ผู้เขียน : ว.วชิรเมธี
สำนักพิมพ์ : อมรินทร์ธรรมะ
จำนวนหน้า : 253 หน้า
ราคา : 185 บาท
ระดับความชอบ : 8.5/10
เป็นเล่มที่ภรรยาซื้อมาไว้ที่บ้าน เอามาอ่านและโดนเล่มอื่นแทรกอยู่เรื่อยเลย
เมื่ออ่านจบก็รู้สึกมีกำลังใจดี เพราะท่าน ว. บอกว่านิพพานนั้นไม่ยาก เกิดขึ้นได้ระหว่างดำเนินชีวิตประจำวันด้วยซ้ำ
แต่ความคงอยู่ของสภาวะนิพพานนั่นต่างหากที่จะอยู่ได้นานหรือชั่วขณะเดียว
อ่านลื่นทีเดียวสำหรับเล่มนี้ ท่านว่าหากเรามีสติกับทุกอริยาบท นั่นก็จะรับรู้การกระทำสิ่งนั้น เช่น อาบน้ำก็รู้สึกถึงสายน้ำที่มากระทบกาย ไม่ส่งจิตออกนอก แค่นี้ก็จะมีความสงบเย็นในการอาบน้ำ นิพพานสั้นๆ แล้ว
เดิน ยืน นั่ง นอน รู้ตัวตลอด
ดังนั้นประเภทเดินไปกด Smart Phone ไป ไม่มีทางมีสติได้ อาจเดินชน สะดุด
"กินทีละคำ ทำทีละอย่าง" ได้ยินคำนี้ตอนไปดูงานมูลนิธิชัยพัฒนา จังหวัดนครนายก น่าจะเข้ากันได้นะ
ท่าน ว. บอกว่าสติปัฏฐาน 4 จะต้องเป็นฐานของการก้าวไปดูจิต ดังนั้นต้องฝึกสมถะให้เข้มแข็งก่อนจึงค่อยก้าวไปยังวิปัสสนา บางครั้งเราข้ามไปดูจิตเมื่อฐานไม่แน่นก็อาจจะดูจิตไม่ทันก็ได้
หมั่นฝึกสมถะก่อนดีกว่านะเรา นั่งสมาธิให้ได้
การบรรลุโสดาบันซึ่งเป็นอรหันต์ขั้นต้นต้องประกอบด้วย 3 ข้อ คือ
1. ไม่มีตัวกูของกู
2. ไม่สงสัยในพระพุทธเจ้าและคำสอน
3. ไม่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์
ข้อแรกยากที่สุดเลย ต้องพยายามทำให้ได้ หลายครั้งที่เราโกรธหรือหงุดหงิดไล่ดูสาเหตุลึกๆ แล้วมาจากตัวกูของกูทั้งนั้น
จริงๆ แล้วไม่มีตัวเราอยู่ในโลกนี้เลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนก็ไม่มีตัวเราบนโลก อีกไม่กี่ปีก็ไม่มีตัวเราอีกเช่นกัน จะยึดติดกันไปทำไม สู้สร้างความดีติดตัวไว้หลังสิ้นอายุขัยจะดีกว่า
ท่าน ว. เล่าตอนท่านบวชใหม่ๆ ว่าแรงใช้ได้เหมือนกัน ท่านเทศน์สอนชาวบ้านที่ดื่มเหล้าว่าเทเหล้าใส่อ่างสุนัขยังไม่ดื่มเลย ขี้เมาทั้งหลายเลยไม่โวยโยมแม่ และคนก็เข้าวัดน้อยลง
หลังๆ ท่าน ว. ก็เริ่มพัฒนาวิธีมากสอนขึ้น เนื้อหาเดียวกัน คนฟังก็ไม่โกรธ ได้ผลมากกว่า
วันก่อนไปปฏิบัติธรรม มีคนที่ปฏิบัติพูดตอนก่อนกลับบ้านอ้างถึงเล่มนี้ และให้กำลังใจคนอื่นๆ ว่านิพพานนั้นไม่ยาก ผมคิดในใจว่าช่วงเวลาปฏิบัติธรรมตอนใจสงบเราก็ถึงนิพพานในขณะนั้นแล้ว
แต่ชีวิตเราไม่ได้อยู่ในสภาวะนั้นตลอด การมาปฏิบัติธรรมเปรียบเหมือนสนามซ้อม ใช้ชีวิตจริงเปรียบเหมือนลงสนามจริง
แรกๆ ออกจากการปฏิบัติฯ ฝีมือเรายังดี ต่อสู้กิเลสหรือโลกกรรมได้ดี แต่ปล่อยไปนานๆ ฟอร์มเริ่มแผ่ว ชักจะหลุดบ่อย ก็แวะเข้าสนามซ้อมเสียบ้าง
หากมีโปรจับ คือหลวงปู่หลวงพ่อจะทำให้เราเจริญสติได้เก่งขึ้น
ฝีมือในสนามจริงก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ
ในเล่มพูดถึงปริศนาธรรม 3 ข้อของลีโอ ตอลสตอย นักเขียนชื่อก้อง
"ใครคือคนสำคัญที่สุด"
"งานใดคืองานที่สำคัญที่สุด"
"เวลาใดคือเวลาที่ดีที่สุด"
ซึ่งทั้ง 3 ข้อคำตอบคือ ปัจจุบัน
คนที่อยู่ตรงหน้าคุณ ที่คุณคุยด้วยคือคนสำคัญที่สุด ไม่ใช่นั่งคุยกับคนนี้แต่นึกถึงคนอื่น
งานที่สำคัญที่สุดคืองานที่ทำอยู่ในปัจจุบัน ทำให้ดีที่สุด
และแน่นอนเวลาที่ดีที่สุดคือปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
อ่านเล่มนี้แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย
สู้ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้กัน นิพพานไม่ไกลเกินเอื้อม
มีความสุขทุกคนครับ
เพราะมีหลักให้เราคิดและทำง่ายๆ นำให้อ่าน
ถ้าคนที่สนใจจริง ๆ จะเข้าใจได้ และนำไปเป็นประโยชน์ได้เร็วขึ้น
ขออนุญาตนำไปแชร์หน้าเพจค่ะ