สารภาพว่าอ่านเจ้าชายน้อยไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ ลองอ่านมาสองรอบแล้ว -_-"

แต่ว่า...ถ้าจะให้ต้องอ่านคำวิจารณ์ของคนอื่นก่อนถึงจะเข้าใจได้ ก็คิดว่ามันคงไม่ใช่หนังสือสำหรับเราน่ะค่ะ

^
^
คงอารมณ์เดียวกับตอนอ่าน เจ้าหงิญ นะครับ ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน กลับชอบเล่มอื่นของบินหลาที่ไม่ได้รางวัล

ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ มีแต่เพื่อนที่ชอบเจ้าชายน้อยมากมาก สะสมทุกอย่าง ก็ชอบนะแต่ไม่รู้ทำไมไม่ซื้ออ่านซะที รู้จักพี่ไกรฤกษ์ด้วยหรือค่ะ ข้าพเจ้าเคยไปเที่ยวที่เขาวัง เพชรบุรี เจอพี่เค้าขายโปสการ์ด และนั่งวาดรูปอยู่ เป็นโปสการ์ดรูปน้องหมาน้องเหมียว ข้าพเจ้าซื้อกลับมาเพียบ ชอบพี่เค้านะน่ารักดี ร้านพี่เค้าอยู่ที่ไหนค่ะ เคยเห็นพี่เค้ากับแฟนไปออกร้าน ขายโปสการ์ด ตามงานต่างๆ เดี๋ยวจะลองไปอ่านเจ้าชายน้อยบ้างแระ

สมัยเยาว์วัย เราอ่านเจ้าชายน้อยไม่เข้าใจเหมือนกันล่ะ
ไม่เข้าใจว่า ...หนังสือที่ไม่รู้เรื่องแบบนี้ จัดเป็นวรรณกรรมเยาวชนได้ไง
แต่ก็ยังอุตส่าห์หาซื้อมาขึ้นไว้นานนมเน ทั้งฉบับแปลจากภาษาอังกฤษและฉบับแปลจากภาษาฝรั่งเศส
มาอ่านจบเอาตอนที่อายุเลยวัยเยาวชนมานาน ..
เลยคิดตามสารที่ผู้เขียนอยากสื่อได้ทัน

ล่าสุด...เพิ่งได้ฉบับแปลภาษาอังกฤษไว้ในครอบครอง
แล้วจะหยิบมาอ่านใหม่

ส่วนเรื่องโมโม่ ...เราว่าลึกซึ้งพอๆ กับเจ้าชายน้อย แต่อ่านเข้าใจได้ง่ายกว่านะคะ

เจ้าชายน้อย...ดิฉันอ่านรู้เรื่อง แต่ "ไม่เข้าใจ" ค่ะ
คือไม่เข้าใจว่า ผู้เขียนกำลังจะบอกอะไรคนอ่านกันแน่...

แนวแฟนตาซีแฝงปรัชญาอีกเรื่องที่สนุกมาก และเข้าใจได้ง่ายกว่า คือ จินตนาการไม่รู้จบ (The Never Ending Story) ของมิฆาเอ็ล เอนเด้ ผู้เขียนคนเดียวกับโมโม่ ที่คุณนัทธ์ว่านั่นแหละค่ะ

เรื่องเจ้าชายน้อยอ่านแล้วอินเป็นช่วงๆค่ะ

บางช่วงคิดว่าตัวเองคงยังไม่ลึกซึ้งพอจะเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อ

ส่วนฝั่งญี่ปุ่นก็ประทับใจ เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม เหมือนกันค่ะ

อีกเรื่องคือ พระเจ้าในห้องสมุด เนื้อหาอ่านแล้วชวนให้สบายใจ + แฝงข้อคิดให้ชีวิตค่ะ

เฉยๆ กับเจ้าชายน้อยมากค่ะ งูกินช้างแล้วไง You are what you eat. งู หมวก ช้าง ไม่เข้าใจ แต่ชอบสินค้าที่มีภาพประกอบหนังสือ (อ้าว..) อย่างชุดแก้วกาแฟ สวยดีอะ

นอกจาก ต้นส้มแสนรัก เกาะโลมาสีน้ำเงิน เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม มีอะไรอีก แนะนำ พิภพบาดาล และ บ้านใหม่บนดิน ค่ะ ที่ทอม แฮงค์นำมาสร้างเป็นหนัง City of Ember หนังดีแต่ใช้การเล่าเรื่องไม่ดี

ถ้าเทียบ เจ้าชายน้อย กับ โมโม่ เห็นว่าเรื่่องแรก เป็นนามธรรมกว่าเรื่องหลัง เจ้าชายน้อยพูดถึงความสัมพันธ์ ส่วนโมโม่วิพากษ์สังคมและการใช้ชีวิตของคนเมืองสมัยใหม่

อ่านเจ้าชายน้อยตั้งแต่วัยละอ่อน ชอบมากเลยค่ะ มีทั้งภาษาอังกฤษ์และภาษาไทยค่ะ แต่เล่มเกาะโลมาสีน้ำเงิน นี่ฟังชื่อน่าอ่านนะคะ ไม่ทราบว่าใครแต่งและสำนักพิมพ์ไหนจะได้ลองไปหาอ่าน

แวะมาทักทายยามเย็นคะ

เราว่า เจ้าชายน้อย เป็นตัวแทนของหนังสือที่เป็นกล่องปริศนาสำหรับเราค่ะ

ทุกครั้งที่อ่านจะพบว่า
1.เข้าใจเรื่องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
2.เข้าใจบางเรื่องที่เข้าใจอยู่แล้วลึกซึ้งขึ้น ในขณะที่เรื่องที่เคยซึ้งอาจกลายเป็นธรรมดา
3.กระตุ้นให้นึกถึงเรื่องที่ดีและไม่ดีที่เคยเกิดขึ้นกับเราแต่เราลืมไปแล้ว
4.รู้จักคนอื่นมากขึ้นและรู้จักตัวเองมากขึ้น
5.มองเห็นสิ่งเล็กๆ ที่เรามองข้าม และมองเห็นภาพใหญ่ๆ ที่เคยสับสนเพราะเรื่องเล็กๆ จนมองไม่เห็น

สมัยมัธยม จะจบที่หน้างูกินช้างทุกครั้ง พออ่านเข้าใจตอนโต ก็จะรู้สึกว่ามันเป็นวรรณกรรมของเด็กได้ไงหว่า แถมเด็กที่เข้าใจมันเนี่ย ช่างเป็นยอดเด็กจริงๆ 555

มันเป็นกล่องปริศนาจริงๆ แต่ชอบค่ะ

เจ้าชายน้อยเป็นอีกเล่มที่ชอบมาก และสังเกตได้ว่าในการอ่านแต่ละรอบ ส่วนของเรื่องที่ชอบจะต่างกันออกไป

เชียร์จินตนาการไม่รู้จบค่ะ 555+

เจ้าชายน้อย อ่านแล้วในแต่ละครั้งได้อะไรต่างกันจริงๆ นะคะ

ชอบหลายๆ ตอนของเจ้าชายน้อยที่อ่านแล้วเศร้าๆ

วรรณกรรมเยาวชนผมอ่านไม่มาก ที่อยากแนะนำก็คงเป็น โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง กับ ริเวอร์บอย มั้งครับ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ
เรื่องเจ้าชายน้อย เคยอ่านไม่กี่ครั้งค่ะ
แต่ละครั้งก็เหมือนจะได้มุมมองที่แตกต่างกันไป
ตามแต่อารมณ์ในตอนนั้นนะคะ

กำลังจะได้ โมโม่ จากคุณนัทธ์ ดีใจและขอบคุณมากครับ

ส่งหนังสือแล้ว...คิดวันศุกร์คงถึงมือนะคะ

^
^
รับทราบและขอบคุณมากครับ

ว่าจะอ่าน จินตนาการไม่รู้จบ ต่ออีกเล่มนะเนี่ย มีไว้ที่บ้านกะเขาเหมือนกัน

ผมชอบตอนที่เจ้าชายน้อยเดินทางไปยังดาวต่างๆครับ
โดยเฉพาะดาวของชายหลงตัวเอง
"จงชื่นชมฉันเถอะๆ"
อ่านแล้วรู้สึกขำปนหดหู่กับความจริงเลยครับ

ดีจ้า

ไม่เคยอ่านอะ...ได้ยินแต่ชื่อเสียงที่เลื่องลือมา

ตอนสมัยเรียน...

ขอบคุณที่แวะไปเม้นท์นะ

อ่านแล้ว..ค่ะ
ยืมจากน้องที่ทำงานมาอ่าน

อ่านแล้วได้มุมมองอีกแบบหนึ่ง
ถึงทำให้รู้ว่าจินตนาการในวัยเยาว์สำคัญมาก
ดังนั้นพอโตเป็นผู้ใหญ่ อย่าให้คำว่าผู้ใหญ่
มาทำให้เราไม่มีจินตนาการ..

อ่านแล้วชอบค่ะ..เหมือนคุณไกรฤกษ์พูด
เป็นเจ้าของได้ไง..เมื่อไม่ดูแล
และต้องกลับไปดูแล เจ้าดอกไม้ช่างพูดต้นนั้นด้วย
ได้มุมมองที่แตกต่าง..เยอะมากค่ะ
อ่านไปอมยิ้มไป..

ยินดีที่ได้รู้จักจ้า

อ่านแล้วเข้าใจไปเองแต่เด็กเลยค่ะ
แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจไปเอง ...
แบบที่ไม่เหมือนคนอื่นเข้าใจกันรึเปล่านะคะสำหรับเจ้าชายน้อย


ต้นส้มแสนรักชอบมาก น้ำตาท่วมจอ
เกาะโลมาสีน้ำเงิน ได้อ่านเพราะคุณพี่แม่ไก่ให้ยืมค่ะ
ส่วนจินตนาการไม่รู้จบ เคยอ่านแต่จำไม่ได้ซะแล้ว ^^

ขอบคุงมากนะคะที่มาเม้นให้
ยังไม่ค่อยเก่งเลยทำอะไรก็ยางมะเปง
ต้องให้ท่านพี่ช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะกิกิ

ชอบเจ้าชายน้อยตั้งแต่อ่านครั้งแรกรวดเดียวจบเลยครับ

ชอบเจ้าชายน้อยเหมือนกันค่ะ

จะแวะมาบอกว่าอยากให้คุณคนขับช้าลองอ่านการ์ตูนดูค่ะ

อาจจะดูตลกสำหรับคนที่ไม่อ่าน แต่การ์ตูนสมัยนี้ที่มีคุณค่ากับชีวิตมีเยอะมากขึ้น ในขณะที่การ์ตูนรุ่นเก่าที่จรรโลงใจ ออกแนวเด็กดีมีคุณธรรมก็มีเยอะเช่นกัน

ลองอ่านอันนี้ดูก่อนhttps://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vipasa&month=06-2009&date=13&group=1&gblog=14 ถ้าสนใจจะส่งไปให้ขอยืมค่ะ

โอ้...สงสัยว่าเราจะคืออดีตเจ้าของหนังสือเจ้าชายน้อย ที่แลกกะกระเป๋ากล้องของคุณ Preephas ที่เวบ CoolSwop นั่นเอง ^^

ตามมาจาก CoolSwop ค่ะ จะมาอ่านคำวิจารณ์เกี่ยวกับหนังสือ "โปสการ์ดแทนความรู้สึก...ถึงเธอ Jimmy Liao" ซะหน่อย เพราะกำลังคิดว่าจะแลกอ่ะค่ะ

ู^
^
แลกเลยครับ หนังสือดีมากเล่มนั้น ทั้งสวยและความหมายดี

จินตนาการไม่รู้จบกับโมโม่นี่ชอบนะคะ
เป็นแรงบันดาลใจให้เรียนภาษาเยอรมันด้วย

เจ้าหงิญก็อ่านไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันค่ะ -_-" แต่ก็ชอบงานอื่นของคุณบินหลาเช่นกัน

ปล. เจ้าชายน้อยนี่พยายามหลายครั้งในช่วงวัยต่างๆแล้วนะคะ ตั้งแต่สมัยเด็กน้อย สมัยวัยรุ่น จนโตเริ่มทำงาน แต่มันก็ยังเฉยชาอะค่ะ

ตอนแรกซื้อมาเพราะเค้าบอกกันว่าเป็นวรรณกรรมเยาชน
อ่านแล้วก็อ่านไม่จบเพราะไม่รู้เรื่อง
(แอบดีใจที่มีคนอ่านไม่รู้เรื่องเหมือนกัน คิดว่าเป็นอยู่คนเดียว)

แต่จะลองไปอ่านใหม่อีกรอบนะ

ขอบคุณมากเลย

ไม่รู้เราบ้าเปล่านะ แต่เราว่ามันแฟงคตินะ

เราอ่านแล้วเข้าใจอ่ะ มันใช้ใจอ่านนะ ลองกลับไปอ่านอีกทีสิ