แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า เป็นหนี้บล๊อกแท๊กแม่ขวัญมาหลายวันแล้ว วันนี้ก็เลยขอแฉความรู้สึกที่มีกับครอบครัวของสามีเป็นรายๆไปเลยก็แล้วกัน พี่ชายสามี คนนี้เห็นหน้าแล้วอยากจะถีบออกบ้าน แต่ก็เห็นแก่หน้าสามีน่ะนะถึงอนุญาตให้มาอยู่ได้คืนนึง สามีฉันก็คงอึดอัดใจอยู่มากทีเดียวแต่ก็ช่วยไม่ได้ ฉันไม่ใช่คนเมตตารับมันเข้ามาบ้าน ใครรับคนนั้นก็จัดการไปเองละกัน ข้าวฉันก็ไม่ทำให้กิน เอาให้มันตายกันไปข้างนึงให้สมกับที่มันทำโง่กับฉันนัก ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีที่มันโกงมรดกแม่ผัวไปเลยนะ ไหนจะเป็นหนี้คำขอโทษพวกฉันอีกล่ะ เงินร้อนน่ะอยู่ได้ไม่นานหรอกไม่มีความเห็นใจจากฉันหรอก นอกจากจะกระทืบซ้ำเวลามันล้ม ครั้งหนึ่งมันยังไม่เห็นแก่หน้าน้องเลย แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นน้องมันด้วย ทำไมฉันต้องปราณีคนที่ทำไม่ดีกับเรามาก่อนด้วยล่ะ ถ้าฉันคิดจะฟันดาบกับใคร ฉันก็แน่ใจแล้วว่าสมควรทำ น้องสาวสามี แม่นี่ก็เหลือร้าย ฉันว่าฉันร้ายแล้วนะ แม่นี่ร้ายกว่า จนฉันต้องพยายามร้ายให้ทันหล่อน คิดแล้วปวดหัวที่จะต้องทำตัวเป็นนางมาร ทั้งๆที่ฉันน่ะนางเอกนะ ที่ว่าหล่อนร้าย คือร้ายที่จะเอาประโยชน์เข้าหาตัวเอง ต่อหน้าพ่อพูดอย่างนึง ลับหลังพ่อผัวฉันหล่อนพูดอีกอย่างนึง ต่อหน้าพวกฉันหล่อนปากหวาน ยิ้มแย้ม ลับหลังหล่อนว่าพวกฉันเสียเละว่าใจดำ ไม่เคยดูแลพ่อแม่ แต่หล่อนดีม๊ด..หล่อนขยักความจริงที่ว่า..ที่หล่อนดูแลได้เพราะหล่อนจิกเงินไปแล้ว ตรงนี้หล่อนไม่เล่าให้ใครฟัง นี่แหละที่ฉันว่าหล่อนร้าย และทำให้พวกฉันในสายตาญาติๆเป็นมาร ฉันเลยต้องเป็น Moreมารให้สมใจหล่อน นำอยู่หัวขบวนให้สามีกับพี่สาวเขาตามก้น เพราะเล่ห์อย่างนี้ไม่ต่างจากคนไทยหรอก แหม..ทำอย่างกับฉันไม่เคย ของอย่างนี้เล่นง่าย คนอย่างนี้ต้องมาเจอกับฉันนี่ ถึงจะสมกัน หล่อนหว่านล้อมพ่อให้มาสั่งพวกฉันๆก็รับคำ แต่จะทำหรือไม่ทำเป็นอีกเรื่องนะ หรือทำแต่ช้าาาาาามากหรือทำลืมไปเลย เอาดิ..เผลอๆหล่อนโทรมา ฉันก็บอกว่าสามีฉันไม่อยู่ หมดเรื่องไป ฉันไม่อยากจะยุ่งกับหล่อนนักหรอก ถ้าไม่จำเป็นเช่นแม่ผัวตาย พ่อผัวตาย ไม่เคยโทรหา หล่อนก็ไม่เคยโทรหาพวกฉันเว้นแต่จะใช้ให้ทำอะไร คุณสามีแน่ะรับไป เรียกว่าหล่อนไม่ถูกจริตฉันฉันไม่ชอบพวกปากหวานก้นเปรี้ยว พร้อมจะกัดเราได้ทุกเมื่อ ทั้งๆที่ไม่เคยมีเรื่องที่บาดหมางกัน ฉันว่าหล่อนเป็นโรคทนเห็นพี่น้องดีกว่าหล่อนไม่ได้มากกว่า อย่างนี้ต่างคนต่างอยู่น่ะดีที่สุด เข้ามาใกล้รัศมีฉันจะเจอถีบส่งเข้าให้อีก พ่อผัว คุณพ่อผัวนี่ ฉันเว้นให้เลยนะ เว้นไว้ไม่เอาคืนเพราะแก่มากแล้วปล่อยให้เป็นไปตามวาระละกัน เจอพ่อผัวครั้งแรกฉันก็เสียน้ำตาแล้วล่ะไม่ใช่ดีใจหรอก แต่เสียใจที่เห็นความอยุติธรรมที่เห็นความรักหลานไม่เท่ากัน แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดได้เองน่ะว่า เพราะฉันหวังมากไปว่าท่านจะรักหลายชายเลยเลิกหวัง คิดซะว่าช่างเถอะ ท่านจะรักใครก็ปล่อยไปเพราะวันนึงท่านก็จะเป็นไปตามสังขาร พูดถึงสังขารเนี่ย พ่อผัวฉันไม่ยอมรับว่าตัวเองแก่นะ ทั้งๆที่จะแปดสิบ ยังนั่งเครื่องบินไปลอนดอนหาลูกสาว พนักงานเอารถเข็นมารับ ท่านโกรธค่ะ..โกรธที่เขาหาว่าท่านแก่..เฮ้อ!!!!!ฉันหลุดขำกิ๊กออกมาตอนท่านเล่าด้วยความโมโห..โถ..คุณพ่อ.. ไม่เท่านั้นนะ ท่านน่ะอดีตผู้พิพากษา ตัดสินคดีมาซะเคยเลยติดสั่ง ติดตัดสินลูกๆทั้งที่ลูกๆน่ะแก่กันหมดแล้ว แล้วลูกๆก็ยอมพ่อยกให้พ่อถูกไปทุกครั้ง ฉันล่ะปลงเพราะพ่อฉันน่ะตามใจลูก พ่อฉันพร้อมที่จะรับฟังลูกมากกว่าที่จะสั่งลูกด้วยซ้ำไป สามีฉันซื้อรถ ท่านก็ไม่พอใจว่าทำไมไม่ซื้ออย่างนั้น อย่างนี้ เออ..แล้วเงินก็ไม่ได้ช่วยจ่ายให้หรอกน่ะ ฉันนี่แหละขบถ..บอกสามีว่า ปล่อยเขาพูดไป พูดไม่เหนื่อยก็พูดไป จะทำไม่ทำเป็นเรื่องของเรา เงินเรานะจ๊ะ อยากได้อะไรทำไมต้องตามใจพ่อผัวด้วยล่ะ เป็นงงจริงๆ ฉันไม่อยากถือสาหาความ กลัวบาปเลยยกๆไว้ให้ท่านซะคนนึง ฉันไม่ห้ามหรอกที่ท่านจะพูดแนะนำ ว่ากล่าว ตักเตือนอะไร แต่จะทำไม่ทำเป็นอีกเรื่อง ก็ยังดีที่ฟังใช่มั๊ยล่ะ บางทีฉันก็อยากจะพูดตรงๆกับท่านว่า คุณพ่อน่ะไม่ได้ส่งเสียสามีหนูเรียนนะคะ กว่าหนูสองคนจะมีวันนี้กันได้ก็เกือบตาย พอหนูจะมีความสุขกันบ้างคุณพ่อจะมาแนะอะไรเอาตอนนี้ ต่างคนต่างอยู่อย่างมีความสุขดีกว่าเนอะ คุณแม่สามี ท่านเสียไปแล้ว แต่อยากเล่าถึงท่านเพื่อว่าจะได้เป็นบทเรียนให้กับเพื่อนๆ หรือแม้แต่ตัวฉันเองก็เตือนตัวเองเหมือนกัน พ่อแม่สามีของฉันหย่ากัน สาเหตุของการหย่าก็คือ นิสัยที่ต่างกันลิบลับทำให้อยู่ด้วยกันไม่รอด แม่สามีฉันมาจากครอบครัวที่มีฐานะ ส่วนพ่อสามีมาจากครอบครัวมีเกียรติแต่ประหยัดใช้ คนสองคนที่ต่างกันสุดขั้วมาอยู่ด้วยกันเพราะความเหมาะสมก็เลยไปกันไม่รอด แม่น่ะไม่รู้ตัวหรอกว่าเพราะอะไรทำไมพ่อถึงอยากหย่า คุณแม่สามีบอกฉันว่า แม่ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายถึงบ่นกับการที่ผู้หญิงจะซื้อของมาเก็บ เพราะมันจำเป็นต้องกินต้องใช้ ท่านพูดอย่างนี้ แต่พระเดชพระคุณคุณแม่ท่านเล่นซื้อราวกับมินิมาร์ทมาวางอยู่ในบ้าน แล้วพ่อสามีท่านหาอยู่คนเดียวใครเลยจะทนได้ที่เมียจ่ายแหลก แต่ผัวก็หาแหลกจนเหนื่อย พอสามีขอหย่าท่านก็รับไม่ได้ จมอยู่กับความหลัง ซึมเศร้า กี่ปีๆท่านก็ไม่เคยคิดว่าท่านทำอะไรผิด จนความจำเริ่มเสื่อมเพราะจมอยู่กับความหลัง เวลาที่แม่เจอใครแม่ก็มักจะเล่าถึงอดีตที่รุ่งเรือง ไม่มองความจริงที่ว่า ลูกของแม่ต่างก็เริ่มแก่ มีครอบครัว มีหลาน แม่ไม่เคยกอดหลานเลยนะ ได้แต่นั่งดู แล้วเริ่มพูดถึงความหลัง นี่แหละที่ฉันเห็น ฉันบอกกับตัวเองว่าฉันจะไม่ทำอย่างนี้กับครอบครัวของฉัน สามีของฉันคงเกลียดผู้หญิงอย่างนี้ เพราะเขาเห็นตัวอย่างของแม่มามากพอ ฉันระมัดระวังในการที่จะซื้อของมาไว้ในบ้าน เพราะไม่อยากย้ำเตือนความจำเกี่ยวกับแม่ของเขาอีกน่ะแหละ ไม่อยากให้เขาคิดว่าเกลียดสิ่งที่แม่ทำ แล้วมาเจอเมียที่เขาเลือกทำเหมือนแม่ซะเอง ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันกลัวโดนทิ้งน่ะแหละ คุณสามี ขอแฉความรู้สึกเกี่ยวกับคุณสามีหน่อยนะจ๊ะ สาธุ หนูไม่คิดจะบาปหรอก สามีฉันเป็นคนดี ดีอยู่ 75% ก็พอแล้วล่ะเนอะ จะหาดีที่ไหนเต็มร้อยล่ะเมื่อก่อน..เธอจะเป็นคนโมโหง่าย ยอมรับว่าฉันไม่ค่อยมีความสุขนักหรอกกับความจริงที่ได้พบ ใครจะรู้ล่ะว่า ผู้ชายบางคนที่แต่งงานไปแล้วคิดว่าเมียรักและเมียเป็นของตายที่รู้จักตัวตนของสามีดี จะแสดงอารมณ์ดิบได้อย่างไม่แคร์ ฉันต้องใช้เวลาอยู่นานที่จะค่อยๆพูด ทำความเข้าใจยามที่เขาอารมณ์ดี พูดหลังกินข้าว พูดยามที่เขาเกิดอารมณ์อยากพูดถึงความยากลำบากของเราสองคนที่ช่วยกันประคับประคองชีวิตคู่กันมา ฉันบอกเขาว่า ฉันกลัวทุกครั้งที่เขาโมโห ฉันกลัวว่าลูกจะกลัวพ่อแล้วไม่กล้าพูดปรึกษาพ่อ ฉันเสียดายของที่เราหามาด้วยกันแล้วถูกทำลายเพราะเขาระงับใจไม่เป็น ฉันกลัวเขาตายเวลาที่โมโหในขณะขับรถ ทุกอย่างที่ฉันกลัวฉันบอกเขาหมดยามเขาอารมณ์ดี ฉันไม่หวังว่าเขาจะเลิกโมโห เพราะฉันเองยังโมโหเลย แต่ขอให้เขาคิดและมีสติก่อนทุกครั้งว่า ทำไปแล้ว มันได้อะไรนอกจากความสะใจบนความกลัวของลูกและเมีย ชีวิตมันก็ไม่เป็นสุข ฉันขอเพียงความสุขใจ เพื่อเป็นพลังให้ฉันสู้เพื่อความอยู่ดีมีสุขของคนในครอบครัวเท่านั้นแหละ ที่ผ่านมาเขาก็ลดไปได้เยอะ จะได้มากได้น้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้เสียเลย..เนอะ   Create Date : 18 มกราคม 2550 13 comments Last Update : 18 มกราคม 2550 6:48:18 น. Counter : 739 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ มาอ่านความลับค่ะ พูดออกมามั้งก็ดีค่ะจะได้รู้สึกโล่งอกมั้ง หากเราไม่พูดซะเลยบางครั้งอึดอัดนะ เป็นกำลังใจค่ะ   โดย: บ้านโคกโจด (my_oom ) 18 มกราคม 2550 8:44:07 น.

มาอ่านครับ   โดย: หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน 18 มกราคม 2550 9:01:19 น.

เข้ามาอ่าน จำเก็บไว้เป็นอุทาหรณ์ เรื่องครอบครัว เป็นอะไรที่ต้องปรับตัวเข้าหากันตลอดจริงๆ ขอบคุณที่เล่าให้ฟังคะ   โดย: มรรคณิชา 18 มกราคม 2550 10:43:36 น.

ได้อ่านแล้ว ขอบคุณที่สละเวลาเขียนให้อ่านจ๊ะ เป็นความลับที่คับอกจริงๆเลยนะพี่แมว หนักหนามากๆเลย   โดย: miz u so much 18 มกราคม 2550 18:39:53 น.

จ้า คุณบ้านโคกโจด มีบล๊อกก็ช่วยได้เยอะ ได้พูดในสิ่งที่อยากพูด คุณแม่หนูมรรค ชีวิตครอบครัวก็เป็นอย่างนี้แหละ แต่สำหรับแม่น้องนิก เราไม่เคยรู้ ว่าแต่งเข้ามาแล้ว มาเจอโครงกระดูก ในตู้ ที่เก็บกวาดเท่าไหร่มันไม่ยอมหมด ซะที แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้อยู่ใกล้กันหรืออยู่ร่วมกันนะ นานๆเจอกันทีหรอกค่ะ ถ้าอยู่ด้วยกัน ท่าจะไปกันไม่รอด แม่ขวัญ แม่ขวัญเห็นหรือยังว่า ชีวิตของคนอื่น บางทีหนักหนากว่าของแม่ขวัญซะอีก อย่างของพี่ๆว่าหนัก แต่ถ้าเรามองคนอื่น ที่ผ่านอะไรมามากกว่าเราๆก็มองว่าของเรา ขี้ประติ๋ว เดี๋ยวก็ผ่านมันไปได้ แต่ก่อนผ่าน พี่ก็ปล่อยบ้าง กัดบ้าง ตามแต่สิ่งที่มันจะเข้า มากระทบ พี่คงไม่นิ่งเฉยไปทุกเรื่อง มันก็ แล้วแต่คนของเราแหละนะว่าจะให้สิทธิ์เราแค่ไหน   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 19 มกราคม 2550 0:57:26 น.

เป็นความลับคับอกอย่างที่แม่ขวัญว่าจริง ๆ ด้วยค่ะ พี่แมว   โดย: Lauderdale By The Sea 19 มกราคม 2550 9:00:44 น.

แม่ขวัญกับแม่ปุ๊บอกว่าอ่านแล้วเป็นความลับคับอก พี่รู้สึกดีขึ้นมาว่า ตัวเองเป็นนางเอกไม่ใช่นางมาร ทั้งๆที่กำลังจะเริ่มทำตัวเป็นนางมาร เพราะยอมไม่ได้อีกต่อไป   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.196 19 มกราคม 2550 9:38:56 น.

พี่แมวไม่เป็นมารร้ายหรอกคะ เรื่องแบบนี้มันพูดลำบากต้องเจอกับตัวเองถึงรู้ อย่างขวัญน่ะโชคดีคะที่ทางบ้านสามีค่อนข้างเข้าใจและไม่มายุ่งย่ามอะไรในบ้าน แม่สามีใจดีและให้อิสระเต็มที่เพราะเค้าเลยโดนกระทำมาก่อนคะเค้าเลยไม่อยากให้เราโดนแบบเค้า ขวัญว่าขวัญโชคดีมากๆคะ ถ้าเทียบกับเพื่อนๆขวัญเวลาเค้าเล่าให้ฟังกันมีแต่สยองๆทั้งนั้นเลยล่ะพี่แมว   โดย: miz u so much 19 มกราคม 2550 12:59:28 น.

เปลี่ยน แบล๊กกราวเร็วจัง เมื่อเช้ายังดูเป็นอันเก่า ของเราวันนี้พยายามอัพนะ แต่ทำยากมาก ไม่รู้เป็นยังไง ได้แต่เขียน รูปเอาใส่ไม่ได้ lineไม่ดี เดี๋ยวจะลองใหม่ วันนี้วันศุกร์ซะด้วย เขากลับบ้านกันเร็วอยู่ได้ไม่นาน รูปเราที่ไปเที่ยวเชียงใหม่รอบที่สองนั้น เราตัดผมทรางนักเรียนนารีเชียวนะ ไม่รู้คนไหนแม่คนไหนลูก ฮิ ฮิ .....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 19 มกราคม 2550 15:41:41 น.

เปลี่ยน แบล๊กกราวเร็วจัง เมื่อเช้ายังดูเป็นอันเก่า ของเราวันนี้พยายามอัพนะ แต่ทำยากมาก ไม่รู้เป็นยังไง ได้แต่เขียน รูปเอาใส่ไม่ได้ lineไม่ดี เดี๋ยวจะลองใหม่ วันนี้วันศุกร์ซะด้วย เขากลับบ้านกันเร็วอยู่ได้ไม่นาน รูปเราที่ไปเที่ยวเชียงใหม่รอบที่สองนั้น เราตัดผมทรงนักเรียนนารีเชียวนะ ไม่รู้คนไหนแม่คนไหนลูก ฮิ ฮิ .....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 19 มกราคม 2550 15:42:35 น.

เปลี่ยน แบล๊กกราวเร็วจัง เมื่อเช้ายังดูเป็นอันเก่า ของเราวันนี้พยายามอัพนะ แต่ทำยากมาก ไม่รู้เป็นยังไง ได้แต่เขียน รูปเอาใส่ไม่ได้ lineไม่ดี เดี๋ยวจะลองใหม่ วันนี้วันศุกร์ซะด้วย เขากลับบ้านกันเร็วอยู่ได้ไม่นาน รูปเราที่ไปเที่ยวเชียงใหม่รอบที่สองนั้น เราตัดผมทรงนักเรียนนารีเชียวนะ ไม่รู้คนไหนแม่คนไหนลูก ฮิ ฮิ .....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 19 มกราคม 2550 15:44:02 น.

แม่ขวัญพี่ก็ว่าพี่โชคดีอยู่นิดตรงที่ไม่ต้องอยู่ร่วมบ้านกับเขา และไม่ได้อยู่ใกล้กัน แต่ขนาดที่ไม่อยู่ใกล้กันยังมีเรื่องให้ตามเก็บ แล้วต้องเป็นครอบครัวพี่ด้วยนะ ทั้งๆที่สามีพี่เป็นลูกคนกลาง บางทีเบื่อที่หลิกเลี่ยงไม่ได้ ครอบครัวพี่ไม่เคยมีอะไรมาให้พี่ไม่สบายใจเลยด้วย แต่ก็ถือว่าโชคดีเนอะ แม่น้องกุ๊ก แกอย่าเว่อร์ แหม..ทรงนักเรียนนารี หน้าแกกับหน้าลูกเนี่ยนะ แกจะกระชากวัย ขนาดนั้นเชียวเหรอ แม่น้องกุ๊ก เรางี้ อยากเปลี่ยนทรงผมแทบตาย แต่เสียดายตังว่ะ ช่างมันเหอะ ทรงนี้ไป ตลอดชีวิตละกัน   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.144 20 มกราคม 2550 1:03:07 น.

แวะมานั่งอ่าน เรื่องครอบครัวพี่แม่น้องนิกก็มีความอดทนมากเหมือนกันนะคะที่ต้องรับมือรอบด้านเลย หนูเก๋แค่อดีตแม่สามีคนเดียวเอง เพราะน้องสาวสามีเค้าก็ดี๊ดี พ่อสามีก็ดี๊ดี แต่ของพี่แม่น้องนิกสิ เห้ออ เป็นหนูคงเหนื่อยทั้งใจ เหนื่อยทั้งกายค่ะ แต่ยังดีนะคะที่เราเข้มแข็งพอ ที่จะผ่านอะไรๆมาได้ เพื่อลูกสองคนที่เติบโตขึ่น เรื่องอื่นก็ไม่น่าซีเรียสเท่าเรื่องคุณสามี เพราะต้องอยู่ด้วยกัน คนเราก็จริงค่ะที่ไม่มีใครดีร้อยเปอร์เซน มันก็มีข้อเสียบ้าง แต่หนูว่านะคะ สักวันเค้าจะดีขึ้นเรื่องความใจร้อนค่ะ เค้าก็ต้องเห็นแก่ลูกๆบ้างแหละ ลูกๆโตขึ้นทุกวัน แค่มองหน้าลูกเค้าน่าจะอ่อนแล้วนะคะ นี่ละเน้อ ครอบครัว ยังไงเราก็ต้องทนให้ได้ สักวันเราก็แก่เฒ่าเป็นปู่เป็นย่าเป็นตาเป็นยาย ลูกๆก็โตขึ้น วันนั้นเราคงไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่า การได้เห็นลูกๆเติบโตเป็นคนดี มีความสุขในชีวิต และเข้มแข็งพอ ที่จะต่อสู้กับการใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเอง   โดย: ขอโทษทีบ้านนี้ไม่มีนางเอก IP: 61.19.65.97 20 มกราคม 2550 11:34:48 น.