เวลาแห่งการก้าวผ่าน
"ปีใหม่ได้ไปเค้าท์ดาวน์ไหม" "ไม่ได้ไป" "แน่ใจนะ แกอยู่นิวยอร์คนะ" "ตอนนั้นอยู่ในครัว"
ใช่แล้ว ในขณะที่ปีใหม่ของทุกคนอาจเต็มไปด้วยการเฉลิมฉลอง แต่สำหรับฉันแล้วปีนี้เป็นช่วงเวาของการทำมาหากิน เพราะเพื่อนๆทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เป็นเวลาทำเงินที่ดีที่สุดของปีก็ว่าได้
สาวแกร่งแรงเกินร้อยอย่างฉัน จึงบ้าพลังชนิดไม่ต้องง้อกระทิงแดงเหมาตารางทำงานแบบเต็มเอี๊ยดรวดเดียวทุกวันมาตั้งแต่วันที่ 22 ของปีที่แล้ว เพราะฉะนั้นปีใหม่ปีนี้เลยกลายเป็นปีใหม่ที่ก้าวเข้ามาพร้อมกับการทำงานหนัก
เพื่อนคนเหนือเคยบอกฉันเอาไว้ตอนวันสงกรานต์ ซึ่งเป็นวันขึ้นปีใหม่ของชาวเหนือ ว่าถ้าไม่อยากทำอะไร หรือ ไม่อยากเจออะไรร้ายๆไปตลอดทั้งปีก็อย่าทำสิ่งนั้นในวันขึ้นปีใหม่ เช่น ห้ามด่ากัน ห้ามพูดโกหก
"แสดงว่าปีนี้ ฉันก็ต้องทำงานหนักไปทั้งปีสิ ถ้าฉันเริ่มปีใหม่ด้วยการทำงานแบบนี้" "แน่นอน" ตอบตัวเอง
คืนวันที่ 31 เสียงแตรรถ เสียงโห่ร้องของผู้คนดังอื้ออึงไปทั่วเมือง ฉันเดินออกมาจากครัว มองไปยังไทม์ สแควร์ สถานที่แห่งการนับถอยหลังก้าวเข้าสู่ปีใหม่ แสงไฟวูบวาบ แต่ถูกตึกหลายตึกบังไว้ ฉันจึงได้เห็นแค่เงาสะท้อนมาเพียงแวบๆ
อากาศกำลังหนาวได้ที่ ผู้คนที่เดินผ่านฉันไป ต่างยิ้มพูดจาทักทาย สวัสดีปีใหม่
ฉันยิ้มตอบ Happy New Year
ปีใหม่ปีนี้ ฉันอาจไม่ได้ไปฉลองที่ไหน ไม่มีงานเลี้ยง ไม่มีเหล้า มีแต่หน้าที่ความรับผิดชอบที่รอฉันอยู่ แต่ลึกๆแล้ว ฉันไม่ได้เศร้าหรือผิดหวังอะไร บางทีปีใหม่ปีนี้ อาจเป็นปีแรกที่ฉันรับรู้ถึงการเติบโตของช่วงชีวิต
อายุที่เพิ่มขึ้น พร้อมกับความรับผิดชอบที่มากตามไปด้วย
Create Date : 04 มกราคม 2551 |
|
14 comments |
Last Update : 4 มกราคม 2551 0:30:43 น. |
Counter : 716 Pageviews. |
|
|
|
อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ