Bloggang.com : jackfruit_k : ชุน คนเล็กอัจฉริยะ - พ่อครัวข้าวราดหน้า

ชุน คนเล็กอัจฉริยะ - พ่อครัวข้าวราดหน้า

เรื่อง ชุน คนเล็กอัจฉริยะ
แต่งโดย Midori Takakura

--- MAJOR SPOILER ALERT ---
การ์ตูนอาหารเรื่องนี้พูดถึง ชุน ที่เป็นลูกชายร้านร้านคุราโซบะที่ตั้งมาตั้งแต่สมัยเมจิ พ่อที่เป็นรุ่นสี่ คุราตะ ยาสุโอะ ประสบอุบัติเหตุจนไหล่เสีย ทำเส้นโซบะได้ไม่ดี จนร้านกำลังจะเจ๊ง แถมไปเป็นประกันให้เพื่อนเศรษฐี ทาเคมิยะ โทโมฮิโกะ อีก 100 ล้านเยน (จขบ. ว่าเศรษฐีล้มน้อยไปมั๊ง) ที่พอเกิดเรื่องพ่อก็หายตัวไปทั้งคู่ (- -") ลูกสาวคุณหนู อายะ ไม่มีที่ไปเลยมาขออาศัยด้วย ถึงเธอไม่มีฝีมือทำอาหาร แต่ก็เคยกินของสุดยอดมาเยอะ

เจ้าหนี้ อาโอนุมะ โทโมฮิโกะ จะยึดร้านและที่ดิน แต่เนื่องจากเกี่ยวข้องกับสมาคมส่งเสริมวัฒนธรรมอาหารญี่ปุ่น (และเป็นแมวมองหาและฝึกปรมาจารย์แห่งการรังสรรค์รสชาติ ผู้รับเลือกให้ปฏิวัติวัฒนธรรมอาหารญี่ปุ่น) เลยให้โอกาสชุนว่าถ้าสามารถทำของอร่อยได้ก็จะผ่อนผันให้ ซึ่งชุนก็ทำสำเร็จด้วยข้าวราดปลาโบนิโต จนอาโอนุมะให้เงินสิบล้านไปเป็นทุนต่อ และคอยทดสอบฝีมือให้ทำข้าวหน้าเนื้อวัว แข่งกับร้านชื่อดังต่างๆ เช่น ทำข้าวราดจากไก่พื้นบ้าน ข้าวราดกุ้งผัดเผ็ด หรือข้าวราดแกงกะหรี่ให้ประธานบริษัทที่เคยกินฝีมือปู่ชุนตอนยังทุกข์ยาก จนผลงานถูกผลิดออกมาเป็นชุดขายในร้านซุปเปอร์

ในการทำข้าวหน้าโครเกต์งานโรงเรียนให้นักเรียนหญิง ม. ปลายไฮโซ (ที่อายะเรียนอยู่) ก็ได้เจอ ทานิยามะ มิซากิ หัวหน้าชมรมอาหารที่พ่อแม่หย่ากัน โดยแม่ ทสึบากิ ยูมิโกะ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาหารและต้องการไต่เต้าในสมาคมฯ เลยทำให้ชุนต้องปะทะซุปใสใส่กะหล่ำปลีของเชฟทำซุปเพื่อตำแหน่งปรมาจารย์แห่งการรังสรรค์รสชาติ ถึงจะเกิดเรื่องแต่ชุนก็เข้าตา อิโนะอิชิ ประธานสมาคมฯ จนส่งไปเรียนรู้เรื่องข้าวสารและการหุงข้าวที่ร้านเก่าแก่ในเกียวโตที่กำลังเจ๊ง และชุนช่วยหาอาหารฟื้นกิจการด้วย แล้วก็ไปงานนวัตกรรมทำข้าวหน้าหมูที่โอทารุ ช่วยให้กำลังใจคนป่วย ฯลฯ

ในช่วงต่อมา ชุนก็สมัครเข้าเรียนตอนค่ำที่โรงเรียนรังสรรค์รสชาติของสถาบันแนะแนวจิตวิญญาณคนครัวที่มีอาโอนุมะเป็นผู้อำนวยการ และประธานเป็นเจ้าของ ใครเรียนจบก็จะได้เป็นปรมาจารย์ฯ มี โฮริ เท็ตสึยะ เป็นหัวหน้าโรงเรียน (? ครู) ซึ่งนอกจากเรียนตอนเย็น สุดสัปดาห์มีสอบทำอาหารให้ลูกค้าที่สั่งเฉพาะ ที่ จขบ. ว่าทำอาหารกันสะเปะสะปะประเภทดีแฮะ อย่างทำอาหารลดน้ำหนักให้สาวที่มีปัญหาไม่กินจนผอม (นอกฤดูไม่มีแตงโม เลยใช้หัวไชเท้าแต่งให้เหมือน ไม่น่าหลอกคนกินได้เลย!) ทำให้คนเสปนที่เกลียดปลาหมึกกินได้ อาหารกลางวันจากพ่อให้ลูกชายที่ไม่เจอมาสิบสองปีแบบไม่ถูกกัน พี่ชายโฮริที่สร้างตัวจากจนและอยากให้น้องถอนตัวจนจะซื้อโรงเรียน จนประธานที่ให้โจทย์ทำสปาเก็ตตี้เย็น ฯลฯ จนถึงพ่ออายะที่โผล่มาใหม่โดยทำข้าวนาซีโกเร็งแบบอินโดฯ ขายและจะขยายกิจการแบบน่าจะเจ๊งเหมือนทุกคราว จึงต้องหาทางหยุดให้ได้ แต่เวลาก็ผ่านไปไวจัด เรียนหนึ่งปีถึงเวลาสอบไล่ นักเรียนจากเต็มห้องก็เหลือกระจึ๋งนึง ...

ความรู้สึกหลักเกี่ยวกับการแข่งช่วงแรกคือไม่ดีนัก ในเรื่องอื่นที่มีก็แข่งกันอย่างเปิดเผย ถึงจะพยายามโกงบ้างก็ช่างมันเถอะ แต่เรื่องนี้ทำยังกับเป็นการแข่งโดยสมาคมลับ เหมือนมีทฤษฎีสมคบคิดที่ทำให้มีรสแฝงไม่ดีติดอยู่ นอกจากนั้นอารมณ์ของเรื่องเกี่ยวกับความเป็นอัจฉริยะหรือแนวคิดบางอย่างที่ จขบ. รู้สึกว่า overbearing เพราะออกแนว dictate ไปหน่อย ทำลายความสุนทรีของอาหารออกไปบ้าง แต่ระยะหลังก็รู้สึกดีขึ้นนะคะ แต่กลายเป็น simplistic เกินไปก็ไม่โดนใจ และระยะหลังดูเหมือนจะมั่วกันไปนิด จะว่าลูกทุ่งจับเสือมือเปล่าทำจับฉ่ายได้ไหมนะ ลายเส้นแข็งเหมือนแอ๊คท่าตลอด แต่ภาพร่างตอนผู้แต่งเล่าเรื่องท้ายเล่มน่ารักดี เอาเป็นว่า จขบ. รู้สึกว่าอ่านได้เรื่อยๆ เก็บแต้มการ์ตูนอาหารละกันค่ะ

ที่มา
[1] Midori Takakura. ชุน คนเล็กอัจฉริยะ (Shun). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 8 เล่มจบ, 2550-2551 (ต้นฉบับ 2003-2006).

Create Date : 11 เมษายน 2557

Last Update : 12 เมษายน 2557 17:06:37 น.

0 comments

Counter : 4531 Pageviews.