ยอดกุ๊กพเนจร - พ่อครัวนักพนัน
เรื่อง Bakumeshi! ยอดกุ๊กพเนจร โดย Shigeru Tsuchiyama
--- SPOILER ALERT ---
พ่อครัวพเนจร ไดโจ ฮันจิโร่ ไม่เคยปรากฏตัวต่อสาธารณชนจนได้ชื่อว่าพ่อครัวมายา ปรุงอาหารได้ยอดเยี่ยมจนบรรยายไม่ถูก เดิมเปิดร้านอาหารคัปโปไซ แต่ไปขัดอาจารย์สุดยอดพ่อครัว โทมิโอกะ โจซาบุโร่ ที่อาศัยชื่อเสียงหาเงินแบบไม่สมผล โดนสมาคมอาหาญี่ปุ่นแบน ทำให้ไม่มีพ่อค้าขายส่งยอมส่งวัตถุดิบให้ ต้องปิดร้านออกตระเวนไปตามแหล่งพนันทั้งจักรยาน ม้า ฯลฯ ทั่วประเทศ ถังแตกไปเรื่อยๆ ถ้าเจอคนที่ด้อยโอกาสก็ช่วยบ้าง เช่น เด็กหิวที่รอพ่อ แต่ความที่เก่งอย่างเหลือเชื่อ ก็มีเศรษฐีจ้างทำอาหารมื้ออำลาให้ลูกชายที่จะไปทำงานต่างประเทศสิบปีไม่กลับ (จขบ. อยากถามว่านี่มันสมัยไหนกันแล้ว!) ไดโจจึงเสนอราคาร้อยล้านเพื่อลองใจ ผลงานมื้ออาหารออกรบเซ็นโกคุ พร้อมใส่ชุดเกราะ กองทหารประกอบฉาก และภรรยาแต่งชุดสมัยนั้นเสิร์ฟเหล้า (จะว่าไปก็ตื่นตาดีนะ แต่ จขบ. ไม่ประทับใจ)
ไดโจไปช่วยป้าร้านยากิโซบะหน้าสนามม้าที่ทรุดโทรม กำลังจะถูกรื้อและไล่ที่ทำร้านแบบสมัยใหม่ โดยพนันทำอาหารแข่งกับข้าราชการที่ดูแลเรื่องปรับปรุงพื้นที่ ทำให้เป็นการดวลระหว่างแฮมเบอร์เกอร์ (ที่น่าแปลกใจในการทำงบประมาณ) และยากิโซเบอร์เกอร์ (จขบ. เห็นเป็นแป้งเกือบหมดเลย -_-) และการที่ฮันจิโร่ถังแตกจึงไปสมัครเป็นพ่อครัวร้านอาหารเล็กๆ ทำชุดคัตสึจนฮิต และทำเอ็นวัวทรงเครื่องที่ตั้งใกล้สนามพนันแข่งเรือจนได้แก้ปัญหาอาหารไดเอ็ตให้นักกีฬาหญิง ก่อนออกจากร้านที่โดนสมาคมอาหารญี่ปุ่นบีบหนัก ไดโจถูกขอร้องให้ทำอาหารโชคดีของเพื่อนสนิทช่วงมัธยมปลายคู่หนึ่งที่ไม่เจอกันยี่สิบปี แต่ดันจำอาหารไม่ได้ ซึ่งกลายเป็นบาคุดันอาเกะ (ปลาซาบะต้มมิโซะกระป๋องผสมนัตโตะเห็ดต้มต้นหอมแล้วทอด)
หลังจากการสร้างทางด่วนบายพาสและสนามแข่งจักรยานปิดตัว เมืองเล็กที่ซบเซาเพราะไม่มีอุตสาหกรรมหรือแหล่งท่องเที่ยวอื่นก็จัดแข่งอาหารปลุกชีพย่านชุมชน ซึ่งพ่อครัวที่มาร่วมจับฉลากช่วยร้านค้าคนละแห่งก็มีทั้งหลอกลวงและของจริงที่มองหาของขึ้นชื่อท้องถิ่น ทำแข่งกันให้ชิม (ซึ่งดูแล้วแปลก) ตามด้วยคำขอร้องจากดาราดังให้ทำอาหารที่กินในการถ่ายทำเมื่อสี่สิบปีก่อน เพื่อให้ได้บรรยากาสสมจริงไดโจต้องไปขอให้ยากูซ่าเปิดบ่อน แข่งกับรุ่นพี่ มัตสึกิ โจตะ ทำเท็กกะมากิอันเป็นอาหารเวลาเล่นไพ่ และสุดท้ายก็พเนจรต่อไป ...
สำหรับเรื่องนี้ จขบ. ไม่ค่อยปิ๊งค่ะ ทั้งที่ปกติถ้าอาหารน่าทานก็ได้ชัยไปกว่าครึ่ง แต่โครงเรื่องประกอบ simplistic ไปหน่อย เรื่องสมาคมอาหารที่เป็นมาเฟียสุดๆ และที่สำคัญกว่าคือเหตุผลด้านอคติกับเรื่องที่เอาการพนันมาเกี่ยว (และในหลายตอน แทนที่จะช่วยคนให้หาปลา ก็เอาแค่เฉพาะหน้าไป) ทำไมไม่หารทางออกที่ดีกว่านี้ กับส่วนเรื่องฝีมือการทำอาหารก็ทิ้งช่วง พูดง่ายๆ คือในฐานะพ่อครัวก็น่าต้องพยายามทำและพัฒนาไปเรื่อยๆ ไม่ใช่นานๆ จะเข้าครัวสักที ทำให้รู้สึกไม่น่าเชื่อถือและไม่ค่อยรู้สึกได้อารมณ์ร่วมน่ะค่ะ
[04/04/14, 22/05/14, 30/07/14, 04/08/14, 15/08/14, 29/08/14] ที่มา [1] Shigeru Tsuchiyama. ยอดกุ๊กพเนจร. บุรพัฒน์ คอมิคส์, 6 เล่มจบ, 2557 (ต้นฉบับ 2009-2010).
Create Date : 04 เมษายน 2557 |
|
0 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2557 0:33:06 น. |
Counter : 3371 Pageviews. |
|
|
|