Bloggang.com : เปียร์รุส : 1 Litre no Namida / 1 Litre of Tears

1 Litre no Namida / 1 Litre of Tears

ชื่อภาษาญี่ปุ่น １リットルの涙 / 1 Litre no Namida
ชื่อภาษาอังกฤษ One Litre of Tears / A Diary with Tears
ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ Fuji-TV , ประเทศญี่ปุ่น
ออกอากาศ วันอังคารที่ 11 ตุลาคม 2548 ถึง วันอังคารที่ 20 ธันวาคม 2548
จำนวน 11 ตอน
เพลงหลัก Only Human ขับร้องโดย K
อัลบั้มประกอบละคร Ichi Rittoru no Namida OST
ผู้กำกับ Murakami Masanori
โปรดิวเซอร์ Kashikawa Satoko
ผู้เขียนบท Egashira Michiru , Ooshima Satomi , Yokota Rie
ดัดแปลงมาจากชิวิตจริงของ Kito Aya 's Diary (木藤亜也)

ละครเรื่อง 1 Litre of Tears สร้างขึ้นมาจาก ไดอารี่ 1 Litre of Tears ที่คิโตะ อายะ เด็กผู้หญิงที่ต่อสู้กับโรคร้ายมาตลอดได้บันทึกไว้ เป็นหนังสือที่เอาไดอารี่ของเธอทั้ง 46 เล่มมาสรุปและพิมพ์จำหน่ายในชื่อ 1 Litre of Tears ที่ทำให้ทุกคนประทับใจและจำหน่ายได้ถึง 1.2 ล้านเล่ม

และหลังจากที่ละครเรื่องนี้ฉายเป็นละครแล้ว ยอดจำหน่ายได้เพิ่มขึ้นถึง 1.8 ล้านเล่ม ตอนสิ้นปี 2548 และไดอารี่ 1 Litre of Tears นี้ยังได้สรุปบันทึกที่ คิโตะ ชิโอกะ แม่ของอายะ เขียนเอาไว้ในเรื่อง "อุปสรรคของชีวิต" รวมอยู่ในไดอารี่ 1 Litre of Tears นี้ด้วย

และวันที่ 23 พฤษภาคม 1988 อายะทิ้งความประทับใจเอาไว้ในโลกนี้ และเดินทางสู่สรวงสรรค์ รวมอายุได้ 25 ปี ละครเรื่อง 1 Litre of Tears นี้ เป็นละครชีวิตที่ให้กำลังใจกับคนญี่ปุ่นสมัยนี้ โดยในละครเรื่องนี้ ได้แทนนามสกุลจริง คิโตะ เป็น นามสกุล อิเคอูจิ

" ฉันมีชีวิตต่อเพื่ออะไรกันนะ "

นี่คือ ประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่ม ที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเขียนไว้ตลอดระเวลาที่ต่อสู้กับโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษานี้ คิโต อายะ เกิดปี 1962 เป็นโรคที่ชื่อว่า Spinocerebellar Degeneration ซึ่งไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด

ในตอนอายุ 14 ปี เป็นโรคที่รักษาได้ยาก อาการของโรคจะทำให้สมองส่วนการรับรู้ จะยังทำงานเป็นปกติ แต่จะค่อยๆเสื่อมลง และควบคุมร่างกายไม่ได้ไปทีละอย่าง ซึ่งไดอารี่ทั้ง 46 เล่มนี้ ก็คือบันทึกการต่อสู้กับโรคตั้งแต่เริ่มมีอาการ จนถึงตอนที่อายะไม่สามารถ ควบคุมแขนของตัวเองให้เขียนได้ เสมือนเป็นเสียงตะโกนที่ร้องขอการมีชีวิตอยู่ต่อ จากส่วนลึกของหัวใจเธอ

" โรคนี้ทำไมถึงเลือกฉันนะ "

นี่คืออีก ประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่ม ที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งๆที่เป็นโรคที่รักษาไม่หาย แต่ก็ยังพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปกับโรคร้ายนั้น ทุกๆวันที่ถูกรายล้อมไปด้วย ความรักทั้งของครอบครัว และคนรัก และเพื่อนๆ ที่คอยช่วยเหลือ ร้องไห้และหัวเราะด้วยกัน อยากใช้ชีวิตกันต่อไป เป็นละครชีวิตที่ให้กำลังใจกับคนญี่ปุ่นสมัยนี้

" ร้องไห้เสียน้ำตาไปหนึ่งลิตร " เป็นอีก คำพูดหนึ่งที่ คิโตะ อายะ ได้พูดกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย ตอนที่จะลาออกจากโรงเรียนไปอยู่ที่โรงเรียนคนพิการ เนื่องจากไม่อยากทำให้เพื่อนทุกคน ในห้องต้องลำบากใจ เพราะเพื่อนๆในห้องส่วนใหญ่กลัวจะเรียนไม่ทัน จะสอบต่อมหาวิทยาลัยไม่ได้ เพราะอาจารย์ต้องสอนช้าลง เพื่อให้ อายะ สามารถจดตามได้ทัน เนื่องจากเมื่ออายะ เป็นโรคนี้แล้ว

ช่วงแรกก็ยังพอเดินได้ปกติ แต่หลังจากนั้นก็เดินได้ยากขึ้น จนในที่สุดเวลาจะเดินต้องนั่งรถเข็น และเวลาเขียนก็ไม่สามารถเขียนได้เร็วเท่าคนปกติ โดยที่จริงๆแล้ว อายะ ไม่อยากจะไปที่โรงเรียนคนพิการ แต่อยากจะอยู่ที่โรงเรียนกับเพื่อนๆ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องลำบากเพราะตนเอง จึงได้ตัดสินใจลาออก โดยที่เธอได้บอกกับเพื่อนๆว่า กว่าเธอจะตัดสินลาออกได้ ต้องนอนร้องไห้เสียน้ำตาไปหนึ่งลิตร

โรค Spinocerebellar Degeneration คือ โรคที่ยังไม่สามารถรักษาได้ อาการของโรคจะทำให้สมองส่วนการรับรู้ จะยังทำงานเป็นปกติ แต่จะค่อยๆเสื่อมลง และควบคุมร่างกายไม่ได้ไปทีละอย่าง ผู้ที่ป่วยเป็นโรคนี้แต่ละคนจะแตกต่างกันไป บางคนเมื่อเริ่มเป็นโรคนี้อาการจะค่อยๆเป็นหนักขึ้นอย่างช้าๆ แต่สำหรับบางคนอาการของโรคทรุดหนักลงอย่างรวดเร็ว

โดยเริ่มทำให้ ขาเดินได้ลำบาก จนต่อมาจะเดินไม่ได้ แขนและมือที่เคยจับเขียนได้ ก็จะค่อยๆจับและเขียนลำบาก จนสุดท้ายก็จะเขียนไม่ได้ การรับประทานอาหารก็จะลำบากขึ้นและจะสำลักบ่อยครั้ง บางคนอาจถึงตายได้เนื่องจากอาหารติดคอ ผู้ป่วยจะต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่เสมอ เพราะยิ่งอาการหนักขึ้นเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เองมากขึ้นเท่านั้น เป็นโรคที่ยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดว่าเกิดจากอะไร และยังไม่สามารถรักษาจนถึงปัจจุบัน ทำได้เพียงพยายามชลอให้อาการทรุดหนักช้าลง เท่านั้น

รีวิวโดย JKDRAMAS.COM

**** สำหรับตัวเอง

การได้นั่งดูหนังเรื่องนี้แล้ว ทำให้รู้ว่า
ร้องไห้ทั้งคืนเป็นยังไง
ได้หนังเรื่องนี้มาจากเจ้านก อุณากรรณ
เจ้าของหนังหาแนวร่วมเรื่องการดูหนังแล้วร้องไห้
ไอ้พี่นัทบอกว่า ดูแล้วร้องเป็นประจำ เรื่องนี้คงไม่เท่าไร
แต่ที่ไหนได้ ดูไปตั้งแต่ต้นจนจบ สองทุ่มยันตีสามกว่า ๆ
นั่งร้องไห้ ไหล ๆ หยุด ๆ ไหล ๆ หยุด ๆ อยู่ตลอดเวลา
เสียทิชชู่ไปเกือบครึ่งม้วน เพราะหนังเรื่องนี้
ทำออกมาได้สะเทือนอารมณ์มาก ๆ จนอยากจะหาหนังสือมาอ่าน
นักแสดงที่แสดงในเรื่องก็เล่นกันได้ดีมาก ๆ โดยเฉพาะคนที่เล่นเป็นแม่และพ่อของอายะ

นักแสดงที่นำแสดงในเรื่องนี้

อิเคอุจิ อายะ (คิโตะ อายะ) นำแสดงโดย เอริกะ ซาวาจิริ
อะโซ ฮารูโตะ นำแสดงโดย นิชิโนะ เรียว
อิเคอุจิ ชิโอกะนำแสดงโดย ยากูชิมารุ ฮิโรโกะ (แม่ของอายะ)
อิเคอุจิ มิซึโอะ นำแสดงโดย จินนะอิ ทาคาโนะริ (พ่อของอายะ)
มิซึโนะ ฮิโระชิ นำแสดงโดย นาโอะฮิโตะ ฟุจิกิ (คุณหมอประจำตัว หล่อมาก ๆ ของอายะ)
อิเคอุจิ อาโกะ นำแสดงโดย นารุมิ ริโกะ (น้องสาวของอายะ)

สรุปว่าเรื่องนี้ยอดมาก ๆ เลย แทนที่จะกลายเป็นน้ำตาหนึ่งลิตร
แต่กลับเป็นน้ำตาล้าน ๆ ลิตร มาก กว่านะ
นับว่าเป็นหนังที่ดูแล้วทำให้คนดูมีกำลังใจ
ใครที่กำลังท้อแท้ หมดหวัง หมดไฟ แนะนำให้ไปหาหนัง
เรื่องนี้มาดูซะ ...

แล้วจะรู้ว่า เราโชคดีแค่ไหน ที่ได้ วิ่ง ได้เดิน ได้หัวเราะ
มีเพื่อน สามารถกดโทรศัพท์ได้ ทำทุกอย่างได้อย่างที่อยากทำ
ในขณะที่ คนที่เป็นโรคนี้จะทุกข์ทรมาน
เพราะทำอะไรไม่ได้ เลย หลังจากที่เคยทำได้เองมาโดยตลอด
เขาต้องทนทรมานในการมีชีวิต
เพื่อมองดูกิจกรรมต่าง ๆ เหล่านี้ของคนปกติ
เพื่อนที่จะปวดร้าว ... และเจ็บปวด

หนังจบแล้ว ก็ยังถามตัวเองนะ
ว่าสักวันหนึ่ง ถ้าเกิดตัวเองพบว่าเป็นโรคนี้จะสามารถเข้มแข็ง
ได้อย่างอายะจัง ตัวจริงที่เสียชีวิตไปแล้วไหม...

แล้วคนที่เคยดูล่ะ..ถามตัวเองบ้างหรือเปล่า

Create Date : 06 เมษายน 2551

Last Update : 6 เมษายน 2551 9:44:36 น.

7 comments

Counter : 582 Pageviews.

มีอยู่ครั้งนึง ผมเดินอยู่ดี ๆ ก็ล้ม แล้วลุกเองไม่ได้ เป็นติดต่อกันตั้ง 3 ครั้ง ในระยะเวลา 2-3 ชั่วโมง ผมเอาเรื่องนี้มาเขียนไว้ในบล็อกก็มีคนหนึ่งแอดเอ็มมาเพื่อแนะนำให้ผมดูซีรี่ย์เรื่องนี้

ผมไม่เคยได้ยินชื่อ 1 Litre of Tears มาก่อนเลย แต่เธอบอกว่าอยากให้ผมหามาดู เพราะผมอาจเป็นโรคเดียวกันกับนางเอกเรื่องนี้ก็ดี และที่สำคัญหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดีมาก

ในที่สุดผมก็หาซีรี่ย์เรื่องนี้มาดูจนได้

โชคดีที่ผมไม่ได้เป็นโรคเดียวกันกับนางเอก และโชคดีที่ผมได้ดูหนังที่ดีมากเรื่องหนึ่ง

แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้ผมน้ำตาคลอเบ้าตั้งแต่แผ่นแรกจนแผ่นสุดท้าย

โดย: 9A

วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:17:16:29 น.

โชคดีมากค่ะที่คุณ9A ไม่ได้เป็นเราว่ามันทรมานมากเลยนะ อย่างที่จขบ.บอกค่ะ หากเกิดกับเราก็ไม่รู้จะเข้มแข็งได้เท่าอายะไหม

พี่นัท...หนูก็ร้อง ปกติดูหนังไม่ค่อยร้องไห้นะเนี่ย แต่เรื่องนี้ทุกตอน ตาบวมเลย

โดย: นกค่ะ IP: 202.149.25.225 วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:21:16:43 น.

ตอนดูเรื่องนี้ก็ร้องไห้ทุกตอนเหมือนกันค่ะ -_-;

โดย: Warabimochi

วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:22:02:30 น.

ดูเรื่องนี้ทั้งคืนเหมือนกันคะจากสี่ทุ่มยันเช้า
ไปเรียนตาบวมเบ่ง น้ำแตแห้งหมดตัวเลย แต่เรื่องนี้ดีจริงๆ ดูแล้วรู้สึกว่าชีวิตเราโรคดีมากๆที่ยังได้วิ่ง ได้เที่ยว ได้คุยกับทุกๆคนที่เรารักค่ะ

โดย: ริวไผ่

วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:23:08:03 น.

สนุกมากเลยคะ

โดย: แอม IP: 118.172.116.94 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:15:58 น.

อยากรู้ว่าที่เมืองไทยมีหนังสือเรื่องนี้ขายรึป่าวคะ

โดย: ee IP: 202.28.27.3 วันที่: 20 มิถุนายน 2551 เวลา:21:41:42 น.

หนังเรืองนี้ไม่ได้เป็นหนังเศร้า ...
แต่เป็นหนังที่ให้กำลังใจ .. ทำให้เราได้รู้ถึงความรัก จากคนรอบข้าง ความรักจากคนรัก ความรักจากเพื่อน และที่สำคัญความรักจากครอบครัว ...
ตอนดูหนังเรื่องนี้จบ ... จะทำให้เราได้พบกับความมหัศจรรย์ ของการได้มีชีวิตอยู่ครับ (^-^) /

โดย: Narutofight IP: 222.123.194.105 วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:20:11:51 น.