bloggang.com mainmenu search
:: ปลายทางแห่งความคิด 7 ::



:: ปลายทางแห่งความคิด 7 ::


เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า












61

ในวันที่กวีรู้สึกเกียจคร้าน
“ไม่รู้จะเขียนอะไร”
กับ “ไม่คิดจะเขียนอะไร”
มีความหมายที่แตกต่างกัน





62

ถ้อยคำที่มิได้แต้มแต่งของกวี
ทำให้บางคนเข้าใจผิด
คิดว่า “ความเรียบง่าย” กับ “ความมักง่าย”
คือสิ่งเดียวกัน





63

ความงดงามแห่งความทรงจำ
รอยยิ้มในอดีตของหญิงสาวแรกรุ่นคนหนึ่ง
ทำให้ชายชราวัยแปดสิบ
เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว





64

ถ้าในใจของกวี
ยังเต็มไปด้วยความสงสัย
สิ่งที่เขียนออกมา
มิอาจเรียกได้ว่าเป็น “บทกวี”
เพราะทุกตัวอักษรที่ว่า
ยังมิได้น้อมรับใช้ “สัจธรรม”





65

แสงแดดลอดส่องลงมา
จากรอยรั่วบนกระเบื้องหลังคาที่แตกอยู่
ปัญหาที่ว่าไม่มีทางออก
ทุกข์หนักหนาสาหัสที่คิดว่าแก้ไขไม่ได้
บางที...
อาจคล้ายแสงแดดที่ส่องลอดรอยแตกลงมา
ในห้องที่มืดมิดที่สุด
ยังคงมีแสงสว่างอยู่เสมอ
ปัญหาและความทุกข์ในใจก็ไม่ต่างกัน
ย่อมมีทางออกและวิธีแก้ไขปัญหาอยู่เสมอ






66

ชีวิต
คือ การนับเวลาถอยหลัง
เพื่อพลัดพรากและจากลา
ทุกลมหายใจเข้าออก
เราตาย !!!






67

ฉันอ่าน อ่าน และอ่าน
อ่าน อ่าน และอ่าน
ราวกับหนอนที่หิวกระหายใบไม้
ถ้าการกินข้าวทำให้อิ่มท้องและเกิดแรงกาย
การอ่าน ก็คือ การให้พลังชีวิต
และมอบสารอาหารให้กับจิตวิญญาณ





68

ความคิด คือ พิษร้าย
มุ่งร้ายทำลายขวัญ
ยิ่งคิดยิ่งตอกย้ำในทุกวัน
ยิ่งเนิ่นนานผ่านวันยิ่งทุกข์หนัก

เปลี่ยนความคิดพิชิตทุกข์
ปลุกตัวเองให้ตื่นฟื้นจากความเศร้า
ปลุกความหวัง ปลุกพลังในตัวเรา
เปลี่ยนฝันวันร้ายร้ายกลายกลับดี

ดูแลความคิด
เท่ากับดูแลชีวิต
คิดดี พูดดี ทำดี
ชีวิตย่อมได้ดี






69

เฉดสีของความเศร้า
คลุกเคล้าไล่ระดับ
จากทุกข์มากเป็นทุกข์น้อย
หรือจากน้อยทบกวีจนกลายเป็นทุกข์หนัก

การมองเห็นความทุกข์ของเธอกับฉัน
แตกต่างกัน....
รู้สึกและรับรู้ไม่เท่ากัน
แม้เราจะทุกข์ในเรื่องเดียวกัน
นั่นขึ้นอยู่กับว่าใครจะรู้เท่าทัน
ความทุกข์ในใจที่มีได้ดีกว่ากัน





70

ไม่ใช่กระดาษและปากกาที่สร้างกวี
ความคิด
สร้างบทกวี

























Create Date :09 มกราคม 2558 Last Update :9 มกราคม 2558 5:50:54 น. Counter : 1339 Pageviews. Comments :28