปกับความวุ่นวายในยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

แม้ว่าอาจจะมีมรสุมลูกแล้วลูกเล่าพัดผ่านเข้ามาในชีวิต
แม้ว่าความสุขเล็กๆ ที่เคยมีอาจจะมลายหายไป
แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะไม่เป็นไปอย่างที่ใจเคยวาดหวังไว้
และ...แม้ว่าอาจจะต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่คุณหญิงของเขาก็ยังเป็นดอกไม้งามแสนล้ำค่า
พิสุทธิ์ยิ่งกว่าน้ำค้างยามเช้าต้องแสงอรุณ
ไม่หวั่นแม้พายุร้ายหมายจะโหมกระหน่ำเข้ามาก็ตาม
-------------------------------------------------------------------------

ได้ซื้อนิยายเล่มนี้ เพราะชอบปกมาก คิดว่าคงเป็นนิยายรักหวานๆอาจมีอุปสรรคให้จี๊ดๆบ้างเล็กน้อย  แต่ปรากฎว่าพออ่านแล้ว แว๊กกก มันคือดราม่า 55555

น่าจะเป็นความโชคดี ที่นิยายเรื่องนี้ที่จขบ.ไม่สามารถคาดเดาว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร แม้กระทั่งโปรยปกก็ไม่สามารถทำให้เราคาดเดาได้ แถมยังไม่เคยไปเสริชหารีวิวมาอ่านอีกต่างหาก จึงทำอ่านนิยายเรื่องนี้ได้อย่างสนุกสนาน แม้จะเป็นแนวดราม่าแต่ก็ไม่รันทดบีบคั้นให้ถึงกับน้ำตาไหล เพียงแต่เจ็บจี๊ดดดด และแม้นางเอกจะเป็นผู้หญิงที่แสนดีแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกรำคาญเลยซักนิด เรากลับชอบและรักนางเอกเรื่องนี้มาก ตัวร้ายก็ไม่ได้ร้ายมากจนทำให้เหมือนกำลังอ่านชีวิตน้ำเน่าอยู่  สรุปแล้วชอบเรื่องนี้มากเพราะรู้สึกอินไปกับเรื่องราวต่างๆในชีวิตของนางเอก แบบที่ต้องอ่านมากกว่าหนึ่งรอบเลยทีเดียว ^^ (ซึ่งคนที่กำลังจะอ่านบันทึกคุณหญิงไอรีน  ไม่ควร  อ่านแม้แต่คำโปรยเรื่องในฝั่งฝันค่ะ)

เล่าเรื่องเพิ่มอีกนิด (อาจมีสปอยล์ )

บันทึกเรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 7  เป็นการเล่าเรื่องราวในชีวิตของหญิงสาวลูกครึ่งหน้าตางดงามที่ชื่อ "ไอรีน"ผ่านสมุดบันทึก สมุดบันทึกที่เธอได้มอบให้กับ "กริช" ซึ่งเป็นทั้งญาติและเด็กชายที่สามีของเธอชุบเลี้ยงไว้ในบ้าน โดยที่กริชแอบรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

ชีวิตของไอรีน เริ่มผันแปรไปเมื่อพ่อของเธอเสียชีวิต โดยที่แม่ของเธอซึ่งเป็นชาวอังกฤษได้ไปแต่งงานใหม่เนื่องจากทนใช้ชีวิตแบบสามีมีภรรยาหลายคนไม่ได้ แต่ในยุคสมัยนั้นถือว่าเป็นเรื่องปกติ  เมื่อไอรีนขาดพ่อไปจึงเสมือนขาดเสาหลักที่พึ่งพิง จนเธอได้พบเจอกับ "พันโทพระรามรณรงค์" หรือ "คุณราม" โดยที่คุณรามเห็นไอรีนครั้งแรกก็หลงรัก จึงพยายามใกล้ชิดหญิงสาวและคอยเป็นหลักให้พึ่งพิงจนเอาชนะใจเธอได้สำเร็จ แต่ก่อนวันแต่งงานหนึ่งวัน คุณรามก็ได้มาบอกเรื่องที่เขา"ปกปิด"เธอมาตลอด เมื่อทราบความจริงไอรีนไม่มีทางเลือกแม้แต่คิดจะยกเลิกงานแต่งงาน เมื่อเธอแต่งงานแล้ว เธอต้องฝ่าฟันกับเรื่องราวต่างๆ ทั้งช่องว่างระหว่างวัยที่ห่างกันถึง 17 ปี เรื่องการปรับตัวในเรื่องความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาว "ที่ไม่ธรรมดา" และที่สำคัญคือเรื่องที่เขา"ปกปิด"เธอ จนกระทั่งเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองครั้งใหญ่ในประเทศ และคุณรามต้องโทษเป็นนักโทษการเมืองโดนคุมขังและพลัดพรากจากกัน  ความรักของเธอกับคุณรามจะจบลงอย่างไร ให้ลุ้นๆๆจนต้องตามไปอ่านเองนะคะ ^^ ขอบอกว่าสนุกม๊ากกกก

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์เต็มๆ สำหรับผู้เคยอ่านแล้วเท่านั้น)

ไม่อยากจะบอกว่า เราอ่านเรื่องนี้ด้วยความอินนนจัด!! อินมากประหนึ่งว่าเราเป็นเมียแต่งพันโทพระรามรณรงค์เลยทีเดียว     อ่านครั้งแรก เคียดแค้นพระเอกมากกก รู้สึกว่าชางเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวอะไรเช่นนี้ มัดมือชกนางเอก เพราะจริงๆแล้วถ้านางเอกรู้ความจริงเรื่องผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่แรก ก็คงมีสิทธิได้ตัดสินใจเลือกทางเดินของตัวเอง แถมมารู้กระทันหันแบบไม่มีเวลาทำใจ คิดดูสิว่าเด็กสาวอายุแค่สิบเจ็ดอย่างไอรีน ต้องเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยการหลอกลวงและหวาดระแวง ไหนคุณรามจะมีนิสัยเวลาทำการบ้านแล้วจะขาดสติ ชอบกระทำด้วยความรุนแรงอีก  ทั้งหึงหวงจนไอรีนแท้งเกือบตาย เฮ้อ สงสารไอรีนสุดๆๆๆๆ

แต่พออ่านรอบสอง (เรื่องนี้อ่านเกินหนึ่งรอบค่ะ) ก็เริ่มเกลียดคุณพระน้อยลง คือจริงๆแล้วคุณพระรักไอรีนมากๆนะ ทั้งรักทั้งหวง แต่บางทีเรื่องราวบางอย่าง เช่นเรื่องผู้หญิง มันเกิดแล้วก็ไม่สามารถสลัดหรือกำจัดออกไปง่ายๆซะด้วย แล้วจริงๆหลังแต่งงานตอนที่มีอะไรกับยัยตัวร้ายคนนั้น เรานึกดูคุณรามแกก็ไม่มีสติจริงๆ ก็พอเห็นใจอยู่ ความผิดของคุณรามที่ชัดๆคือคิดถึงจิตใจนางเอกน้อยไปหน่อย ถึงได้ไม่ตัดสินใจอะไรเด็ดขาด และไอรีนก็ทั้งเด็ก ทั้งเป็นคนดี ก็เลยต้องทนๆๆๆ

ส่วนเรื่องการทำการบ้านของคุณรามแม้จะค่อนข้างแย่มากๆ และชอบลืมตัวทำรุนแรงอยู่บ่อยๆ แต่จากที่รู้มาว่าคุณรามแก "หยุดกลางคัน" ก็บ่อยครั้ง ก็พอจะรู้ว่าจริงๆแล้วคุณรามก็รักนางเอกมากกก (ผู้ชายนี่ถ้ายอมหยุด ก็คงต้องรักและเป็นห่วงความรู้สึกของผู้หญิงจริงๆ ต้องมีความรักมากกว่าความใคร่ค่ะ) แต่เราคิดว่าด้วยช่องว่างระหว่างวัยมันทำให้ไอรีนไม่กล้าที่จะพูดจาอะไรกับคุณรามมาก ทำอะไรก็เกรงใจ สุดท้ายก็เลยยอมทน แต่นางเอกยอมทนทุกอย่าง เพราะนางเอกก็รักพระเอกมากๆๆๆนะ

ทำให้นึกถึงคำที่แม่เลี้ยงของนางเอกว่าไว้ ว่าถ้าหากจะแต่งงานกับใคร ให้เลือกคนที่เรารัก เพราะไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไรเราทนได้เสมอ ให้เลือกทั้งความรักและความมั่นคง ซึ่งไอรีนก็รักคุณรามจริงๆ แม้ตอนที่คุณรามโดนจับก็บอกจะยังคอย หรือแม้กระทั่งตอนที่เขียนในจดหมายบอกกริช ว่าตัดสินใจที่เลือกทางเดินของตัวเอง  เธอก็เลือกที่จะทิ้งทุกอย่าง และออกตามหาคุณราม นั่นคือแปลว่านางเอกรักพระเอกมากๆๆ ไม่คิดจะมีคนอื่นจริงๆ ทั้งที่ไอรีนยังสาวและสวยมาก และคุณรามก็เปิดโอกาสให้สิทธินางเอกมีคนอื่นด้วยซ้ำ อ่านแล้วซึ้งและดีใจที่สุดท้ายทั้งสองคนได้มาเจอและอยู่ด้วยกันอีก

 แม้เรื่องนี้นางเอกน่าสงสารเกือบทั้งเรื่องเลย แต่ก็มีตอนน่ารักที่อ่านแล้วแอบอมยิ้มและเราก็ชอบมากๆๆ เป็นตอนที่พระเอกมาง้อนางเอก และพระเอกบอกว่า ตอนนางเอกไม่อยู่เด็กที่บ้านป่วยออกหัด  (คือจริงๆเตรียมยิงมุขอยู่ นางเอกก็ซื่อๆ ) จนเจอมุขว่าเป็นโรคขาดข้าวโพดคั่ว ต่อด้วยว่าตัวเองเป็นโรคคิดถึงเมีย 5555 มุขนั้นเราแอบยิ้มไม่หุบ จริงๆถ้าไม่นับเรื่องบนเตียง (ซึ่งอันนั้นคงต้องใช้เวลาในการแก้ไข) กับเรื่องผู้หญิงที่มีอยู่ก่อนซึ่งกว่าจะจบเรื่องยุ่งยากต้องรอจนแม่คุณแพ้ภัยตัวเอง  ก็นับว่าคุณรามก็รักและตามใจไอรีนมาก และมักจะหาเรื่องมาล้อหรือหยอกเย้านางเอกตลอดทั้งเรื่องแหละ นี่ก็เป็นข้อน่ารักของคุณรามเช่นกัน ซึ่งตัวเราก็ชอบไอรีนมากด้วยเช่นกัน ผู้หญิงแบบไอรีนใครได้เป็นภรรยาแล้วโชคดีมากๆ อยู่ใกล้แล้วเย็นใจจริงๆ พูดจาไพเราะนิ่มนวล อ่อนโยนแถมเป็นคนดีมากๆ เราชอบตอนที่ภรรยาหลวงของพ่อนางเอก คุณสร้อย ยอมรับนางเอกเพราะความดีของเธอ จากที่เคยไม่ชอบก็เปลี่ยนเป็นรัก อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า ความดีชนะได้ทุกสิ่งจริงๆ

ตอนอ่านจบ ก็แบบอึ้งๆนะ รู้สึกคุ่นี้เหมือนคู่ทรหดเลย คือมีแต่ปัญหาและเรื่องร้าย กว่าเราจะเข้าใจว่าทำไมไอรีนแต่งกับรามแล้วถึงได้มีแต่ความทุกข์  ก็หลังจากที่ได้ลองไปเสริชหาคนแต่งใน google จึงได้เจอว่า เรื่องนี้มีภาคต่อด้วยล่ะ   แต่เมื่อลองอ่านคำโปรยย่อๆ  โฮๆๆๆๆ น้ำตาตกอ่ะค่ะ   จึงได้รู้ว่าไอรีนกับคุณรามไม่ได้เกิดเป็นคู่แท้กันนี่เอง เศร้า!!! แต่ใครล่ะ ที่เป็นคู่แท้ของไอรีน

******************************************************************

ในฝั่งฝัน / กุลธิดา

สนพ.พิมพ์คำ  ราคา 290 บาท

คำโปรย

รักแท้ของคุณหญิงผู้สูงส่งกับชายหนุ่มต่ำศักดิ์ผู้ภักดี ที่ธรรมเนียมประเพณีหรือความถูกต้องเหมาะสมใดๆ มิอาจขวางกั้น

“คุณหญิงครับ ตลอดชีวิตผมมีคุณหญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในใจผมตลอดเวลา ใครก็มาแทนที่ไม่ได้”

ในวันที่ไอรีนตกพุ่มม่าย คำสารภาพจากปาก กริช นายอำเภอหนุ่มฉกรรจ์ ทำให้เธอเพิ่งเข้าใจว่าเธอกับเขามีความผูกพันกันมาเนิ่นนานเพียงใด กริชอยู่ข้างกายเสมอในช่วงเวลาที่เธอเป็นคุณหญิงศรีสิทธิศักดิ์เสนา เขารับรู้ความสุข ความทุกข์ และความเจ็บปวดจากความรักครั้งแรกของเธออยู่เงียบๆ มานานแสนนาน จวบจนคุณรามผู้สามีของเธอวายชนม์

ไอรีนอยากจะหยุดความรู้สึกที่งอกงามในหัวใจ ด้วยรู้สึกผิดว่ากำลังทรยศต่อความรักของคุณราม ทั้งเกรงผู้คนจะนินทาว่าร้าย ลึกลงไปกว่านั้นคือความกลัวที่ว่า เขาอายุน้อยกว่าถึงห้าปี เป็นหนุ่มโสดรูปงามที่มีหญิงสาวมากมายหมายปอง แต่ความรักที่กริชมีให้คุณหญิงนั้นมั่นคงเสมอมา...เป็นความรักที่ต้องเก็บไว้กับตัวบอกใครไม่ได้ เพราะเธออยู่ในฐานะที่สูงกว่า เป็นผู้มีพระคุณล้นเหลือ เป็นภรรยาของคนที่เลี้ยงเขามาแต่เล็กๆ

...แม้รักนั้นจะเป็นได้แค่ความฝัน แต่เขาก็หวังไว้ว่าสักวันหนึ่งจะก้าวไปอยู่ในฝั่งของความฝันนั้นได้ในที่สุด
------------------------------------------------------------------------------------------------------

ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์)

ในฝั่งฝันเป็นภาคต่อของบันทึกคุณหญิงไอรีน เป็นภาคต่อขนาดที่ว่าถ้าใครอ่านบันทึกคุณหญิงไอรีนแล้วไม่ซื้อเล่มนี้ หรือซื้อเล่มนี้แต่ไม่เคยอ่านบันทึกคุณหญิงไอรีน  แทบจะถือได้ว่าการอ่านไม่บริบูรณ์สักเท่าไร  เนื่องจากเล่มนี้จะมีฉากเล่าเรื่องที่ไอรีนตามหาคุณรามจนเจอกันแบบละเอียด (ในเรื่องบันทึกฯ เขียนไว้สั้นมาก ได้มาขยายความในเล่มนี้ค่ะ) สงสัยว่าผู้แต่งจะกลัวคนอ่านโกรธที่เขียนให้คุณรามตาย (มีความผิดที่ทำให้ไอรีนเสียใจมากๆด้วย) ก็เลยได้เขียนย้อนเรื่องราวให้คนอ่านได้อ่านให้หายคิดถึงคุณราม ฉากตอนย้อนนี่ ทำให้เห็นได้เลยว่าคุณรามรักไอรีนมาก ไม่เคยคิดทอดทิ้งภรรยา และไม่เคยคิดนอกใจเลย

ส่วนด้านกริช แทบไม่ต้องคิดเลย เพราะเราคุ้นเคยชายหนุ่มคนนี้มาตั้งแต่เรื่องบันทึกฯแล้ว พอมาถึงเรื่องนี้ หากจะถามว่า "กริช" เป็นพระเอกที่สู้คุณรามได้ไม๊  ตอบได้เลยว่า สอ บอ มอ สบายมากค่ะ ถึงชาติตระกูลและฐานะ จะเทียบกันไม่ได้ แต่ความรักของกริชไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าคุณรามเลย เป็นมากกว่าความรักเพราะมีความผูกพันฝังใจที่ยาวนาน แม้จะห่างไกลกันเป็นปีๆ แต่กริชก็ไม่เคยเลิกรักไอรีนหรือมีใครในใจเลย ขอสปอยล์ข้อความที่กริชพูดกับผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นการบอกว่าตัวเขาเองรักไอรีน อ่านแล้วจับใจมากๆๆๆ

"มีครับ คนที่ผมรัก ผมรักเขามาตั้งแต่เด็กๆ รักฝังใจมาตลอดชีวิตของผม คุณคงรู้ว่าความรักใหความรู้สึกอย่างไร ผมแน่ใจว่าคุณก็คงเคยมีความรัก เรามีความสุขที่เห็นเขามีความสุข เจ็บปวดเวลาที่เห็นเขาถูกทำร้าย ยิ่งเจ็บมากขึ้นอีกเมื่อเห็นเขาถูกทำร้ายแล้วเราช่วยอะไรไม่ได้ คนที่เรารักอยู่ในใจเราตลอดเวลา เมื่อรักแล้วเราจะมองไม่เห็นคนอื่นอีก แม้แต่การมองหรือแตะต้องคนอื่นก็ให้ความรู้สึกว่าเรากำลังทรยศต่อความรักที่มีให้เขา ...."

สิ่งที่ขัดขวางความรักทั้งคู่ ก็คือความรู้สึกผิดในใจของไอรีนเอง เพราะกลัวว่าตัวเองจะทรยศต่อความรักคุณราม ไหนจะเสียงของผู้คนรอบข้าง ทั้งตัวเองยังแก่กว่ากริชตั้งห้าปี ซึ่งในอนาคตกริชอาจเจอผู้หญิงที่เหมาะสมกว่าเธอก็ได้ (แต่คิดว่านางเอกน่าจะดูไม่แก่มาก และต้องสวยมากๆค่ะ เพราะตอนฉวีเห็นไอรีนครั้งแรกยังคิดว่าอายุพอๆกับกริช^^ ) ซึ่งต้องลุ้นค่ะ ตอนจบนี่น่ารักม๊ากมาก อยากให้มีต่ออีกสักสองตอน

นอกจากนั้นเล่มนี้ยังเล่าถึงชีวิตบั้นปลายของตัวละครหลักๆด้วย ซึ่งขอบอกว่าบางคนนั้นคาดไม่ถึงเลยทีเดียว ส่วนเรื่องที่จขบ.ว่าควรปรับปรุงนิดหน่อย คงเป็นเรื่องของช่วงเวลา เพราะอ่านๆไปก็งงว่าตอนนี้กล่าวถึงช่วงไหนอยู่ เพราะเนื้่อเรื่องค่อนข้างย้อนไปมา บางทีงงพ.ศ.ด้วยว่าตอนที่อ่านนี้พ.ศ.อะไรอยู่

และอีกเรื่องคืออยากให้ในฝั่งฝันมีสองเล่มจบ เพราะรู้สึกเหมือนมันโดนยัดๆๆเนื้อหาลงในเล่มเดียว ทำให้มันอ่านแล้วขาดๆไป ฉวีตอนเคลียร์ตัวเองตอนสุดท้ายมันจบแบบหยุดกึ๊กไปเลย อารมณ์มันขาดๆหายๆไปอ่ะค่ะ คิดว่าถ้ามีสองเล่มคงใส่รายละเอียดได้มากกว่านี้  รวมทั้งอยากให้มีฉากหวานมากกว่านี้ คือกว่าจะตกลงปลงใจรักกันได้แทบตาย (กริชแทบตายนะ ฮา) 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------

บันทึกช่วงเวลา  (ทำเองนะคะ เพราะในหนังสือจะเล่าย้อนไปมาค่ะ บางทีงงๆ แต่อาจไม่ละเอียดและครบถ้วนเท่าไร เอาเฉพาะช่วงหลักๆ มาพลิกๆเปิดๆหนังสือตอนเขียนรีวิวนี่แหละ คิดว่าถ้าอ่านไปจดไปก็จะละเอียดกว่านี้ แต่พูดตรงๆเวลาอ่านก็อยากอ่านอย่างเดียวค่ะ ขี้เกียจจด แหะแหะ ผิดถูกยังไงบอกได้ค่ะ จะได้แก้ไขให้ถูกค่ะ)

พ.ศ.2471 .... ไอรีนเรียนหนังสือ มอแปด ใกล้จบแล้ว (ประมาณสามถึงสี่เดือนก็จบ)

พ.ศ.2472 .... ไอรีนแต่งงานตอนอายุ 17 คุณรามอายุ 34  เจอกริชตอนอายุ 12

พ.ศ.2475 .... ปฏิวัติเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง

พ.ศ.2476 .... คุณรามโดนจับเข้าคุก

พ.ศ.2482 .... คุณรามโดนย้ายที่คุมขังไปจ.สตูล

พ.ศ. 2483 .... กริชเข้ารับราชการที่ชะอำ

27 พ.ย. 2484 .... ไอรีนเขียนจม.บอกกริชว่าอีกหกเดือนให้ไปรับที่สถานีรถไฟชะอำ //กริชรู้จักคุณนวล 

พ.ศ.2485 ....  ไอรีนมาชะอำตั้งใจชวนกริชไปดูที่พักที่โดนคุมขังของคุณราม จ.สตูล แต่เกิดสงครามก่อนจึงต้องกลับพระนคร /// ไอรีนได้รับจม.คุณราม ลงวันที่ในจดหมาย 18 พ.ย. 2484   (ในจม.คุณรามบอกว่าได้หนีมาจากอ่าวอุโละอุดังได้สองปีแล้ว เขียนจม.มาบอกไอรีนเรื่องให้หาที่อยู่ใหม่เพราะจะมีสงคราม) ไอรีนได้รับจม.จึงตัดสินใจไปหาคุณรามที่สตูลและได้เจอคุณราม 

(โดยที่กริชกลับไปทำงานที่ชะอำก่อนหน้านี้ คือช่วงวันที่ 9-11 ธ.ค. รัฐไม่ประกาศเป็นวันหยุดราชการ กริชจึงไม่รู้ว่าไอรีนไปหาคุณรามคนเดียว)

ต้น พ.ศ.2489 .... กริชกลับมาพระนคร มาตามหาไอรีนที่ลังกาวี เจอไอรีนและคุณราม

พ.ศ.2490 .... คุณรามเสียชีวิตตอนอายุ 52 ด้วยโรคเกี่ยวกับปอด ขณะที่ไอรีนอายุ 35 กริช 31 (เริ่มเรื่องในฝั่งฝัน)

พ.ศ.2494  .... กริชแต่งงานกับไอรีน (คิดเองว่าปีนี้ ไม่ค่อยแน่ใจค่ะ เพราะในหนังสือบอกว่าไอรีนอายุจะสี่สิบแล้ว และกริชใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองต่อไอรีนประมาณ 4 ปี) ถ้าคุณรามยังอยู่ก็อายุประมาณ 56 - 57 ปี

**** ที่เรางงคือ พ.ศ. 2489- 2490 ว่ากริชมาเจอกับคุณรามและไอรีนตอนพ.ศ.นี้หรือ ?? เพราะเริ่มเรื่องบันทึกคุณหญิไอรีนตอนกริชลงมาจากชะอำเป็นพ.ศ.2489 แต่ในฝั่งฝันบอกคุณรามเสียตอนพ.ศ.2490 แต่ในเนื้อเรื่องคุณรามกับไอรีนต้องกลับจากลังกาวีมาพระนครด้วย และก็มีไปอังกฤษกัน ทั้งหมดจะเกิดขึ้นชั่วระยะเวลาปีกว่าๆ เองหรือ