|
|
~ เรื่องธรรมดาของแม่กะลูก ~
การทะเลาะกับแม่ เป็นกิจวัตรประจำวันที่ธรรมดาที่สุด!!!
มันคงจะน่าแปลกมากถ้าวันไหนเราไม่เถียงกัน
แต่พูดกันดี ๆ ...
เรามักจะถามตัวเองเสมอว่าทำไมฟ่ะ...
ตรูนี่มันทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่างเลยหรือไง
ทำไมฟ่ะ ตรูนี ต้องเป๊ะๆ ตามแบบแม่เลยใช่มะเค้าถึงพอใจ
แล้วทำไมฟ่ะ ตรูผิดหรือไงที่เป็นคนแบบนี้ ผิดหรือเปล่าที่เป็นตัวเองแบบนี้
บางทีคิดเหมือนกันนะว่า ถ้าแม่อยากได้แบบที่เหมือนแม่
แล้วคลอดตรูออกมาทำไม
เพราะคนเรานิสัยใจคอมันไม่ได้ต่อเชื่อมกันด้วยพันธุกรรมนะเฟ้ย...
น่าจะโคลนนิ่งแม่ออกมาอีกคนจะได้สมใจแม่ไปเลย
การที่เราไม่เรียบร้อย ไม่นุ่มนวล ไม่มีระเบียบ ไม่มีแบบแผน รั้นโคตร แถมยัง พูดจาไม่ไพเราะหูท่าน
ทุกอย่างท่านแงะขึ้นมาเป็นข้ออ้างในการหาเรื่องบ่นได้ตลอด
ซึ่งความจริงแล้ว ถ้าตอนเกิดเลือกเพศได้ ตรูคงเลือกเกิดเป็นผู้ชายไปแล้วล่ะ...
ไม่ต้องกังวลหลาย ๆ อย่างให้น่าปวดหัวอยู่ทุกวัน โดยเฉพาะไอ้เรื่องที่แม่ ๆ ของลูกสาวทั่วโลกห่วงกันอยู่
เคยบอกไปแล้วนะ ว่า อย่าห่วงว่าใครจะลากไป ให้ห่วงว่า ลูกสาวจะลากใครมาดีกว่า (555) ล้อเล่น
ไม่ใช่ อย่างห่วงว่าจะมีใครที่นี่ ถ้าคิดจะมี มีไปตั้งแต่ตอนทำงาน กทม แล้ว และถ้าจะมีนะ แม่ก็ไม่ต้องห่วงเหมือนกันว่า จะได้ไม่ดีมา เพราะ มันไม่มีเหลืออยู่แล้วไง...
ที่เหลืออยู่ก็คือคนดี ที่มีเจ้าของแล้ว กับคนดีที่ตายไปแล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเลย ลูกไม่คิดจะทำร้ายต้วเองด้วยการเสี่ยงแบบนั้นแน่นอน!!!!!
แล้วชีวิตโสด มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว อยากไปไหนทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องพะวง ทั้ง ๆที่แม่ก็ไล่แทบจะทุกเดือนว่า
"อยากให้มีครอบครัวจะได้รู้ว่าการรับผิดชอบเป็นไง"
ฟังตั้งแต่ ห้าปีที่แล้ว จนตอนี้เข้าปีที่เจ็ด ก็ยังประโยคเดิม
เรื่องน้อยใจนะ มันหมดไปนานแระ ชาติกว่า ๆ แระล่ะ
แต่มันกลายเป็นเรื่องของเหตุและผล
พอยกขึ้นมาก็หาว่าเถียง
ส่วนอะไรที่เค้าทำ แล้วเราทำบ้าง เค้าก็โกรธ
อย่างเช่น
เมื่อเช้า
"โทรศัพท์ไปถาม คุณเล็กหน่อยสิว่าตัดหน้าวัวเปล่า"
อันนี้ตอน หกโมงเช้า
เราก็รับทราบแล้ว
หกโมงครึ่ง
"โทรไปถามหน่อยว่าตัดหน้าวัวเปล่า"
เราก็รับทราบอีกเช่นกัน
"โทรไปยัง"
..รู้แล้วน่า ดูเวลาบ้างเปล่าว่ามันกี่โมง เพิ่งหกโมงครึ่งใครจะตื่นละแม่...
"แล้วไมต้องทำเสียงอย่างนี้ด้วย" (เสียงดังอ่ะ เรานะ)
...ก็รู้แล้วไง บอกมาสองรอบแล้วนะ ได้ยินหูไม่หนวก..
แล้วก็โดนด่าโทษฐานเสียงดัง ทำให้อารมณ์ท่านเสียแต่เช้า คนแพ้เหรอ ก็ดิช้านไง...
เฮ้อ ไม่นึกบ้างอ่ะว่า ไอ้คนอารมณ์เสียนะมันตรู แล้วทำไมไม่โทรไปเองฟ่ะ...จะได้รู้ว่า หกโมงครึ่งเนี่ยเค้ายังไม่ตื่นกัน
แต่พอเหตุการณ์กลับกัน..
"แม่กินข้าวยัง"
เงียบ......
"แม่กินข้าวเหอะ"
เงียบ
"แม่ได้ยินเปล่าเนี่ย"
...ได้ยินแล้วจะเรียกอะไรหนักหนา... แถมตาเขียวใส่ ค้อนอีกต่างหาก บางทีไม่พูดเป็นอาทิตย์ก็มี
แล้วจะให้ตรูทำตัวไงฟ่ะ...
บางเรื่อง สั่งว่า อย่าไปยุ่งเรื่องของเขา
แต่พอ ตัวเองลืมตัวพูดขึ้นมา ตรูบอกว่าไม่ชอบ
แล้วจะไปพูดถึงทำไม
โกรธ!!! ครับท่าน โกรธตรูนี่แหละว่าไปเบรคท่าน
เฮ้ออ... เป็นลูกผู้หญิงนี่มันแย่สุด ๆ
ยิ่งกว่าเป็นส้วมหน้าบ้านเสียอีก
อะไรก็ไม่ดีเท่าลูกผู้ชาย
ทำอะไรก็ไม่ถูกใจท่าน แต่เวลาท่าน ๆ เจ็บป่วย
ไอ้ลูกชายก็ไม่เห็นมาดูดำดูดี
แค่โทรศัพท์ยังไม่มีโทรมาหา แล้วจะมาบ่นให้ตรูฟังทำไมฟ่ะ มันไม่โทรมาก็โทรไปหามันดิ แล้วยิ่งมันไม่โทรมานาน ๆ ก็จิตตก ฟุ้งซ่าน ตรูก็โดนอีก
ยิ่งกว่ากระโถนท้องพระโรง
แต่รู้สึกว่า
แม่จะลืมไปอย่างว่า ตรู ก็มีความรู้สึก
บางครั้งก็ทนไม่ได้เหมือนกัน และก็บ่อยครั้งที่ไม่คิดจะทน
ก็โต้กลับแบบเจ็บ ๆ ก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่
แม่ไม่เคยรู้ว่า การพูดจาซ้ำ ๆ ซาก ๆ นั้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น และก็การที่จะให้ลูกทำอะไรสักอย่างก็ควรจะพูดจาดี ๆ ไม่ใช่กระแทกกระทั้น
ไอ้คนฟังมันจะอยากทำให้มะ แล้วก็มาพูดว่าคนอื่นยังทำให้ได้ แต่นี่แม่นะ
โอเคล่ะ คนอื่นทำให้เพราะเค้าพูดดี เราก็ทำ แต่ถ้าไม่ดี ก็อย่าหวัง แถมยังจะร้ายตอบเป็นสิบเท่า
แต่สำหรับแม่ พูดดี หรือไม่ดี ก็ต้องทำ แถมโต้ตอบไม่ได้อีกต่างหาก ถึงโต้ได้ ก็ต้องทำ เสมอตัว
สิ่งที่แม่ชอบทำมากที่สุดคือ จิกเอาเรื่องที่เราผิดพลาดขึ้นมาตอกย้ำ ให้ช้ำใจเล่น
และอีกอย่างคือชอบทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่มั่กๆ ซึ่งมันน่าเบื่อ บางทีมันแก้ได้ตอนมันเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่พอมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ ๆ ขึ้นมา เราอยากจะเอาหัวมุดโอ่งน้ำตายไปเสียจริง ๆ เพราะในเรื่องใหญ่ ๆมันไม่มีอะไรเลย ...
ถ้าจะพูดว่า ทำไมมีอะไรพูดกับแม่ไม่ได้แต่พูดกับเพื่อนได้
ก็เพราะว่ามันเป็นอย่างนี้
เรื่องบางเรื่อง สมควรจะบอกแม่ปรึกษาแม่แต่เปล่า ปรึกษาเพื่อนดีกว่า
ทุกวันนี้จิตตก เป็นปกติสำหรับเรื่องแม่ ยกไว้ให้คนหนึ่ง
อาจเพราะมันชาชินแล้วม้าง
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาต้องมานั่งคิดว่า วันนี้แม่ตรู อยู่ในโหมดไหน ... เหมือนคนบ้าเลย ในส่วนของแม่กะลูก
แต่แม่ก็คือแม่ ยังไงก็คงต้องอดทนกันต่อไป
ถ้าวันไหนไม่มีเสียงบ่น เสียงด่า ค้อนคม ๆ เราอาจจะรู้สึกแย่ไปกว่านี้ก็ได้
เพราะแม่ก็ยังคือแม่
เฮ้อออ...ไอ้นัทโหมด เซ็งในอารมณ์
| Create Date : 14 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 14 พฤษภาคม 2549 16:38:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 422 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
