พี่รู้สึกมีอคติและคิดว่าการตัดสินด้วยการโหวตแบบนี้มันไม่ยุติธรรม และยิ่งมาเจอ ของไทยแลนด์ก็อตฯ โหอะไรจะปานนั้น คนมีเงินก็นั่งกดโหวตไปสิให้คนของตัวเองอย่างกับประกวดนางงามตามงานบุญ ที่ต้องหาเงินช่วยสร้างโบสถ์ สร้างโรงเรียน กับ เดอะสตาร์ยังพอรับได้ เพราะส่วนใหญ่เข้ามาต้องโชว์ความสามารถ แต่พอมาเจอ โหวตในวรรณกรรมก็งงและคิดว่ามันชักจะไปกันใหญ่เห็นแล้วเซ็งแทน...

เห็นหลายคนบ่นเรื่องนี้เหมือนกัน องค์กรใหญ่ๆ ทำอะไรเปลี่ยนไปมาแบบนี้ ลดความน่าเชื่อถือไปเยอะเลย

เลื่อนแล้วเลื่อนอีกเนี่ย เพราะคนส่งน้อยหรือเปล่า เลยต้องยืดๆ ออกไป

ไม่ได้ติดตามข่าวค่ะ เห็นแต่เพื่อนมาฝากลิงก์ให้ไปโหวตในเฟสบุ๊ก

ส่วนตัวไม่เชื่อในวิธีการโหวตมาแต่แรกแล้ว ถ้าเพื่อนที่รู้จักร่วมกิจกรรมประเภทนี้แล้วมาขอเป็นการส่วนตัว ก็ช่วยกดได้ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าถามว่าเชื่อมั่นมั้ยกับ "คะแนน" แบบนี้ ส่วนตัวก็ไม่คิดว่ามันมีความหมายอะไร

ก็เหมือนกับการส่งเอสเอ็มเอสอย่างพิญาดาว่า ใครมีพวกมีตังค์ ก็ระดมส่งกันเข้าไป วัดกันที่ทุนหนาว่างั้น แต่ถ้าอะไรที่มันเป็นการค้า ก็เข้าใจว่ามันก็แบบนั้นแหละ ของซื้อของขาย ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เข้าใจว่าคะแนนเหล่านี้ไม่ได้วัดฝีมือ แต่วัดความหนาของฐานเสียง ฮ่าๆๆ

ถ้าผู้จัดประกวด (งานไหนก็ตาม) ต้องการได้ผลงานที่มีฝีมือจริงๆ ต้องการหาคนมีแววที่จะช่วยพัฒนาต่อได้ เขาก็คงคิดวิธีการคัดเลือกที่ทำให้ได้พบกับ "ความสามารถในการสร้างผลงาน"

แต่ถ้าผู้จัดประกวดงานไหนเลือกใช้วิธีที่สนับสนุนให้คะแนนมาจากปัจจัยอื่น ไม่ว่าจะเป็นฐานเสียง เงินทุน หรือหน้าตา (หรืออะไรก็ตาม) สิ่งที่เขาได้รับก็คงเป็นผลงาน (และผู้ผลิตผลงาน) ที่มีความสามารถในการระดมปัจจัยเหล่านั้น ไม่ใช่ความสามารถในการสร้างสรรค์ผลงาน

ส่วนคนส่งงานจะคิดอะไรมากไปก็ทุกข์เปล่า มาดูดีกว่าว่าเวทีนี้ แนวทางนี้ เป็นที่ที่ "ใช่" สำหรับเราหรือเปล่า ถ้ารู้สึกว่ามันไม่ใช่ หรือมันไม่มีความหมายพอสำหรับเรา ก็ถอยออกมา ดีแล้ว