bloggang.com mainmenu search



:: ปลายทางแห่งความคิด 19 ::


เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า














181

หลายครั้งที่ฉันแว่วยินเสียงเพลงๆนี้
บทเพลงแห่งการอำลา
สำหรับบางคนจุดจบ คือ การเฉลิมฉลอง
บางคน คือ การครอบครองความเศร้า
และร่ำร้องที่อยากจะกลับมา

เมื่อเดินไปสุดทาง
อาจพบทั้งทางออก ทางแยก และทางตัน
อาจพบทั้งชีวิตและความตาย
เสียงเพลงดังขึ้น ดังขึ้น
ก่อนจะค่อยๆแผ่วเสียงลง
และเงียบงันจนไร้สรรพเสียงใดใด

ในความเงียบสงัดนั้นเอง
เธอได้ยินไหม ?
เธอได้ยินเสียงเพลงนั้นบ้างไหม ?
เสียงร้องเรียกแห่งชีวิต
เพื่อให้เธอได้อุทิศชีวิต
เพื่อความสงบอันเป็นนิรันดร์






182

บอกฉันสิว่าเธอต้องการอะไร ?
บอกฉันสิว่าเธอรู้สึกอย่างไร ?
ไม่มีใครเข้าใจใครได้ตลอดเวลาหรอก
แม้ในความโป้ปด
ก็ยังมีความจริงเจือปน






183

คนหนึ่งมองเห็นดอกไม้ที่ร่วงหล่นลงมา
เขาใช้เท้าบดขยี้
อีกคนเปรมปรีดิ์
เมื่อได้ชื่นชมการผลิบานครั้งสุดท้าย
ของดอกไม้งาม





184

ตั๊กแตนตัวน้อยกระโดดไปกระโดดมา
เด็กน้อยไล่ตระครุบจับอย่างสนุกสนาน
จนนิ่งๆนั่นล่ะ
ตั๊กแตนจึงไต่ขึ้นมาบนมืออย่างง่ายดาย





185

เหตุการณ์หนึ่ง
นำไปสู่เหตุการณ์หนึ่ง

จุดจบ
นำไปสู่การเริ่มต้น

ตัณหา ราคะ
นำไปสู่การหลุดพ้น

ทุกสิ่งเชื่อมร้อย
เป็นหนึ่งเดียว







186

ใครๆก็คิดว่า
ความคิดของตนเองเป็นฝ่ายถูกต้องที่สุด
ฉันยอมให้เธอเป็นฝ่ายถูกก็ได้
หากนั่นจะทำให้โลกของเราสงบสุข
ชัยชนะที่ได้มาจาการโต้เถียง
ด่าทอ ใช้กำลังทำร้ายและเข่นฆ่า
เพียงเพื่อยืนยันว่าความคิดของตนเองถูกต้องที่สุด
จะมีความหมายอะไร
ฉันยอมให้เธอเป็นฝ่ายชนะก็ได้
ถ้าชนะแล้วเธอไม่ทำร้ายทำลายใคร






187

บางคำถาม
ถาม...แต่มิได้ต้องการคำตอบ
แค่ต้องการคนมารับรองความคิด
ต้องการแค่คนเห็นด้วยกับคำตอบของตน






188

เปลวไฟกลางน้ำแข็ง
อาจถูกดับจนมอดไหม้สิ้นเชื้อ
หรืออาจละลายน้ำแข็งจนระเหยระเหิด
จิตของผู้ฝึกฝนตนจนถึงพร้อม
ย่อมรู้ดีว่า
ตนเองเป็นน้ำ หรือ เป็นไฟ





189

สองเท้าพาเราก้าวเดิน
แต่ทัศนคติ
คือ ทิศทางที่จะพาเราก้าวไป






190

มิใช่ท้องฟ้าหรือการมีปีก
ที่ทำให้นกบิน
การรู้ว่าตัวเองบินได้
ความเชื่อมั่นและความรู้สึกว่าตัวเองต้องบิน
นั่นต่างหากที่ทำให้เกิด “การบิน” ที่แท้จริง

































Create Date :23 มกราคม 2558 Last Update :23 มกราคม 2558 5:20:12 น. Counter : 1439 Pageviews. Comments :46