วิชาตัวเบา (LIF#18)
หนึ่งผลิตภัณฑ์จากสวนโมกข์

ผู้เขียน : คุญหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ สำนักพิมพ์ : อมรินทร์ จำนวนหน้า : ๒๗๑ หน้า ราคา : ๑๙๕ บาท ระดับความชอบ : ๘.๕/๑๐ เจ้าของหนังสือ : คุณ MagicApple
หนังสือเล่มนี้สำนักพิมพ์เขาจัดไว้ใน ชุดเคล็ดวิชา ซึ่งน่าสนใจดีนะชุดนี้ เล่มนี้บนปกบอกไว้ว่าขายดี หนังสือเล่มนี้มีคำนิยมเยอะทีเดียว คนดังๆ ทั้งนั้น เช่น 'รงค์ วงสวรรค์, หมอพรทิพย์ เป็นต้น
แล้วจะรู้ว่าเป็นหนังสือธรรมะที่อ่านแล้วตัวจะเบา เพราะคลายจากพันธนาการ ชอบหลายบทเลยครับ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับครอบครัว และประสบการณ์การฝึกที่สวนโมกขพลาราม บุคคลที่คุณหญิงพูดถึงบ่อยๆ ในเล่มคือ อุบาสิการัญจวน อินทรกำแหง ที่สอนวิชา (ตัวเบา) ให้ ท่านพุทธทาส นี่เป็นอาจารย์ปู่่ จะสอนเคล็ดวิชาด้วยคำสั้นๆ ไปคิดเอาเอง เช่น หากอยากให้อภัยใครสักคน แล้วไม่สำเร็จท่านพุทธทาสบอกว่า "ก็อย่าไปเบียดเบียนเขาสิ" เล่นเอาคุณหญิงหวิดโมโหเมื่อได้ยิน จนพิจารณาไปเรื่อยๆ จึงถ่องแท้เรื่องการให้อภัย อย่างจริงใจ
คุณหญิิงเล่าว่า ที่สวนโมกข์มีต้นมะพร้าวบนเกาะ เรียกว่า มะพร้าวนาฬิเก มีคำร้องสำเนียงปักษ์ใต้ไว้ว่า "เฮอ พร้าวเอย พร้าวนาฬิเก ต้นเดียวโนเน อยู่กลางทะเลขี้ผึ้ง ฝนตกก็ไม่ต้อง ฟ้าร้องก็ไม่ถึง อยู่กลางเลขี้ผึ้ง ไปถึงแต่ผู้พ้นบุญเอย"
จนคุณหญิงเขียนบทบันทึกช่วงหลายเดือนที่อยู่สวนโมกข์ เลยใช้ชื่อ ฝนตกยังต้อง ฟ้าร้องยังถึง คงประมาณว่ายังไม่พ้นบุญ จึงอยู่สภาพนี้ เห็นว่าท่านพุทธทาสยังเอ่ยปากชม น่าสนใจเหมือนกันครับเล่มนี้
ในบท ทางเลือกกับชีวิต บอกไว้ว่า การรู้จักพิจารณาทางเลือกอย่างมีสติ และยอมรับในสิ่งที่เลือกไม่ได้อย่างมีสติเช่นกัน เป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งในการสร้างศักยภาพ
มีบทที่เกี่ยวกับครอบครัว เป็นเคล็ดลับในการเลี้ยงลูกเลี้ยงหลาน อย่างเช่น การเลี้ยงลูกให้ใจดี คุณหญิงบอกว่าใช้วิธีเลี้ยงสัตว์ในบ้าน เวลาไปเที่ยวนอกเมือง ก็ไปตลาดซื้อปลาดุก ปลาช่อน ปลานิล เต่า หรือกบ ไปปล่อยตามแหล่งน้ำ เป็นการเพิ่มสีสันในการท่องเที่ยวของครอบครัวทีเดียว เพราะเด็กๆ จะลุ้นเวลาเลี้ยวแรงๆ กลัวปลาเมารถ คิดๆ แล้วน่าสนุกดี เลียนแบบดีกว่า
อ่านในเล่มจะรู้ว่าคุณหญิงชอบท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้ (พี่จิก-ประภาส ชลศรานนท์ เรียก เที่ยวแบบขนนก) ท่านจะเอาของไปสี่อย่างคือ รองเท้าเอาไว้เดินหรือวิ่งสำรวจ, ไฟฉาย, แผนที่ และเข็มทิศ ท่านบอกว่ามีสองอย่างหลังยังไงก็ไม่หลง ไม่เหมือนเราเลย ไปเที่ยวทีไร หลงทุกที จนลูกออกปากแซว "หลงอีกแล้วพ่อ"
อ่านเล่มนี้ย่อยง่ายดีครับ ตัวเบาขึ้น จะเบาขึ้นอีกหากเราไม่ยึดติดตัวตนของเรา ทุกอย่างเรายืมมาทั้งนั้นแหละครับ เดี๋ยวก็ต้องคืนธรรมชาติเขาไป ทำดีไว้ติดตัว เป็นเสบียงไว้เดินทางต่อกันดีกว่า แล้วพบกันบนทางสายเอกครับ
สุดท้ายต้องขอบคุณเจ้าของหนังสือ ที่ให้ยืมหนังสือดีๆ เล่มนี้ครับ
Create Date : 09 เมษายน 2551 |
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2552 18:26:05 น. |
|
11 comments
|
Counter : 2872 Pageviews. |
 |
|
|
ดี.เป็นคนไม่รู้ทิศ
หลงได้ตลอด
อ่านจากตรงนี้...แล้วรู้สึกอยากอ่านมากๆค่ะ
แต่ต้องอ่านหนังสือสอบก่อนล่ะน๊า