bloggang.com mainmenu search
:: ปลายทางแห่งความคิด 10 ::



:: ปลายทางแห่งความคิด 10 ::


เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า












91

วิธีคิด
กำหนดขนาดของความสุขและความทุกข์
ในใจเรา






92

บ่อยครั้ง
คนที่คิดว่าตนรู้อะไรดีที่สุด
คือคนที่ไม่รู้อะไรเลย





93

จงทำให้ความทุกข์ที่อยู่ในใจ
ละลายเหมือนน้ำแข็งที่อยู่ในปาก
ถ้าละลายช้าๆไม่ได้
ก็กัดและเคี้ยวกลืนมันไปเลย





94

ชั่วขณะแห่งความสงบ
จบที่ใจ
ผีเสื้อออกจากดักแด้
บินไป
ไม่หวนคืนกลับมายังดักแด้อีกเลย






95

ไม่มีอะไรที่ดีกว่าหรือแย่กว่า
แมงมุมขยับจ้องเหยื่อ
ตั๊กแตนพร้อมจะกัดกลืนแมงมุม





96

คนชอบสีขาว
กลับทาห้องด้วยสีดำ
อยากมีความสุข
แต่กลับเลือกหยิบแต่ความทุกข์ใส่ชีวิต
แล้วก็มีความสุขได้อย่างไร ?





97

“อยากให้ชีวิตมีแต่ความสุข
ไม่อยากพบเจอความทุกข์เลย”

วิธีคิดเช่นนี้
ไม่เพียงทำลายความสุขที่มีอยู่
แต่ยังเพิ่มความทุกข์ให้กับใจตน
ได้มากมายโดยไม่รู้ตัว






98

นานเพียงใดแล้ว
ที่เธอไม่ได้ยินเสียงนกร้อง
มิใช่นกสิ้นเสียง
แต่เป็นเพราะเธอไม่เคยหยุด
และไม่เคยใส่ใจที่จะฟังเสียงนกร้องต่างหาก
ได้ยินแต่ไม่ได้ฟัง
ก็เท่ากับไม่ได้ยิน





99

เปราะบางและอ่อนไหว
น้ำค้างอีกเพียงหยดเดียว
จะส่งดอกไม้ดอกนั้น
ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน






100

ไม่มีพ่อมด
ไม่มีดาบวิเศษ
ไม่มีต้นไม้พูดได้
ไม่มีปราสาทลึกลับ
ไม่มีเจ้าหญิง ไม่มีเจ้าชาย
ไม่มีปีศาจร้าย ไม่มียักษ์ใจร้าย
ไม่มีการต่อสู้ที่แสนจะตื่นเต้น
ฯลฯ

ไม่มี
ไม่มีอะไรเลย
หากเด็กคนนั้น
ไม่มีใครเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง























Create Date :13 มกราคม 2558 Last Update :13 มกราคม 2558 5:46:48 น. Counter : 1335 Pageviews. Comments :30