แน่ใจนะว่า หน้าหนาวแล้ว?
แน่ใจนะว่านี่เดือนพรุ่งนี้จะเดือนธันวาคมและวันนี้ เป็นเดือน พฤศจิกายนจริง ๆ มันสมควรเป็นหน้าหนาวแต่ทำไม มันหนาวแค่สองวันเองแล้วหลังจากนั้นมันก็ร้อนโคตร ๆจำได้ว่าปีที่แล้วมันยังหนาวกว่านี้ตั้ง หนึ่งวัน แต่ไม่ถึงกับร้อนจนทนนอนอยู่ในบ้านไม่ได้นี่หว่า... หรือเพราะว่าปีนี้ต้นไม้ถูกตัดทำลายไปเสียมากเลยทำให้อะไร ต่อมิอะไรเปลี่ยนแปลงไปหมด (ต้องใช่แน่ ๆ)อุตส่าห์ดีใจว่าอยู่ วังน้ำเขียว ไม่ต้องกลัวว่าจะร้อนแล้วนะ แต่ไหงปีนี้มันร้อนนักฟ่ะเนี่ย....สรุปว่ามันร้อน จนนอนไม่ได้ว่างั้นเหอะตอนนี้ วัน ๆ หนึ่ง นอกจากเขียนงานและอู้แล้ว ก็ยังเพิ่ม การตื่นเช้าขึ้นอีกนิดไปยกร่องใหม่ เพื่อ ทดลองปลูกสตอเบอรี่ ....เมื่อวานปลูกไปได้ สิบต้น วันนี้ปลูกเพิ่มอีกสิบต้น ก๋งเป็นคนเอามาให้ขุดดินจนปวดขา (จากที่ปวดอยู่แล้ว)แต่ก็นะดีใจที่ปลูกเสร็จ อุตส่าห์รดน้ำจนชุ่ม แต่ขอบอก นี่ตอนนี้ฝนเทลงมาเสียสะใจ (ตรูอยากร้องไห้)ตอนกลางวันดันไม่ตก ตกกลางคืนเจ้าหน้าวัวที่ไม่สบาย ตอนนี้อาการดีขึ้นแต่ก็ยังมีน้ำเหลืองไหลออกมาบ้างตามผิวหนัง แต่ถือว่าดีขึ้น ทำไมนะเหรอก็เพราะ พอมันดีขึ้นมันก็เดินตามติดเราราวกับเงา เลยนะดิ....ไม่ว่าจะเดินไปที่แปลงสตอเบอรี่ หรือเดินไปที่ หลังบ้าน เรียกว่าถ้าตรูเดินออกนอกบ้านมันจะเดินตามตลอดแม่บอกว่า สงสัยมันรู้ว่า เรารักษามันทั้ง ๆ ที่ตัวมันออกจะเน่า ขนาดนั้นเอาล่ะว่ะ เน่ายังไงก็ยังรัก ทำคลอดออกมาเองนี่หว่า...ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูกแหละนะกะว่าถ้าไม่ต้องให้ยา ใส่ยาเจ้าวัวจะลงไปหาหมอเสียที แต่ตอนนี้ยังต้องให้การรักษามันอยู่ เลยไปไหนไม่รอด เฮ้อออสองวันที่ผ่านมาเต็มไปด้วยข่าวร้ายเรื่องสั้นที่ส่งไป ที่ สนพ หนึ่งนานมั่ก ๆ และกำลังจะได้พิมพ์ตอน กพ. วันแห่งความรักถูกตีกลับมา ทั้งสิบคนเลย เนื่องจาก ทาง สายส่งคือ อมรินทร์ ดันบอกสนพ นั้นไปว่า แนวเดียวกับ ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่ารัก ของแจ่มใส ทางอมรินทร์ กลัวแจ่มใส เคือง เลยไม่กล้าเป็นสายส่งให้ ฟังแล้วก็เซ็ง กับ แนวคิดโบราณ ๆ แบบนี้จริง ๆ เลย ซึ่งเรากลับคิดว่า มันคงมีอะไรมากไปกว่า กลัวแจ่มใสเคือง แต่ก็ช่างไม่ได้พิมพ์ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเสียใจตายนี่หว่า แค่เสียงความรู้สึกไปก็เท่านั้นสงสารแต่ สาว ๆ อีกเจ็ดคนในเล่มนี้นะดิจะเสียความรู้สึกไปด้วยส่วนอีกเรื่องหนึ่ง ที่ว่าเป็นข่าวร้ายก็เรื่อง สนพ อีกเหมือนกัน ได้ข่าวไม่ค่อยจะโสภา เกี่ยวกับ สนพ ที่ทำงานอยู่ด้วยมันเลยเซ็ง ๆ โคตร ๆ เข้าไปอีกจริง ๆ ถ้าทางโน้นตัดสินใจจะทำอะไรก็น่าจะแจ้งพวกนักเขียนเสียหน่อยไม่ใช่ให้ไปได้ข่าวกันเองแบบนี้เฮ้ออออออ เหนื่อยใจส่วนอีกเรื่อง มีเรื่องท้อแท้ กับตัวเองนิดหน่อยทำให้สองวยันที่ผ่านมา ไม่ได้เปิดคอมพิวเตอร์เลยเนื่องจากกำลังหาคำตอบให้ตัวเองว่าตรูพร้อมที่จะกลับไปเริ่มที่ศูนย์ไหม?ตอนนี้ ตอบได้แล้วว่า พร้อม ที่จะเริ่มจากศูนย์ใหม่เพราะก่อนที่จะก้าวไปที่หนึ่ง มันก็ต้องเริ่มจากศูนย์ เพราะฉะนั้นคงไม่แปลกถ้าจะเดินถอยกลับลงมาอีกสักก้าวแล้วค่อย ๆ ก้าวออกไปใหม่ ให้มั่นคงกว่าเดิม วันนี้ได้คำพูดของคนบางคนทำให้ตัดสินใจได้ดีกว่าเดิม อ่ะนะ เหมือนผงอ่ะ เวลาเข้าตาก็ต้องให้คนอื่นช่วยเขี่ยออก เพราะถ้าให้เราเขี่ยเอง มันก็คงไม่ออก หรือออกก็คงไม่หมด ....สู้ๆๆ ต้องคิดว่า แต่ก่อนเริ่มมาอย่างไรยังเริ่มได้แค่จะกลับไปเริ่มใหม่อีกสักครั้งก็คงไม่ถึงตายหรอกจริงมะ....เจ้านัทว่ะ
คนเรามันไม่ได้เริ่มจากร้อยนี่แก
มันเริ่มจากศูนย์ เมื่อเราเริ่มจากมันได้
เราก็ต้องกลับไปหามันได้ จริงมะ
ว่าแต่มันร้อนจริงๆ เหรอ
กะจะไปหาแม่ที่เขาใหญ่ซะหน่อย - -"
ปล.ที่แน่ๆ พัทยาร้อนตับแล่บเลยแกเอ้ย