Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
ธันวาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
10 ธันวาคม 2550
คนบ้านเดียวกัน
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
คนบ้านเดียวกัน
วันนี้..พี่แดงแวะมาหาฉันที่บ้านตอนบ่าย..ที่ว่าจะไปซื้ออาหารมาตุนไว้เลยไม่ได้ไป พี่แดงบอกว่า..โทรมาที่บ้านเพื่อที่จะบอกว่าจะแวะมาหาแต่สายโทรศัพท์ไม่ว่าง(เพราะคุณสามีใช้เนท)เลยตรงดิ่งมาที่บ้านซะเลย
พี่แดง..เป็นคนบ้านเดียวกันกับฉัน ฉันเห็นพี่แดงตั้งแต่ฉันยังเล็กๆ ตอนนั้นพี่แดง เป็นสาวแล้วล่ะ เธอรับจ้างเป็นลูกจ้างบ้านคนมีเงิน จนกระทั่งมีคนจ้างเธอไปดูแลแม่ที่อเมริกา พี่แดงก็อยู่ที่นั่นกระทั่งกลายเป็นซิติเซ่น ฉันไม่รู้ว่าพี่แดงไปอยู่อเมริกา แต่วันหนึ่งพี่แดงกลับบ้านที่เมืองไทยและญาติเธอบอกว่า ฉันไปอยู่ที่โน่น เมื่อกลับอเมริกาพี่แดงจึงได้โทรหาฉัน และเราก็ติดต่อกันเรื่อยมา แบบนานๆครั้ง เพราะเราต่างก็ต้องดูแลครอบครัวของตัวเอง
เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว หลังจากเว้นว่างภาระ ฉันจึงโทรหาพี่แดงเพื่อไถ่ถามความเป็นอยู่ หลังจากที่ไม่ได้โทรหาเธอหลายเดือน พี่แดงบอกว่า เธอจะต้องผ่าตัดกระโหลกที่งอกออกมาจนทำให้เธอปวดหลังและไหล่ แต่พี่แดงก็ยังหาวันดีๆเพื่อที่จะนัดหมอผ่าตัดไม่ได้ เพราะไม่มีใครที่จะช่วยเฝ้าหลังผ่าตัด ที่จริงพี่แดงไม่ได้พูดเพื่อจะให้ฉันไปเฝ้าไข้ให้ แต่ฉันรู้แก่ใจดีกว่า เธอไม่มีใครเฝ้า ฉันจึงบอกพี่แดงไปว่า ลูกๆหนูจะปิดเทอมแล้วล่ะ ถ้าพี่ไม่มีใครเฝ้าจริงๆ พี่นัดหมอได้เลย แล้วหนูจะได้ไปเฝ้าพี่ให้ที่โรงพยาบาล
ฟังไปแล้ว..พี่แดงโล่งใจมากทีเดียวล่ะ วันนี้ที่เธอแวะมาคุยกับลูกๆฉัน ฉันถามพี่แดงว่าพี่นัดหมอหรือยัง เธอบอกว่านัดหมอคุยอาทิตย์หน้า แล้วเธอก็ถามเด็กๆว่า อยากได้อะไรเป็นของขวัญวันคริสมาสต์ ป้าจะซื้อให้ เด็กๆก็บอกป้าแดงว่าตัวเองอยากได้อะไร ฉันไม่ได้ขัดสิ่งที่เด็กๆพูด ไม่อยากสร้างความผิดหวังให้เด็กๆ แต่ก็จะโทรไปบอกพี่แดงว่า อย่าซื้ออะไรแพงๆให้เด็กเลย ซื้อเท่าที่พี่ซื้อได้ เพราะฉันรู้ว่าพี่แดงไม่ได้ร่ำรวยอะไร ถึงแม้จะเป็นความมีน้ำใจที่พี่แดงอยากทำเพื่อฉัน ที่ฉันจะไปเฝ้าให้ก็ตามเถอะ แต่ฉันไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนในการกระทำ ที่ฉันทำ เพราะเห็นว่าพี่แดงเป็นคนบ้านเดียวกัน ฉันเห็นพี่เขามาตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ การเฝ้าไข้แค่นี้ มันไม่ได้มากมายซะจนเกินความสามารถ อีกอย่างเด็กๆก็ปิดเทอม ถ้าสิ่งที่ฉันทำ มันทำให้คนดีๆคนหนึ่ง มีกำลังใจขึ้นมา มันก็เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรือ
การผ่าตัดสมองไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย แม้วิทยาการจะก้าวหน้าอย่างไรก็ตามเถอะ ฉันคิดว่า น้ำใจที่ให้จะเป็นกำลังใจสำหรับพี่แดงที่จะพยายามรักษาตัวเองให้หาย ฉันยังจำได้..ครั้งที่ฉันคลอดอลีนา พี่แดงซึ่งทำงานที่บริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน ให้สามีหอบเอาแชมพูสระผมมาให้ฉันตั้งมากมาย น้ำใจครั้งนั้นฉันไม่เคยลืม วันนี้ถ้าฉันได้แสดงความกตัญญูบ้าง ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรกระทำ
Create Date : 10 ธันวาคม 2550
Last Update : 10 ธันวาคม 2550 10:53:17 น.
12 comments
Counter : 665 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีครับแม่น้องนิก
เพิ่งมีโอกาสแวะมาเยี่ยมเป็นครั้งแรก
นิกกับอลีนาน่ารักจังเลยครับ
พี่จะสวดอธิษฐานให้พี่แดงปลอดภัยหายป่วยนะครับ และขอพระเจ้าอำนวยพรให้แม่น้องนิกสำหรับน้ำใจที่ดีงามนี้
Merry Christmas ครับ
โดย: ปะการัง (
ชบาฉาย
) วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:12:28:40 น.
ขอบคุณมากครับที่แวะไปอวยพรครับ
คำอวยพรไม่ได้โดนแบนหรอกครับ เพราะผมเพิ่งเช็คคอมเมนต์ที่โดนแบนไป หน้าอื่น ๆ เท่าที่ลองหา ๆ ก็หาไม่เจอครับ วันนั้นคนอวยพรหลายกน้ามาก ประมาณว่า เปิดเจอหน้าไหน ก็เอาหน้านั้นแหละ
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.164.38 วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:13:13:59 น.
บู๊..แต่ใจงามนะตัวน่ะ..ฮ่าๆๆ
อย่างนี้แหละ ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้
กุศลคือ การกระทำด้วยจิตเจตนาดี
แม้เป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ได้บุญมากนะจ๊ะ
พระคุ้มครองคนดีเสมอจ้ะ
โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.64.58 วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:14:07:54 น.
ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีนะคะ ฝากส่งกำลังใจให้พี่แดงด้วยคะ
แม่น้องนิกว่าไหมคะว่า เนื้อสัตว์ที่เมกานี่ มันอาจจะมีฮอร์โมนมากกว่าปกติ คนเมกันถึงเป็นมะเร็งกันเป็นว่าเล่น
ตัวดิฉันเองอยู่เมืองไทยก็ปกติดีนะ พอมาอยู่นี่ มดลูกก็เกิดมีอะไรงอกออกมาต้องไปตัด... นี่เด๋วอาทิตย์หน้า ต้องไปอัลตร้าซาวด์หน้าอกเพิ่ม เพราะผลแมมโมแกรมออกมาแล้วไม่ค่อยจะดีคะ... หมอสั่งให้ขยายพื้นที่ตรวจให้ละเอียดเลย... แล้วอีแล็บนี่ก็ขายดีจังนะคะ ผลตรวจเดือนที่แล้วออกมา ต้องตรวจเพิ่ม นัดได้เร็วสุดก็อีกเดือน...เอากะเค้าซี่... เกิดเป็นอะไรร้ายแรง จะทันการณ์ไหมน๊อ ก็บ่นไปงั้นแหละคะ ตอนนี้ กำลังใจยังดีอยู่ ... จะมีตุ๊มๆ ต่อมๆ บ้างก็ตอนที่รู้สึกเจ็บๆ เท่านั้น
เรื่องของเรื่องที่เขียนมาหาแม่น้องนิก คือ อยากจะชวนกินเจ กันซะเลยดีไหมคะ
เพื่อนสนิท ดิฉันเคยบอกว่า ธุรกิจยาเมกามันอิทธิพลมากคะ ขายวัคซีนให้คน ให้สัตว์ ฉีดโดยไม่มีความจำเป็น ... บลา บลา (ข้อมูลต่อจากนี้ จำไม่ได้คะ 55)
โดย:
มรรคณิชา
วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:16:37:51 น.
แวะมาสวัสดีค่ะ ไม่ได้มาซะนานเลย แต่คิดถึงเสมอนะคะ
แม่น้องนิกใจดีจังเลย หากทุกคนในต่างแดนมีน้ำใจเกื้อกูลต่อกันแบบนี้ ชีวิตไกลบ้านก็คงจะอบอุ่นน่าอยู่ขึ้นค่ะ ตอนนี้พี่แดงก็คงสบายใจค่ะ ขอให้หายเร็วๆนะคะ ฝากส่งกำลังใจให้พี่แดงด้วยค่ะ
มีความสุขมากๆ ค่ะ
โดย:
the Vicky
วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:19:18:31 น.
สวัสดีค่ะพี่ปะการัง
เป็นเกียรติมากเลยค่ะพี่ที่แวะมา
ขอบคุณค่ะพี่
อลีนากับนิก น่ารักผิดแม่นะพี่นะ
เวลาใครมองหน้าลูกแล้วเหลือบมอง
หน้าแม่มัน..แม่น้องนิกโมโหนะ
เพราะรู้สึกเหมือนเขาจะบอกว่า..โห
นี่แม่มันเหรอ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรให้พี่แดง
กับแม่น้องนิกค่ะ ตัวเองไม่เคยเฝ้าไข้
คนที่ผ่าตัดกระโหลกมาก่อนนะพี่ ครั้งนี้
ตัวพี่แดงเองเธอก็ซักถามเพื่อนเธอซึ่งเป็น
พยาบาลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
และนำมาบอกแม่น้องนิกเพื่อที่จะได้
มีความพร้อมทั้งคู่
+++++++++++++
เอ็ม
พี่เขียนอวรพรยาวเหยียดเลยนะวันนั้น
พอคลิกเสร็จพี่ก็ไม่ได้เช็คว่ามันถึงหรือปล่าว
สงสัยเครื่องคอมพี่ไม่ดีเอง วางใจจนไม่ได้
เช็คว่าเม้นท์มันไปหรือปล่าว พอเข้าบล๊อกเอ็มอีกทีเช็คยังไงก็หาไม่เจอ จิตตกเลยล่ะ
เหมือนพี่ไม่ดูดำดูดีไงก็ไม่รู้เนอะ
++++++++++++
พี่ตะเบบูญ่า
แม่น้องนิกน้ำใจงามเสมอแหละพี่
แต่ความดุนี่ มันติดเป็นนิสัยอ่ะ
แอนโทนี่มันถึงกลัวแม่น้องนิก
แต่ไม่เคยขยาดซะทีนะมัน
อย่างว่าแหละค่ะพี่..ที่เห็นๆเรารู้ว่าพี่แดง
เขาไม่มีญาติที่ไหน เพื่อนพี่เขาก็มี
แต่ทุกคนก็หาเช้ากินค่ำและมีครอบครัว
คงไม่สละเวลาไปเฝ้าได้ แกรีรอผ่ามา
เป็นปี ทนกินมอร์ฟีนมาเป็นปี เพราะเหตุ
ที่ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนหลังผ่าค่ะ
เดี๋ยวต้องฝึกนิกให้หัดทำอาหารกินเอง
ฝึกทำอาหารให้น้องกิน พึ่งจอห์นคงไม่ได้
อะไรหรอกพี่ ที่ห่วงก็คือลูกจะกินอะไร
เวลาแม่ไม่อยู่ สั่งสอนนิกไว้แล้วว่า
แม่ไม่อยู่ ให้ไปนอนในห้องกับน้องนะลูก
เตรียมความพร้อมขนาดนั้นเลยล่ะ
จอห์นงี้..ตาละห้อย ห่วงว่าไม่มีใคร
ทำอาหารให้ตัวเองกิน
+++++++++++++
โห..แม่หนูมรรค
หมอที่โน่น..นัดเป็นเดือนเลยเรอะ
งั้นตายก่อนมันได้ตรวจแน่ๆ(เอ๊..พูดไง)
เฮ้อ..เป็นแม่น้องนิกล่ะ..จิตตกเลยนะ
ที่บ้านไม่กินเจจ้ะ แต่ปกติแม่น้องนิกก็
ไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์เท่าไหร่หรอก
กินบ่อยก็คือหมูกับไก่ แต่ใส่แบบวิญญาณ
เพราะที่บ้านเน้นกินผัก น้ำพริก ไข่ ยิ่งลูกสาว
เธอชอบกินไข่ต้ม คลุกข้าวกับน้ำปลา
เลือดแม่แท้ๆเลยนะ
เป็นกำลังใจให้นะแม่หนูมรรค
++++++++++++
คุณวิคกี้
ขอบคุณค่ะที่แวะมา..
ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปค่ะวิคกี้
ปกติ ถ้าไม่ยุ่งกับครอบครัว เวลาเพื่อน
ขอร้องให้ช่วยเหลืออะไร แม่น้องนิก
ยินดีเสมอ
ใจเขาใจเรานะวิคกี้ เพราะถ้าอยู่เมืองไทย
พี่แดงก็คงมีญาติไปดูแล แต่พออยู่ที่โน่น
เราก็ถือว่าเราเป็นญาติ พี่เขาก็แล้วกัน
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.44 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:4:44:03 น.
จอห์นจะดูแลสองคนนั้นไหวไม๊ ใช่ เรื่องอาหารการกิน จะได้หรือป่าว เป็นห่วง....
ช่วยเขาเอาบุญว่ะ....ยามอยู่ไกลบ้าน ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ก็ต้องพึ่งพาอาศัยกันเป็นธรรมดา.....
อาทิตย์ที่แล้วเราไม่ว่างเลย ไปเที่ยวลำปางมาแล้วเจ้าค่ะ....ได้แจกันอันละสิบบาทมา 4 อัน เก็บไว้เอามาแต่งสวนหย่อม 5 ส ตอนนี้กำลังปั้นดอกแคทรียาได้แล้ว 3 แจกัน วันอาทิตย์เลือกตั้ง อบจ. เรียบร้อยแล้ว วันจันทร์ก็ไปกินฟรี งานเลี้ยงเจ้าพ่อแสนชัย บนประตูชัย เขาปิดถนนให้กินฟรีเลย ร้านค้าเอากับข้าวและขนมมาแจกกัน มีลิเกด้วยนะ แต้เราไม่อยู่ดูหรอก ไปช่วยแม่พี่ไก่แจกอาหารและขนม สนุกดี ปีหน้าจะช่วยกันทำแจกกับเขาอีกดีกว่า
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:15:25:36 น.
แม่น้องกุ๊ก
ช่วยแจกยังพอฟัง..แต่ช่วยกินฟรี..นี่นะ
บันยะบันยังบ้างนะแก..
สรุปแล้วน้ำหนักขึ้นเท่าไหร่ล่ะ
เราไม่ค่อยได้ออนเอ็มว่ะแม่น้องกุ๊ก
ทั้งวันเราเดิน เราคิดตลอด
สมองมันล้า ยิ่งระยะนี้ลูกก็ใกล้ปิดเทอม
สารพัดกิจกรรมว่ะ..เดี๋ยวปิดเทอมเราคง
ได้เจอแกบ่อยๆ แต่นี่..เราก็วางแผนว่า
ปิดเทอมเราจะทำเค็ก ทำขนมให้ลูกกิน
ลองทำสนุกๆเนาะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.139 วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:7:59:00 น.
แวะมาสวัสดีค่ะ ชอบอ่าน Blog`s ของพี่มาก
แม่น้องนิกกับอลีนาใจดีจังเลย หากทุกคนในต่างแดนมีน้ำใจเกื้อกูลต่อกันแบบนี้ ชีวิตไกลบ้านก็คงจะอบอุ่นน่าอยู่ขึ้นค่ะ และ ขอให้พี่แดงหายเร็วๆนะคะ ฝากส่งกำลังใจให้พี่แดงด้วยค่ะ
มีความสุขมากๆ ค่ะ Merry Xmas and Happy New Year นะคะ
โดย: Jaz/Chicago IP: 67.176.140.32 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:3:37:24 น.
คุณJaz
ชีวิตไกลบ้าน ก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ
ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป แต่ส่วนมาก
มีแต่คนเกรงใจแม่น้องนิกนะ
Merry Christmas and Happy New Year
เช่นกันค่ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.38 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:10:53:37 น.
หวัดดี
คนเมืองแป้
ไปละกูอิ๊ดดดดดดดดดดดดด
โดย: ชอลิ้วเฮียง IP: 125.25.23.7 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:16:15:56 น.
ยังบ่ตัน ฒ จ่มอิดแหมละ
อิด..เมียจ่มก่ะป้อ
กะว่าอิด อิปิง
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.238 วันที่: 14 ธันวาคม 2550 เวลา:10:03:31 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เพิ่งมีโอกาสแวะมาเยี่ยมเป็นครั้งแรก
นิกกับอลีนาน่ารักจังเลยครับ
พี่จะสวดอธิษฐานให้พี่แดงปลอดภัยหายป่วยนะครับ และขอพระเจ้าอำนวยพรให้แม่น้องนิกสำหรับน้ำใจที่ดีงามนี้
Merry Christmas ครับ