Bloggang.com : jackfruit_k : ไอ้หนูซูชิ - แข่งขันพ่อครัวรุ่นใหม่

ไอ้หนูซูชิ - แข่งขันพ่อครัวรุ่นใหม่

เรื่อง ไอ้หนูซูชิ (Shota no Sushi)
โดย ไดสึเกะ เทราซาว่า (Daisuke Terasawa)

เรื่องทำอาหารนี้ได้อารมณ์แบบญี่ปุ่นจ๋ามากค่ะ ถึงโชตะจะได้ชื่อว่าเจ้าหนูอัจฉริยะ แต่เบื้องหลังคือความพยายามมุ่งมั่นไม่ท้อถอย เอาใจใส่ในทุกรายละเอียด ต้องการเป็นพ่อครัวเพราะความสุขของคนกิน ทำให้เรื่องมองโลกในแง่ดีสุดๆ ตัวละครออกจะแบนแต่อ่านได้สบายๆ อย่าคิดอะไรมาก พระเอกตัวจริงคือเหล่าซูชิและเครื่องปรุงของเสริมต่างๆ นาๆ 555

ด้วยความที่เรื่องส่วนมากเกี่ยวกับการแข่งไม่ว่าแบบใดแบบหนึ่ง ทำให้มีการหาวัตถุดิบและเตรียมการอย่างไม่ธรรมดา ในด้านหนึ่งก็เป็นการแสวงหาความดีเยี่ยมอย่างที่สุด แต่ในฐานะคนธรรมดาก็ไม่รู้สึกนะว่าหลายๆ เรื่องจะถูกส่งต่อไปยังลูกค้าได้ อ้อ เรื่องปลาหายากหรือเรื่องอย่างหูฉลาม ปลาทูน่าบลูฟิน หรือปลาวาฬ ก็ต้องทำใจไว้ก่อนนะคะ

--- SPOILER ALERT ---
ไอ้หนูซูชิ

ร้านโอโตริซูชิชื่อดังในโตเกียว มีเถ้าแก่ โอโตริ เซโกโร่ (ศิษย์ของพ่อครัวในตำนาน ทาเคะ ซาบุโร่ แห่งทาเคซูชิแห่งซึคุดะ) และพ่อครัวหลักสองคน คือ ฟุจิตะ เซจิ (มาสะใหญ่) และ โอกามุระ ฮิเดะมาสะ (มาสะน้อย) ส่วน เซกิงุจิ โชตะ (17 ปี) ทำงานจิปาถะ หลังลาออกจากโรงเรียน ม. ปลาย ทั้งที่เป็นนักกีฬาชมรมกรีฑาระดับจังหวัดเนื่องจากพ่อที่เปิดร้านซูชิโดนกลั่นแกล้งจากร้านซาซาซูชิถึงขนาดมีปัญหา โดยโชตะได้ปั้นซูชิครั้งแรกให้เพื่อนที่แอบชอบสมัย ม. ปลาย ฝึกตนเองไปเรื่อยๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ เห็นการกลับใจของลูกชายเพื่อนเถ้าแก่ผู้บุกเบิกการปั้นมือเดียวแต่ถูกทอดทิ้งจนตาย คนปลูกวาซาบิที่อยากเลิก และตบท้ายด้วยการที่มาสะใหญ่ไปแข่งขันประชันฝีมือปั้นซูชิทั่วญี่ปุ่นเพื่อขอสปอนเซอร์เปิดร้านเองเพื่อครอบครัว ที่โชตะได้เป็นผู้ช่วย คู่แข่งสำคัญชำนาญปลาทูน่าเป็นพิเศษ มาพร้อมผู้ช่วยที่อายุเท่าโชตะและถนัดเรื่องข้าว ... ทั้งนี้ พอจบเล่ม 2 การ์ตูนก็ฮิตได้ย้ายเล่มตีพิมพ์ เลยเล่าเรื่องใหม่หมด (แปลว่าไม่อ่านสองเล่มแรกก็ได้ 555)

โชตะพยายามหาซูชิให้ลูกค้าประจำ คาโต้ ที่สุขภาพไม่อำนวย คนนี้มีหลานสาวน่ารัก ฟุชิมิ นาโอโกะ ที่มาชอบหนุ่มผู้ไม่รับมุกใดๆ แล้วโชตะได้รับหน้าที่ดูแลคนงานใหม่ อาโกะ โทบิโตะ ที่มีปัญหาจนกระทั่งกลับตัวกลับใจได้ แต่ก็ยังทำพลาดหลายครั้ง แต่ก็กลายเป็นขาประจำ ตัวฮาประจำร้าน จนได้เวลามุโตมาป่วน (แบบหวังดี) โดยจะกินซูชิปลาอายุ คราวโชตะและโทบิโอะไปช่วงงานเทศกาลร้านเพื่อนเถ้าแก่ที่เซนไดและเจอซาซาซูชิขยายกิจการมาคุกตามหนัก เมื่อจบงานมุโตก็ช่วยจัดให้โชตะแข่งตัวต่อตัวกับมังกรภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ไดเนงจิ ซาบุโรตะ โดยใช้หัวข้อสินทรัพย์ภูเขา และสินทรัพย์ทะเล เมื่อกลับมาร้านก็ฝึกต่ออีกนั่นแหละ ดูคราวมาสะน้อยช่วยมาซาโกะยกเลิกการหมั้น (สงสัยว่าสุดท้ายลงตำแหน่งแทนหรือเปล่า 555 ซึ่งก็มีคำตอบในภาคต่อมา) ช่วยใครต่อใคร แถมยังต้องหาเมนูขายซูชิกล่องเพื่อช่วยร้านด้วย ...

[02/09/14]

ไอ้หนูซูชิ ภาคแข่งทั่วประเทศ

งานแข่งทั่วประเทศจัดที่เมืองจิคุระโจ ตอนใต้สุดของคาบสมุทรโบโซในเขตจิบะ พ่อครัวกลุ่มบีมี 25 คน คู่แข่งสำคัญคือ ซาจิจากเกียวโต, ไดเนงจิจากเซนได และ ซาคาตะ โทชิฮิโตะ ตัวแทนโอซาก้า โดยรอบแรกการใช้มีด (แล่ปลาอากามัมโบ) วันที่สองให้ทอดไข่เจียวโดยมีแค่ไข่กับเครื่องปรุงรสและมีรอบเซอร์ไพรส์จากประธานกรรมการมุโตที่ให้ปั้นซูชิเร็วด้วย วันที่สามให้เอาปลาทูน่าไปทำซูชิ โดยให้ชำแหละเองตามลำดับคะแนนรวมที่ผ่านมา โดยต้องให้คะแนนรวมทั้งสามรอบไม่ต่ำกว่า 20/30 จึงผ่านไปรอบสองได้ [เล่ม 1-2]

ในรอบสองเอาพ่อครัวที่ผ่านเข้ารอบ 32 คน จัดเข้าตารางแข่งตัดเชือกแพ้คัดออก คู่แข่งรอบสองของโชตะคือ คาโนซากิ เซจิโร่ ฉายาเหล็กกล้าในสี่มีดแห่งซาซาซูชิ โดยหัวข้อที่หนึ่งให้เลือกปลาทูน่าที่สะพานปลาคัตสึอุระในวากายามะเอาไปทำซูชิทูน่ารวมมิตร ยกสองให้ลองกินซาชิมิแล้วให้ไปหาเนื้อมาทำซูชิ ซึ่งโชตะก็หาคำตอบออกมาได้ว่าคือเนื้อปลาวาฬ ยกสามเป็นกุ้งที่ซาซาซูชิกวาดกุ้งอิเสะในตลาดไปจนหมด ส่วนรอบสามแข่งที่คานาซาวะกับหัตถ์ขวาเทพเจ้า สึกิโอดะ อากิระ จากนีงาตะผู้เป็นศิษย์ของ โอคาดะ คัทสึโร่ อดีตนักทำซูชิอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น เจอปั้นซูชิปลาชิราอุโอะที่โอคาดะเป็นผู้คิดค้นการปั้นแบบไม่ใช้สาหร่าย ส่วนยกสองก็ปูเอจิเซ็น ทำให้โชตะเข้ารอบสี่ไปเจอกับไดเนงจิผู้เอาชนะมีดปีศาจ ทาเคจิ ฮัมเป ในสี่มีดแห่งซาซาซูชิด้วยหัวข้อซูชิสำหรับชาวต่างชาติมาอย่างสะบักสะบอม (เอิ่ม นี่พยายามฆ่าซึ่งหน้าเลยนะ) [เล่ม 2-6]

[08/09/14]

ในเวลาขั้นระหว่างแข่งก็เรียนรู้จากเถ้าแก่ ฝึกฝนตนเอง ช่วยคนอื่น และแข่งทำซูชิกับพ่อครัวอาหารญี่ปุ่น เป็นการพักก่อนการแข่งที่เมืองอากาชิอันมีมุโตเป็นกรรมการ กติกาให้แข่งจนกว่าจะมีคนชนะสองรอบติดกัน โดยให้คนที่ชนะรอบที่แล้วกำหนดหัวข้อ รอบแรกทายหน้าซูชิจากข้าวที่เหลืออยู่ รอบสองจับปลากะพงทำซูชิ (ปลากะพงเพิ่งไปตกมา มีเวลาทำเกล็ดปลาตากแห้งคั่วด้วยเรอะ 555) รอบสามเนื้อวัว รอบสี่ปลาหมึกยักษ์ รอบห้าของดีจากเกาะร้างที่กำลังจะกลายเป็นที่ทิ้งขยะ (โน้มน้าวธุรกิจอย่างง่ายเลย) [เล่ม 6-8]

ระหว่างพักก่อนรอบสุดท้ายชินโกะก็ลงแข่งนักทำซูชิหน้าใหม่ในเขตโตเกียวด้วยหัวข้อหอยเม่น เตรียมตัวเจอซาจิที่เข้ารอบผ่าน คาโต้ อิโซ มีดมารในสี่มีดแห่งซาซาซูชิมาอย่างฉลุย ส่วนซาคาตะออกด้วยฝีมือ คิริชิมะ ไค ไอ้หน้าบากของสี่มีดผู้สามารถน็อคปลาให้ชาเพื่อรักษาความสดไว้ได้ แล้วก็ฝึกฝีมือ ช่วยคนคั่นเวลาก่อนเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศที่ฮาคาตะกับซาจิ, คิริชิมะ และ ทากาดะ ซานาเอะ เขตฟุกุโอกะ (อดีตนักมวยที่ปั้นซูชิขายกลับบ้านในห้างสรรพสินค้า) ส่วนกรรมการคราวนี้นำโดยผู้เฒ่า อิวาซากิ ทามิจิ ที่ตาบอดแต่มีประสาทสัมผัสสุดยอด

แข่งคราวนี้เป็นมาราธอนหาผู้ชนะสองคนเข้ารอบ แข่งกันแปดยกในสถานที่ต่างๆ บนเกาะคิวชู รอบแรกให้กินซูชิแล้วไปหาวัตถุดิบในฮาคาตะมาทำตามให้เหมือน ยกสองทำข้าวกล่องขายในรถไฟ รอบสามที่เมืองโออิตะให้ปั้นซูชิด้วยปลาที่ไปจับมาเองแถวนั้น รอบสี่ทำจิราชิซูชิตามสีที่จับฉลากได้ให้นักเรียนประถมที่หมู่บ้านห่างไกลบนเขาในมิยาซากิ รอบห้าที่คาโกชิมะให้ดูเกล็ดปลาแล้วไปหามาทำซูชิ ยกหกที่คุมาโมโตะทำซูชิกุ้งแบบใหม่ รอบเจ็ดที่ซากะคือวางชุดข้าวห่อสาหร่ายบนจานฝีมือศิลปินแห่งชาติ รอบแปดเป็นการทำซูชิเจ็ดชิ้นให้กรรมการและชาวต่างชาติบนเรือสำราญไปเกาหลี (การจับปลามาทำอาหารนี่ไม่ว่ากัน แต่การหั่นเป็นซูชิแล้วกินตอนหัวปลายังพะงาบๆ อยู่นี่น่าแหวะมาก) [เล่ม 11-16]

รอบชิงระหว่างโชตะและซาจิเทียบกันแล้วเรียบง่ายกว่ามาก คือให้ทำซูชิสิบชิ้นใส่จาน (ส่วน จขบ. สงสัยว่าแล้วไม่ต้องมีลำดับการกินหรือ) [เล่ม 17] แต่ก่อนหน้านั้นโชตะก็ได้ครูสอนดูปลาอีกคนคือ คาโน ยาเฮ ซึ่งเป็นตำนานตั้งแต่ก่อนสงครามโลก แล้วก็มีเรื่องการเปลี่ยนช่วงชีวิตของตัวละคร เมื่อมาสะใหญ่จะเปิดร้าน มาสะน้อยกับมาซาโกะจะแต่งงานแยกร้านเช่นกัน โชตะจะกลับฮอกไกโด ทำให้เถ้าแก่ที่ฝีมือตกคิดปิดร้าน แต่ก็ไดซาจิมารับช่วง ทำให้สามารถไปเป็นประธานสมาคมซูชิแทนผู้เฒ่าได้อย่างสบายใจ ...

สำหรับภาคนี้รู้สึกว่าแข่งกันได้อลังการเหลือเกิน กำลังคน งบประมาณและค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้เยอะมากเลย แต่ละคนก็ตะลอนไปกันคนละที่ ส่วนเรื่องวัตถุดิบตอนนี้ดูจะเน้นให้ไปตกเองกันบ่อยในช่วงหลัง แข่งกันหลายวันไม่ต้องทำมาหากิน ^_^ แถมรอบสูงๆ ยังมีถ่ายทอดสดอีก ที่แปลกคือทั้งๆ ที่ปรุงอาหารให้ดูกันซึ่งหน้าซึ่งหน้าก่อนชิม ยังต้องมีการเฉลยอีกแน่ะว่าทำอะไรไป 555 อ้อ สำหรับเรื่องตอนพิเศษ ที่น่าสนใจคือเล่มหนึ่งเรื่องผีเด็กสาวเพื่อนเถ้าแก่ ส่วนเล่ม 10 เป็นเรื่อง 'นักปั้นซูชิ' ที่พูดถึงบรรพบุรุษของโชตะกับร้านโอโตริซูชิ ส่วนเล่ม 17 ที่ไปเกาหลีก็บอกชัดเจนว่าเป็นเซอร์วิสให้ผู้อ่าน

[12/09/14]

ที่มา
[1] Daisuke Terasawa. ไอ้หนูซูชิ (Shota no Sushi). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 27 เล่มจบ, 2550 (พิมพ์ครั้งแรก 2544-2550, ต้นฉบับ 1992-1997).
[2] Daisuke Terasawa. ไอ้หนูซูชิ ภาคแข่งทั่วประเทศ(Shota no Sushi - Zenkoku Daikaihen). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 17 เล่มจบ, 2551-2555, ต้นฉบับ 1997-2000).

Create Date : 04 กันยายน 2557

Last Update : 15 กันยายน 2557 23:02:41 น.

0 comments

Counter : 8594 Pageviews.