Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
พฤษภาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
2 พฤษภาคม 2551
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
อีกสองอาทิตย์..เด็กๆ ทั้งลูกเราและลูกเขา ต่างจะต้องสอบวัดผลโดย
รัฐแคลิฟอร์เนีย เพื่อวัดผลการเรียนการสอนของโรงเรียนของรัฐทั้งหมด
ข้อสอบ..เริ่มยากขึ้นไปตามชั้นปีที่เรียน และมีจำนวนมากขึ้นตามไปด้วย
ปีนี้ ข้อสอบที่ใช้วัดผลมีเพียงสองวิชา คือภาษาอังกฤษ และ คณิตศาสตร์
ซึ่งคลอบคลุมเนื้อหาทุกอย่างที่เรียนมาทั้งปี ตั้งเป็นคำถามไว้ในนั้น ความยากสำหรับเด็กคงเป็นว่า..ทุกอย่างที่เรียนมา จะถูกนำมาออกสอบ
เชื่อได้เลยว่า..เด็กนักต่อนัก จำได้ไม่หมดและบางทีก็จำไม่ได้ว่า..ได้เรียน
มาแล้วหรือยัง ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษด้วยแล้ว..เด็กต้องอ่านเรื่องอย่างน้อยๆ
ยี่สิบเรื่องเป็นอย่างต่ำ ตอบคำถามเรื่องละ 4-5 ข้อเท่านั้นเอง
แน่นอน..เด็กคนไหนไม่รักการอ่าน ถ้าฉลาดหน่อยก็อ่านคำถามและ
มองคำตอบทั้งสี่ข้อ แล้วไปมองหา..คำ..ในเนื้อเรื่อง..อีกที ตรงกันก็ตอบ
ที่เบื่อหน่อย..ก็คงพยายามเดาอย่างมีหลักเกณฑ์ และถ้าโชคดีก็เดาถูก
แต่ถ้าเดาอย่างไม่มีหลักเกณฑ์ ก็ว่าไปตามปลายดินสอ ถ้าหากรักการอ่านและพยายามอ่าน ความผิดพลาดก็มีน้อยที่สุด
โชคดี..ที่คอนเนคชั่นกับครูดีอยู่บ้าง ครูให้ข้อสอบเก่าของปีที่แล้วมา
ปริ้นท์ให้ทั้งสองชุด และในนั้นยังระบุว่า..ข้อสอบจะทดสอบเนื้อหาอะไรบ้าง
ฉันก็เลย กว๊านเด็กแถวบ้านและเพื่อนนิกในห้องเรียน มาติวที่บ้าน แต่ก็
ต้องขอพ่อแม่เด็ก เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ไว้ใจกันง่ายๆหรอกนะ เรื่องเพศมันมีเยอะ
จนน่ากลัวน่ะ
เด็กบางคน ติวแล้ว..ไม่ยอมติวอีกเพราะบอกว่ายาก อันนี้ก็ไม่บังคับกัน
ตามแต่ใจเด็ก แต่ผล..เธอก็รับไปละกัน บางคนพอสิ้นปี รู้ว่าแม่นิกติว
มีหลบ..กลัวถูกเรียก อันนี้ ไม่เป็นไร แต่บอกล่วงหน้ากับเด็กไว้ว่า..ห้าม!
เข้ามาในเขตบ้านแม่นิก ในขณะกำลังติว ไม่งั้นเป็นเรื่อง
เด็กบางคน ที่พอรู้ใจกัน ก็ยอมทำข้อสอบ ทำผิดก็รับฟังว่าเพราะอะไรถึงผิด
และที่ถูกควรทำอย่างไร เวลาทำข้อสอบก็จะจำได้ว่าแม่นิกเคยสอน
เสาร์นี้ อะมอนโด้ เพื่อนนิกจะมาที่บ้าน มาติว เด็กคนนี้ พอรู้ว่าครูให้
ข้อสอบเก่าแม่นิกมา..ก็ตั้งใจที่จะมาเรียนรู้ หาได้ยากจริงๆเด็กแบบนี้
ที่เจอ..มีแต่จะหนี
ฉันรู้สึกไม่แปลกใจ ว่าทำไมคนเราถึงมีความแตกต่างกัน
สิ่งหนึ่งเพราะ..ความพยายามและความตั้งใจของคนเรา ที่ไม่เท่ากัน
Create Date : 02 พฤษภาคม 2551
Last Update : 2 พฤษภาคม 2551 23:22:45 น.
16 comments
Counter : 601 Pageviews.
Share
Tweet
ในคนๆเดียวกัน หากแต่คนละช่วงเวลา ความตั้งใจมันก็อาจจะไม่เท่ากันแล้ว
เมื่อก่อนเคยเป็นเด็กที่ดีตั้งใจเรียน ว่างเป็นอ่านหนังสือ
พอหลังๆมาตอนนี้ดีแตก หนังสือแทบไม่แตะ เล่นมันแต่เน็ต เฮ้ออออ ชีวิตคนเรา
โดย:
moDa aNt
วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:56:08 น.
แม่น้องนิกจ๋า
พี่หนอนฯ ต้องขอโทษที
จะบอกว่าได้รับเมล์ที่มีไฟล์แอชแทชมาแล้ว
แต่เนื่องจากห้วงนี้มีงานล้นมือ
เวลาคุยเมล์ก็คุยสั้น ๆ ไม่ใคร่จะเป็น
ก็เลยต้องใช้เวลา
แต่แวะมาบอกว่า
ขอเวลาและจังหวะดี ๆ
จะส่งหนังสือไปให้อ่าน (หรือไม่ก็ใช้เป็นยานอนหลับ หึ หึ)
คนอยู่ไกลจะเสียเปรียบหน่อยอ่ะ
แต่ก็ระลึกถึงอยู่เสมอ
ส่วนใหญ่เวลาจะส่งอะไรก็จะส่งไปพร้อมกันกับหนุ่ม (น้อย) อีกคนนึงไง
บังเอิญว่ายังหาหนังสือบางเล่มให้พี่เขาอยู่
ก็เลยพ่วงรอกันไปอีกแป๊บนึง
ไม่ได้อัพบล็อก เพราะต้องใช้เวลาพอควร
และเครื่องคอมฯ ที่บ้านก็มีปัญหาไม่ค่อยลงตัว เลยช้าไปหน่อยจ้ะ
โดย: หนอนฯ IP: 58.9.171.178 วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:04:02 น.
สวัสดีครีบแม่น้องนิก
ไม่ได้ตามคุรหนอนมานะเนี่ยะ
แต่บังเอิญมาพร้อมกันพอดี
ขออนุโมทนาที่ใจบุญช่วยติวเด็กๆด้วยนะครับ
ช่วงนี้พ่อพเยียไม่ค่อยว่างเลย
ยังระลึกถึงเสมอนะครับ
โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.27.35 วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:43:02 น.
พี่หนอนฯคะ
อย่าให้หนุ่ม(น้อย)รู้เชียวนะว่า
นินทา..เอ๊ยๆ ว่ากันข้ามบล๊อก
เดี๋ยวมีงอนนะพี่
รับทราบทางเมลแล้วค่ะ
++++++++++++++
คุณโดมคะ รับทราบค่ะ
ที่จริงทราบก่อนหน้านั้นด้วยแหละ
ว่าคุณโดมยุ่งๆ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.86.115 วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:25:50 น.
แม่น้องนิกจ๋า
นี่ถ้าอยู่เมืองไทย รับสอนพิเศษรวยเละนะ รวยกว่าที่ลุงบูลย์นั่งเขียนงก ๆ เสียอีก
วันนี้มาไกลถึงเมริกา ฮ่า มาเพื่อบอกว่าไปดูการ์ตูนตอนใหม่เร้ว ขอค่าตั๋วเครื่องบินด้วย
ค่าประกันชีวิตด้วย เผื่อขากลับบินตก แฮ่
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:44:14 น.
สวัสดีครับปี้แมว
ในตี้สุดก่อัพบล้อกแล้ว เยๆๆๆ
เรื่องเรียนบ่ก้อยน่าห่วงน้องนิก
เพราะปี้แมวเกยบอกผมว่าน้องนิกหมั่นและซอบอ่านหนังสือ
โดยบ่าต้องเคี่ยวเข็ญ
เมื่อเด็กฮักการอ่าน
ต่อหื้อตำรายากแค่ไหน
แกกก่จะม่วนตี้จะอ่านครับ
โดย: ก๋า เก็กเสียง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:29:35 น.
แมวจ๊ะ อยากรู้ เรื่องบล็อก ช่วยเมล์เร็ว ๆ
มีอะไรไม่เหมาะหรือเปล่า
โทรก็ได้ นิดนึงน่ะ กำลังรอ
โดย: ลุงบูลย์ (
pantamuang
) วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:11:16 น.
เราอัพใหม่แล้ว มีรูป ของอภิชาติ มาให้ดูด้วย มันผอมนะ แต่งยังกับหญิงเลย มันเปิดร้านอยู่แม่จั๊วะ ร้านชื่อ นับเงิน เราถ่ายหน้าร้านมันไง เห็นไม๊ มันบอกว่าขายของตามสั่ง ไม่ค่อยมีโชว์หน้าร้านหรอก ขายไม่แพง
ไม่แพงจริงๆด้วย โต๊ะเป็นชั้นๆวางถ้วยชาม 300 บาทเอง เดี๋ยวนี้มันประจำอยู่นั่นแล้ว พี่สาวมันซื้อห้องไว้ ก็ให้มันขายของไป จะได้มีอาชีพอยู่บ้านเราไง....
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:49:44 น.
สวัสดีครับปี้แมว
บ่อิจฉาน้องนุชครับ
ของผมก่กำหลังออกมาเดือนหน้าเดือนในนี่แล้วครับ หุหุหุ
ของผมก่ผลิตตี้ทะเลเหมือนกันเน้อครับ คริคริ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:02:44 น.
55555
สวัสดีครับปี้แมว
อันนี้ความลับแบบบ่ลับครับ
หุหุหุ
ใคร๋ใคร่ต๊องก่ไปแอ่วเกาะเต่าเต๊อะครับ
บนรีสอร์ทมันบ่ามีอะหยังหื้อเล่นเลย
ทั้งทีวีและโทรศัพท์ครับ
โหะๆๆๆ
เล่นน้ำเสร็จ
แลงมาก่เข้าห้องแล้วครับ
โดย: ก๋า เก็กเสียง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:25:48 น.
สวัสดีเจ้าปี้แมวเจ้า
ปี้แมวเก่งและเยี่ยมแต้ๆเจ้า
ติวข้อสอบหื้อละอ่อน
โดยตี้ม่หวังสิ่งตอบแทนอะหยั๋งเลย
ปี้แมวมีน้ำใจ๋ตี้งดงามแต้ๆเน่อปี้สาว
บุญกุศลปี้แมวฮับไปเต็มๆเลยเน่อเจ้า
โดย:
แม่เฮือน
วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:46:10 น.
ปี้แมวๆอ้ายก๋า อ้ายเปิ้นว่า ผลิตอะหยั๋งตี้ทะเลเจ้า อิอิอิ แซวๆๆๆ
นุชผลิตแล้วมันม่ติดอะปี้แมว
ปิ๊กมาเอ๋อนั่นมาแหมละ กั๊ปโจ๊ะโล๊ะ ฮิ้ววววว
โดย:
แม่เฮือน
วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:48:22 น.
ปี้แมวครับ
อันนี้โต๊ดไผบ่าได้ครับ
มันเป๋นเรื่องของ "ฝีมือ" ครับ 55555
กว่าผมจะมีบ่าเสือหน้อยก่สองปี๋ก่อนเน้อครับ
โดนแซวตึงวันว่าเมื่อใดจะมีลูก
ก่อยากบอกว่าพยายามแล้วเน้อ
แต่มันผลิตบ่าได้ บ่ฮู้จะยะจะใดเหมือนกั๋น 55555
สุดท้ายไปแอ่วเกาะเต่าปิ๊กมา
ก่ปั่มปั๊มได้ทันที หุหุหุ
ผมว่าขึ้นอยู่กับจิตใจ๋ของเฮามากกว่าครับ
ถึงเวลามีมันตึงมีเองครับ
โดย: ก๋า เก็กเสียง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:21:46 น.
ที่เรามีความตั้งใจและความพยายามไม่เท่ากันนั่น
เป็นเพราะว่าเราสนใจและให้ความสำคัญในสิ่งหนึ่ง ๆ ไม่เท่ากัน
ในวัยเด็ก เป็นวัยที่"ต้องๆๆๆๆๆๆ" กับทุก ๆเรื่อง ไม่ว่าสนใจหรือไม่ก็ตาม
โดย: อวน IP: 203.156.61.219 วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:43:30 น.
แต้อี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอวน.
เหอ เหอ เหอ
....................
หลังจากที่เด็กชายโยเลิกเรียนกลับถึงบ้าน
ทุกคืนก่อนเข้านอนคุณพ่อเห็นเด็กชายโย
ทำมือขยุกขยิกที่เป้ากางเกงเสมอ
พ่อ: โยทำอะไรนะลูก
ดช โย: ผมกำลังทำการบ้านอยู่ครับ
พ่อ:
โดย: อปนคฒหจหนมดสรหยรพทกหกกกกก IP: 118.172.65.0 วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:15:58 น.
แปล๋บ่ได้เจ้าอปน.
บ่าเดี่ยวนี้..เขาแปล๋อักษรย่อ
กั๋นหมดแล้วเนาะ
เผอิญเฮาบ่ใจ้มนุษย์ต่างดาวอ่ะ
แปล๋บ่ได้เห้ย
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.85.54 วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:47:26 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เมื่อก่อนเคยเป็นเด็กที่ดีตั้งใจเรียน ว่างเป็นอ่านหนังสือ
พอหลังๆมาตอนนี้ดีแตก หนังสือแทบไม่แตะ เล่นมันแต่เน็ต เฮ้ออออ ชีวิตคนเรา