Bloggang.com : เปียร์รุส : ~*-* ความสับสน*-*-~

~*-* ความสับสน*-*-~

“ทุบคอมฯทิ้งไปได้ไหม”
“ไปนอนที่บ้านได้เปล่า”

อีกสองประโยคที่เธอพูดออกมาทำให้ฉันหงุดหงิด
และทำให้ฉันเหมือนรู้สึกผูกมัด
ทั้ง ๆ ที่เราเองก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันแม้กระทั่งแฟน
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ไหมว่า
ตอนนี้เธอกำลังอยู่ระหว่างคำว่าเพื่อนกับแฟน
แต่เธอไม่ได้เป็นทั้งสองอย่าง
ฉันรู้ว่าตัวเธอกำลังพยายามจะเดิน
ล้ำเส้นนั้นเข้ามา โดยที่ฉันไม่เต็มใจ
และยิ่งไม่เต็มใจใหญ่เมื่อได้ยินสองประโยคนั้น

ประโยคแรก ก็ทำให้รู้สึกแย่แล้ว
ทำไมชั้นจะต้องทุบคอมฯทิ้งเพื่อมีเวลาคุยกับเธอด้วย
ปกติกับคนอื่น ฉันก็คุยไปทำคอมฯไป
ไม่เห็นมีใครบอกให้ฉันทุบคอมฯทิ้งเลย

ประโยคที่สองยิ่งแย่ใหญ่ ฉันอึ้งไป
พร้อม ๆ กับเสียความรู้สึก
มันเหมือนกับว่าฉันเป็นอะไรสักอย่าง
ที่เธอจะไปจะมาก็ได้ทุกเมื่อ
ฉันรู้สึกว่ามันมากไปสำหรับประโยคนี้
ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็มีบ้านเพื่อนอยู่ที่นี่
ทำไมต้องเป็นบ้านชั้น ซึ่งมีพ่อกับแม่อยู่ด้วย
หรือถึงแม้ไม่มี ฉันก็ไม่คิดจะให้เธอมาอยู่แล้ว
มันเหมือนไม่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน
และยิ่งฉันรู้ว่าเธอพูดในตอนที่เธออยู่พร้อม ๆ กับ
เพื่อน ๆ เธอด้วยแล้วละก็
มันเป็นคำพูดของความคะนอง
อยากอวดเพื่อนหรือเปล่าฉันไม่แน่ใจ
แต่....
ฉันเสียความรู้สึกไปมากๆๆ
ปกติถ้าบ้านเราเปิดต้องรับเพื่อนเสมอ
แต่สำหรับเธอมันไม่ใช่
ถ้าเป็นเพื่อนกันตามปกติ
ถ้ามันพูดคำพูดประโยคนี้ฉันจะตอบไปว่า
“เออ ก็มาดิ ที่นอนเยอะแยะ”
แต่เธอ..... ฉันพูดประโยคนั้นไม่ได้
คำพูดของเธอทำให้เรารู้สึก
เหมือนโดนดูถูก!!!!
เธออาจจะไม่ได้คิดอะไร
แต่เราคิด และคิดมากด้วย
วันนี้เราจึงไม่รับโทรศัพท์ทั้งวัน
เพราะเราไม่รู้จะพูดอะไร
เราอยากให้เธอมีเวลาทบทวนตัวเอง
แต่เธอจะรู้หรือเปล่าเราก็ไม่รู้นะ
แต่ที่รู้ เรากำลังอึดอัด
และเหมือนถูกผูกมัดอยู่ทุกขณะ

ตอนนี้ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแย่กับเธอมากไปกว่านี้
ไม่อยากอธิบายเหตุผลที่ไม่รับสาย
และเหตุผลที่คะแนนเธอติดลบ
จวนจะตกลงไปใต้คำว่าเพื่อน
เราอาจจะเป็นคนคิดมาก
และมีโลกส่วนตัวสูงมาก
คนที่ไม่เข้าใจ ก็จะไม่เข้าใจไปตลอด
เหมือนเธอไง...

อีกคำหนึ่งที่ฉันไม่ชอบและบอกเธอตั้งแต่ต้น
ที่เริ่มคบกัน ...
“อย่าตัดสินใจโดยเอาเราเข้าไปมีส่วนในการตัดสินใจนั้น”
เหตุผล เพราะว่า....
ถ้าในวันหนึ่งเราไปไม่ถึงในจุดที่เราหวัง
ฉันก็ไม่อยากได้ยินเธอโทษว่า
เป็นเพราะฉันมีส่วนในการตัดสินใจนั้น
เหมือนเรื่องซื้อรถ
เธอบอกว่าซื้อเพื่อจะได้ขับมาหาฉัน
แต่ฉันไม่ต้องการ
ถ้าเธอจะซื้อก็เพราะเธอต้องใช้
ไม่ใช่เพราะฉัน ๆ ไม่ต้องการ
“อุตส่าห์คิดถึง”
คำนี้อีกคำ....
ถ้ามันลำบากมากมายนักก็ไม่ต้องก็ได้
ฉันไม่เคยบังคับใครให้มาคิดถึง
และเรื่องการเสียสละที่เธอพูดถึง
ถ้ามันลำบากมากมายเพราะอยากมาอยู่ใกล้ ๆ กัน
ก็ไม่ต้องก็ได้
การเสียสละของเธอ
ถ้ามีเราเป็นส่วนในการตัดสินใจทิ้งชีวิตที่เคยชิน
ของเธอเพื่อมาอยู่ที่นี่
เราบอกได้คำเดียว “ว่าไม่ต้อง”
และจะให้เราเสียสละไปอยู่ที่นั่น
เราก็คงไม่ทำ
ชีวิตเราคุ้นชินกับที่นี่แล้ว
ถึงแม้ว่า กทม จะเป็นที่เกิดและเติบโตมาเกือบ
ยี่สิบกว่าปีก็เหอะ...
เราจะไม่เปลี่ยนตัวเราเพื่อใคร
และเราก็ไม่ต้องการให้ใคร
เปลี่ยนตัวเองเพื่อนเราด้วย

สิ่งที่มันเป็นอยู่ตอนนี้ สิ่งที่เธอเรียกว่า “ความรัก”
ของเธอ
แต่มันเป็นเพียง “ความชอบ” สำหรับความรู้สึก
ของฉัน
ฉันเคยบอกเธอแล้วว่า
“ฉันเป็นคนชอบคนง่าย แต่รักคนยาก”
เธอหัวเราะ....
มีสิ่งหนึ่งที่ฉันเชื่อมาเสมอในการคบใครสักคน
แรก ๆ ที่คนสองคน คบกัน
มันเป็นความหลงซึ่งกันและกัน
นานไปสักหน่อยมันอาจจะพัฒนาเป็น “ความรัก”
และคนสองคนจะพยายามเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
สุดท้ายพอเรียนรู้ซึ่งกันและกันแล้ว
รู้ซึ้งถึงการเป็นตัวตนของคนสองคน
ก็หมดความน่าสนใจที่จะศึกษาซึ่งกันและกัน
ในวันนั้นความรักและความหลงก็จะหมดลงไปด้วย
และสิ่งเดียวที่จะทำให้คนสองคนเดินต่อไปด้วยกันได้
สิ่งเดียวที่จะยึด คนสองคนไว้ด้วยกัน
สิ่งนั้นเรียกว่า “ความเข้าใจ”
และความเข้าใจนี่แหละที่จะพาคนสองคน
ให้ไปตลอดรอดฝั่งได้

แต่สำหรับฉันตอนนี้
ตอนที่ความรู้สึกที่มีต่อเธอ
ความรู้สึกที่เรียกว่า
มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน
ขนาดตอนนี้ฉันยังรู้สึกแย่ขนาดนี้
เธอยังไม่มีความเข้าใจขนาดนี้
ความรู้สึกมันจะพัฒนาไปกว่านี้หรือเปล่า
ฉันก็ไม่รู้ .....
แต่ที่ฉันรู้...
เธอไม่เข้าใจในความที่เป็นฉัน และฉันเป็น...

Create Date : 17 พฤษภาคม 2548

Last Update : 17 พฤษภาคม 2548 0:25:21 น.

6 comments

Counter : 489 Pageviews.