นี่แหละชีวิตนักเดินทาง

ผู้เขียน : บินหลา สันกาลาคีรี

สำนักพิมพ์ : Writer

จำนวนหน้า : 200 หน้า

ราคา : 178 บาท

ระดับความชอบ : 9/10

ห่างหายจากงานของพี่ต้อมาพักหนึ่ง เพราะหาซื้อมาอ่านไม่ได้

จนมาเจอเล่มนี้ในร้านหนังสือ คว้าทันทีแม้จะมีหนังสือที่ซื้อมาก่อนแล้วถึง 3 เล่ม

หวนทบทวนถ้าไม่นับเล่ม เจ้าหงิญ ชอบงานเขียนของพี่ต้อทุกเล่มที่ได้อ่าน มากกว่า 1 เล่มทำผมเสียน้ำตา เล่มล่าสุดคือ นกก้อนหิน

ส่วนความเรียงเล่มบินทีละหลานี้ก็อยู่ใน Waiting List มาเนิ่นนาน 

หยิบอ่านก่อนทุกเล่มที่ซื้อมาเลยครับ

แล้วก็อิ่มใจอีกครั้งกับงานของพี่ต้อ

อ่านแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แอบหัวเราะจนลูกต้องหันมาถามหัวเราะอะไร?

หากใครอ่านเล่ม หลังอาน คงรู้ว่าพี่ต้อเป็นนักเดินทางด้วยจักรยาน น้ำหนักแกเยอะมากแต่แกก็ปั่นจากเชียงใหม่มากรุงเทพฯ ได้ พร้อมบันทึกเล่มทรงคุณค่าเล่มนั้น หลังอาน 

ใครไม่เคยอ่านกรุณาไปหาอ่านเสียนะครับ เป็นหนึ่งเล่มที่ชีวิตนี้คุณควรอ่าน

ในเล่มนี้มีรายละเอียดของนักเดินทางหลายเรื่องเช่นแผนที่ หนังสือที่จะพกไปด้วย การจัดเป้ เทปเพลงที่จะเอาไปด้วย (หลายม้วนเป็นเพลงที่ผมชื่นชอบเช่นกัน)

ตอนที่ชอบมากคือตอนที่ยกเอาเพลง Wind beneath my wing มาเล่า ชอบเพลงนี้มากเช่นกัน หลงรักตั้งแต่ครั้งอยู่ในหนัง Beaches ภาพในหนังยังตราตรึง แล้วใครล่ะเป็นลมใต้ปีกคุณ แล้วเราเป็นลมใต้ปีกใครบ้าง? ความหมายของชีวิตคงอยู่ตรงนี้นี่เองครับ

ชอบตอนที่พูดถึงหนังสือที่จะเอาใส่เป้ พี่ต้อเปรียบเป็นคู่ชก และคู่ชกที่แกยกตัวอย่างก็น่ากลัวจริงๆ ครับ เล่มนั้นคือ ต้นส้มแสนรัก

พี่ต้อพูดถึงเส้นทางที่ยังไม่เปิดใช้ แต่หากเราตะลุยเข้าไปอาจเป็นผู้บุกเบิกแบบครอบครัวควิมเปอร์ในเล่ม แผ่นดินนี้เราจอง ก็ได้ นี่เป็นอีกเล่มที่อยากแนะนำ ผลงานของ Richard Powell แปลโดยเทศภักดิ์ นิยมเหตุ สนุกมากๆ ครับเรื่องนี้

ในช่วงสะพานก็ดีมาก โดยเฉพาะที่พูดถึงสะพานเกาะยอที่สงขลา บ้านเกิดผมเหมือนกันครับ ใช้สะพานนี้บ่อยๆ ร้านอาหารแถวนั้นก็ทานบ่อย แวะซื้อลูกสวาบ่อยๆ แต่ไม่เคยทราบเรื่องน้ำตาของเกาะยอเลยครับ ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ เรามักเสียอย่างหนึ่งเมื่อเราได้อย่างหนึ่งเสมอ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าของสะพานนี้ครับ

การเดินทางตอนเด็กๆ เราก็ต้องขออนุญาตพ่อแม่ และมักจะได้รับคำปฏิเสธ แต่พี่ต้อบอกว่าพอโตขึ้นพ่อแม่ก็ไม่ได้มายุ่มย่ามแล้ว คนที่ปฏิเสธการเดินทางคือเราเองหาใช่ใครอื่น

ชอบมุกที่คุณพ่อขอให้เงินเดือนลูกในปี 3 และ 4 เพียงครึ่งเดียว โดยให้ลูกไปทำงานพิเศษหาเงินอีกครึ่งเอง แล้วพอวันสำเร็จการศึกษาพ่อก็เอาเงินที่กั๊กไว้ให้ลูกแล้วบอกว่า "จงออกเดินทาง" แล้วแถมท้าย "ฝนตกระวังทางลื่น"

จดไว้ครับมุกนี้ เผื่อเอาไปใช้บ้าง

เช่นเดียวกับมุกของ 'ปราย พันแสง ที่ให้เอาจดหมายรักของพ่อแม่เก็บไว้ อาจแปะลงสมุด แล้วมอบเป็นของขวัญในวันแต่งงานของลูก มุกนี้ขอยืมไปใช้นะครับ สักวัน

ใจจริงอยากปั่นจักรยานไปทำงาน แต่ก็มักมีข่าวอุบัติเหตุของคนปั่นจักรยานเป็นระยะๆ บั่นทอนกำลังใจของคนอยากปั่นจักรยานมาก แต่สักวันจะทำให้ได้ แล้วจะขอคำแนะนำนะครับพี่ต้อ

อ่านเล่มนี่แล้วไฟฝันลุกโชติช่วงดี

ใครทำท่าไฟจะมอด เอาเล่มนี้เติมเชื้อได้

มีความสุขในการเดินทางทุกคนครับ

Create Date : 08 พฤษภาคม 2556
Last Update : 8 พฤษภาคม 2556 21:10:12 น.		6 comments
Counter : 2563 Pageviews.
Share Tweet