Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
มีนาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
12 มีนาคม 2551
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
หลังจากที่เคยบอกพี่แดง..พี่คนบ้านเดียวกันว่าจะไปดูแลพี่เขาหลังการผ่าตัด
กระดูกที่งอกอย่างผิดปกติที่ท้ายทอย จนทำให้พี่เขาตัดสินใจว่า..ต้องผ่า...
วันเวลาผ่านไป พร้อมๆกับการเงียบหายไปของพี่แดง ประกอบกับที่ฉันวุ่นวายกับการเปิดเทอมของลูก ฉันจึงคิดว่า..พี่เขาคงผ่าตัดผ่านพ้นไปอย่างเรียบร้อย เพราะ
พี่แดงเคยบอกว่า หากหมอนัดผ่าตัด ตรงกับวันเปิดเทอมของลูกฉัน เพื่อนพี่แดง
จะไปเฝ้าหลังผ่าตัดให้ ฉันจึงวางใจว่า..อย่างน้อยๆพี่แดงก็มีคนดูแล
เมื่อวาน..ฉันตั้งใจโทรหาพี่แดง ตั้งใจว่า..จะอวดฝีมือทำใส้อั่ว เพราะรู้ว่าพี่แดง
ต้องชอบกิน ถ้าพี่เขาอยากกินฉันก็จะทำให้ จะได้เก็บแช่แข็งไว้อุ่นกินยามที่
ต้องการ ในเวลาที่พี่แดงกำลังพักฟื้นอยู่ที่บ้าน
เมื่อโทรไป ฉันถามว่า..พี่ผ่าตัดหรือยัง แล้วเป็นไงบ้าง..พี่แดงตอบว่า..พี่ไม่ได้ผ่า
หรอกน้อง ตอนที่นัดหมอว่าจะผ่าน่ะ หมอเขาตรวจร่างกายเพื่อดูความพร้อมของพี่
ครบวงจร แทนที่พี่จะได้ผ่ากระดูก กลับกลายเป็นว่า หมอตรวจเจอมะเร็งเต้านม
พี่ก็เลยต้องไปนอนให้หมอเฉือนเต้านมทิ้งไปข้างหนึ่ง แล้วพี่ต้องคอยอีกหกเดือน
ให้หมอฉายคีโมให้..แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ กำลังใจพี่ดี มันเพิ่งเป็นขั้นแรกเท่านั้น
ฉันก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรกับพี่เขาอยู่พักหนึ่ง ใจหายน่ะ..ใจหายแทนอย่างบอก
ไม่ถูก..ฉันไม่กล้าพูดเรื่องที่จะทำให้พี่เขาหดหู่ ก็เลยยกเรื่องทำใส้อั่วมาเล่าให้พี่
เขาฟัง หลังจากฟังพี่แดงเล่าถึงอาการอยู่พักใหญ่ พี่แดงบอกว่า อือ..ตอนนี้พี่ก็
ไม่ได้กินเนื้อสัตว์แล้วล่ะ สงสารแต่แฟนพี่ต้องกินอาหารตามพี่ไปด้วย แล้วแขน
พี่ก็ไม่ค่อยมีกำลังที่จะทำอาหาร
ฉันบอกพี่แดงว่า จะให้ฉันทำใส้อั่วให้สามีพี่แดงกินหรือปล่าว ทำไว้เยอะๆจะได้
เก็บไว้กินได้ทุกเมื่อยามอยาก พี่แดงถามว่า อร่อยหรือปล่าวล่ะ..ฉันตอบว่า
ก็ทุกทีที่หนูทำอะไรๆให้พี่กินน่ะ พี่ว่าอร่อยมั๊ยล่ะ..ตกเย็น สามีพี่แดงมารับใส้อั่ว
ที่ฉันทำเก็บไว้ จะได้กินไปพลางๆก่อน พี่แดงบอกสามีให้ทิ้งเงินไว้กับฉัน
จะได้ทำใส้อั่วให้พี่เขาอีก ที่จริง สามีพี่แดงให้เงินมา 30 เหรียญ ความที่ฉันเห็น
ความเหนื่อยยากหลังเลิกงานของพี่เขา ก็ทำให้รับมาทั้งหมดไม่ได้ ฉันรับมาแค่
20 เหรียญ บอกว่า..พี่เก็บไว้เถอะ เดี๋ยวหนูซื้อเท่าที่จำเป็นทำให้พี่กินละกัน
จะออกเงินให้พี่เขาหมด ก็ไม่ไหว เพราะพี่เขาต้องการเยอะ
การได้รับรู้เรื่องราวของพี่แดง ทำให้ฉันรู้สึกว่า เรื่องบางเรื่องที่เราควรทำ เรากลับ
ไม่ทำ มัวแต่รีรอ หรือหาเหตุผลร้อยแปดมาเป็นข้ออ้างให้ตัวเอง หรือบางทีรอให้
เกิดเรื่องเสียก่อน เราถึงรู้สึกเสียดายขึ้นมาทีหลัง
ที่เคยตั้งใจว่า..จะไปช่วยเหลือโรงเรียน ตอนที่รู้ว่างบประมาณถูกตัด และโรงเรียนไม่มีงบจ้างครูผู้ช่วย ครูคนเดียวสอนทุกวิชาและทั้งวัน แค่รู้ฉันก็สงสารครู เพราะครูฝรั่งก็ไม่ได้เงินเดือนมากมาย ตัวฉันเองก็ไม่ได้รวย แต่ก็ไม่ได้ทำงานนอกบ้าน ความอยากช่วยเหลือสังคมมันก็มีอยู่ แต่ไม่รู้ขั้นตอนของมันเท่าไหร่นัก ก็เลยรีรอ หาข้ออ้างสารพัด มาเรียเพื่อนที่รู้จักกันเคยขับรถมาส่งฉันที่บ้าน ตอนที่นั่งรถมาด้วยกัน ฉันก็พูดเรื่องงบประมาณของโรงเรียนให้หล่อนฟัง แทนที่จะเป็นฉันที่ไปช่วยโรงเรียน กลับกลายเป็นมาเรียที่เดินหน้าทำนำไปก่อนฉัน ช่างน่าอายนัก..
วันนี้..เมื่อลูกเลิกเรียน ปรึกษาสามีเรียบร้อย ให้มั่นใจว่าเธอเห็นดี เธอว่า..ไปสิ
ดีกว่าอยู่บ้าน ออกไปพบปะผู้คนมั่ง ออกไปใช้สมองให้เป็นประโยชน์เพื่อเด็กๆก็ดี
ฟังแล้วแหม่งๆหู..ชอบกล แต่เอาเป็นว่าเธอตั้งใจให้เมียไปช่วยเหลือโรงเรียนก็แล้วกัน ตอนที่ไปรับนิก ฉันเจอครูเก่าของนิกที่เคยสอนชั้นคินเดอร์ เทียบกับเมืองไทยก็คงราวๆอนุบาลสาม ครูชื่อ Mrs. Barba ฉันเดินเข้าไปหาตอนที่เธอกำลังพาเด็กๆ
เดินแถวไปหาผู้ปกครอง ฉันถามครูว่า..ครูต้องการผู้ช่วยซักคนมั๊ยคะ?....
ฉันยังไม่ทันจะบอกเหตุและผล ครูบาร์บา รีบบอกฉันว่า โห..ถ้าได้ก็วิเศษ
เลยค่ะ ห้องดิฉันอยู่ห้อง 56 นะคะ พรุ่งนี้ฉันมีงานให้คุณทำด้วยล่ะ..ครูบาร์บา
ไม่ฟังกันให้จบๆเลย คงกลัวว่าเราจะไม่ทำ ฉันรีบบอกครูว่า..ฉันทำได้แค่
2 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น ครูบอก จะกี่ชั่วโมง กี่วัน ก็ไม่ว่ากัน ขอแค่ช่วยครูก็
พอใจแล้ว..เป็นอันว่า..พรุ่งนี้ฉันต้องไปช่วยครูบาร์บา ที่ห้องเรียน ตั้งแต่ 8 โมง
ถึงสิบโมงครึ่ง จากนั้นก็รับอลีนากลับบ้าน วันไหนถ้าต้องไปช่วยครูห้องอลีนา
ฉันก็งดไปช่วยห้องครูบาร์บา
การเสียสละ ทำเพื่อสังคม ต้องใช้ความเมตตาและน้ำใจ ที่จะไม่คิดว่า..ตัวเองนั้น
ทำงานหนักแล้วไม่ได้ค่าตอบแทน อย่างน้อยๆ ฉันถือว่า ฉันได้ทำเพื่อเด็กๆ
และถึงแม้ว่า..จะมีมารทางความรู้สึกเข้ามาทำให้แกว่งๆเขวๆไปบ้าง ในอันที่จะ
ทำให้เราละเลิกสิ่งที่ตั้งใจ แต่ทว่ามันคือการฝึกฝนจิตใจทางหนึ่งเหมือนกัน
Create Date : 12 มีนาคม 2551
Last Update : 12 มีนาคม 2551 9:14:23 น.
14 comments
Counter : 543 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
joblovenuk
วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:10:04:16 น.
ตกลงจะไปช่วยครูใช่ไม๊ ....ก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆ เรื่องอาไอ้มินั้น แม่เราบอกแล้วล่ะ ได้ยินว่าพี่แดงนั้นโทรหาทางนี้แล้ว แม่เราได้ข่าวแล้วล่ะ เราไม่ได้ติดต่อแกสองสามวันนี้ก็เลยไม่ได้คุยกัน ก็เห็นแกไม่เปิดด้วย อีกทั้งเครื่องของเรานั้นเน็ทต่ำไม่แรง เขาดึงสัญญาณไปห้องประชุมใหญ่หมด ก็เลยเปิดไม่ได้ แต่เครื่องที่กุ๊กเปิดที่บ้านมันเปิดอยู่นะ เราสั่งมันไว้ ถ้าแกเข้าเอ็ม มันก็จะเห็น ขอให้แกเปิดรอไว้ก่อนซิ่ เดี๋ยวกุ๊กเห็นแกเปิดทิ้งไว้มันก็จะเข้าคุยได้....
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:10:39:30 น.
แม่น้องกุ๊ก
ช่วงนี้เวลามันเปลี่ยนด้วยน่ะ เราเลย
กินข้าวเย็นเลททุกวัน แล้วก็ไปช่วยครูด้วย
ก็เลยเหนื่อยว่ะ เราไม่ได้เปิดใช้มาสามวันละ
ถึงเปิดก็เปิดค่อนข้างดึกที่โน่น ก็สายๆ
ของแก เปิดมา เราไม่เห็นกุ๊ก เราก็เลยออก
ไปนอน พรุ่งนี้เราก็ต้องไปช่วยครูที่ห้อง
อลีนา แล้ววันจันทร์ก็ไปอีก
ไปทุกวันล่ะแก วันละสองชั่วโมงเศษๆ
เว้นแต่วันศุกร์นะ ถ้าแกอยู่บ้าน วันเสาร์เช้า
ก็เย็นวันศุกร์ของเรา มาเจอกันตอนนั้นก็ดี
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.72.151 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:2:26:51 น.
พี่แมวใจดีเสมอเลยครับ...
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.156.217 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:3:55:03 น.
เอ็มเอ๊ย..ขนาดว่าใจดี ให้ฟรีกับบางเรื่อง
มันก็ยังมีคนหมั่นใส้นะเอ็ม
ตลกดี นี่แหละที่เรียกว่า มาร
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.75.111 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:8:51:15 น.
สวัสดีครับพี่แมว
อ้าว....ปิ๊กไปอ่านเม้นท์ของปี้แมว
หันเขียนเป๋นกำเมือง
เอาเวอร์ชั่นใดดีครับ 5555
สาวหน้อยหน้าต๋าน่าฮักขนาดเลยเน้อครับปี้
ส่วนป้อจายก็คมเข้มดีลอครับ
เด็กตี้ฮักดนตรี ส่วนใหญ่โตมาจิตใจ๋อ่อนโยนเน้อครับ
อันนี้บ่าว่าเพื่อเข้าข้างตั๋วเก่า
เพราะผมก่เล่นดนตรีเหมือนกั๋น
ผมบ่าซอบแนวบู๊ครับ
ผมซอบแนวบุ๋น อิอิอิ
รวด add blog พี่ไว้โตยเน้อครับ
โดย: ก. วรกะปัญญา (
กะว่าก๋า
) วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:10:43:43 น.
เออ....เราเปิดเที่ยงแล้ว..ไม่เห็นแกเปิดเลย
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 125.25.193.59 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:12:18:07 น.
น้องก๋า
ไอ้ที่อู้ๆมาเนี่ย ดีๆเข้าตั๋วล้วนๆเนาะ
เฮาอู้กั๋นเวอชั่นกำเมืองเนาะ พี่ชอบ
ไผมีเมียเป๋นคนเมืองก่ไปฝึกกั๋นเอาคนเดียว
มีแต่คนฮ้องพี่ๆ ฮู้สึกว่า ตั๋วเก่า ฒ ไปถนัด
+++++++++++++
ไอ้แม่น้องกุ๊ก
แกก็ดายเนาะ..เที่ยงแกน่ะ สี่ทุ่มเมืองนอก
นะโว๊ย ใครจะรอแกเอาจนป่านนั้น
ตอนแกออนน่ะ เราหลับฝันเห็นเลขหวย
ไปไม่รู้กี่ตั้งแล้วอ่ะ เราบอกเช้าๆ..แกเล่น
ตื่นสายทำไมล่ะ
อย่าโทษเรานะโว๊ย เราก็เปิดรอแกอยู่ตั้งนาน
ไว้พรุ่งนี้ วันอาทิตย์แกน่ะ ตอนเช้า
แปดเก้าโมงของแก ก็เป็นทุ่มนึงของเราละ
เปิดช่วงนั้นแหละ เจอก็เจอไม่เจอก็แล้วไป
อย่าเปิดเที่ยงอีกนะแก เราหลับแล้วตอนนั้น
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.244.9.118 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:21:39:04 น.
ปี้แมวครับ
ผมสบายเลยครับ
บ่าแพ้ละอองอะหยังสักอย่าง หุหุหุ
แล้วก่ม่วนตี้สุด
ตอนได้เดินถ่ายต้นไม้ใบหญ้านี่แหละครับ
โดย: กะว่ากี๋ และ สามี (
กะว่าก๋า
) วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:22:00:15 น.
น้องก๋า
ฟ้งๆเปิ้นอู้..กะว่ากี๋ และ สามี
อ่านไปอ่านมา มาหันคนฮักเมียก่กำนี้ละ
ส่วนมาก ปะแต่..คนเมียเผลอ
พี่ก่บ่แพ้ละอองเกสรนะ แต่แพ้อาหารทะเล
วาสนาบ่มีเจ้า แต่ก่ดีคลอเรสเตอรอลบ่ต้อง
สูงเนาะ กิ๋นน้ำพริกต่อไป ต๋ามประสาคนเมือง
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.244.9.118 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:22:28:21 น.
เราเปิดวันเสาร์สายๆนะ รอแกตั้งนานเหมือนกัน แกก็ไม่เห็นเปิด อาทิตย์ไม่ได้เปิด เพราะรีดผ้า อีกทั้งพากันตื่นสายกันทั้งบ้าน
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:9:26:00 น.
เช้าวันจันทร์ ก็เปิดไม่ได้ว่ะ เน็ทมันอ่อนมากเลย เข้าไม่ได้ วันอังคารเราไปอบรมที่อาชีว นะ อบรม 2 วัน เขาส่งเราไปเรียนรู้การทำเวบไซด์ คงไม่ได้เจอแก
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:9:30:46 น.
กับบางคน
บางอย่างรอมาตลอดชีวิต และก็บ่เคยได้ทำ
การได้ทำในเรื่องที่เคยวาดฝันไว้ วิเศษที่สุดแล้วสำหรับน้อง
ปล. ตุ๊ปี้ ก. มาแผวเพ้ก่อนอี้ ฮิ้ววววววววววว
โดย:
กากีซ่าส์
วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:9:58:09 น.
หน่อย อย่างน้อยๆก่ถือว่าได้ทำแล้วเนาะ
ดีกว่าบ่ได้ทำ ปล่อยเวลาหื้อผ่านเลยไป
อย่างน่าเสียดาย หรือบ่อั้นก่เสียใจ๋แล้ว
คิดว่า เฮาน่าจะทำอย่างอั้น
อิแม่ฯตึงกล้าจะลงมือทำ ในสิ่งที่คิดฝัน
เป๋นเรื่องๆไปนะ ผลจะออกมาอย่างใด
ก่เป๋นเรื่องของอนาคต
สิ่งสำคัญ คือก๋านกล้าลงมือทำนี่ละเนาะ
++++++++++++
บ่ดีฮ้องเปิ้นว่าตุ๊ปี้
ฮ้องเปิ้นว่า ปี้น้อย
เปิ้นยังบ่ ฒ เต้าอปน.
ดีเนาะ อปน.โดนยับมาเป๋นนักวิชาก๋าน
สมน้ำหน้า
โดย: อิแม่ฯ IP: 216.175.65.208 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:11:06:14 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.