ดีใจ ที่มาเยี่ยม กรุณาลงชื่อด้วยนะ เดี๋ยวไปเยี่ยม

..

มีหนังสือ ธรรมะ ที่ได้รับแจกมาหลายเล่มที่ยังอ่านไม่หมด หนังสือที่เล่าโดยพระชาวญี่ปุ่น ก็ได้รับแจกจากการทำบุญใส่บาตรพระหลวงตาในตอนเช้า แถวบ้าน เมื่อเปิดดูคร่าว ๆ เป็นหนังสือสอนธรรมะง่ายๆ มีรูปการ์ตูน ตัวหนังสือโตเหมาะกับสายตาคนแก่ จึงนำมาฝากเพื่อนได้อ่านด้วย





เพราะถ้าตัวหนังสือเล็กก็ต้องเพ่งมากๆ ตั้งแต่ ใช้คอมฯทุกวันๆ วันละหลายชั่วโมงนี่สายตาเริ่มแย่ ตาลายเดินๆไปสวนกับคนรู้จัก เราก็เฉย มองไปแล้วเห็นมัวๆมองหน้าไม่รู้ว่าใคร (เขาคงว่าเราหยิ่ง) ทั้งๆที่รู้ว่าเราอยู่กับคอมฯ นานๆสายตาจะเสีย แต่เราก็ยังทำ ไม่เข็ด... เพราะคิดว่า ช่างมันเถอะ เป็นสิ่งที่เราชอบ และมีความสุขที่อยู่กับมัน..

ตอนนี้เป็นตอนแรกของหนังสือ ที่พระอาจารย์ ชาวญี่ปุ่นท่านเล่า ทำให้รู้จักว่าท่านเป็นใคร มาจากไหน ทำไมถึงมาบวช.... ติดตามต่อไป ยายเก๋าจะนำมาเล่าเป็นตอนๆ หากยังมีคนสนใจอ่าน..





คำสอนของหลวงพ่อชา
คือ
ต้องอดทน






จากหนังสือ "มีขันติ " คือให้พร ตนเอง โดยพระอาจารย์ มิตซูโอะ คเวสโก



นับแต่วันแรกที่อาจารย์ไปถึงวัดหนองป่าพง เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518
หลังจากบรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดเบญจมบพิตรได้ 3 เดือน ก็พยายามแสวงหาสถานที่ปฏิบัติธรรม ทีแรกเพื่อนก็พาไปดูวัดทางภาคใต้ 3-4 วัด เป็นวัดที่มีชาวต่างชาติไปปฏิบัติกัน แต่อาจารย์ดูแล้วยังไม่รู้สึกตกลงใจ หลังจากนั้นก็มีคนแนะนำให้ไปจังหวัดอุบลราชธานี ให้ไปหาหลวงพ่อชา ตอนนั้นก็มีพระชาวอินเดียที่พูดภาษาไทยได้ พาอาจารย์ไปนั่งรถทัวร์จากกรุงเทพฯ ไปถึงจังหวัดอุบลราชธานี แล้วก็ยืนงงๆ ว่าจะไปวัดหนองป่าพงได้อย่างไง พอดีมีคนขับรถเท็กซี่เข้ามาถามว่าจะไปไหน พอเขาทราบว่าจะไปวัดหนองป่าพง เขาก็บอกให้รอสักครู่ เมื่อเขาทำธุระเสร็จแล้วจะกลับมารับ ในที่สุดก็นั่งรถคันนั้นไปวัดหนองป่าพง





ระหว่าทางก่อนถึงวัด เป็นเวลาเช้าตรู่ มองเห็นพระป่า 30-40 รูปออกบิณฑบาตเดินเรียงเป็นแถวยาว รู้สึกประทับใจมาก พอถึงวัดเท็กซี่เขาไม่เก็บสตางค์ค่ารถ อาจารย์ก็นึกดีใจและขอบใจเขาที่ช่วยมาส่ง เมื่อเดินเข้าไปในวัดเป็นป่าร่มรื่น เกิดความรู้สึกสงบวิเวกเป็นพิเศษ เหมือนเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่ง เมื่อเดินเข้าไปเรื่อยๆ แม่ชึ 5-6 คนกำลังทำความสอาดวัดอยู่ เห็นอาจารย์เดินมาก็หลบเข้าข้างทาง แล้วนั่งลงทำความเคารพอย่างนอบน้อม ตอนนั้นอาจารย์รู้สึกเขินอาย เพราะเป็นครั้งแรกที่เดินตามถนนแล้วมีโยมนั่งลงไหว้แบบนี้






ที่วัดหนองป่าพงอาจารย์ได้พบกับพระฝรั่งชื่อเขมธัมโม เป็นรูปแรก ท่านก็เข้ามาช่วยแนะนำ เมื่อฉันจังหันเสร็จแล้ว ท่านสุเมโธและพระฝรั่งอีก 4-5 รูป ก็พาอาจารย์ไปหาหลวงพ่อชาที่กุฏิ เมื่อบอกความประสงค์ของอาจารย์ที่จะมาขอปฏิบัติที่วัดหนองป่าพง ท่านซักถามว่ามาจากไหน มายังไง แล้วถามชื่อ อาจารย์ตอบท่านว่า ชื่อชิบาฮาชิ (ชื่อมิตซูโอะ แต่ตามธรรมเนียมญี่ปุ่นจะใช้นามสกุล เป็นชื่อที่แนะนะตนเอง) หลวงพ่อชาท่านก็จำเทียบเคียงเป็นภาษาไทยว่า "สี่บาทห้าสิบ" นับจากวันนั้นท่านก็เรียกอาจารย์ว่า "สี่บาทห้า" มาตลอด หลวงพ่อบอกว่าอยู่ที่นี่ลำบาก "ต้องอดทน" นะ อาจารย์ก็ตอบท่านว่าอยู่ได้ครับ ทนได้ครับ รู้สึกมั่นใจว่าทนได้ จริงๆเพราะการฝึกที่ท้าทายทั้งทางกายและทางใจ ก็สมัครใจทำมาแล้วตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน เคยเป็นนักปีนเขาแบกเต้นท์ และเสบียงอาหาร หนัก 15 กิโล 20 กิโล เดินข้ามเขาลูกหนึ่งไปอีกลูกหนึ่ง ผ่านยอดเขานี้ไปอีกยอดเขาหนึ่ง เรียกว่าเดินขึ้นลงภูเขาตลอดวัน มีทั้งการเดินทางระยะสั้นๆ 2-3 วันไปจนถึง 7 วันก็มี

การปฏิบัติจึงอยู่ที่
อดได้ทนได้
ใครทนได้ก็ปฏิบัติได้
ทนไม่ได้ก็ปฏิบัติไม่ได้นั่นแหละ







.

Create Date : 12 กันยายน 2551
Last Update : 6 มีนาคม 2555 11:24:27 น.		6 comments
Counter : 518 Pageviews.
Share Tweet