เวรกรรมน่ะมีจริง ข่าวที่ดีที่สุดในต้นปีสำหรับฉันและสามี ที่เพื่อนสามีโทรมาบอกสองวันก่อน ก็คือเรื่อง..แจ๊กกี้ ถูกไล่ออกจากงาน ที่มันดีก็เพราะว่า ครั้งนึงแจ๊กกี้กับสามีฉันเคยทำงานร่วมกัน หล่อนเอาใจเจ้านายเก่งมาก ปากหมาน หล่อนเลยได้สิทธิพิเศษทำงานสิบโมง เลิกบ่ายสอง แทบจะทุกวัน ส่วนสามีฉันตรงเวลาเป๊ะ หรือต้องทำล่วงเวลาแบบไม่ได้เงิน เวลาที่แจ๊กกี้มีปัญหาก็สามีฉันนี่แหละพ่อคนใจดี รับฟังปัญหาหล่อน สั่งเมียให้ทำอาหารเผื่อ สั่งเมียทำกระทั่งอาหารมื้อเย็นให้หล่อนมารับกลับไปบ้าน เพราะหล่อนมีปัญหา(เรื่อยๆ)ฉันก็ทำให้เพราะถือว่าเป็นเพื่อน สามีฉันก็ทำงานแทนจนหัวไหล่เดี้ยงในวันหนึ่ง ไม่สามารถพิมพ์งานได้นานๆอีกต่อไป หมอจึงสั่งให้พักงาน นั่งกินเงินประกันของบริษัทอยู่ที่บ้าน ต่อมาเขารู้ว่า บริษัทหาคนใหม่มาแทนและไม่คิดจะรับเขากลับไปอีก สามีฉันเลยฟ้องเรียกค่าล่วงเวลา บริษัทเลยเสียค่าโง่มาเป็นล้าน เพราะช่วงนั้นสามีฉันใช้เครื่องคอมฯส่วนตัวไปทำงาน เครื่องตัวนี้บอกเวลาในขณะทำงานได้สำหรับฉันและสามีแล้ว จะไม่มีคำว่า ช่างมันเถอะ เรื่องบางเรื่องถ้าทำอยู่บนความถูกต้อง เราก็ควรเรียกร้องสิทธิที่พึงได้ นั่นแหละ แจ๊กกี้โกรธสามีฉัน เพราะหล่อนยังคงทำงานที่นั่นและหล่อนไม่ได้ค่าล่วงเวลาเหมือนสามีฉัน ครั้งนึงสามีฉันโทรไปหาหล่อนๆวางหูใส่หน้าเขาไม่เพียงเท่านี้ หล่อนเที่ยวได้เอาเรื่องสามีฉันไปเล่าให้กลุ่มสินเชื่อทางธุรกิจที่รู้จักกันในวงแคบๆว่า ไอ้เจ้าเนี่ย ไหล่มันเดี้ยง อย่าไปรับมันเข้าทำงาน เดี๋ยวมันฟ้องเอา สามีฉันโกรธชนิดที่ไม่เคยลืม ฉันบอกเขาว่า.. "นี่ไง..คือการเรียนรู้ เราคิดว่าเขาคือเพื่อน แต่เขาคบเราเพียงเพื่อตักตวงผลประโยชน์ เมื่อไม่มีประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง ตัวตนที่มันแสดงให้เราเห็นเราก็รับรู้ไว้ อย่างน้อยๆเราก็ได้รู้ว่าข้าวเรามันไม่มียาง แม้เพียงน้ำใจมันยังไม่มีให้ยูเลย" ฉันรู้ว่าสามีฉันไม่เคยลืมเรื่องนี้หรอก เผลอปุ๊บพี่แกต้องยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด ฉันคิดน่ะว่าถ้าไม่รักกันทำเฉยซะก็คงดีกว่าที่จะแทงกันอย่างแจ๊กกี้ทำ ถ้าหล่อนเฉยซะฉันก็จะนึกขอบคุณหล่อน แต่ฉันก็ไม่ได้ กระทั่งสองวันก่อนรูดี้เพื่อนสนิทสามีฉันโทรมาเล่าว่า..เฮ๊ย..รู้แล้วอย่าพูดไปนะ แจ๊กกี้มันโทรมาเล่าให้ฟังว่ามันถูกไล่ออก เพราะธนาคารล้วงลูกเข้าไปในคอมฯของมันแล้วจับได้ว่ามันทำงานสองแห่ง ฉันล่ะสมน้ำหน้ามัน..พูดตรงๆกับสามีว่า ไงล่ะ ดีใจล่ะสิที่มันมีอันเป็นไป ไม่ต้องบอกให้เมียหยุดสมน้ำหน้าหรอก ฉันจะสมน้ำหน้ามันงี้แหละ ให้มันรู้ไว้ว่ากรรมมีจริง เอาเปรียบเราก็เท่านั้นทำกับเพื่อนก็เท่านั้น แล้วทีนี้เป็นไง โดนไล่ออก เน่ายิ่งกว่ายูซะอีก เห็นรึยังล่ะว่าเวรกรรมมันมีรอนิดก็ไม่สายที่จะได้เห็นอะไรดีๆ   Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2550 11 comments Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 1:49:59 น. Counter : 625 Pageviews. Share Tweet

นั่นแหละคนแบบนี้สิ่งที่ใด้รับสมควร   โดย: saengjan 4 กุมภาพันธ์ 2550 3:07:40 น.

วันเสาร์ แม่น้องนิกต้องไปตลาดไทยทุกครั้ง วันนี้ซื้ออาหารมาทำกินฉลองให้แจ๊กกี้มัน แต่เรากินคนเดียว ซื้อขนมจีนน้ำยากระป๋องๆเล็กๆเหมือน ปลากระป๋อง แล้วก็ใส่กะทิเพิ่ม ปรุงเพิ่ม นิดหน่อย อร่อยมาก เส้นขนมจีนก็เป็นเส้นแห้ง ต้มแว๊บเดียวก็กินได้แล้ว เหยาะถั่งงอกหน่อยเป็นอันเสร็จ เสียดายคุณสามีเธอไม่ชอบกินขนมจีนเพราะเคยกินแล้วเจอของไม่สอาดจนมีอ๊วกเธอเลยเข็ด ไม่แตะอีกเลย นอกจากนี้ก็ทำวุ้นกะทิกิน ซื้อเขากินมันแพงอ่ะ แปดสิบบาทมีแค่ห้าชิ้นเล็ก ทำกินเองดีกว่าถ้าทำเป็น..โนะ หาเรื่องกิน แต่เอาแจ๊กกี้มาอ้าง เข้ากั๊น เข้ากัน   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.218 4 กุมภาพันธ์ 2550 5:59:28 น.

ฮ่วย พักนี้พิมพ์ผิดเรื่อย สะอาด นะจ๊ะ วันก่อนเม้นท์ที่บล๊อกน้องอาร์ต จะพิมพ์ว่าเขียนจดหมาย ดั๊นพิมพ์ว่า.. เขียนจดหมา   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.218 4 กุมภาพันธ์ 2550 6:02:10 น.

ไม่ได้กินบนเรือน แต่ก็ขี้รดหลังคาได้เหมือนกันแฮะ สมควรแล้วจริง ๆ ค่ะ พี่แมวพูดถึงขนมจีนแห้งกับน้ำยากระป๋องแล้วแม่ปุ๊นึกถึงตอนอยู่เมกาแม่ปุ๊ซื้อมาทำทานบ่อยมาก แต่จะใส่ผักกาดดองด้วยเพราะแม่ปุ๊ชอบเปรี้ยว ๆ เคนเนธก็เหมือนพี่อินค่ะไม่ชอบเล่นกับเด็กที่เล็กกว่าตัวเอง ชอบเด็กโตกว่า กล้องแม่ปุ๊ก็ไม่เก่าเท่าไหร่ค่ะพี่แมวแต่ของคนอื่นเค้าซูมกันยาวเป็นกระบอกข้าวหลาม กล้องแม่ปุ๊กลายเป็นกล้องเด็กเล่นไปเลย   โดย: Lauderdale By The Sea 4 กุมภาพันธ์ 2550 7:26:22 น.

ไม่ช้าก็เร็ว กรรมมันก็ตามทันครับ... วันนี้มาร้องเพลงให้ฟังดีกว่า ก่อนที่มันจะเลยเที่ยงไป... อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส เราเบิกบานรีบมาเร็วไว ยิ้มรับวันใหม่ยิ้มให้แก่กัน... อรุณสวัสกั๊บ...   โดย: หลานยายจุล 4 กุมภาพันธ์ 2550 9:29:57 น.

แม่ปุ๊ มีมุกเยอะเหมือนแม่ขวัญเหมือนกันนะ ทำให้พี่หัวเราะได้เนี่ย ซูมเป็นกระบอกข้าวหลามพี่เห็นแล้วล่ะ ยิ่งยาวยิ่งแพง พอกับข้าวหลามเลยมั๊งน่ะพี่ก็ไม่กล้าประกบเหมือนกันจ่ะ เรานึกว่าของเราเดิ้นแล้วน่ะเนาะ หลานยายจุล มาร้องเพลงให้กันฟังแต่เช้าเลย ขอบคุณนะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.236 4 กุมภาพันธ์ 2550 9:36:37 น.

คนมันอิจฉามากกว่า สมน้ำหน้าว่ะ แล้วตกลงจอนห์ก็ไม่ได้ทำแล้วซิ หาที่อื่นทำอีกหรือเปล่า พี่ไก่ก็ไม่ชอบกินขนมจีน กินทีไรชอบท้องเสีย เพราะเป็นแป้งหมัก บ้านเราหากินง่ายกว่าที่โน่นแยะ เออ....กุ๊กสูงกว่าพี่ไก่นิดหน่อยนะ แต่ยังไม่เท่าเรา นิกล่ะ แววสูงไหม ..... รูปที่ถ่ายมีแต่แม่และลูกนั้น เพราะพี่ไก่ไม่ชอบเข้ากล้อง จะเป็นคนถ่ายมากกว่า อีกอย่างเราแยกมาถ่ายเฉพาะครอบครัวก็เลยไม่มีใครถ่ายให้สามคนไง ถ้ามาเจอกันพี่ๆน้องๆถึงจะได้ถ่ายกันสามคน สรุปว่าเที่ยวสองครั้งเห็นในงานหมดแล้ว สะใจ เราแปะรูปอีกนะ ทั้งเก่าและใหม่ แม่น้องนิกยังดูไม่หมดไม่ใช่เหรอ   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 5 กุมภาพันธ์ 2550 13:09:55 น.

ผลกรรม บางทีมันก็นานกว่าที่เรารอน่ะ ...แต่ไม่เป็นไร เราไม่รีบ   โดย: อาร์ตค่ะ - อัพบล๊อกเจ๋งค่ะ พี่แม่น้องนิก สะใจดี IP: 124.120.13.201 5 กุมภาพันธ์ 2550 23:14:06 น.

แม่น้องกุ๊ก แกอั๊พอีกแล้วเหรอ เออ..เดี๋ยวตามไปดู น้องอาร์ต พี่ไม่รีบค่ะอาร์ต กรรมมันมีหลายแบบ ไม่ว่าทางใดทางหนึ่งมันก็ต้องเจอ พี่เชื่ออย่างนั้น เราไม่ต้องไปทำอะไรใครหรอก ลำพังชีวิตมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าพี่ พี่รู้จักมันดีพอ ถ้ามันเลือกคนอื่นที่เพียง ผ่านเข้ามาในชีวิต ก็แล้วแต่มัน เราห้ามไม่ได้ แต่พอวันนึง เหมือนที่เคยบอกอาร์ตไว้ วันนึง..ที่มันล้มน่ะ หาคนแค่คนนึงที่จะเป็นที่พึ่งพิงทางใจ มันยังหาไม่ได้เลยเที่ยวได้โทรหาเพื่อนสนิทพ่อนิก เล่าเรื่องให้เขาฟัง น่าแปลกใจเหมือนกันนะอาร์ตที่ว่า พอมันล้ม มันก็รู้ว่าคนไหนที่มันจะโทรไปปรับทุกข์ได้ มันไม่ยักกะโทรไปหาคนที่มันประจ๋อประแจ๋เขาเลยอ่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.77 6 กุมภาพันธ์ 2550 0:40:30 น.

อือม์ โนคอมเม้นท์สำหรับเรื่องที่เล่าคะ อ่านแล้วไม่สบายใจ ให้ความเห็นไม่เป็น เกลียดอะไรแบบนี้คะ อย่างเวลาสามีกุ้มๆ เรื่องที่ทำงาน หลังๆ มานี้ ดิฉันก็ใบ้กิน ไม่รู้จะช่วยปลอบใจยังไง...เด๋วนี้ เลี้ยงลูกอย่างเดียว ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กะพวกไวทืคอลล่าเร้ย...เฮ้อ.... อ้อ... นี่แวะเข้ามารายงานตัวค๊า พร้อมกะจะบอกว่า หายป่วย สบายดีกันแล้วละคะ ... ขอบคุณที่กรุณาแวะไปเยี่ยมเยียนนะคะ   โดย: มรรคณิชา 6 กุมภาพันธ์ 2550 16:21:34 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม ช้าหน่อยไม่ว่ากันนะคะ ช่วงนี้ นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นกินน่ะค่ะ 555 ยังงัยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงเสมอล่ะค่ะ ............................. ไม่มีสิ่งใดจะมอบให้ นอกจาก....ความจริงใจที่เต็มปรี่ เริ่มต้นผูกพันกันวันนี้ เพื่อมิตรไมตรีที่ดี..ตลอดไป เราต่างก็...มีไฟฝัน พร้อมจะสร้างสรรค์..เพื่อวันใหม่ ขอให้เรา....ต่างเป็นกำลังใจ เพื่อไปสู่จุดหมายที่...ยังรอ เทคแคร์ค่ะ   โดย: Baby I love you 6 กุมภาพันธ์ 2550 22:11:33 น.