Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
พฤษภาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
29 พฤษภาคม 2551
ใกล้เวลาปิดเทอม
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ใกล้เวลาปิดเทอม
หลังจากที่ ติวเข้มกันมาร่วมเดือน ภาระกิจสอบก็ลุล่วงไปได้ด้วยดี
(แทบไม่น่าเชื่อว่า วันหนึ่ง คนที่มีความอดทนน้อยอย่างฉัน จะมานั่ง
ข่มใจตัวเองสอนการบ้านลูก) ตอนนี้ เหลืออีกเดือนเดียว ทั้งนิกและ
อลีนา ก็จะปิดเทอม แม่ก็จะได้พัก จำได้ว่า ทุกครั้งที่ปิดเทอม เรานอน
ตื่นสายกันทั้งบ้าน แบบไม่มีใครยอมน้อยหน้าใคร ตื่นเมื่อไหร่ก็ค่อยกิน
เมื่อนั้น ช่างเป็นความสุขที่หาได้ยากยิ่ง กับการที่สามีไม่มากเรื่อง
เดือนหน้า จะมีงานวันจบการศึกษาของอลีนา วันรับใบประกาศฯ
ครู ส่งจดหมายมาแจ้งว่า เด็กต้องมีวันฝึกซ้อมเพื่อเตรียมความพร้อม
ถึงสองวัน และวันที่รับใบประกาศฯ ครูก็แจ้งมาให้ทราบว่า ควรแต่งตัว
อย่างไร ที่น่าตลกก็คือ..แม่ๆทั้งหลายต่างวุ่นวาย หาชุดให้ลูกๆ
และซักถามกันไม่รู้จบ ว่าจะแต่งชุดอะไรให้ลูกดี ทั้งๆที่เด็ก
ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ผู้ใหญ่นี่แหละ ตัวปัญหา อลีนาน่ะ
ใส่ชุดกระโปรงพื้นชมพูอ่อน แตะแต้มด้วยกุหลาบกระจุ๋มกระจิ๋มสีชมพูเข้ม
ชุดเก่า คุณญาติให้มา แต่รองเท้าแม่จะซื้อให้ใหม่จะได้ใส่รับฤดูร้อน
ก็เท่านั้น การศึกษาวันข้างหน้า หนูจะต้องเจอขวากหนามอีกยาวไกล
เรื่องชุดไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญสำหรับแม่คือ..สมอง ที่แม่จะอัดความรู้
ให้หนูรับไป หาใช่เสื้อผ้าไม่
แต่วันรับใบประกาศฯ หนูจะได้ถ้วยรางวัลสลักชื่อของหนู
พร้อมระบุปีการศึกษามาหนึ่งใบ เพราะหนูไปโรงเรียนทุกวัน มิเคยขาด
วันนี้ ลาภปาก..น้องคนบ้านเดียวกัน ที่ได้มาเป็นเพื่อนกันเพราะเธอ
เป็นเพื่อนของญาติผู้น้องของฉัน เรามาเจอกันที่อเมริกา ทั้งๆที่เราก็
เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดเดียวกัน เธอเป็นรุ่นน้องของฉันหนึ่งปี
แต่ทำไม เราไม่เคยรู้จักกัน แล้วจะต้องไปรู้จักกันถึงอเมริกา
ที่สำคัญ ญาติเธอ ที่ไปเรียนต่อระดับปริญญาเอกที่อเมริกา ปัจจุบัน
อาจารย์ย้ายไปกินตำแหน่งสอนอยู่มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
แต่ครั้งหนึ่ง อาจารย์เคยสอนอยู่โรงเรียนที่ฉันเรียน
เมื่อสามเดือนที่แล้วกระมัง ที่น้องเขาพาอาจารย์แวะมาที่บ้าน
ขณะอาจารย์แวะมาเที่ยวที่แอลเอ ฉันเห็นก็จำได้ว่า อาจารย์เคยสอน
ที่โรงเรียนของฉัน แต่ไม่เคยสอนฉัน ทั้งๆที่ตัวฉันเองก็ปาเข้าไปตั้ง
40 up วิญญาณลูกศิษย์มันเข้าสิง พอเห็นอาจารย์ มันไม่รู้เป็นโรคอะไร
ต้องแทนตัวว่า หนู อยู่เรื่อย เลยกลายเป็นเรื่องน่าขำสำหรับเราไป
เพราะโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ในยุคนั้น เข้มงวดเรื่องระเบียบวินัย
เรื่องการให้ความเคารพในครู อาจารย์มากๆเลยทีเดียว วิญญาณศิษย์
เลยบังเกิดทุกครั้งที่เจออาจารย์เก่าๆ
น้องเขาเอาทุเรียนกวนมาแบ่งให้กิน ว่าจะเอาทุเรียนกวนทำขนม
ไหว้พระจันทร์ ไม่รู้ว่าพระจันทร์จะข้างขึ้น หรือว่าข้างแรม
แต่ก็จะลองทำให้คุณสามีกิน เพราะเธอชอบ
Create Date : 29 พฤษภาคม 2551
Last Update : 29 พฤษภาคม 2551 8:19:48 น.
10 comments
Counter : 836 Pageviews.
Share
Tweet
แมว ใครมาเหรอ เรารู้จักไม๊ ...
ทุเรียนกวน แกอ้วนออกแน่เลย แกทำเป็นเหรอ ขนมน่ะ ผลเป็นยังไงให้ดูมั่งเด้อ ...
ทุเรียนสดๆที่บ้านเราตอนนี้หมอนทองกำลังโลละ30 บาท ชะนี 20 เห็นแล้วอยากกินเป็นพักๆ กิเลสเยอะว่ะ นานๆจะซื้อกิน เห็นแล้วต้องข่มใจไว้ทุกครั้งเลยว่ะ.....กินเงาะและมังคุดไปก่อน
ช่วงนี้บ้านเราน้ำมันแพงว่ะ ปกติเราเอารถใหญ่ไปส่งกุ๊กที่โรงเรียน เดี๋ยวนี้เติมน้ำมัน 500 บาท ใช้ได้ไม่กี่วันเอง บอกให้พี่ไก่ติดแก๊ส เขาไม่ติด บอกว่าจะขายรถ ซื้อใหม่ แต่จะรอดูก่อน ว่าจะซื้อรถที่ติดอะไรที่เป็นเชื้อเพลิงที่ถูกที่สุด รอไปก่อนนะ แต่จะซื้อรถมอเตอร์ไซด์ใหม่ให้ใช้ก่อน เพราะรถมอเตอร์ไซด์ที่มีอยู่เก่ามากเบาเครื่องก็จะดับเอาดื้อๆว่ะ ขอเป็นใช้มอเตอร์ไซด์ใหม่ดีกว่า ประหยัดน้ำมันด้วย ครั้งละ 100 อยู่ได้หลายวัน
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:05:47 น.
เออ ประหยัดได้ แกก็ประหยัดไปเหอะ
เก็บส่วนที่เหลือไว้ให้ลูกแกเรียน
ไม่งั้นนะแกเอ๊ย จนไปอีกนาน
ของอ่ะ มันขึ้นราคาแล้วลงยากนัก
เซ็งว่ะ เมืองนอกก็แพงพอกัน
หมอนทอง โลละสามสิบ
แกเอ๊ย อย่ากลัวอ้วนเลยว่ะ
กินๆเข้าไปเหอะ ปีไหนได้กินครั้งนึง
น้องคนบ้านร่องกาดว่ะ เขามาอยู่เมกา
ก่อนเราอีก
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.181 วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:10:03 น.
สวัสดีครับปี้แมว
โลกกลมจังเลยนะครับปี้
อยู่คนละตาง
แต่มาป๊ะกั๋นได้ตี้อเมริกา
แถมมีทุเรียนมาฝากกั๋นตวย 5555
......................
เรื่องคำถามครั้งแรกตี้เจอกั๋น
ผมโดนมาหมดแล้วครับ 555
ตั้งแต่ "เงินเดือนเท่าไหร่ ?"
"แต่งงานรึยัง ?"
"ทำไมไม่แต่ง ?"
"แฟนเป็นใคร อยู่ไหน ทำงานอะไร ?"
ส่วนใหญ่บ่าได้ตอบหรอกครับ
ยิ้มอย่างเดียว
แล้วผมก่เป๋นคนเฉยๆ คนคงบ่ก้อยเซ้าซี้เต้าใด 55555
ก่อย่างตี้ปี้แมวเล่าไว้
ถ้าเริ่มต้นแล้วคุณอยากจะฮู้ว่า "แันมีอะไร เต้าใด ?"
ก่คงลำบากหน้อย
ตี้คุณจะคบฉันได้อย่างจริงใจ
โดย: ก๋า เก็กเสียง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:18:02:37 น.
แวะมาบอกแม่น้องนิกว่า
เร็ว ๆ นี้ จะจัดส่งหนังสือไปให้ 2 เล่ม
ตอนนี้รอทางพี่โดมเล่มนึง ซึ่งกำลังจะมา
และของพี่หนอนฯ เล่มนึงจ้า
จะส่งไปพร้อมกับของพี่ปะการัง
โดย: หนอนฯ IP: 58.9.177.93 วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:7:22:59 น.
สวัสดีครับปี้แมว
มาดามยังแอบค้อนด้วยซ้ำครับ หุหุหุ
ว่าเน็ตเดี้ยง
ถึงจะยอมมานอนคุยกับภรรยาน่อ 555555
ไผว่าสักเตื้อ 5555555
แต่เน็ตก่ยังแย่อยู่ครับ
มันบ่าน่าจะเกี่ยวกับฝนเลยนะครับปี้
อันนี้ฝนตกเมื่อใด
เน็ตเจ๊งซะรวด
แถมผูกขาดขนาด บ่ายอมหื้อเจ้าอื่นมาทำเลย
ฮึ่มๆๆๆๆ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:9:18:20 น.
เพิ่งได้แวะมา
ตั้งใจมาหาพี่แมวล่ะคะเพราะไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมใครเค้า
เพิ่งอัพบล็อกไปได้ราว2อาทิตย์
ตอนนั้นกำลังเศร้าคะแต่ตอนนี้ไม่เศร้าแล้ว
ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว
ไม่มีอะไรร้ายแรงอย่างที่คิด
ขอบคุณพี่แมวที่ไปเยี่ยมขวัญถึงแม้ว่าขวัญจะหายหน้าไปเลย
เด็กๆโตไว
เป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วนะคะ
เวลาผ่านไปไวจริงๆๆ
โดย: ขวัญเองคะพี่แมว (
miz u so much
) วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:9:57:56 น.
ถ้าขวัญมาบล๊อก รับทราบด้วยจ้ะ
ว่าพี่ส่งหลังไมค์ไปถึงนะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.84.90 วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:10:28:34 น.
มาดามงอนก่บ่าเกยเกิน 3 นาทีครับ หุหุหุ
เป๋นเรื่องดีครับ
อย่างวันนี้ผมหงุดหงิดมาครึ่งวัน
มาดามก่เป็นน้ำเย็นดับร้อน
รับฟังคำจ่มของผมไปเรียบร้อยแล้วครับ
หุหุหุ
เมียดีเป็นศรีแก่ชาติแต๊ๆเลยครับ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:14:07:57 น.
ชุดอะหยังก็ได้เจ้า ที่บ่ใจ้เสื้อยืดโนสเปซ
(เป็นอย่างใด ถามแม่อวบดู)
โดย:
กากีซ่าส์
วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:10:07:28 น.
สวัสดีค่ะแม่น้องนิก,
พี่ไม่เคยเฉลียวใจเลยว่าแม่น้องนิก มี blog ชื่อว่า mommy and me เมื่อรู้แล้วอย่างนี้ก็เข้ามาอ่านเรื่องของแม่น้องนิกเสียเต็มอิ่ม !
*****
Happy Birthday ค่ะอลีนา,
ป้าเป็นใครคุณแม่ไม่รู้จัก
ป้า
รู้เพียงว่าคุณแม่ของอลีนาเป็นคนน่ารัก
มีอัธยาศัยดี และมีไมตรีที่ดีต่อป้า
ป้าขอส่งความสุข และความปรารถนาดีมายังอลีนาและครอบครัว
ขอให้มีความสุข สดชื่น และสุขภาพดีตลอด
ไปนะคะ
(น่ารักจังเลย ขอหยิกแก้มเบาๆทีหนึ่งได้ไหมคะ)
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.118.106 วันที่: 9 มิถุนายน 2551 เวลา:15:51:10 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ทุเรียนกวน แกอ้วนออกแน่เลย แกทำเป็นเหรอ ขนมน่ะ ผลเป็นยังไงให้ดูมั่งเด้อ ...
ทุเรียนสดๆที่บ้านเราตอนนี้หมอนทองกำลังโลละ30 บาท ชะนี 20 เห็นแล้วอยากกินเป็นพักๆ กิเลสเยอะว่ะ นานๆจะซื้อกิน เห็นแล้วต้องข่มใจไว้ทุกครั้งเลยว่ะ.....กินเงาะและมังคุดไปก่อน
ช่วงนี้บ้านเราน้ำมันแพงว่ะ ปกติเราเอารถใหญ่ไปส่งกุ๊กที่โรงเรียน เดี๋ยวนี้เติมน้ำมัน 500 บาท ใช้ได้ไม่กี่วันเอง บอกให้พี่ไก่ติดแก๊ส เขาไม่ติด บอกว่าจะขายรถ ซื้อใหม่ แต่จะรอดูก่อน ว่าจะซื้อรถที่ติดอะไรที่เป็นเชื้อเพลิงที่ถูกที่สุด รอไปก่อนนะ แต่จะซื้อรถมอเตอร์ไซด์ใหม่ให้ใช้ก่อน เพราะรถมอเตอร์ไซด์ที่มีอยู่เก่ามากเบาเครื่องก็จะดับเอาดื้อๆว่ะ ขอเป็นใช้มอเตอร์ไซด์ใหม่ดีกว่า ประหยัดน้ำมันด้วย ครั้งละ 100 อยู่ได้หลายวัน