กาหรือหงส์ ตอน ๑๐
กาหรือหงส์ ตอน ๑๐ อากาศยามเช้าของอำเภอท่าวังหินถึงแม้จะเย็นโรยปูพรมไปด้วยละอองหมอกเช้า แต่เด็กสาวก็ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ เหมือนหลังมรสุมร้ายย่อมมีแต่ความสดใส วันนี้พระออกมาบิณฑบาตตามเวลาปกติ คือ หกโมงเช้า มะยมบรรจงตักข้าวใส่บาตรด้วยจิตที่เป็นหนึ่งกับความรู้สึก มีสมาธิกับสิ่งที่กำลังทำทุกลมหายใจเข้าออก เสียงพระภิกษุที่ให้ศีลให้พรเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจให้มีความหวังในวันใหม่ เจ้าแสนดี หมาน้อยจอมซนยกขาขึ้นสะกิดเมื่อเห็นพระเดินจากไปแล้ว เด็กสาวยังคงนิ่งเฉยรู้สึกอยากจะแกล้งสมุนตัวโปรดจึงก้มหน้ายกมืออธิษฐานอยู่อย่างนั้น จนครั้งที่สามสี่แล้วที่แสนดียกขาสองข้างขึ้นสะกิด มะยมจึงแกล้งวิ่งขึ้นบ้านไปในทันที แสนดีเห่าขานรับเจ้านายก่อนจะวิ่งวนไปที่อื่นแทน พอขึ้นมาบนบ้านได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ ไฟในนั้นเปิดสว่าง แต่ประตูปิดแน่นสนิทอยู่ มะยมเดาว่าพลอยใสคงอาบน้ำอยู่ จึงเลี่ยงเข้าในห้องครัว เพื่อดูว่าพี่สาวได้จัดเตรียมจะทำอะไรไว้รีบประทานหรือยัง แต่ก็พบกับความว่างเปล่าคงเหลือแต่ชามที่ใช้แล้วในอ่างล้างเด็กสาวอดแปลกใจอีกครั้งที่พลอยใสมีพฤติกรรมเหมือนต่อต้านตนเองและไม่พอใจในการกระทำ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน อย่างเช่นตอนเช้าวันนี้ พลอยใสได้จัดกับข้าวไว้สำหรับรับประทานเพียงคนเดียวแทนที่จะทำไว้สำหรับสามคนเหมือนปกติ มะยมถอนหายใจ ก่อนจะเดินตรงไปหยิบซองโจ๊กในตู้แล้วเทลงไปในหม้อกระเบื้องเคลือบ เติมน้ำ เปิดแก๊ส ขึ้นอุ่นไฟใส่เครื่องปรุงตามชอบใจแล้วเทใส่ชามใบหย่อมสองใบ ก่อนจะยกไปใส่ในตู้กับข้าวมะยมกำลังเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวจนเกือบจะเรียบร้อย กระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้นมาจึงเดินตรงไปยกหูโทรศัพท์เอ่ยสวัสดียังปลายสาย เป็นยังไงมั่งลูกหายตกใจบ้างหรือยัง.. เสียงผู้เป็นพ่อกรอกมาตามสายโทรศัพท์น้ำเสียงเป็นห่วง... ดีขึ้นแล้วจ๊ะพ่อ ทีแรกตกใจเสียแทบแย่ นึกว่าจะต้องนอนมุ้งสายบัวซะแล้ว ยังดีที่เพื่อนในห้องมาช่วยไว้ทันเวลาพอดี พ่อจ๋าไม่อยู่มะยมไม่รู้จะไปพึ่งใครเลย มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะลูก เออ... แล้วพ่อรู้เรื่องนี้ได้ไง.. เมื่อวานครูเมย์กลับมาเอาของที่บ้านในตลาด บังเอิญได้ยินคนแถวนั้นพูดเรื่องมีเด็กถูกทำร้ายกันทั้งตลาด ครูแกเลยมาเล่าให้พ่อฟังจนกระทั่งครูเมตตาโทรไปหาครูอนันต์แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ในตอนนั้นพ่อจะกลับมาในทันทีก็ทำไม่ได้สังขารไม่อำนวยไปมาไม่สะดวก เลยออกมาโทรศัพท์หาเราเช้าๆ อย่างงี้แหละแล้วนี่มะยมของพ่อไม่เป็นอะไรแน่นะลูก.. มะยมรู้สึกดีขึ้นแล้วจ๊ะ ตอนนี้กำลังจะไปโรงเรียน..มะยมตอบอย่างเนือยๆ เบื่อๆ ดีแล้วพ่อจะได้หมดห่วง แล้วใครเป็นคนช่วยลูกออกมาล่ะ ผู้อาวุโสถามด้วยความเป็นห่วง .. ท่านชายปกรณ์เทวา พ่อของอิสรามาช่วยประกันตัวหนูจ๊ะ งั้นเหรอลูก ... ความจริงคนที่นั่นเขาก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่นา.. ครูพลทำท่าหัวเราะหึๆ ในลำคอเหมือนยังมีอะไรคลางแคลงในใจ ก่อนจะสั่งให้มะยมรีบกลับมาบ้านเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนทันที เพราะตนเองจะวานให้มะยมเอาจดหมายไปส่งให้ท่านชายปกรณ์เทวาที่ไร่ฟ้าเมฆา เด็กสาวรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะก่อนจะขอตัวไปโรงเรียนเพราะสายมากแล้ว ครูพลจึงวางสายโทรศัพท์ไว้เพียงเท่านั้น --------------------------ภายในห้องเรียนของชั้นมอห้าทับหนึ่งในวันนี้บรรยากาศดูจะไม่ค่อยจะเคร่งเครียดในการเรียนการสอนสมกับเป็นห้องเรียนดีเด่นระดับยอดเยี่ยมของโรงเรียนมัธยมท่าวังหินเท่าใดนัก เพราะนักเรียนชายหญิงทุกคนดูไม่มีสมาธิในสิ่งที่อาจารย์พร่ำสอนอยู่ตรงหน้าเท่าใดนัก ต่างจับกลุ่มซุบซิบเป็นกลุ่มๆในเรื่องแก้วตาถูกฆาตกรรมเมื่อวานซืนกันแซ่งแซ่ จนกระทั่งเวลาหมดชั่วโมงการเรียนการสอน วิชาต่อไปเป็นวิชาบรรณารักษ์ที่นักเรียนทุกคนต้องเข้าไปหาความรู้ที่ห้องสมุด...มะยมถูกดึงลากเข้ามุมห้องที่มีชั้นหนังสือสูงท่วมหัวและปิดบังคนกลุ่มๆหนึ่งไว้ได้หมด สมาชิกแก๊งสาวซ่าส์ทั้งหมดอยากรู้เรื่องราวเหตุการณ์ทั้งหมดว่าเป็นมายังไง ต่างระดมถามคำถามแทบจะไม่ต้องหายคอหายใจกันเลย ... เด็กสาวผู้เป็นจำเลยเล่าอธิบายไปทุกอย่างพรั่งพรูออกมาทุกอย่างที่ทุกคนสงสัย ก่อนจะแหวกตัวออกมาจากฝูงลิงค่างเจ้าปัญหาเพื่อไปห้องพยาบาลที่ตั้งอยู่ในอีกอาคารหนึ่ง เมื่อรู้สึกครันเนื้อครันตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ...มะยมเดินลงจากอาคารเรียนด้วยอาการเซวิงเวียนหัวเล็กน้อย ก้มสายตามองลงต่ำหลบแสงแดดจ้าที่แผดส่องและดูไม่เป็นใจนัก ก่อนจะประคองตัวเองไปทรุดนอนอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลจนได้จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบ เสียงกุกกักดังมาจากเตียงด้านข้าง ทำเอามะยมลืมตาขึ้นแล้วมองไปตามเสียงนั้นทันที จนเมื่อเห็นว่าเป็นนายจอมยียวนคนเดิม จึงแห้วกลับไปอย่างอารมณ์ไม่ดีว่า .. เอ๊ะ ! นี่นายเข้ามาในห้องนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มะยมตาขวางไม่พอใจที่ตัวเองนอนหลับอยู่ แล้วมีใครคนหนึ่งมานั่งจ้องอยู่นานสองนาน ก็เข้ามาตอนที่คุณหลับสนิท กรนหน่อยๆ นั่นล่ะครับ แต่เอ๊ ะ... ผมไม่เห็นคุณนอนน้ำลายไหลยืดออกมาหรอกครับ ไม่เห็นจริงๆ คนพูดล้อเลียนโดยเอามือมาปิดตาแบบถ่างมือ ท่าทางอารมณ์ดีที่ได้เย้าแหย่สาวร่างบางหน้าคมตาคมกำลังนอนเหมือนป่วย ... นี่นายอิส... อย่าคิดว่ามีบุญคุณกับฉันแล้วจะได้อภิสิทธิ์ล้อเลียนฉันนะ .. ปะ ... เปล่าล้อเลียน ... ผมเห็นมะยมน้ำลายไหลออกมาจริงๆ ไม่เชื่อเช็ดที่ปากสิครับ อิสราทำท่าเช็ดเป็นตัวอย่าง จนมะยมต้องทำตาม ก่อนจะรู้สึกหน้าแดง เมื่อเห็นว่ามุมปากตัวเองมีน้ำลายไหลเป็นทางอย่างที่อีกฝ่ายว่าจริงๆ เด็กสาวรู้สึกขัดเขินแสร้งเปลี่ยนเรื่องสนทนาไปเรื่องอื่นๆในทันที เรื่องยายแก้วตานายคิดว่ายังไงอิสรา.. ผมว่าเรื่องนี้มันซับซ้อนแปลกพิกล ทุกอย่างมันบังเอิญไปหมดเลย เริ่มตั้งแต่คุณไปเห็นแก้วตากำลังทำพฤติกรรมล่อแหลมกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง กระทั่งคุณสองคุณทะเลาะและตบตีกันที่ใต้ต้นมะพร้าวนั่น จนผมเดินตามคุณไปก่อนจะหลบเพราะมีเด็กผู้ชายอีกคนสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีดำเดินตรงไปที่นั่น แล้วยืนดูอย่างลับๆ พอมะยมกับแก้วตาแยกจากการทะเลาะกันแล้วเดินตรงมายังรถของผม ผมก็เดินตามมาติดๆ แต่เอ ! มันต้องมีอะไรที่เกิดขึ้นหลังจากที่เด็กชายแจ็คเก็ตดำนั้นเข้าไปหาแก้วตาแน่ๆผมคิดว่าคนนี้แหละน่าจะเป็นคนลงมือทำร้ายแก้วตาในคืนนั้น ฉันปวดหัว มะยมทำท่าปิดหูสองข้าง ไม่อยากคิดอยากทำอะไรตอนนี้แล้ว ยังจำภาพที่ตัวเองเกือบเข้าไปในมุ้งสายบัวได้ไม่ลืม... ผมจินตนาการไกลไปหน่อย ขอโทษด้วยครับมะยม งั้นเรารอให้ตำรวจสรุปสำนวนดีกว่าครับ.. นี่ไม่เข้าเรียนเหรอ ชั่วโมงนี้วิชาภาษาไทยของครูพักตร์นี่นา ดูนาฬิกาสิตอนนี้สิมะยมมันเที่ยงกว่าแล้ว ผมเห็นคุณหายไปนานหายชั่วโมงเลยเป็นห่วง กลัวจะเป็นอะไรหรือเปล่าเลยลองเดินตามหาที่นี่แล้วก็เจอจริงๆ แต่ว่าไม่ต้องห่วงว่าผมจะทำอะไรคุณนะครับ ผมได้ขออนุญาตอาจารย์ชลธิชาเข้ามาเฝ้าไข้คุณแล้ว อาจารย์บอกฝากดูอาการปวดหัวของคุณด้วย ... นี่ยาพาราคุณทานซะ เดี๋ยวผมกลับมา.. อิสราผลุนผลันออกไปในทันทีโดยไม่ทันที่มะยมจะอ้าปากบอกว่าไม่ต้องทำอะไรขนาดนี้ก็ได้ เพราะอีกสักประเดี๋ยวน้ำหวานคงจะมาจัดการเรื่องนี้เอง เด็กสาวส่ายหน้าอย่างอ่อนใจในพฤติกรรมแปลก ๆ ของคนร่างสูงที่เพิ่งคล้อยหลังออกไป กระทั่งเวลาผ่านไปไม่กี่นาทีต่อจากนั้น น้ำหวานกับเพื่อนๆก็พากันเฮโลเข้ามาจนแน่นห้องพยาบาล มะยมคิดว่าความสงบพังทลายลงไปแล้ว จึงค่อยๆพยุงกายอันปวกเปียกออกไปจากห้องพยาบาลพร้อมน้ำหวานไปก่อนที่จะแตกตื่นไปมากกว่านี้ ข้างอิสราหลังจากออกห้องพยาบาลก็ตรงดิ่งไปยังโรงอาหารในทันทีแล้วเดินกลับมาพร้อมข้าวราดแกงราดด้วยพะแนงหมูไข่เจียวสองจาน แต่พอมาถึงห้องพยาบาลก็พบกับว่างเปล่า แถมได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของเพื่อนๆ ขณะกำลังเล่นเปตองข้างห้องพยาบาลคิกคักสนุกสนาน เฮ้ยอิสรา ! กันว่านายอย่าไปยุ่งกับคู่ทอมดี้คู่นี้เลยดีกว่า เค้าเดินหวานไปทางโน้นแล้ว นายมาเล่นเปตองกับพวกเราเถอะ นั่นจานข้าวใครเราขอได้มั้ย .. เอาสิเดี่ยวเอาไปทั้งสองจานเลย อิสรายื่นจานข้าวให้เดี่ยวกับเพชรที่รอรับอยู่แล้ว หลังจากนั้นเดี่ยวจึงชวนให้ไปเล่นบาสต่อ อิสราบอกว่าได้ไปกันเลย เดี่ยวได้ใจจึงเสนอต่อไปว่า เดี๋ยวพวกเราจะไปห้องซ้อมดนตรีกัน มีอะไรเด็ด ๆ ให้อิสดู .. มีอะไรกันเหรอ เด็กหนุ่มทำท่าตื่นเต้นขึ้นมา เพราะสังเกตจากอาการคนชวนแล้วอยากให้ไปที่นั่นเหลือเกิน ของดีต้องอุบเอาไว้ก่อนสิเพื่อน เดี๋ยวค่อยรู้พร้อมๆกัน.. แล้วทุกอย่างเป็นจริงอย่างที่อิสราคิด หลังจากเล่นบาสเกตบอลจนเหนื่อยหอบเหงื่อไหลท่วมตัวแล้ว สมาชิกหนุ่มแสบตรงดิ่งยังห้องแอร์เย็นฉ่ำที่มีเครื่องดนตรีสมัยใหม่ครบครัน พร้อมด้วยทีวีโปรเจคเตอร์จอแบนขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง เด็กหนุ่มแทบไม่น่าเชื่อว่าโรงเรียนขนาดเล็กอย่างท่าวังหินจะมีห้องดนตรีที่หรูหราทันสมัยขนาดนี้ได้ ....อิสรานั่งลงบนพื้นพรมสีแดงที่มีฟุกเล็กๆวางเรียงราย เพื่อรอดูกิจกรรมของพวกเดี่ยวว่าจะทำอะไรต่อไป จนกระทั่งภาพหน้าจอทีวีปรากฏภาพชายหญิงกำลังเริงลีลารักกันบนเตียงอย่างถึงพริกถึงขิง อิสรารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปยังโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่เปิดโปรแกรมดนตรีด้านข้างในทันที ก่อนจะยิ้มให้กับเดี่ยว เพชร แหลม เข้ม และดอน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบราบที่สุดว่า ต้องขอโทษเพื่อนๆด้วยเราไม่คุ้นกับเรื่องอย่างนี้ ไม่เป็นไรหรอกอิส เราเข้าใจนาย ที่นี่ยังมีอะไรให้นายเรียนรู้อีกหลายอย่าง พวกเราจะสอนนายเอง.. ได้ ได้ ได้ เด็กหนุ่มรับปากไปทั้งที่รู้ว่าถ้าผู้เป็นบิดารับรู้เรื่องนี้ ไร่ฟ้าเมฆาต้องลุกเป็นไฟแน่ อาจจะมีการย้ายโรงเรียนอีกครั้งก็เป็นได้ เพราะวาจาที่ท่านชายได้รับสั่งไม่ให้คบหากับกลุ่มเด็กเลวในโรงเรียนทั้งสองกลุ่มเป็นอันขาด อิสราทอดถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง ... --------------------------- นังรักยมทางนี้โว้ย .. เสียงดังแปร๋นของมะหมี่ดังลั่นมาแต่ไกล ขณะที่มะยมกำลังจูงเจ้าแก่คันเก่าเข้าไปจอดในโรงรถใต้ถุนอาคาร มะยมบุ้ยปากให้น้ำหวานไปโต๊ะใต้ต้นแคฝรั่งก่อนเดี๋ยวตามไป จนเดินเข้าเข้าไปสมทบก็เห็นว่าเพื่อนๆยังสนทนาถึงเรื่องแก้วตาต่อเนื่องจากเมื่อวาน แต่วันนี้พิเศษหน่อยตรงที่ทุกคนหน้ายิ้มแย้ม หนำซ้ำหยาดทิพย์ สาวสวยคนเดียวในกลุ่ม ยื่นกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาให้ พร้อมกับเอ่ยว่า... ให้มะยมเพื่อนรักนะคราวนี้หมดเคราะห์หมดโศกกันเสียทีนะเพื่อน เฮ้ยนี่พวกแกเอาดอกไม้มาให้ทำไม ยังไม่ถึงวันเกิดฉันเลยนะ เหอะน่ารับ ๆ ไปเหอะ พวกฉันดีใจกับแกที่รอดตัวจากการเป็นนังขี้คุกอย่างเฉียดฉิวนะสินังโง่ แมวพูดเสริมขึ้นมาจากด้านหลังพร้อมเดินมาโอบด้านหลัง มะยมก็ยังรู้สึกงงๆอยู่ดี ...กระทั่งมะหมี่อดใจไม่ไหวจนหลุดกิริยาหญิงงาม(หน้า)ออกมาในทันที นี่แกคงจะยังไม่รู้อะไรสิยะหล่อน นังรักยม ก็ใช่นะสิคะคุณนายสมสลึง ต้องขอโทษนะค้าที่ดิฉันตกข่าวเรื่องอะไรไม่ทราบ ฮ่ะ ๆๆ พวกเรามันไม่รู้จริงๆด้วย มามะ...ฉันจะเล่าให้ฟังคือเมื่อเย็นวานคุณตำรวจรูปหล่อที่มาโรงเรียนเราเมื่อวันก่อนได้มาแจ้งข่าวคืบหน้าคดียายแก้วตาถูกฆาตกรรมว่าตอนนี้ทางตำรวจได้จับผู้ต้องสงสัยได้แล้วสองคน โดยมีหลักฐานมัดตัวว่าได้กระทำผิดจริง จนผู้ต้องหาให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดไปด้วยความโมโห ก่อนจะลงมือฆ่ายายแก้วตาอย่างเหี้ยมโหด อ๊ะ ! ฉันให้หล่อนทายว่าสิใครคือคนๆนี้ มะหมี่ทำท่าเหมือนสาวน้อยนักสืบคลี่คลายปมปริศนา ทำหน้าทำตากลิ้งกลอกตาไปมาน่าหมั่นใส้มากๆ จนเด็กสาวแทบจะลุกขึ้นยืนเตะก้นไปสักป๊าบสองป๊าบ ... ใครวะนังหมี่ เด็กโรงเรียนเราหรือเปล่า แกทายถูกเป๋งชนะเลิศ แต่ก็ไม่ถูกหมดเพราะเด็กคนนี้ได้ถูกรีไทน์ออกจากโรงเรียนไปเมื่อปีที่แล้ว เคยเป็นแฟนเก่ายายแก้วตามาตั้งแต่มอต้น จนมาแยกกันห่างกันเมื่อตอนมอปลายนี่แหละ และคงจะแค้นที่เห็นภาพตำตาตำใจกับผู้ชายคนอื่นถึงขนาดนั้น ระงับอารมณ์เพ็ชรหึงไม่ได้จึงเผลอลงมือไปด้วยความโกรธจัด แล้วหลบหนีไปในทันทีที่รู้ว่าลงมืดรุนแรงเกินไป ... แกเกือบซวยแล้วมั้ยล่ะนังยม แกจะบอกได้ยังว่าใครเป็นคนฆ่าแก้วตา มะยมชักจะยัวะที่เห็นสาวสวยประจำแก็งออกลีลากวนโอ๊ยซะเหลือเกิน เออๆ บอกก็ได้ ใจร้อนจริงเชียวหล่อน ดีมากเพื่อนรัก ใครกันล่ะที่ฆ่ายายแก้วตา แล้วโยนความผิดมาให้ฉัน เด็กที่ชื่อประดิษฐ์ ลูกอาจารย์ปรีชาไง แกสนิทสนมดีไม่ใช่เหรอ... ห๋า ! เด็กนั่นเป็นเด็กเรียนดี มารยาทเรียบร้อยนี่นา ไม่น่าเชื่อว่าจะลงมือทำเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ได้ มะยมถึงกับครางออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ ภาพเด็กผู้ชายเรียบร้อยสวมแว่นหนาเตอะ ท่าทางขี้อายแทบทุกครั้งที่เคยหรือสนทนากับเพศตรงข้ามและชอบเล่นหมากรุกกับมะยมอยู่เป็นประจำในตอนค่ำๆ จะทำเรื่องใหญ่โตขนาดฆ่าคนตายได้ นั่นแสดงว่าต้องมีปมที่ฝังแน่นในใจ จนคั่งแค้นระเบิดออกมาในที่สุด เฮ้อเวรกรรม ... ดิษฐ์หนอดิษฐ์ .. เป็นไงล่ะที่นี่แกจะหายซ่าส์ได้มั่งหรือยัง.. ฉันก็เป็นตัวของฉันอย่างนี้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อใครเลยนี่นา.. ทำพูดดีไปเถอะ เมื่อวานเห็นหน้าจ๋องๆ น่าสงสารชะมัด.. นังมะหมี่มาต่อยกันมั้ย.. มะยมวางช่อดอกไม้ลงข้างตัวแล้วทำท่ากำหมัดจะโผเข้าไปหามะหมี่แบบแกล้งทำจนอีกฝ่ายดีดตัวออกไปหัวเราะอยู่นอกวงสนทนา ทำหน้าตาล้อเลียนประหลาดๆ ฮ่ะๆๆ พูดจี้ใจดำใช่มั้ยล่ะรักยม ฮ่ะๆๆ.. นังหมี่ค้างคืนมานี่ให้ฉันเตะเดี๋ยวนี้นะ.. เฮ้ยนังสองคนนี่ทะเลาะกันอีกละ พวกแกไม่เบื่อหรือไงทะเลาะกันทุกวัน หยุดได้แล้ว หยาดเมื่อกี้แกจะพูดอะไรเหรอ.. จิ๊บยกมือขึ้นห้ามทั้งมะหมี่และมะยมที่กำลังวาดลวดลายลีลามวยไทยจีนกันอยู่อย่างสนุกสนาน เพื่อให้หยาดทิพย์ที่จะพูดแทรกเข้ามา แต่ทำไม่ได้ซะที .. เราคิดว่าตอนเย็นวันนี้ไปเยี่ยมประดิษฐ์กันมั้ยพวกเรา ดีๆ ไป ไป ฉันก็อยากจะเห็นหน้าฆาตกรโรคจิตชัดๆ เหมือนกัน จนทุกคนสรุปความเห็นว่าจะไปดูหน้าฆาตกรในตอนค่ำ มะยมรู้สึกโล่งใจที่เหตุการณ์คลี่คลายด้วยตัวมันเองแล้ว นึกถึงคำพูดของใครบางคนที่บอกว่า ผมอาจจินตนาการไกลไปหน่อย แต่รอให้ตำรวจทำหน้าที่ดีกว่า ทุกอย่างจะคลี่คลายด้วยตัวมันเอง ไม่ต้องกังวล เด็กสาวยิ้มให้กับตัวเองอย่างมั่นใจในหนทางข้างหน้า อย่างคนที่ผ่านเหตุการณ์ร้ายแรงที่สุดมาแล้วหมาดๆ ไม่นานมานี้เอง ... ----------------------จบตอน ๑๐ แล้ว ติดตามชีวิตของกาอย่างมะยมว่าจะกลายเป็นหงส์ไปได้ยังไง?? รับรองว่าเข้มข้นไปจนจบแน่นอนครับ .. ขอบพระคุณเพื่อนๆๆมากที่กรุณาเข้ามาอ่านงานนักหัดเขียนคนนี้ ..นายอิส/เมฆชรา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [