bloggang.com mainmenu search
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 301 ::


:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 301 ::

โจทย์ --- เรื่องที่อยากเล่า
ผู้คิดโจทย์ --- toor36






: จงเป็นเช่นท้องฟ้าเฉย ๆ :







แรกที่เปิดเจอคลิปนี้ผมเลื่อนผ่านไปเมื่อเห็นว่าคลิปมีความยาว 2 ชั่วโมงกว่า
ผมเคยดูรายการ “คุยกับอุ๋ย” มาบ้าง เป็นรายการแนวสัมภาษณ์
แต่ EP.18 นี้เป็นการสัมภาษณ์คุณฟองเบียร์ นักแต่งเพลงที่มีเพลงฮิตมากที่สุดคนหนึ่งในวงการ
แต่งเพลงไว้กว่า 500 เพลง ผลงานที่โด่งดัง เช่น เพลงขอโทษของพี่ปู พงษ์สิทธิ์
รักแท้ดูแลไม่ได้ของโปเตโต้ ใจกลางความรู้สึกดีดีโดย เอ๊ะ จิรากร เป็นต้น

ผมเคยดูคลิปสัมภาษณ์คุณฟองเบียร์อยู่สามสี่คลิปในยูทูป
เลยคิดเองเออเองว่าคลิปนี้คงเป็นการพูดถึงความสำเร็จในด้านการแต่งเพลงเป็นหลัก
ทำให้รู้สึกว่าผมก็ดูคลิปอื่นมาพอสมควรแล้ว แถมคลิปนี้มีความยาวพอสมควร เลยยังไม่คิดจะดู

แต่เช้าวันก่อน ผมตื่นเช้ามาก หลังจากอัพบล็อกเสร็จ เลยนั่งเปิดดูยูทูปรอเวลา
คลิปนี้ก็กลับมาให้เห็นอีกครั้ง ผมตัดสินใจคลิกดู เมื่อดูจบได้แต่บอกตัวเองว่า
นี่คือคลิปสัมภาษณ์ที่ดีที่สุดคลิปหนึ่งตั้งแต่ผมเคยดูรายการสัมภาษณ์มาเลย

คุณฟองเบียร์บอกเล่าเรื่องของตัวเองอย่างหมดเปลือก
แม้แต่ความเจ็บปวดในชีวิตซึ่งเกิดจากวิธีเลี้ยงดูของคุณพ่อตั้งแต่วัยเด็ก
จนส่งผลกับชีวิตตอนโต และทำให้เป็นโรคซึมเศร้า

ปัญหาด้านสุขภาพอันเกิดจากการสูบบุหรี่วันละ 6 ซอง
กินเบียร์และเหล้าทุกวัน เครียด ทำงานหนัก
ทั้งหมดแลกมากับปัญหาสุขภาพที่เกือบทำให้ต้องเสียชีวิต

คุณฟองเบียร์ บอกว่าการสัมภาษณ์ครั้งนี้เหมือนเป็นการเขียน “พินัยกรรมอาชีพ”
ทุกเรื่องเล่าคือ “เรื่องจริง” ที่เก็บไว้ในใจมานานและอยู่ในความทรงจำลึกสุดใจ

ผมชอบประโยคหนึ่งในการสัมภาษณ์มาก ๆ ขอยกมาให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน



-----------------------------------------




:: จงเป็นเช่นท้องฟ้า ::


จงเป็นเช่นท้องฟ้า
แค่นั้น --- ห้ามเติมอะไรทั้งนั้น
จงเป็นท้องฟ้าเฉย ๆ
เพราะเมื่อไหร่ที่คุณเติมข้างหลัง

จะต้องเป็นท้องฟ้า...ที่สดใส
คุณจะเริ่มตะกุยเมฆให้ออกไป ต้องการให้ฟ้ามันฟ้า

คุณต้องการเป็นท้องฟ้า...ที่ดาวพร่างพราย
คืนนั้นคุณจะเฝ้ารอและถ้าดวงดาวมันไม่ขึ้น คุณก็เซ็ง

คุณต้องเป็นท้องฟ้า...ที่พระจันทร์เต็มดวง
พอพระจันทร์มาเสี้ยวเดียว คุณก็ผิดหวัง

คุณต้องการเป็นท้องฟ้า...ที่เงียบสงบ
แต่วันนั้นฝนตก คุณก็รำคาญ

แต่ทุกอย่างที่พูดมามันทำอะไรท้องฟ้าได้ไหม ?
ท้องฟ้ามันก็ยังเป็นท้องฟ้า

จงเป็นท้องฟ้าเฉย ๆ
และให้องค์ประกอบทุกอย่างผ่านคุณไป
เพราะคุณถึงจุดที่ไม่ต้องการอะไร


ฟองเบียร์ - ปฏิเวธ อุทัยเฉลิม
(นักแต่งเพลงมืออาชีพ)

รายการ : คุยกับอุ๋ย EP.18



------------------------------------------




22 ปีที่แล้ว ตอนที่ผมเริ่มทำงานใหม่ ๆ ที่ร้าน
ผมจำได้เลยว่าการทำงานกับพ่อตัวเองนั้นเป็นเรื่องโคตรอึดอัด
พ่อไม่เคยชม มีแต่คำตำหนิ คำด่า มีแต่คำสั่ง
คำสอนของพ่อมีแต่ข้อห้าม ห้ามๆๆๆๆๆ มึงอย่าทำแบบนี้ มึงอย่าพูดแบบนั้น
เราเริ่มต้นทำร้านด้วยหนี้ก้อนโตมหาศาล ในวันที่ในบ้านแทบจะไม่เหลือเงินให้หมุนในธุรกิจ
2 ปีแรกของการทำงานผมไม่เคยได้หยุดงาน ได้หยุด 2 วันคือวันที่ป่วยจนลุกขึ้นมาทำงานไม่ไหว
งานหนัก แถมแบกรับความเครียดไว้อย่างยาวนาน
วันหนึ่งผมจึงระเบิดอารมณ์ เตะเก้าอี้ในห้องทำงานจนล้ม ตะโกนด่าทอเสียงดัง
จังหวะเดียวกันกับพี่ชายของผมแวะมาหาที่ร้านพอดี (ตอนนั้นพี่ชายทำร้านถ่ายรูปอยู่)
พี่ชายรีบเอาผมขึ้นรถ แล้วขับพาไปเรื่อย ๆ จนถึงลำพูน
ผมนั่งร้องไห้ไปตลอดทาง บ่นระบายความอึดอัดทั้งหมดที่มีในการทำงานกับพ่อ
เกือบครึ่งชั่วโมงกว่าผมจะเริ่มสงบแต่ยังคงสะอื้นไห้
พี่ชายบอกว่า

“มึงเปลี่ยนป๊าเค้าไม่ได้หรอก เขาเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ก่อนมึงเกิดอีก”

คำนี้คำเดียวทำให้ผมได้สติจริง ๆ ผมหยุดร้องไห้และนั่งเงียบมาตลอดทาง
พี่ชายเลี้ยวรถกลับ ขับมาเชียงใหม่ และส่งผมที่ร้านโดยที่พ่อไม่เคยรู้ด้วยซ้ำ
ว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับผม

วันรุ่งขึ้นผมกลับไปทำงานที่ร้านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พ่อก็ยังเป็นพ่อคนเดิมที่จริงจังกับการทำงาน และใช้การด่าขับเคลื่อนการทำงาน
ไม่ว่าจะเป็นใคร เมีย ลูก พนักงาน ทุกคนโดนด่าตลอดเวลา
ต้องทำงานและใช้ชีวิตภายใต้ความกดดันไปกับคำพูดและอารมณ์รุนแรงของพ่อ
แต่ผมกลับวางเฉยกับคำพูดเหล่านั้นได้มากขึ้น ทุกครั้งซึ่งกลับไปคิดถึงคำพูดที่พี่ชายพูดกับผม

“มึงเปลี่ยนเขาไม่ได้หรอก”

ผมไม่เคยคิดเปลี่ยนใครอีกเลย นอกจากทำใจยอมรับ
และมองให้เห็นเบื้องหลังคำพูดและอารมณ์ของใครก็ตามที่ผมกำลังปฏิสัมพันธ์ด้วย

เรื่องราวของคุณฟองเบียร์ที่มีปัญหาในความรู้สึกกับพ่อ
ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของตัวเองอีกครั้ง ผมเคยผ่านมันมาเช่นกัน
แต่มันไม่เหลือริ้วรอยบาดแผลใดในความรู้สึกอีกแล้ว
ผมเข้าใจพ่อมากขึ้น และเข้าใจมากที่สุดในวันที่พี่ชายผมเสียชีวิตไปอย่างกะทันหัน
ความเสียใจของพ่อและการแสดงออกในงานศพของพี่ชาย
นั่นคือ ตัวตนที่พ่อเก็บซ่อนเอาไว้มาโดยตลอด
พ่อมีบาดแผลในวัยเด็กที่ผมพอรู้แต่ไม่เคยถามตรง ๆ
ถึงวันนี้ผมเข้าใจในความเป็นพ่อ และไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรอีกแล้ว
นอกจากยอมรับและเข้าใจพ่ออย่างที่พ่อเป็น

2 ปีกว่าที่เกิดโควิด ร้านของเราต้องปิดตัวลงอย่างยาวนาน
พ่อกลับเป็นคนที่ดูผ่อนคลายและรับมือกับปัญหาหนักหนาสาหัสครั้งนี้ได้ดี
ทำใจได้ ปรับตัวง่าย และไม่ค่อยบ่นด่าอะไรใครอีกแล้ว

ผมเองชอบมองดูท้องฟ้า ไม่ว่าจะเวลาไหนก็ตาม
ท้องฟ้าและเมฆทำให้ผมสามารถหยุดยืนมองดูได้เสมอ

“จงเป็นเช่นท้องฟ้าเฉย ๆ”

บางทีผมอาจเป็นท้องฟ้ามานานแล้ว
เพียงแต่ไม่ได้บอกใคร




Create Date :30 เมษายน 2565 Last Update :30 เมษายน 2565 6:13:20 น. Counter : 1639 Pageviews. Comments :28