คนเมือง
มาถึง กทม ได้ สองวันแระ วันนี้เลยแอบแฮปคอมน้องชายใช้วันแรกมาถึง กว่าจะฝ่าพันรถติด ไปถึงร้านหมอที่ฝั่งธนได้เกือบแย่แถม ลูกพี่ลูกน้องบอกว่า มีเรือข้ามฟาก เราก็หวังเต็มที่ว่าคงไม่เหนื่อยสักเท่าไร แต่พอไปถึงฝนดันตกหนัก เลยติดอยู่ที่ท่าน้ำสะพานพุทธ พอฝนซา เลยไปถามว่า ท่าเรื่อข้ามฟากมันตรงไหนปรากฏว่า เรือข้ามฟาก มันรั่ว เลยไม่มีเรือข้ามฟาก แล้วไอ้นัทจะทำเช่นใดได้นอกเสียจากว่า เดินข้ามสะพานพุทธนะดิ แต่ก็ดีนะ เ้ดินแล้วไม่เสียใจที่เดิน เพราะวิวหลังฝนตก บนสะพานพุทธสวยมาก แล้วมองเห็น ท่าน้ำที่ไปยืนติดฝนด้วย อากาศกำลังสบายคิดว่า ถ้าเดินจูงมือใครสักคนไปด้วยกันคงดี (ฝันอีกแระ)ไปถึงร้านหมอ คนแรกเลย หมอจับขึ้นเขียง เฮ้ยย เตียง ฝังเข็มอย่างรวดเร็ว คราวนี้ไม่กลัว ไม่เกร็งแบบครั้งแรกแล้วอ่ะ ไม่เจ็บสักเท่าไรด้วย แต่มาเจ็บตอนที่ ผู้่ช่วยหมอดันลืมเก็บไปสองเข็มตอนเสร็จแล้วนี่ดิมิน่าลุกขึ้นมาทำไมมันเจ็บ ๆ เหมือนอะไรแทงฟ่ะ โธ่ ก็มันจะไม่เจ็บได้ไง ก็พี่เค้าลืมเอาเข็มออก เวงกำคืนนั้นเลยได้ไปนอนบ้านอา เพราะอาก็มาหาหมอเช่นกัน พอรุ่งเช้าโดนลากไปที่ทำงานน้องสาว เพราะเจ้าตัวบอกให้มาขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินที่หน้าที่ทำงาน ก็โอเคนะ แต่พอตกบ่ายโมงก็ต้องออกมางานหนังสือ ด้วยความคิดที่ว่าวันธรรมดาคง ไม่มีคนแต่ขอบอกว่า คิดผิดอย่างแรงไปถึง คนเมืองมืดฟ้ามัวดิน ไอ้นัทสำลักคนเมืองอย่างแรงจากที่เคยอยู่แต่ที่โล่ง ๆ พอเจอคนเยอะ ๆ ชักมึน ๆ แฮะแต่ก็มาแล้วทำไงได้ ต้องหาหนังสืออีกหลายเล่ม เพราะว่า วันเสาร์ ป๋าจะไป โคราชจะได้ฝากไปก่อนไง ได้หนังสือมาหลายเล่ม พอ ๆ กับเวียนหัวไปหลายรอบ น่าแปลกทั้ง ๆ ที่เราเองก็เคยเป็นคนเมืองมาเกือบเท่าอายุตัวเอง พอย้ายไปอยู่ที่โน้นได้ไม่กี่ปี พอกลับเข้าเมืองรู้สึกแปลก ๆ แฮะ ทำอะไรก็ไม่ค่อยสะดวก โดยเฉพาะการหายใจและ การแย่งกันไปเสียทุกอย่าง ... จริง ๆ มันน่าจะชินแต่มันไม่ชินอ่ะ...มาได้ไม่กี่วัน คิดถึงบ้าน โน้นคิดถึง เจ้าหน้าวัว บัวบังใบ เจ้าแบล็ค เจ้านินนี่ ไอ้โกโก้ อีกตัวป่านนี้แม่จะตีเพราะมันดึ้อหรือเปล่าก็ไม่รู้...กลับมาเรื่องงานหนังสือดีกว่าู้เมื่อวานได้หนังสือมาหลายเรื่อง รวมถึงเรื่องที่รอมานานชุดคาร์พาเธียร ในที่สุดก็ออกเล่มล่าสุดเสียทีแต่ดาร์ฮันเตอร์ ยังไม่ออก เค้าว่าออกวันนี้น่ะนะ เด้วค่อยไปโฉบวันเสาร์แล้วกัน อ้อ ...ไอ้ที่ได้มาแบบไม่ได้ตั้งใจก็คือ งานของ โอซึอิจิ กะว่าจะไปเอา โทรศัพท์สลับมิติ เล่มเดียวแต่ขอบอกมันออกมาห้าเล่มยืนบิดไปบิดมา ก็ต้องซื้อทั้งห้าเล่ม แถมด้วย งานเล่มต่อมาของคนเขียน be with you อีกเล่มหนึ่งแล้วก็ได้งาน ที่ตามหาตั้งแต่งานหนังสือคราวที่แล้วก็คืออยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก (ใช่เปล่าหว่า)แต่ไอ้ที่ยังหาไม่เจอ ก็คือ ทะเลทรายกับสายหมอกเครื่องคอมที่โน้นมันยังไงฟ่ะ หาไม่เจอ แง่มมมม เด้วต้องไปเดินหาอีก แบกหนังสือกลับบ้านมาหนักมาก ๆ วันนี้เลยถือโอกาสไม่ไป เพราะบ่ายสองมีนัดไปหาหมออีกแต่ ก็ได้งานมาหนึ่งชิ้นด้วย งานเรื่องสั้น วันพ่อ ให้เวลาสองวันแล้วตรูจะทำทันไหมเนี่ยไปดีกว่าไว้จะแวะมา บอกเล่าสถานการณ์ใหม่นะครับบบเจ้านัทโหมด คนเปื่อย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
เปื่อยแล้วยังมีแรงอัพบล็อกนะแก อิอิ
แล้วเดี๋ยวจะโทรหา