มาเรีย แม่ของซินเธียซึ่งเป็นเพื่อนของนิกลูกชายฉัน เรารู้จักกันแบบมองผ่านกันไปมาตั้งแต่ลูกเรียนเกรดหนึ่ง กระนั้นก็ตาม ความเป็นเพื่อนระหว่างฉันกับเธอมีให้กันมากเป็นลำดับเมื่อลูกเข้าเรียนเกรดสอง หลายครั้งที่ฉันช่วยแนะนำเรื่องการเรียนของลูกให้กับมาเรีย หลายครั้งที่ฉันทักทายมาเรียกับพ่อของเด็กๆที่มารับลูกที่โรงเรียนด้วยกัน พ่อของเด็กกุมมือมาเรียก้าวเดินไปอย่างช้าๆด้วยกัน เหมือนเช่นคนที่รักกันปกติทั่วไป ไม่เคยรู้ว่า..สองคนนี้อยู่ด้วยกันมาจนมีลูกสามคน แต่ไม่ได้แต่งงานกัน

มารู้ก็วันหนึ่งที่มาเรีย แพ้ฝุ่นละอองและตาอักเสบ ฉันแนะนำหมอให้เธอ มาเรียบอกว่าเธอไม่มีประกันสุขภาพเพราะไม่ได้แต่งงานกับพ่อของเด็กๆ เป็นความแปลกใจสำหรับฉันไม่น้อย ที่คนสองคนอยู่ด้วยกันมานับสิบปี ลูกอีกสามแต่ไม่ได้แต่งงานกัน(นับสิบปีเพราะลูกคนโตของมาเรียอายุเท่าลูกชายฉัน) ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องแปลกในสังคมอเมริกันเท่าไหร่นัก ที่คนสองคนจะอยู่ด้วยกันแต่ไม่ได้แต่งงานกัน ที่ทึ่งคงจะเป็นว่า..มาเรียทำอย่างไรที่ประคับประคองชีวิตคู่ให้อยู่กันมาได้นับสิบปี โดยที่พ่อของลูกไม่เคยคิดขอเธอแต่งงาน แต่เธอก็อยู่กับเขามาได้อย่างดี อย่างมีความสุข ฉันดีใจตรงที่ มาเรียไม่ถือว่าการไม่ได้แต่งงานกับพ่อของเด็กๆนั้น เป็นความลับระหว่างเธอกับฉัน

วันหนึ่ง ฉันเจอมาเรียในช่วงเช้าขณะเดินกลับบ้าน เราต่างทักทายกัน ความสุขและรอยยิ้มฉายชัดออกมาจากใบหน้าของมาเรีย ฉันนึกสงสัยว่า..วันนี้วันดีอะไรหรือที่ทำให้มาเรียโปรยยิ้มอย่างสิ้นเปลืองแต่เช้า ทั้งๆที่น้ำก็ไม่ได้อาบ ทักทายกันเสร็จ มาเรียบอกฉันว่า.."My friend(เธอเรียกฉันอย่างนั้น)พ่อของเด็กๆขอฉันแต่งงานล่ะ" ฉันมีความสุขไปด้วยกับมาเรีย อย่างบอกไม่ถูก ฉันตื่นเต้นไปกับเธอจนลืมมรรยาทที่จะแสดงความยินดี ที่ตื่นเต้นเพราะรู้สึกสมหวังไปกับเธอ ตื้นตันไปกับการรอคอยอันยาวนานและความใฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่ง พ่อของลูกของเธอจะขอเธอแต่งงานและอยู่กินด้วยกันไปจนแก่ ทำไมฉันจะไม่มีความสุขในเมื่อคนที่เรารู้จัก มีข่าวดีในชีวิตของเขามาบอกแก่เรา ทำไมฉันจะไม่มีความสุขล่ะ ในเมื่อมาเรียได้แสดงให้พ่อของเด็กๆเห็นแล้วว่า ผู้หญิงคนนี้แหละที่เขาอยากร่วมชีวิตด้วย

หากมีซักครั้ง ฉันเชื่อว่าผู้หญิงทุกคน ย่อมต้องการการแต่งงานและความมั่นคงในชีวิต มาเรียก็คงไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไป บ่ายวันหนึ่งฉันเจอมาเรียขณะไปรับลูกที่โรงเรียน มาเรียยืนคอยฉันอยู่ตรงทางเดิน หิ้วถุงย่ามที่เป็นสัมภาระหอบหิ้วขนม น้ำ ไปให้ลูกทานหลังเลิกเรียน มาเรียค้นเข้าไปในถุงย่าม ดึงการ์ดใบนึงส่งมอบให้ฉัน เธอบอกว่า..

วันเสาร์ที่ 14 กรกฏาคม เป็นวันฉลองการแต่งงานของเธอที่จัดขึ้นที่บ้าน และเธอก็เชิญฉันและครอบครัวไปเป็นเกียรติด้วย

Create Date : 13 กรกฎาคม 2550
Last Update : 13 กรกฎาคม 2550 8:02:52 น.		23 comments
Counter : 608 Pageviews.
Share Tweet