Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2551
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
17 มิถุนายน 2551
 
All Blogs
 
เวลาของคนมีอำนาจวาสนากับเวลาของคนแก่...



ไปรับงานไกด์มาสองวัน ทัวร์ไหว้พระเก้าวัดที่วังน้ำเขียว
สนุกกับเหนื่อยผสมกัน แต่ที่ประทับใจสุด ๆ
ก็คือลูกทัวร์ทริปนี้น่ารักทุกคนเลย
เป็นคนจีนวัยกลางคนมีอาม่าซึ่งเป็นแม่ของพี่ ๆ ในทริปนี้
มาด้วยอีกหนึ่งคน เป็นทริบที่ลูกทัวร์เป็นเพื่อน
ที่เรียนด้วยกันมา แล้วชวนกันไปทำบุญอย่างนี้
เป็นประจำ พี่ป๋อง (หรือน้องป๋อง) ไกด์ของธรรมจารีย์ทัวร์
เป็นคนบอก พี่ป๋องน่ารักมาก (จริง ๆ )
คุยเก่ง แล้วก็หัวเราะเก่งด้วย กรั่กๆๆ
มีเรื่องฮา ๆ มาเล่าให้ฟังตลอด ปกติแกทำทัวร์
พาไหว้พระที่อินเดียว เลยมีเรื่องเล่าเยอะ ๆ แยะ
ได้งานนี้มาจากเพื่อน แถว ๆ นี้ ก็ดีนะ
ถือว่าเป็นประสบการณ์อีกอย่างในชีวิต

แต่ไอ้เรื่องน่าเซ็งสุด ๆ หลังจากประทับใจสุด ๆมาสองวัน
ก็คือเมื่อวานนี้...
เมื่อวานสวมหมวกผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน พาลูกบ้านไปรับ
แว่นตากับข้าวสารที่มีบรรดาคุณหญิงคุณนายจากสมาคม
แม่บ้านอะไรสักที่นี่แหละ

ที่อำเภอนัดให้ชาวบ้านพาคนเฒ่าคนแก่มาตอนสองโมงเย็น
บางคนมาตั้งแต่สองโมงเช้า
ในห้องประชุมเต็มไปด้วยคนเฒ่าคนแก่
ที่แข้งขาไม่ค่อยมีแรง ด้วยวัยไม้ใกล้ฝั่งเต็มที
แต่.....
ทุกคนต้องมานั่งรอ หมายกำหนดกมาถึงของพวกคุณนายแม่บ้าน
คือสามโมงเย็น....

ขอโทษเหอะ ...เสด็จมาจริง ๆ สี่โมงเกือบห้าโมงได้มั่ง
แล้วก็พูด ๆๆๆๆๆๆๆ
มันน่าอนาจจริง ๆ ที่คนแก่งอมจะต้องมานั่งรออะไรนาน
กันขนาดนี้
ไม่เห็นต้องเอาหน้าเอาตาเลย ขอก็มารออยู่แล้ว
ให้นายอำเภอแจกไปซะก็สิ้นเรื่อง
คนแก่บางคนรอ หิวข้าว น้ำก็ไม่มีให้กินกัน
เห็นแล้วน่าสงสาร
ทำไมพวกที่มาแจกของต้องอยากได้หน้าขนาด
ต้องให้คนเฒ่าคนแก่มารอขนาดนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ว่าเค้าไม่รู้สึกสงสารบ้างหรือไง
คิดดูว่าถ้าเป็นปู่ย่าตายายของตัวเองมานั่งรออย่างนี้
จะรู้สึกยังไง

ถึงจะอ้างว่าของแจกฟรีก็เถอะ
หรือจะอ้างว่ามันช้าเพราะแจกอีกที่หนึ่งอยู่
จริง ๆ การแก้ปัญหามันก็มีหลายทาง
แต่ด้วยความอยากได้หน้าได้ตาจึงต้องให้คนแก่
รอ.....

พูดเสร็จแจกแล้วก็ถ่ายรูป เพื่ออะไร
ทำไมหรือ คนแก่ที่นี่กับคนแก่ที่บ้านของท่าน
มันคนละประเภทกันหรือคนละโลกกันหรือไง

คนแก่ที่บ้านท่านกินทองเป็นอาหารแต่คนแก่ที่นี่
กินหญ้าเป็นอาหารหรือไง.....

เสียเวลาไปครึ่งวันเพื่อไปนั่งรอขอแจกเพียงไม่กี่ร้อยบาท
มันอาจจะคุ้มกับคนแก่บางคนที่ไม่มีจะกิน
แต่มันไม่คุ้มเลยกับการต้องเอาพวกคนเฒ่าคนแก่มา
นั่งทรมานอย่างเมื่อวาน

คนไทย ประเทศไทยมันไม่เจริญไปกว่านี้ก็เพราะ
พวกชอบเอาแต่หน้าแต่ตาอย่างนี้แหละ
อีกอย่างเรื่องที่คนไทยเป็นมาก ติดเป็นสันดาร ก็คือ
เรื่องของ ...เวลา.... การไม่ตรงต่อเวลา

นัดบ่ายสามมามันสักสี่โมงกว่าห้าโมง
ถือว่าเป็นคนมีอำนาจ มีวาสนา หรือไง
แล้วคนมีอำนาจวาสนาเค้าไม่กินไม่ถ่ายท้องเหมือนคนธรรมาดา
หรือไง....
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แก้ไม่หายจริง ๆ สำหรับคนไทยส่วนใหญ่

และเราก็เจอเป็นประจำไม่ว่าจะนัดกับใครก็ตาม
จะนับคนได้เลยที่เวลานัดแล้วตรงตามนัดเป๊ะๆๆ
มีเพียงแค่นับนิ้วมือได้แค่นั้นเอง กับคนหลายร้อยคนที่
รู้จักกันในชีวิต

วิธีแก้ปัญหาของเราก็คือ ถ้ารู้ว่าไอ้คนที่นัดเนี่ย
มันสายเป็นประจำ ก็จะนัดให้เร็วกว่าเดิม
อย่างนัดกันสิบโมง ก็จะบอกไอ้คนนี้คนเดียวเลยว่า
เก้าโมงนะโว้ย
แต่สำหรับบางคนขนาดเผื่อเวลาให้อย่างนี้
มันยังสายก็มี ....
มันเป็นเรื่องที่แก้ยากจริง ๆ เรื่องของเวลาเนี่ย....




แน่ใจหรือว่านี้คือสิ่งที่ลูกทำกัน?

พักนี้เหนื่อย ๆ ตั้งแต่ก๋งไม่สบาย พาเข้าออกโรงพยาบาล
หมดค่าน้ำมันวิ่งเข้าวิ่งออกอาทิตย์เดียวไป หนึ่งพันบาท
โดยไม่มีลูก ๆ เค้าคนไหนเอ่ยปากเรื่องนี้สักคน
น่าแปลกนะ คนที่ก๋งเลี้ยงมาตลอดชีวิต จนกระทั่งตอนนี้
ยังเลี้ยงอยู่ ตอนขายบ้านก็ให้ตังไป กลับไม่เห็นจะสน
ใจพ่อตัวเองสักเท่าไร

แต่กับเรา ก๋งเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนอายุเกือบยี่สิบ
ลูก ๆ ก๋งเค้ากลับพูดว่า ก๋งเลี้ยงเรามา
มันก็จริง มันก็ถูก เราก็รู้และจำได้ด้วย ไม่ลืมหรอก
แต่ถ้าย้อนถามกลับไป แล้วก๋งไม่ได้เลี้ยงพวกลูก ๆ
เค้าจนโตมาจนป่านนี้หรอกหรือ....
จนตอนนี้บางคนก๋งยังเลี้ยงอยู่เลย
ทำไมพอเค้าเจ็บกลับผลักแต่ภาระมาที่นี่บ้านเราทุกครั้ง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ เป็น...
ตั้งแต่สมัยย่าแล้ว ตอนย่าเจ็บใกล้ตาย
พวกเค้าก็ผลักภาระมาให้ป๋า ลูกชายคนที่สอง
ให้รักษา ดูแล...

ตอนนี้พอเป็นก๋ง ก็มาอีรอบเดิม
คนมีตาไม่ได้โง่ก็คิดได้ทั้งนั้นแหละ
ว่าไม่มีใครอยากดูแลก๋งจริง ๆ สักคน
ปากก็บอกว่ารัก... แต่จริง ๆ แล้วพอถึงเวลา
กลับไม่พูดอะไรสักคำ เบื่อพวกปากหวานก้นเปรี้ยว

แล้วคำพูดที่ทำให้เจ็บใจก็คือ
...ไม่มีคนดูหมา...
ถามหน่อยเหอะ ระหว่างหมากับพ่อตัวเอง
อันไหนมันสำคัญกว่ากันฟ่ะ...
บ้านตรู แม่ก็ขาเจ็บ หมาอีกสี่ตัว
ตรูยังต้องทิ้งไปเลยเหมือนกัน
แก่จนอายุขนาดนี้แล้ว ยังมาย้อนถามหลานว่า
....ก๋งไม่สบายมาก ตัวร้อน หนาวมาก จะให้ทำยังไง....

เหอะ....
ตกลงใครเป็นอาใครเป็นหลาน
ใครอายุห้าสิบใครอายุสามสิบกันแน่ก็ไม่รู้นะ...
เพราะคำพูดไม่คิดเหล่านี้แหละที่ทำให้เราอดเจ็บกระดองใจไม่ได้
แถมยังไม่เคยมีน้ำใจบอกสักคำว่า
...อาให้ค่าน้ำมัน...
ไม่เคยพูดไม่เคยถาม
และถึงพูดถึงถามก็ไม่เอาหรอก ยังไงก๋งก็เลี้ยงเรามา
ก๋งจะให้ยังไม่เอาเลย แต่อยากได้ยินคำถามแสดงน้ำใจ
แสดงให้รู้ว่า รับผิดชอบในความที่พวกเค้าเกิดมาเป็นลูกก๋ง
ในขณะที่เราเป็นแค่หลาน....

คงคิดว่าทำงานเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน กับ เขียนหนังสือ
ก็รวยแล้ว ไม่ต้องไปให้มันก็ได้มั่ง...
เพราะเค้าคงคิดแหละว่าเราน่ะมีเงิน...

อยากจะหัวเราะให้ก้องฟ้า
ถ้ามีเงินจริง ๆ ก็คงนั่ง ๆ นอน ๆ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว
อยู่เฉย ๆ เสียไม่ดีกว่าหรือ....
ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย ให้ปวดหัว

แล้วถึงถ้ามีเงินจริง ก็ใช้แรงงานตัวเองหามาแล้วไงอ่ะ
มีเงินแล้วมันเป็นไง ก็ใช้เหงื่อใช้สมองแลกมากทั้งนั้นแหละ
มีใครนั่งเฉย ๆ แล้วได้ตั้งบ้าง ใช้อะไรคิดวะ
ทีตอนลำบากเห็นมีใครเคยเห็นเคยรู้
ไม่เห็นมีใครถามว่าให้ช่วยไหมสักคำ
คนเรามันก็น่าแปลก

ทีกับคนอื่นน่ะเกรงใจจัง ให้ค่าน้ำมันเค้าเสียเต็มถัง
ให้ค่าจ้างไปเฝ้าก๋ง ทั้ง ๆ ที่คนเฝ้าก็ลูกก๋งเหมือนกัน
แปลกดีนะ....

ไอ้ที่โมโหอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเงินหรอก
แต่เป็นเรื่องของคำว่า “น้ำใจ”
ที่แห้งแล้งเสียเหลือเกินจากบรรดาลูกของก๋ง
ไม่เคยมีใครถามใครพูดสักคำ
มีแต่คนกลัวจะเสียเงิน ทั้งนั้น

เงินแค่พันเดียวน่ะ รับงานไกด์ สองวันก็ได้คืนมาแล้ว
ถึงจะเหนื่อยแทบตาย แต่ก็รู้สึกดี
ไม่รู้สึกแห้งแล้งเหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมา
กับคำระคายหูไม่ได้คิด แถมยังไร้น้ำใจอีก
แน่ใจหรือว่านั่นคือลูกของก๋ง.....









Create Date : 17 มิถุนายน 2551
Last Update : 17 มิถุนายน 2551 13:11:50 น. 10 comments
Counter : 484 Pageviews.

 


มาทำความรู้จักและทักทายค่ะ

ภาพพื้นหลังและภาพในกล่องคอมเม้นต์สวยค่ะ

ได้ระบายเสียบ้างคงจะหายอัดอั้น

มีความสุขมากๆนะคะ




โดย: ยายกุ๊กไก่ วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:14:38:46 น.  

 
อืม...อยากบอกว่า

บล๊อกนี้โดนใจสุด เพราะว่าเราก็มีอากงเหมือนคุณนัทเปี๊ยบเลย

และเวลาของคนแก่ที่เหลืออยู่ จะอีกนานสักแค่ไหนกัน ?

เชื่อว่าลูกๆหลายคนไม่มีคำตอบ เพราะไม่เคยใส่ใจดูแลท่าน จึงมิอาจรู้ว่า ท่านจะอยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหน

อย่างว่านะคะ ความกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดนั้น จะไปสอน ไปบอก ให้มากระทำ มันคงบังคับไม่ได้จริงๆ ฉะนั้นใครไม่สน ไม่ทำ แต่บ้านเราจะทำ จะดูแล เพราะนี่คือ พ่อของพ่อ คือปู่ของเรา


การทำทาน ทำบุญ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิตเรา ก็คือการทำบุญกับพ่อแม่นั่นเอง


สุดท้ายเป็นกำลังใจให้คุณนัทนะคะ เชื่อเถอะว่าผลของความดี ย่อมเกิดเป็นความดีเสมอ


โดย: A'Jim วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:10:40:13 น.  

 

มาเป็นกำลัีงให้เจ้าของบล็อกอคนมีน้ำใจค่ะ

สุดท้ายเป็นกำลังใจให้คุณนัทนะคะ เชื่อเถอะว่าผลของความดี ย่อมเกิดเป็นความดีเสมอ (ขอห็อปค่ะ)


โดย: แม่เจ้านกฮูกน้อย IP: 68.91.252.112 วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:23:56:57 น.  

 
มาเป็นกำลัีงให้เจ้าของบล็อกคนมีน้ำใจค่ะ

สุดท้ายเป็นกำลังใจให้คุณนัทนะคะ เชื่อเถอะว่าผลของความดี ย่อมเกิดเป็นความดีเสมอ (ขอก๊อปค่ะ)

แก้ไขค่ะ

พิมพ์มะเก่วง


โดย: แม่เจ้านกฮูกน้อย IP: 68.91.252.112 วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:23:58:52 น.  

 
นอนไม่หลับว่ะพี่ สองคืนแล้วเนี่ย นึกถึงแต่ไอ้น้องตี้
เขียนนิยายก็ไม่ได้ วันนี้ได้ไม่ถึงตอนเลย


โดย: นกค่ะ IP: 202.149.25.225 วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:0:28:00 น.  

 
ถูกต้องเลยพี่

เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นกับแม่ นกมาแล้ว ทาง อบต.บอกว่า จะมีการทำแว่นสายตาเพื่อสูงอายุฟรี

ให้รวมตัวกันตั้งแต่ 6 โมงเช้า เพื่อไปถึง มธ.รังสิต แล้วพอไปถึง กว่าจะวัด กว่าจะทำ กว่าจะลงชื่อ อะไรต่อมิอะไร มันปาเข้าไปบ่าย 2

แถมไม่มีอะไรให้กินอีกต่างหาก คนเฒ่าคนแก่ไปกันเยอะแยะ เค้าจะเป็นลมตายกันอยู่แล้ว เจ้าหน้าที่ก็ยังมาดุ เค้าอีก

เซ็งจริงๆกับพวกนี้

อิตอนมาล่ารายชื่อ จะให้ไปทำ ล่ะทำเป็นพูดดี โง้นงี๊

พอไปถึง มันทำอย่างกับคนแก่ ต้องไปง้อมัน ทั้งที่ตอนแรก คนแก่ที่ไปเนี่ย โดนมันอ้อน ปนบังคับซะด้วยซ้ำ

คนพวกเนี๊ย น่าหมั่นไส้มากๆ


โดย: นกหวาน IP: 158.108.161.47 วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:14:04:54 น.  

 
Hope you feel better na ka. What you do are good things so hope good things will happen to you and your family. Things come around go around na ka.

Take care


โดย: oolong IP: 24.208.227.18 วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:5:27:35 น.  

 
พี่นัทใจเย็น...

อย่าเพิ่งเครียด

น้อง ๆ เป็นห่วงน๊า...

^^


โดย: เชอร์เบต จี๊ดด ด วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:0:03:45 น.  

 
พี่นัทเย็นไว้ เย็นไว้

อ้อมส่ง ครีมใส่กระปุ๊กไปแล้วนะ

พี่นัท กลัวว่ะ กลัวว่า น้องพี่นัทต้องไปปืนต้นงิ้วอ่ะ


โดย: oreocream วันที่: 5 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:44:02 น.  

 
เอา tag มาติดคร้าบบบ

แวะดูที่ blog หนูเลยค่ะเจ๊ขา


โดย: รวยระรินกลิ่นชา วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:05:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เปียร์รุส
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




In Rememberกองความทกข์ทับถมกองพะเนินเหมือนกองหิมะขาวโพลนตรงหน้าแต่..มันจะแตกต่างกันตรงที่ เมื่ออากาศเริ่มอบอุ่นขึ้น กองหิมะก็จะละลายกลายเป็นน้ำไป...แต่ความทุกข์ที่เกาะกุมแนบแน่นอยู่ชิดติดเนื้อใจนั้น...วันใดถึงจะหายเจ็บปวดและ...ทรมานเสียที



:::คำเตือน:::ขอสงวนสิทธิ์ใด ๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยาย เรื่องสั้น ในบล็อคแห่งนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาทหรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

:::แจ้งข่าว:::
10 ส.ค. 57 อัปฯ นิยาย

เรื่อง : ตราบเวลามิอาจกั้นรัก บทที่ 1

สวัสดีค่ะ หล้งจากห่างหายไปนานมากกกับ การเขียนนิยายในบล็อค พยายามเจียดเวลามาจัดการงานค้างในไหดองค่ะเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ คนไหนยังคงจำกันได้และแวะเวียนมาอ่าน ลงคอมเม้นให้ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจล่วงหน้าค่า... ^_^

ขอบคุณค่ะ
นัท
เปียรุส / ปรานต์ปัณฑ์
วังน้ำเขียว โคราชค่ะ




:::บอกเล่า::: ห้องที่งดการให้กุญแจ คือ

ฝากฟ้าถามดาวถึงข่าวคราวความรัก

เกลียวใจใยรัก (หัวใจที่ปลายฝัน)

ก็แค่ใครคนหนึ่งซึ่งคิดถึงเธอ

ทะเลทรายลายดาว

เรื่องสั้นขนาดยาว Season Of Love

เรื่องสั้นขนาดยาว Project Love & Kiss

ริ้วทรายใต้ตะวัน

เรื่องสั้นขนาดยาว Silver Fall's รสรักกรุ่นหัวใจ

หัวใจเพื่อรักความรักเพื่อลืม

มหรรณพแสงจันทร์

นิยายที่อยู่ในห้องที่ใส่กุญแจหาอ่านได้ตามร้านหนังสือนะคะ

ขอบคุณค่ะ

นัท...เปียรุส /ปัณณธร


รวมผลงานของเปียรุส , ปรานต์ปัณฑ์

ผลงานเดี่ยว



รวมเล่มกับนักเขียนท่านอื่น



Season Of Love

โดย ปัณณธร (เปียร์รุส)



Friends' blogs
[Add เปียร์รุส's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.