ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
วานนี้ฉันเกิดข้อขัดแย้งกับคุณสามี
ด้วยเรื่องของพี่ๆเขา เราขัดแย้งกันตรงที่ว่า
สามีฉันไม่ชอบให้ฉันพูดถึงพี่สาวเขา
ส่วนฉันก็ไม่ชอบให้เขาพูดถึงพี่ชายเขาเช่นกัน
วานนี้เรื่องเลยจบลงไม่สวย คือเราต่างก็เงียบไป
ไม่เอ่ยถึงมันอีก
เช้านี้ พี่ชายสามีเขาโทรมาที่บ้าน
ทุกครั้งที่ฉันรับโทรศัพท์ของเขาฉันไม่เคย
แสดงมรรยาทถามไถ่อะไร บอกแต่ว่า แป๊บนะ..
แล้วก็ถือสายไปให้สามีพูด และเช้านี้หลังจากที่
สามีฉันจบบทสนทนากับพี่ชายของเขา
เขาเดินมาถามฉันด้วยคำว่า...
ทำไมแสดงอาการไม่สุภาพกับพี่ของเขา
(คงฟ้องกันมาเรียบร้อยแหละ)
ฉันก็ตอบด้วยความใจเย็นว่า....
"ฉันจะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายว่า..
นี่เป็นมรรยาทที่ดีที่สุดที่ฉันจะมีให้พี่ยู
ยูไม่ชอบพี่สาวยูที่เขาก้าวก่าย
ไม่อยากให้ฉันพูดถึงเขา
แต่ฉันมองเห็นว่าพี่สาวยูเป็นคนที่มีอะไร
ก็พูดออกมาตรงๆ ต่อหน้า...
ส่วนพี่ชายยูกี่ครั้งกี่หนที่มันหักหลังเรา
กี่ครั้งกี่หนที่มันทำความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่เรา
ฉันไม่เคยลืม ที่ฉันเลี่ยงออกมา
ก็ดีเท่าไหร่แล้ว หรือเธออยากจะให้ฉัน
ด่ามันต่อหน้า หรือเธออยากให้ฉัน
แสดงความก้าวร้าวต่อหน้ามันล่ะ
ฉันทำดีได้เท่านี้จริงๆ หวังว่ายูคงเข้าใจว่าเพราะอะไร"
ฉันรู้ว่า เราสองคนอารมณ์แรงพอกันในช่วงนั้น
แต่อย่างน้อยๆเขาก็รับฟัง และบอกฉันว่า
โอเค..ผมเข้าใจ ซึ่งฉันรู้ว่าเขาเพียงแต่
พูดตัดบทเท่านั้นเอง
จากนั้นสามีฉันก็ออกไปเดินสวนหลังบ้าน
ฉันก็มองเห็นแล้วล่ะว่าเขาอารมณ์เย็นพอ
ที่จะรับฟัง และเข้าใจความรู้สึกของฉันดี
ชงแกแฟได้แก้วนึง ฉันก็ตามออกไป
พูดให้มันหมดความคาใจไปซะ
(เพราะมันเป็นโอกาสที่ดี)ว่า...
"ฉันอยากพูดให้ยูเข้าใจไว้ว่า
ฉันไม่ได้คิดจะเกลียดพี่ชายยู
และเราก็รู้กันดีว่า เมื่อเราต่อแขนขา
ให้เขาก้าวเดินได้แล้ว แน่นอนว่า
เขาจะถีบหัวเราส่ง ซึ่งฉันไม่เคยใส่ใจในข้อนั้น
เพราะเราทำทานกับคนอื่นมามากกว่านี้
แล้วนี่มันเป็นพี่ยู ฉันจะถือว่าทำทานไป
ยูจะไปรับไปส่ง ฉันก็ไม่เคยว่า
ยูจะพาลูกไปฉันก็ไม่เคยห้าม
รู้ด้วยซ้ำไปว่ายูแอบช่วยเหลือด้านการเงิน
ฉันเคยว่าหรือปล่าว.. ก็ไม่เคย ฉันรู้ทั้งนั้นแหละ
อยู่ที่จะพูดหรือไม่พูด ที่ฉันอยากขอ...
ก็เพียงแค่ ให้มันไปให้พ้นหน้าฉันเท่านั้น
เพราะฉันไม่ใจดีพอที่จะปั้นหน้าเสแสร้งทำดี
และทนมองหน้าคนที่หักหลังฉันได้ตลอดมา
ได้อย่างสนิทใจ
ใกล้ฉันมากๆ ฉันเผลอตัวลืมตนขึ้นมา
มันจะยุ่งซะปล่าวๆ อยู่ให้ห่างๆฉันไว้แหละดี"
สามีฉันจ้องหน้ารับฟังฉันอยู่นิ่งๆ
ฉันจึงถามเขาเป็นการตบท้ายว่า
"ฉันทำอย่างนี้ แฟร์พอมั๊ย?"
ก่อนที่เขาจะตอบ ฉันมองเห็นความเข้าใจ
และการยอมรับในคำพูดของฉัน
ผ่านดวงตาของเขาๆตอบฉันว่า
"ผมเข้าใจ" นั่นแหละเรื่องก็เลยจบว่า
เราสองคนเข้าใจกัน เมียก็เลยแจกกอดคุณสามี
ไปหนึ่งครั้งด้วยความรัก บอกคุณสามีว่า
"ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจคนอย่างเมีย"
| Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2550 4:03:08 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 666 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาบอกพี่แมว (ขอเรียกตามคนอื่นๆ นะคะ) อัพบล็อกแล้วนะคะ คลอดแล้วแต่เพิ่งหายบ้าน่ะค่ะ เพิ่งจะปรับตัวได้ว่ามีลูก เหนื่อยจริงๆ เลยค่ะ