bloggang.com mainmenu search
:: ปลายทางแห่งความคิด 14 ::


:: ปลายทางแห่งความคิด 14 ::


เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า














131

ไม่มีความดีหรือความเลว
มีแต่สิ่งที่เราถูกใจหรือไม่ถูกใจ
มีแต่สิ่งที่เราเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
เท่านั้นเอง





132

ไม่ควรปฏิเสธสิ่งใดก็ตามที่มีอยู่
หากเรายังไม่สามารถสร้างสิ่งที่ดีกว่ามาทดแทน





133

ฉันรู้จักหญิงชราคนหนึ่งซึ่งขอบอ่านนิยายมาก
แต่ไม่ว่านิยายเล่มนั้นจะสนุกมากแค่ไหน
เธอก็ไม่ยอมอ่านหน้าสุดท้ายซึ่งเป็นตอนจบของนิยายเลย

การมีชีวิตอยู่โดยรู้สึกถึงความแก่ชราของตนเอง
การมีชีวิตอยู่โดยไม่รู้จะต้องจากลาโลกนี้ไปเมื่อใด
กลับสร้างความหวาดหวั่นในใจตน
เธอกลัวตาย

ความกลัวเกิดจากความไม่รู้
ซึ่งความไม่รู้นี้ได้ทำลายความสุขในการมีชีวิตอยู่
ของใครบางคนอย่างล้ำลึกยาวนาน






134

ทุกสิ่งล้วนมีจุดจบ
และในทุกจุดจบ
ล้วนเป็นจุดที่เริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้งเสมอ






135

“ตอนจบ” ที่แท้จริงของชีวิต
ไม่ใช่ “ความตาย”
หลังความตาย
ยังมีเรื่องราวมากมายตามมา
ความจริงมากมายที่ถูกซ่อนไว้
ความลับมากมายที่ยังถูกเก็บงำ
แต่ “ชีวิต” ต้องเดินต่อไป
ตราบใดที่คนเขียนบทละครชีวิต
ยังไม่เบื่อหน่ายที่จะขีดเขียนบทละครของตนเอง






136

จุดจบที่ดีที่สุดของทุกสิ่งทุกอย่าง
คือ การได้ย้อนมองกลับไปยังจุดเริ่มต้น
และรู้ว่าเราเดินมาได้ไกลมากเพียงใดในหนทางชีวิต






137

เมื่อพูด
คนอื่นจะรู้วาเราคิดอะไร
เมื่อฟัง
เราจะรู้ว่าคนอื่นนั้นคิดอะไร






138

ย้อนเวลาเพื่อกลับไปพบกับความทรงจำที่งดงาม
แต่ทำอะไรกับมันไม่ได้
จะมีความหมายอะไร
กับการนั่งเสียดายนกที่อยู่บนฟ้า
หรือนั่งมองปลาในน้ำที่ไม่ใช่ของเรา

อะไรที่เป็นของเรา
ย่อมเป็นของเรา
อะไรที่ไม่ใช่
ต่อให้เจ็บปวดดิ้นรนเพียงไหน
ก็ไม่ใช่ของเราอยู่วันยังค่ำ

รู้ว่าอะไรที่ใช่หรือไม่ใช่
รู้ว่าอะไรที่ได้หรือไม่ได้
การรู้ในสิ่งนี้
เป็นศิลปะอย่างหนึ่งในการใช้ชีวิต





139

รักโดยไม่คาดหวัง
เกลียดชังโดยไม่มีเหตุผล
เรื่องราวสั้นๆของคนสองคน
สั้นจนไม่มีอะไรที่น่าจดจำ






140


การแก้แค้นที่ดีที่สุด
คือ การให้อภัย





























Create Date :17 มกราคม 2558 Last Update :17 มกราคม 2558 6:14:21 น. Counter : 1379 Pageviews. Comments :28