บนความน้อยใจ..
ฉันนั่งเล่นเนทในช่วงเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่พิมพ์อยู่ มีน้องที่สนิทกันโทรศัพท์เข้ามา..ฉันยังจำได้ถึงวันแรก ที่รู้จักกันผ่านทางโทรศัพท์ เธอแนะนำตัวว่าหนูเป็นเพื่อน ของหน่อยค่ะ..
จากวันที่แนะนำตัวจนวันนี้..ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนพี่สาวของเธอไปซะแล้ว..จากที่เธอคุยแต่สิ่งดีๆที่เธอมี..จนไว้ใจที่จะปรับทุกข์ถึงความรู้สึกของเธอต่อครอบครัวอย่าง ไม่อายที่เล่าให้ฉันฟัง..เธอเคยบอกฉันครั้งนึงว่า..
พี่รู้มั๊ย..พี่เป็นคนเดียวที่หนูรู้สึกว่า..พี่ไม่เคยหวังอะไร ในการคบหากับหนู ในขณะที่คนอื่นๆมีแต่หวังว่าจะได้ อะไรจากการคบหากัน
วันนี้..เธอหงุดหงิดใจกับแม่ของเธอที่ไม่เข้าใจว่าเงินที่ เธอหาส่งให้แม่นั้นคือความยากลำบากที่เธอพยายาม ทำให้แม่และน้องมีความสุข เงินสามหมื่นที่เธอให้แม่เธอทุกเดือน แทบไม่ได้กระเด็นไปหาลูกของเธอเพราะพ่อของเด็กเป็นเจ้าของร้านทอง สิ่งที่สะท้อนใจในความรู้สึก ของฉันคงเป็นตอนที่เธอเล่าว่า..หนูไม่เคยมีชีวิตวัยรุ่น กับเขาเลย แต่งงานก็ตอนอายุ 21 แล้วไม่ได้แต่งเพราะ ความรัก แต่แต่งเพราะเขามีเงินที่จะจุนเจือครอบครัวหนู กี่ปีแล้วที่หนูรอคอยที่จะได้อยู่กับลูก
ถ้ามองจากภายนอก..เธอดูจะมีชีวิตที่ดีกว่าฉันมากมาย แต่ถ้าดูภายในแล้วล่ะก็ ฉันรวยกว่าเธอหลายเท่านัก รวยที่ว่าก็คือรวยความสุข..ที่พอจะเข้าใจและแบ่งปัน ให้น้องเขาได้ ฉันนับถือในความกตัญญูรู้คุณของเธอ ที่ไม่ว่าจะเหนื่อยยากแค่ไหน เธอก็ไม่เคยทิ้งแม่ทิ้งน้อง ที่ต่างก็โตกันไปหมด แต่ทว่าไม่เคยเห็นว่าลูกและพี่นั้น ทุกข์ยาก
ฉันบอกเธอไปว่า..สิ่งที่เธอทำเพื่อครอบครัวตรงนี้มั๊ง ที่ทำให้เธอมีชีวิตที่ดีกว่าพี่น้องคนอื่นๆ..ฉันบอกให้เธอ อดทน..เพราะถึงอย่างไรแม่ก็เป็นแม่..ชีวิตทุกคนมีช่วง อายุไข ในบางครั้งที่เราคิดว่า..ทำไมเราจะต้องให้ อยู่ ฝ่ายเดียว มันก็จะเกิดเป็นความน้อยใจขึ้นมาทันที บางครั้ง..เราไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลอะไรมารองรับ เพียงแค่คิดว่า..เมื่อแรกเกิด..แม่ก็เหนื่อยกับเราแล้ว เท่านั้นก็พอเพียงที่เราจะทำลืมๆกับสิ่งที่เราคิดว่า.. ทำไมแม่เราไม่เหมือนแม่คนอื่น..มันคงเหมือน ไม้แก่ที่ดัดยาก..
ปรับทุกข์กันไปจนครบกระบวนความ..ฉันมองออกว่า เธอรักแม่และน้อง..แต่บนความน้อยใจที่แม่ไม่เคย เข้าใจถึงจิตใจเธอ ทำให้เธอเหนื่อยและท้อ ไหนจะ สามีที่แสนดี..ที่ไม่ปริปากว่าอะไร ทำให้เธอเกรงใจที่จะ พูดเรื่องเงินซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลยต้องมาปรับทุกข์กับฉันนี่แหละ
Create Date : 30 เมษายน 2550 |
Last Update : 2 พฤษภาคม 2550 5:38:26 น. |
|
12 comments
|
Counter : 689 Pageviews. |
|
|
อ่านแล้วก็ต้องย้อนกลับมามองดูตัวเองเหมือนกันค่ะ แม่ปุ๊มีพี่ชายกับน้องชายอย่างละคน ตัวเองอยู่ตรงกลาง ตอนเด็ก ๆ ชอบแอบไปน้อยใจคุณพ่อคุณแม่อยู่คนเดียวเงียบ ๆ เป็นประจำ คิดแต่ว่าทำไมเราไม่ได้บ้าง ทำไมเราโดนอยู่คนเดียว ฯลฯ เหนื่อยใจค่ะโตมาเลยเลิกดีกว่านิสัยนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายให้คุณพ่อคุณแม่บ้าง สบายใจกว่ากันเยอะ แต่ก็ไม่วายบางทีจะรู้สึกเกี่ยงอยู่ในใจว่าทำไมพี่กับน้องไม่ให้บ้าง บางทีก็ขุ่นใจเพราะอยากปกป้องผลประโยชน์ของคุณพ่อคุณแม่ ทุกครั้งที่แม่ปุ๊มีความรู้สึกแบบนี้จะพยายามเตือนตัวเองว่าแล้วเราล่ะให้พ่อกับแม่มากพอหรือยัง ก็ได้คำตอบในใจกลับมาทุกทีว่าไม่พอ และ ไม่เคยพอ เพราะโตจนป่านนี้แล้วถึงจะพยายามจะให้ยังไงก็ยังต้องเป็นฝ่ายรับจากพ่อกับแม่อยู่จนได้