Bloggang.com : weblog for you and your gang
แล้วเด็กบ้านนอกคอกนา ก็บินมาอยู่ถึงนิวยอร์ค
Group Blog
บันทึกคำให้การของเกย์เร(รวมงานเขียน)
นิวยอร์ค ซิตี้บอย
ที่ว่าง
สารหล่อเลี้ยงของชีวิต
<<
ตุลาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
22 ตุลาคม 2550
วันหยุดอันแสนหวาน
All Blogs
3 ปีที่นิวยอร์ก
ขุนหมูสู้หนาว
เดลิเวอรี่มาแล้วจร้า
โมจิโต้อีกแล้ว กรูจะบ้า
ดอลล่าห์ที่หายไป
หนาวเหมือนกันหรือเปล่า
5 Av+99 cent =NewYork
ป่วยมากไหมฆ่ะ ป้า
วันที่แสนยาวนาน
สโลว์บัดซบ
กรรมหนอกรรม ใครทำคนนั้นได้
คลอดแล้วจ้า
เมกาจ๋า อดทนไว้
หนาวเชียงใหม่ใกล้นิวยอร์ก
เสียงกระซิบ อันแผ่วเบา
ความรักแย่ งานการเยิ่น
เอเชียแร๊ง แรงมากฆ่ะๆๆๆๆ
ไปวัดแบบไทยๆในนิวยอร์ค
เสียงที่ใจไม่เคยได้ยิน
หอมข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้
จุดไต้ตำตอ คนไทย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
ตึก ตึก ตึก
ข้าวยาก น้ำมันแพง
นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ
เทรนงานอย่างไรให้ผ่านโปร ตอน 2
อันหางานร้านอาหารไทยนั้นไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายหรอกนะ ตอน1
หมดท่า
Are you Jet Li?
คนังน้อยถอดรูป
หวาด
ผีเห็นผี
ปรับตัวปรับใจทำงานให้ไวเหมือนลิง
สู้โว้ยยยยย
A New Day Has Come
แดดอ่อนๆตอนเช้า
เวลาของชีวิต
เสน่ห์ของเหล้า
แคชเชียร์ละเหี่ยใจ
The Eye ฉันเห็นผีที่เมกา
ช่องว่างระหว่างความเป็นคน
ของฝากจากแดนไกล
ผีเสื้อราตรีคืนนี้มีอ๊วก
ของขวัญรับปีใหม่
โลกหมุนด้วยความแคบ
วันเกิดนี้เพื่อใคร
I Know what you did last nite?
เวลาแห่งการก้าวผ่าน
วันปลดแอก
ถนนสายนั้นชื่อความเหงา
โชว์ฟรีไม่มีชาร์ต บล็อคติดเรต
บล่าๆนินทากาเลกาลี
ทางผีผ่าน
ความรู้สึกของคนที่หมดใจ...กับความงี่เง่าของคน
กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ หิมะตก
สักวาหน้าหนาวสาวขาแตก
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ โดย สหมิว
อยู่อย่างเกย์ เกร๋ๆแกร่งๆแรงๆในนิวยอร์ค
กว่าจะมาเป็น "ทิป"
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ ผู้ให้ กับ ผู้รับ
แรงใจไม่เคยล้า
อย่า ..กลัว
วันหยุดอันแสนหวาน
น้องหวึ่งจิบไวน์
การมาเยือนของสายลมหนาว
คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก
แบบนี้ แบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็น New Yorker ตัวจริง
รางวัลแด่คนช่างฝัน
กล่องข้าวน้อย ฆ่าชั้น
คืนนั้นคืนไหน ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง
US open กว่าวันนี้จะมาถึง By สหมิว
อ้วน ผอม จอมจิ๊ก by สหมิว
เป็นคนไทยที่ไร้ตัวตน
เราลืมได้ หรือ เราแค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ขูด ขูด ขูด รวยๆๆๆๆๆๆ
ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่เมกา
อากาศวิปริต คนวิปลาส
วันที่ฉันป่วยทางจิต
ชายแก่ที่เดินกลับมาในความทรงจำ
สเปเชี่ยว ไวน์ ดริ้ง เอนนี่ติงเอลลลลลลลลล
ที่เหลืออยู่คือความว่างเปล่า
ชีวิตคือการเดินทาง
เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
ตอน 27 รักแท้บทที่ 2
โก้ โก้ โก้ หนุ่มๆโก้
สบาย สบาย ในวันหยุด
แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า
อีกไม่นานคงได้รวมเล่มแล้ว
ตอน 26 รักแท้บทที่ 1
ตอน 25 งานหนักแถมพักก็ไม่ได้
ตอน 24 บทเรียนจากการทำงาน
ตอน 23 เอาใจคนแก่
ตอน 22 มือใหม่หัดเวท
ตอน 21 บ้านหลังใหม่ใกล้ชิดพม่า
ตอน 20 รับเพื่อนฝึกฮู้ด
ตอน 19 ลูกค้าดี ลูกค้าเลว
ตอน 18 ชีวิตโรบินฮู้ด
ตอน 17 รวมมิตรลูกค้านานาชาติ
ตอน 16 ลูกค้าสารพัดพิษ
ตอน 15 งาน งาน งาน
ตอน 14 น้ำพักน้ำแรงกลับบ้าน
ตอน 13 วันว่างของชาวต่างด้าว
ตอน 12 ยอมแพ้แมงดูดเลือด
ตอน 10 ย้ายรังใหม่วัดใจแม่ผีนักวิ่ง
ตอน 9 ประสบการณ์ใหม่ยามไกลบ้าน
ตอน 8 วันสดใสกับงานใหม่
ตอน 7 ฝึกงานแบบพิกลพิการ
ตอน 6 เจ็บก็ทน ช้ำก็จะทน
ตอน 5 ฝึกงานรันเนอร์โหด
โชคเริ่มเข้าข้างคนสวย
เตะฝุ่นหางาน
เดินย่ำต๊อกหางาน
ก้าวแรกที่เมกา
วันหยุดอันแสนหวาน
https://www.youtube.com/watch?v=hitAHKGqJZI&mode=related&search=
วันอาทิตย์อันแสนสุข ตื่นนอนมาอากาศดีกว่าที่คิด พยากรณ์อากาศวันนี้จาก NY1อุณหภูมิของเมืองนิวยอร์คจะอบอุ่นขึ้นนิ๊ดส์หนึ่ง
อากาศดีๆแบบนี้เป็นสิ่งมีค่า น่านอนเป็นที่สุด ว่าแล้วก็นอนต่อ อย่าหาว่าขี้เกียจอะไรเลยนะ ทำงานหนักมาทั้งสัปดาห์แล้ว ครั้นพอวันหยุดจะให้ระเหเร่ร่อนไปเที่ยวในเมืองอีกคงไม่ไหว เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจหรอก ถ้าถามว่ามาอยู่เมืองนอกนี่ เห็นอะไรไปมั่ง ไม่ค่อยเห็นไรหรอก โลกแคบ
ตื่นอีกทีเกือบเที่ยง รีบไปบ้านพี่เป้ กะไปออนไลน์ทำข้อสอบ เพราะเอกสารที่พี่เขาส่งมาให้เกือบปึกแทบไม่ได้แตะต้องเลย กะอ่านไปด้วย กามั่วๆไปด้วย อาศัยลูกฟลุ๊คอย่างเดียว เห้อ ทำงานร้านอาหารนี่แทบไม่มีเวลาให้ชีวิตได้ทำอย่างอื่นเลย พอมาดูอีกที การบ้านท่วมหัวไปแล้ว
พยายามออนไลน์เกือบครึ่งชั่วโมง อินเตอร์เนทก็คงขี้เกียจเหมือนฉันตอนนี้ มันเลยไม่ติดต่อกับโลกไซเบอร์ให้ซะงั้น ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว เอาไว้วันหลังล่ะกัน
เดินกลับบ้าน ผ่านงานเทศกาลอาหารไบ๋ ทั้งกลิ่นอาหารบวกกลิ่นตัวแขก ทำให้มึนหัวจนหาทางกลับบ้านไม่เจอ กว่าจะฝ่าฝูงชนมาได้ก็เหนื่อบแทบขาดใจ ยาดม ยาลม ยาหม่องอยู่ไหน ถึงบ้านรีบไปหามาทาถูทาถู
ทำอะไรต่อดีนะทีนี้ เข้าเวปไปอ่านข่าวเมืองไทย เหมือนเดิม การเมืองเฮงซวย นารีพิฆาตดาราตบกัน อ่านแล้วเครียด ทำการบ้านดีกว่า นั่งอ่านเอกสารปึกใหญ่ไป ทำการบ้านเป็นบทๆไป เครีบดหนักกว่าเดิม นี่ล่ะหนาไม่เคยได้ติว ได้อะไรกับเขาเลย สงสารชีวิต
ทิ้งการบ้านไปนอนอ่านขวัญเรือน อิอิ เพิ่งซื้อมา ชอบนิยายของอาจารย์มาลา คำจันทร์จังเลย "ธนูสายฟ้า" กำลังเข้มข้น อ่านแล้วซึ่้ง ชวนฝัน ภาพป่าเขาลำเนาไพร เสียงนกเสียงการ้องระงมเข้ามาในห้วงของจินตนาการ คิดถึงเชียงใหม่จังเลย
พออ่านเรื่อง"ธนูสายฟ้า"พลันทำให้คิดถึงมาดนิ่งๆของชายวัยกลางคนตามไปด้วย เพียงเพราะใจอยากไปลงเรียนวิชาเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ทำให้ชีวิตนี้ได้มีโอกาสเรียนกับท่าน
"อาจารย์ครับ ทำไงถึงจะเขียนเรื่องต่างๆออกมาได้"
"เขียนเรื่องทุกเรื่องต้องมีข้อมูล ที่เหลือ คือจินตนาการเพื่อเรียงร้อยออกมาเป็นเรื่องราว"
ยังจำคำถามที่เคยถามอาจารย์มาลาในชั้นเรียนได้ เพราะตอนนั้นมีปัญหาจริงๆคือพยายามเขียนเรื่องที่ใจอยากจะเขียน แต่ติดตรงการเรียบเรียงออกมาแล้ว ทำไม่ได้ เขียนไป งงกับตัวเอง อ่านไปวนมา น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหลงเหรง
นิยายของอาจารย์มาลาจบไปอีกหนึ่งตอน ใจร่ำร้องอยากอ่านตอนต่อไป ต้องรีบไปจองไว้เสียแล้ว เพราะกลัวมาก ไปหาหนังสือขวัญเรือนทีไร ชอบมีคนมาซื้อตัดหน้าหมดก่อนทุกที กว่าจะได้อ่านอีกครั้งก็ตอนไปไล่ถามป้าๆในครัวว่าใครทันซื้อเล่มนี้บ้าง
ตอนเย็นเริ่มหิว รีบใส่รองเท้าแล้ววิ่งออกจากบ้าน อากาศกำลังเริ่มหนาวได้ที่พยายามวิ่งๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ผ่านไปอีกมุมถนนเจอสองหนุ่มกำลังแบกเก้าอี้ออกมาวางไว้ข้างทาง ชะลอฝีเท้าลงแอบชำเลืองนิดๆรักษามาดคนมีอันจะกิน โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสวยมาก ยังใหม่ๆอยู่เลย ไม่ได้การล่ะ ต้องรีบไปซื้อกับข้าว รอฉันก่อนนะจ๊ะ
พราดพราดเข้าไปร้านขายของชำสัญชาติเกาหลี ซื้อหนวดปลาหมึกหมักกับผักดองมา 1 กล่อง กะเอามาคั้วกิน เผ็ดๆ เปรี้ยวปรี๊ด แซ่บๆ ได้เงินทอนปุ๊ปก็วิ่งกลับทางเดิม พอใกล้เป้าหมาย ชะลอฝีเท้าลง มองหาหัวใจที่ทำหล่นไว้ กรีซซซซซซซซซซซซซ ใจสลาย
เก้าอี้หายไปแล้ว มือไวที่ไหนมาฉกตัดหน้าฉันไปอีกแล้วนี่ เดินเข้าบ้านอย่างเซ็งๆไม่เป็นไร อาทิตย์หน้าจะเดินดูให้ทั่วโซนนี้เลย ต้องหาเก้าอี้มาไว้ในครอบครองให้ได้ หลังจากแบกตู้ โต๊ะ เข้าบ้านด้วยตนเองมาแล้ว
คั่วหนวดปลาหมึกส่งกลิ่นหอมคลุ้งไปทั่วบ้าน พอเทใส่จานลงก็พอดีที่ไมโครเวปเด้งบอกเวลาว่าอุ่นข้าวเสร็จแล้ว นั่งกินข้าวเงียบๆคนเดียว ไม่มีเสียงเพื่อนๆคุยด้วย ไม่มีอะไรให้ปิ้งย่าง ไม่มีบรรยากาศร้านหมูกะทะแบบเดิมๆที่เชียงใหม่
เริ่มคุ้นเคยกับความเหงา "เหงา" เพราะชอบคิดถึงวันเก่าๆ และ "เหงา" เพราะต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว เปิดเบียร์ไฮเนเก้นอีกสักขวด อากาศกำลังหนาวได้ที่ หน้าเริ่มแดง เลือดเริ่มอุ่น นั่งหายใจอยู่เงียบๆ
เอาทรานสคริปใบเดิมมาดูโลโก้ช้างชูคบเพลิงร่าเริงอดทนแจ่มชัด ไล่ตั้งแต่ ชื่อ นามสกุล รหัสนักศึกษา พยายามมองหารายวิชาที่เคยเรียนกับอาจารย์มาลา คำจันทร์ กวาดสายตาไปอย่างช้าๆ
คืนนี้มีความสุขเล็กๆซ่อนอยู่ในมุมเหงาๆของอดีตและปัจจุบัน วางกระดาษแผ่นนั้นลง พร้อมกับรอยยิ้ม "ฉันได้เอนี่นา"
ภาพจาก //www.stevewalkerart.com/
เพลง may it be by Enya
Create Date : 22 ตุลาคม 2550
Last Update : 22 ตุลาคม 2550 9:47:31 น.
10 comments
Counter : 903 Pageviews.
Share
Tweet
โฮ้ เราเข้ามาคนแรกเลยเหรอนี่
เราเอง ก็ชอบอ่านของคุณมาลา คำจันทร์
แต่เราอาจจะไม่ติดมากมาย แต่ผลงานท่าน ก็ผ่านสายตาเราบ้าง สนุกดีนะคะกับเรื่องที่คุณสหมิงเขียน
โดย: Gamkaew IP: 203.121.163.146 วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:10:50:38 น.
สำนวนการเขียน เรียบเรียง อ่านแล้วมองเห็นภาพ ลองเขียนนิยาย สักเล่มสิค้า เราเองก็ชอบอ่านนิยาย แต่ไม่ชอบเขียน ว่าจะเขียนบ้าง พอเริ่มลงมือ สมองกลับนึกไม่ออกว่าจะเขียนอะไร เป็นงั้นไป
โดย:
Deedy79
วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:18:01:02 น.
มาทักทายเพื่อนชาวบ๊อกคับ
พรุ่งนี้ผมต้องบินมาชิคาโก้อีกแร้วอ่ะ
หนาวยังคับที่บิ๊กแอ๊ปเปิ้ล
โดย:
Kurt Narris
วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:21:47:19 น.
อ้าว พี่วิสกี้เข้ามาเลยงงเลยค่ะ อ่านบล๊อกน้องหมิวไม่ได้เลยอ่ะ แต่ก็ขอบคุณและดีใจที่น้องไปเยี่ยมในบล๊อกนะค๊ะ
โดย:
วิสกี้โซดา
วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:7:58:58 น.
อุ๊ย อ่านได้แล้วค่ะ แหม เหมือนตาฝาดไปเลยนะเนี่ย คิคิ
โดย:
วิสกี้โซดา
วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:7:59:41 น.
พี่หมิวค่ะ
อ่านเรื่องเล่าของพี่แล้วเห็นภาพเลยค่ะ ยีนส์เห็นด้วยกับ คห. ข้างบนค่ะ พี่หมิวลองเขียนนิยายสิค่ะ พี่มีอาจารย์ มาลา คำจันทร์ ยีนส์เชื่อว่างานของพี่ต้องมากด้วยคุณภาพค่ะ
น้องสาวคนนี้ขอมอบกำลังใจให้พี่เสมอเด้อค่ะ ..อยู่ทางโน้นหนาว ๆ ก็อย่าลืมนอนห่มผ้าบ้างนะคะ หนาวนิวยอร์คบ่คื่ออีสานบ้านเฮานะคะ
หลับฝันดีค่ะ
โดย:
roslita
วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:12:18:59 น.
ได้ 1 วันของหนุ่มนิวยอร์คเกอร์ขี้ง่อมเต็ม ๆ เลยเน้อ
ไม่มีบรรยากาศร้านหมูกะทะแบบเดิมๆที่เชียงใหม่
^
^
อ่านแล้วกึ๊ดเติงหาร้าน สุคนทา ขนาด
ป.ล แต่ชอบหมูจุ่มข้างโลตัส คำเที่ยง(ชื่อร้าน เรือนไม้) ที่สุดเลยครับพี่
โดย:
pecochan
วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:0:38:38 น.
อยากถามคุณสหมิวว่าไปอยู่ครบ 6 เดือน และต้องเว้นอีกนานเท่าไหร่ถึงกลับเข้าไปใหม่ เพราะเห็นมีคนบอกว่าอย่างน้อยต้อง 1 ปี ถึงจะกลับไปใหม่ได้ ไม่งั้นตม.กักตัวส่งกลับแน่ๆ อยากทราบจริงๆค่ะ
โดย: เต่าน้อย IP: 124.120.15.28 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:2:56:37 น.
แหมๆๆ คิดถึงอากาศที่นิวยอร์กจังเลยค่ะ กลับถึงบ้านปุ๊ป ตื่นเช้ามาเจอไป ศูนย์ องศาค่ะ ปรับตัวไม่ทันเลยเชียว
โดย:
KungGuenter
วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:5:08:24 น.
วันหยุด ใครๆ ก็อยากนอนพักเอาแรงกันทุกคน
มีแต่มดงานตัวเล็กๆ ไม่เห็นมันหยุดทำงานกันเลย
โชคดีที่ไม่ได้เกิดเป็นมด
มีการบ้านก็ต้องอย่าลืมทำ นะครับ เดี๋ยวไม่มีอะไรส่งอาจารย์จะโดนตีหน้าห้องเรียน
โดย:
redPoTatO
วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:8:54:38 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Be a good guy
Location :
New York CityBoy United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เด็กจากทุ่งกุลาร้องไห้ฯฝันไกลในนิวยอร์ค
Friends' blogs
Be a good guy
ป้ามด
ปูขาเก เซมารู
someone like me
NeneShin
smartupid
fluffyboy101
Kurt Narris
* เทมมี่จัง *
B Oprysk
BlackmagicW
Susie
gabgab
หญิงป้า
PoH13
หน่อยอิง
กรรชัย
WaN-r-Tit
Praparat2001
canx
redPoTatO
roslita
tingpositive
pecochan
กะว่าก๋า
ซ่อนทรายแก้ว
ทิวาจรดราตรี
มารปักษา
Tripple Jack
มาดามอุ้ย
คุณนายก้อ
ป้ามะลิกับลุงมะระ
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
The Fifth
Mcintosh.Net
nanida
GlowPopJigglyJam
Tang_Siri
pink daffodil
INGEN ER PERFEKT
Webmaster - BlogGang
[Add Be a good guy's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เราเอง ก็ชอบอ่านของคุณมาลา คำจันทร์
แต่เราอาจจะไม่ติดมากมาย แต่ผลงานท่าน ก็ผ่านสายตาเราบ้าง สนุกดีนะคะกับเรื่องที่คุณสหมิงเขียน