"...จะเรียงรุ้ง จรุงรัศมิ์ จรัสหล้าให้ผ่องฟ้า พาฝัน ในวันฝนแล้วน้าวโค้ง ลงครอบ ขอบสกลต่างถนน ตรงถนัด ลัดถึงนาง..."
ความว่างเปล่าคือไม่มีภาระ
แปลถูกไหมน่ะ