กาหรือหงส์ ตอน ๒๓
กาหรือหงส์ ตอน ๒๓ อิสรายืนมองคนทั้งสองสนทนากันอยู่ได้สักครู่ ก่อนจะพูดขัดจังหวะเมื่อเห็นว่าเวลาที่จะไปเที่ยวน้ำตกศิลาแลงจะมีไม่มากเท่าที่ใจต้องการไปว่า .. “ นายกลับไปได้แล้วล่ะสยาม เดี๋ยวท่านพ่อจะเรียกใช้แล้วหาไม่เจอจะวุ่นวายกันไปอีก วันหลังค่อยมาคุยกับมะยมที่นี่อีกก็ได้ ” “ ครับคุณชาย กำลังจะขออนุญาตกลับพอดี มะยมเราไปก่อนนะวันหลังจะมาคุยด้วยใหม่ ” สยามเอ่ยลาทั้งที่กำลังคุยเรื่องเก่าๆ สมัยยังเป็นเด็กอย่างสนุกสนานได้อรรถรสเต็มที่ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อผู้เป็นนายเอ่ยปากไล่อย่างสุภาพให้กลับไปทำงานได้แล้ว จึงร่ำลาเพื่อนเก่าพร้อมกับโค้งให้หนึ่งครั้งก่อนจะสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์คันโตหายลับไปในทันที … มะยมรู้สึกอารมณ์ดีที่ได้เจอเพื่อนสมัยเรียนชั้นอนุบาลอย่างไม่คาดฝัน ติดจะงงซะด้วยซ้ำที่ซี้เก่ามากับคนร่างสูงหน้าตาคุ้นเคยได้อย่างไง จึงเอ่ยถามไปว่า …“ ฉันไม่นึกว่าจะเจอเพื่อนเก่าที่นี่ แล้วเจ้าหยามไปเป็นคนดูแลบ้านนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮึ”“ มะยมจำลุงมั่น คนขับรถได้หรือเปล่า นายสยามนี่แหละเป็นลูกชายคนเดียวของแก..”“ อ้าวงั้นเหรอที่แท้ก็คนใกล้ตัวนายนี่เอง สยามเล่าเรื่องวัยเด็กให้นายฟังหรือยังล่ะ ..”“ ครับเล่าแล้วแต่ก็ไม่ละเอียดอะไรมาก ผมอยากให้มะยมบอกผมฟังเองมากกว่า ว่าแต่ว่าตอนนี้เลิกงานแล้วใช่มั้ย อยากจะขอติดรถไปบ้านคุณด้วยคน …”“ เอ๊ะยังไง นายจะไปบ้านฉันทำไมกัน..” คนพูดทำท่าตกใจที่จู่ๆนายตัวโย่งสูงคนนี้จะตามกลับบ้านด้วยอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน“ ผมอยากไปขออนุญาตครูพลสักหน่อยครับ ไม่รู้จะได้หรือเปล่า..”“ ไปขออนุญาตทำไมกัน”“ ผมคิดว่าจะให้คุณพาไปเที่ยวน้ำตกศิลาแลงที่มะยมเคยไปเล่นตอนเด็กกับสยามไงครับ ... มันอยู่ไม่ไกลจากนี่ไม่ใช่หรือครับ ผมคิดเอาไว้ตั้งนาแล้วว่าจะต้องไปที่นั่นให้ได้ วันนี้เลยขออนุญาตแม่ออกมา บอกท่านว่าจะไปเที่ยวน้ำตกกับคุณ ท่านเลยอนุญาตครับ ” คนพูดทำตาเชื่อมหวานทอดมองไปยังสาวหน้าใสที่ก้มหลบสายตาด้วยความเขินอาย ก่อนจะตอบไปว่า“ฉันจะไปเที่ยวกับนายก็ได้นะ แต่ต้องขออนุญาตพ่อฉันให้ได้ ก่อนนะ รอฉันที่นี่สักประเดี๋ยว เดี๋ยวฉันออกมาจะไปบอกพี่เจ้าของร้านก่อน ..”“ ไปเลยครับ ตอนนี้ผมหิวข้าวแล้ว เดี๋ยวผมจะไปหาอะไรกินรองท้องแถวนี้ก่อน..”มะยมผละจากไปในทันทีที่เห็นอิสราเดินดุ่มๆ ตรงไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆริมข้างทาง ก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าทางหลังร้าน เพื่อเปลี่ยนเครื่องแบบให้อยู่ในชุดธรรมดา เพื่อจะออกไปหน้าร้านเพื่อตอกบัตรแล้วเร่งรี่ไปยังที่จอดมอเตอร์ไซค์แล้วจูงออกมาจนมองเห็นว่าคนตัวสูง หน้าตาขาวคมยืนยิ้มโชว์ฟันรออยู่แล้ว...มะยมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วสตาร์ทรถโดยมี่เด็กหนุ่มนั่งซ้อนท้ายด้วยความสุขที่ระบายอยู่เต็มใบหน้า ..จนกระทั่งคนทั้งสองเข้ามาถึงบ้านพักครูโรงเรียนโคกพะงาด ... มะยมก็เห็นครูพลกำลังนอนอ่านหนังสือหนังสือพิมพ์อยู่ที่ใต้ถุนบ้าน โดยเจ้าแสนดีนั่งสัปหงกง่วงนอนอยู่ด้านข้าง เด็กสาวจึงเดินเข้าไปก่อนจะปลุกครูพลด้วยความความคุ้นเคยประสาพ่อลูก … “ จ๊ะเอ๋พ่อจ๋า นั่นแน่มาแอบงีบอยู่นี่เอง ซักผ้าเสร็จหรือยังเนี่ย” ครูอาวุโสทำท่างัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง ลืมตามองดูบุคคลที่ทำลายบรรยากาศแห่งความง่วงหง่าวห้าวนอเช่นนี้ว่าเป็นใคร จนมองเห็นเจ้าแสนดีกระดิกหางเข้าไปทักทายและซุกตัวเข้าในอ้อมกอดเด็กหนุ่มตัวโต หน้าตาดี ผิวพรรณสะอาดเนียนละเอียด อย่างพินอบพิเนากว่าปกติ ก่อนจะเห็นลูกสาวคนเล็กตัวดีย่องมาตะปบหน้าตะปบหลังหยอกเย้าอารมณ์ดี …“ อ้าว! แกล้งคนกำลังหลับกำลังนอนกันเข้าไป สนุกนักใช่มั้ยลูก ..”“ สวัสดีครับคุณลุง“ คนตัวสูงยกมือไหว้ผู้อาวุโสที่รีบคว้าเสื้อยืดตราห่านคู่ที่วางอยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาใส่อย่างลวกๆ“ ขอโทษที่แต่งตัวไม่สุภาพเลยวันนี้อากาศมันร้อนจริงๆ น่ะพ่อหนุ่ม แล้วนี่ไปไงมาไงถึงมากันสองคนได้ล่ะลูก” ครูพลลุกขึ้นยืนได้ก็ยิงคำถามตรงประเด็นไม้อ้อมค้อมไปในทันที อิสราเริ่มงงงงกับคำถาม จนมะยมต้องมาช่วยแก้สถานการณ์คับขันไว้ก่อน โดยอธิบายไปว่า ..“ อิสราจะมาขออนุญาตไปเที่ยวน้ำตกกับเพื่อนๆจ๊ะพ่อ” เด็กสาวต้องโกหกเพื่อช่วยคนตัวโตที่กำลังนั่งเหงื่อตกด้วยความสงสารไปด้วยประโยคเมื่อครู่ …“ จะไปเที่ยวกันเหรอลูก เอาสิ ลืมไปว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ – อาทิตย์ หนุ่มสาวเค้าอยากไปที่ลับตาคน ปล่อยให้คนแก่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนไปวันๆ”“ โธ่! พ่อจ๋าว่าไปโน้นเลยหนูไปไม่นานหรอกจ๊ะ ... อิสราเค้าอยู่ที่นี่หลายเดือนแล้วยังไม่เคยไปซะที หนูนี่เองแหละไปโม้ เอ๊ย ไปโฆษณาเอาไว้ซะเลิศเลอ อลังการงานสร้างจากธรรมชาติ ... ตอนนี้เลยลำบากต้องพาคนฟังไปดูว่าน้ำตกศิลาแลงหนึ่งเดียวในประเทศไทยที่มีต้นชมพูภูคาต้นแรกของโลกจะสวยสมคำร่ำลือหรือเปล่า ” มะยมโอบกอดทางด้านหลังผู้เป็นพ่ออย่างคุ้นเคย แล้วจุ๊บที่แก้มไปสองทีซ้ายขวา เด็กหนุ่มจ้องมองการแสดงความรักและการหยอกล้อของคนทั้งสองแล้ว ก็อดอมยิ้มไปกับความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพ่อลูกไม่ได้ ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อผู้อาวุโสตรงหน้าเอ่ยทักกลับมาด้วยน้ำเสียงดุดันทรงพลังน่ากลัว ..“ แล้วนี่พ่อก็ยังมองไม่เห็นเพื่อนมะยมเลยนี่ลูก ตกลงจะไปกันสองคนใช่มั้ย ! พ่อว่ามันไม่ดีมั้ง ..เอาอย่างนี้ดีกว่าไหน ๆ ก็ตั้งใจจะไปกันแล้ว พ่อจะอนุญาตให้ไปได้ แต่ต้องมีข้อแม้อยู่หนึ่งข้อรับปากพ่อก่อนจะได้มั้ยลูก ..” ครูพลไม่ทันฟังคำตอบจากมะยม พลางหันมองซ้ายขวา แล้วเตรียมจะลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้หน้าบ้าน จนทั้งสองต้องรีบตามไปอย่างกระชั้นชิด มะยมจึงเอ่ยถามไปว่า …“ มองหาใครน่ะพ่อ … แล้วจะให้หนูทำอะไรเหรอจ๊ะ..”“ พ่อกำลังมองหาพลอยใส พ่ออยากให้ลูกพาพี่เค้าไปเที่ยวน้ำตกด้วย จะได้ไม่เหงาอยู่บ้านคนเดียว ถ้าจะพาอานนท์ไปด้วยก็ได้นะ พ่อไม่ว่าหรอกเด็กคนนี้นิสัยใช้ได้เลยทีเดียว ..”“ อะ อะไรนะพ่อ พ่อจะให้หนูพาพลอยไปน้ำตกด้วย … เดี๋ยวก็ป่าแตกหรอก พ่อคิดได้ไงนี่ ”“ พ่อเห็นว่าพี่เค้าอยู่บ้านเฉย ๆ คงอยากจะไปเที่ยวเปิดหูเปิดตามั่ง ไปด้วยกันสองพี่น้องจะได้ดูแลกันไง พ่อจะได้หมดห่วง ..” ครูพลยิ้มกว้างออกมาอย่างมีเลศนัย อธิบายเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ที่เด็กสาวฟังยังไงก็ฟังไม่ขึ้นว่า พลอยใสจะมาเกี่ยวข้องกับการไปเที่ยวน้ำตกของตนเองได้อย่างไร จึงถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนหันหน้าไปมองอิสราที่สบตาหันกลับมาในจังหวะพอดี แต่เด็กหนุ่มก็สร้างความประหลาดใจให้กับคนพูด เมื่อเอ่ยประโยคที่ช่วยเหลือมะยมกลับไปบ้าง .. “ เอาน่ามะยม ชวนพลอยใสไปด้วยดีกว่านะครับ ไปกันหลายคนจะได้สนุก ๆ ผมเตรียมของกินไว้หลายอย่างเหมือนกัน ถ้าไปคนน้อย ๆ กลัวว่าของจะเหลือแม่บ่นผมตายเลย..”“ นั่นสิลูกพาพี่ไปด้วยคนนะ เดี๋ยวอานนท์มาก็ชวนไปด้วยกันเลย พ่อขึ้นไปพลอยตามบนบ้านก่อน..”“ พ่อนะพ่อ ! แล้วยังงี้หนูจะเที่ยวสนุกเหรอ เบื่อมองคนหน้าบูดหน้าบึ้งไปตลอดวัน..”“ คงไม่หรอกน่ามะยม พ่อคุยกับพี่เค้าเมื่อคืนเรียบร้อยแล้ว พ่อจะขึ้นบ้านเสียทีนะ..”“ จ๊ะพ่อ บอกเค้าให้ลงมาเร็ว ๆ ล่ะเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน อดถ่ายรูปน้ำตกสวย ๆ กันพอดี..”และก็เป็นอย่างที่มะยมคาดคิดไว้ทุกอย่าง พลอยใสลงมาจากบ้านพักครูด้วยท่าทีอิดออด แต่พอเห็นว่าอิสรายืนอยู่และเตรียมข้าวของพร้อมสำหรับเดินทางไปเที่ยวน้ำตก จึงวิ่งแล่นถลาเข้าไปหาในทันที ปล่อยให้อานนท์กับมะยมที่ยืนปาดเหงื่อด้วยความร้อนจากอากาศรายรอบและยืนรอพลอยใสแต่งตัวอยู่นานสองนานเริ่มมองคนเดินลงมาอย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะออกเดินทางด้วยอารมณ์แต่ละคน แต่ละแบบ … พลอยใสเกาะติดอิสราจนเจ้าตัวเริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมา แต่ไม่รู้จะทำอะไรได้นอกจากส่งสายตาไปขอความเห็นใจจากสาวร่างบางที่ทำท่าสบายอุราจนเหมือนจะประชดใครบางคนให้ได้รับรู้และเข้าใจว่าสะใจลึก ๆ เป็นการลงโทษฐานเสนอตัวรับตัวทำลายบรรยากาศขนานแท้อย่างคนที่กำลังทำหน้าระรื่น บานแฉ่งอยู่ในตอนนี้เข้ามาในโปรแกรมเที่ยวในวันนี้ … อานนท์มองแฟนสาวด้วยความประหลาดใจ ตั้งแต่พลอยใสเลือกจะขับมอเตอร์ไซค์ของมะยมเองและยัดเยียดให้อานนท์รับมะยมไปด้วย พร้อมสัมภาระข้าวของทั้งหมด ตลอดเส้นทางไปสู่น้ำตกศิลาแลง ทั้งมะยมและอานนท์ต่างไม่พูดไม่จากันเท่าใดนัก ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงว่ารู้กันเท่านั้น แต่ก็มิวายได้ยินเสียงของสาวตาคมร่างบางเปรยๆ ลอยมาตามลมมาเบาว่า …“ นี่แหละตัวเขาล่ะพี่นนท์ … ทำใจไว้ตั้งแต่ตอนนี้ได้เลย วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ไม่มีใครกล้าเดา..”“ หมายความว่าไงมะยม พลอยใสกำลังจะทำอะไร..” คนถามดูกระสับกระส่ายเมื่ออีกฝ่ายพูดจบ“ ไม่มีอะไรหรอกค้าคุณพี่ มะยมแค่อยากจะเตือนให้ระวังแฟนพี่หน่อย อย่าทำเรื่องอับอายให้คนอื่นเขาเอาไปนินทาได้ ..”“ คนที่มะยมว่าคือพี่สาวนะ ทำไมไม่เตือนกันเองล่ะ..”“ โอ๊ยพี่จ๋า ! คงเตือนกันได้อยู่หรอก เห็นตอนลงมาจากบ้านมั้ยล่ะ ขานั้นมองหน้ามะยมซะที่ไหน เขามันไฮโซ ไม่ฟังคนบ้านนอกอย่างพวกเราหรอก”“ พี่ก็เพิ่งรู้ว่าภายในบ้านของมะยมมีปัญหาในการปกครองลูกสาว เรื่องนี้ลุงพลไม่ตักเตือนบ้างเหรอ” อานนท์ถามไปอย่างเกรงใจเพราะเป็นเรื่องในบ้าน ผู้ที่มีมารยาทที่ดีไม่ควรละลาบละล้วงหรือเข้าไปก้าวก่ายบ้านของคนอื่น แต่มะยมกับตอบออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยว่า ..“ เมื่อคืนบ้านก็เกือบแตกไปแล้วจ๊ะพี่นนท์ ที่พ่อให้พลอยมาด้วยกับหนูในวันนี้ก็เพราะอยากจะเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างมะยมกับพลอยซึ่งถ้าให้เดาเหตุการณ์ต่อไปนะกาวใจที่พ่อหวังไว้คงไม่สมหวังหรอก”มะยมเริ่มทำเสียงอ่อยๆ คล้ายคนอยากจะร้องไห้ จนอานนท์ต้องพูดปลอบไปด้วยความสงสาร “ เอาน่าอย่าเพิ่งท้อ เราก็ทำตามหน้าที่ของน้องที่ดีก็พอ เรื่องอื่น คนอื่นอาจจะไม่สำคัญแล้ว ถ้าเราทำดีที่สุด พี่เชื่อว่ามะยมเป็นนักสู้ที่กล้าแกร่งคนหนึ่ง ”“ อื่อพี่นนท์ ..ขอบคุณก๊าบบบ ” มะยมแสร้งทำอารมณ์ร่าเริง และเปลี่ยนเรื่องคุยไปในทันที เมื่อเห็นว่าใกล้เข้าเขตน้ำตกศิลาแลงจนเห็นทิวน้ำสีขาวไหลตกมาจากที่สูงเป็นสายสีขาวคล้ายม่านน้ำอยู่ไกลลิบแล้ว แต่ก็ยังทันมองเห็นคนตัวสูงขับมอเตอร์ไซต์ด้วยความทุลักทุเลอยู่ข้างหน้าด้วยเช่นกัน … ทั้งสองจอดรถไว้ใต้ต้นจามจุรีต้นใหญ่เคียงข้างกับมอเตอร์ไซค์สีแดงของอิสราและพลอยใสที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี่แล้ว ...อานนท์เดินตรงตามไปยังน้ำตกเพื่อหาพลอยใสในทันทีจอดรถ จนมะยมบ่นอุบว่าชายหนุ่มเดินเร็วจังจะไปตามหาควายที่หายหรือไง ชายหนุ่มหัวเราะเอิ้กอ๊ากชอบใจ ก่อนจะลับกายหายไปยังน้ำตกที่ไหลซู่ดังก้องกำจายไปทั่วทั้งขุนเขาใหญ่ทึบทะมึน … มะยมเดินลงไปยังร่องน้ำที่ทำเป็นทางลาดซีเมนต์อย่างหยาบ ๆ ลัดเลาะไปตามสายน้ำใสไหลเย็น จนเห็นตัวปลาแหวกว่ายอยู่ไปมาในน้ำ เด็กสาวเดินไปด้วยความรู้สึกเพลิดเพลินเจริญใจยิ่งกว่าตอนออกจากบ้านมาหลายเท่านัก พลันนั้นเองก็เกิดความคิดอะไรขึ้นมาอย่างหนึ่งว่า … น้ำตกศิลาแลงทางด้านหลังปลายน้ำมีแอ่งน้ำตกที่สวยงาม เป็นน้ำไหลลงสู่แก่งหินคดเคี้ยว เลี้ยวไปตามร่องธารใส สะท้องแสงตะวันยามบ่ายดูกระจ่างตา สุขสดชื่นกว่าที่ไหน ๆ มะยมเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงโขดหินที่ลอยอยู่ใกล้ ๆ น้ำ จึงหย่อนขาลงไปในน้ำเย็นแล้วค่อยปีนขึ้นไปบนโขดหินนั้นอย่างช้า ๆ แล้วนั่งอยู่บนนั้นสำเร็จ …อากาศครึ้มเย็น ลมพัดโชยกลิ่นเกสรดอกไม้ป่าระรวยรินคุ้งกระจายไปทั่ว ๆ มะยมรู้สึกเย็นสบายกายใจ เอนตัวนอนลงบนก้อนโขดหินที่เย็นยะเยียบ มองก้อนเมฆก้อนโตที่ไหลเอื่อย ๆ ไปมาจนเริ่มรู้สึกว่าหนังตาเริ่มหย่อน เกือบจะหลับสนิทอยู่มะร่อมมะร่อแล้ว แต่แล้วประสาทสัมผัสของมะยมก็ลุกซู่ขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินเสียงดึงสวบ ๆ เหมือนคนกำลังเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะเหลือบไปมองเห็นร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งกำลังค้ำหัวอยู่อย่างเงียบ ๆ เด็กสาวทะลึ่งพรวดพรวดเตรียมลุกขึ้นในทันที แต่ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว เมื่อร่างใหญ่กลิ่นสาปรุนแรงโถมทับตัวลงมาจนมิดร่างบอบบางนั้น พร้อมทั้งขย้ำไปบนร่างอย่างย่ามใจ …ณ วินาทีนั้นเอง มะยมบอกตัวเองได้แต่เพียงว่าสติสัมปชัญญะเท่านั้นที่จะเอาชีวิตรอดจากแรงโถมทับอยู่บนร่างในตอนนี้ได้ จึงแสร้งทำตัวโอนอ่อนผ่อนตามจังหวะทับลงมา ด้วยการรอเวลาสักอย่างเท่านั้น … เฮ้ย ๆๆๆ มะยมจะตายมั้ยอ่ะ ... ติดตามชะตากรรมของมะยมต่อในตอนต่อไปนะครับ ... ขอบพระคุณมากนะครับที่ติดตามกันมาถึงครึ่งทางแล้ว ..นายอิส / เมฆชรา๒๙ กรกฏาคม ๒๕๕๓๒๑.๐๐ น..
กาหรือหงส์ ตอน ๒๓ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [