bloggang.com mainmenu search
:: ปลายทางแห่งความคิด 16 ::


:: ปลายทางแห่งความคิด 16 ::


เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า














151

ต่อให้เสียงนั้นดังเพียงใด
หากไร้คนฟัง
เสียงนั้นก็ไร้ความหมาย






152

ชื่อเสียงที่ดีก็เหมือนดอกไม้
ไปถึงที่ไหน
ก็ส่งกลิ่นหอมไปถึงที่นั่น

คนที่เขี้ยวคม
เอารัดเอาเปรียบคนอื่นตลอดเวลา
เหมือนปลาเน่า
ไปถึงที่ไหน
ก็ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งน่ารำคาญ






153

อาลัยอาวรณ์อะไรกันนักหนา
สวยเพียงใดก็เน่า
หล่อแค่ไหนก็ตาย !!!





154

เอามือไพล่หลัง
เดินทอดน่อง
มองดูทุกสิ่ง
สิ่งที่อยากได้น้อยลง
ที่อยากใคร่อยากมีก็น้อยลง
ประสบการณ์จากวัยวัน
ลดทอนความอยากในใจ
นี่คือสิ่งที่ความชรามอบให้
เพื่อเป็นของขวัญให้กับชีวิตของฉัน






155

เมื่อรู้จักพอ
จึงรู้จักหยุด
เมื่อรู้จักหยุด
จึงได้รู้ว่าความพอดีสำหรับตนเองนั้น
คือสิ่งใด ?






156

เดินไปรอบๆ
ได้พบคำตอบ
เมื่อหลุดจากกรอบ
ชีวิตจึงมอบความจริง

ดอกไม้บานเมื่อถึงเวลา
แต่ก่อนหน้านั้นต้องบำรุงรักษา
ได้รู้คำตอบเมื่อถึงเวลา
ไม่ต้องออกตามหาแต่ได้พบคำตอบ

ออกแรงวิ่งไปจนสุดชีวิต
รีดเค้นความคิดแต่ไม่พบคำตอบ
หนีจากกรอบหนึ่งไปสู่อีกกรอบ
ชีวิตมอบให้แต่ความสับสน

บางเรื่องในชีวิตไม่จำเป็นต้องค้นหา
แต่มันคือการค้นพบ
พบแล้วจะรู้แจ้งเจนจบ
เมื่อได้พบ “คำตอบสุดท้าย” ในตัวตน

พบคำตอบแล้วจะรู้แจ้งเจนจบ
แค่ต้องพบ “คำตอบนี้” ในตัวเรา





157

ทำในสิ่งที่เราทำได้
เป็นในสิ่งที่เราเป็นได้
พอใจในสิ่งที่เรามี
แต่อย่าหยุดยั้งที่จะพัฒนาตนเอง






158

อยู่หรือจบ
ลบหรือเพิ่ม
ท่าทีที่มีต่อความเจ็บปวดในชีวิต
คือ สิ่งที่เราเลือกและยอมรับแล้วว่า
เราจะอนุญาตให้ความเจ็บปวดนั้น
ส่งผลอย่างไรกับชีวิตของเรา

































Create Date :20 มกราคม 2558 Last Update :20 มกราคม 2558 5:51:01 น. Counter : 1585 Pageviews. Comments :39